Caput

1 I    | iustissimi viri, consilium, qui profecto nec iustitiae suae putaret
2 II   |   sententiis declararent -- hoc profecto tempore eam potestatem omnem
3 VI   |   putavit.~Iam illud ipse dicet profecto, quod sua sponte fecit,
4 VIII |         fuit ea causa, iudices, profecto, non fuit, cur sibi censeret
5 XII  |     uter utri insidias fecerit? Profecto nihil: si hic illi, ut ne
6 XXIII|  commiserat: cui numquam se hic profecto tradidisset, nisi causae
7 XXV  |   Miloni datus esset, probasset profecto tibi ipsi neminem umquam
8 XXVI |   timiditates. Erit, erit illud profecto tempus, et inlucescet aliquando
9 XXI  |             Caput XXXI~Est, est profecto illa vis: neque in his corporibus