| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero Pro Milone IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Caput
1 XV | fugiens in scalarum tenebris abdidisset, magnum Miloni fuit conficere 2 XXXVII | Quinte frater, qui nunc abes, consorti mecum temporum 3 XXXIV | perfruantur. Ego cedam atque abibo: si mihi bona re publica 4 XXXIV | auctoritatem Clodianis armis abiecerant, mihi umquam bonorum praesidium 5 XXXVI | plurimis pro te supplicem abieci; bona, fortunas meas ac 6 XIII | eiecisti domo; tu in publicum abiecisti; tu spoliatum imaginibus, 7 XXXIII | ausus? In curiam potissimum abiecit, ut eam mortuus incenderet, 8 XVIII | videlicet latronem ac sicarium abiecti homines et perditi describebant. 9 XXI | exsultantem evertit et perculit ab abiecto: adde inscitiam pransi, 10 XXXII | etiam solent, ambureretur abiectus. Non fuisse credo fas clarissimorum 11 XXXV | fortuna dederit, se secum ablaturum esse dicit.~Meminit etiam 12 XXXVI | ducam meam? Non recuso, non abnuo; vosque obsecro, iudices, 13 XXII | quaestione certius? Subito abrepti in quaestionem, tamen separantur 14 XXVII | magistratum per seditionem abrogavit, quorum interfectores impleverunt 15 XXVII | coniunctum fidissima gratia, absentem de possessione fundi deiecit; 16 XXXV | consolaretur; quae efficeret ut absentes adessemus, mortui viveremus; 17 XXXVI | Haec tu mecum saepe his absentibus, sed isdem audientibus haec 18 XXI | taeterrimam mortem obiret; ut non absolutus iudicio illo nefario videretur, 19 XXIX | possim efficere ut Milonem absolvatis, sed ita, si P. Clodius 20 II | Ininis defensionern non abutemur. Nisi oculis videritis insidias 21 XXXIV | dedissem, quem exstinctum acceperam, equitibus Romanis, quorum 22 XIV | sica illa, quam a Catilina acceperat, conquievit? Haec intentata 23 XXXVI | a quibus tantum volnus accepero. Non enim inimici mei te 24 XXII | in Clodium.] Proxime deos accessit Clodius, propius quam tum 25 XIX | hunc non timeret, tamen accessum ad urbem nocturnum fuisse 26 XIX | si illum ad urbem nocte accessurum sciebat, subsidendum atque 27 XXXVI | enim vixero, si quid mihi acciderit prius quam hoc tantum mali 28 XXI | commisisset, primum illud volnus acciperet, quo taeterrimam mortem 29 XV | Milone et reo ad populum accusante P. Clodio, cum in Cn. Pompeium 30 XXII | cum fuissent, ab eo ipso accusatore producti sunt. Quid hac 31 III | improbis, et paulo ante ab accusatoribus, ut omni errore sublato, 32 XXII | tristius. In reum de servo accusatoris cum quaeritur, verum inveniri 33 XXXVII | restitutus? Nolite, obsecro vos, acerbiorem mihi pati reditum esse, 34 XIX | odium fuisse illius in hunc acerbissimum, nullum huius in illum; 35 XXXIII | Quo quid miserius, quid acerbius, quid luctuosius vidimus? 36 XXXVII | qui maxime P. Clodi morte acquierunt: quo deprecante? me.~Quodnam 37 X | paenula desiluisset, seque acri animo defenderet, illi qui 38 XXXIV | fortis atque animosos et se acriter ipsos morti offerentis servare 39 V | enim est illa causa a nobis acta in senatu! quibus adsensionibus 40 XIV | dixerat, multam inrogarat, actionem perduellionis intenderat; 41 XXXV | Omitto Etruriae festos et actos et institutos dies: centesima 42 XXIV | volnus in latere, quod acu punctum videretur, pro ictu 43 XXXII | cuiusquam, quod quidem ille adamasset, quod non hoc anno suum 44 XXXII | quae nos servis nostris addicerent. Nihil erat cuiusquam, quod 45 XXI | praemiis propositam et paene addictam sciebat, numquam in periculum 46 XXXV | non facti crimen obstare.~Addit haec, quae certe vera sunt: 47 XXVII | exterminavit; eum qui regna dedit, ademit, orbem terrarum quibuscum 48 XIII | Clodi morte cecidit. Vos adepti estis, ne quem civem metueretis: 49 XXVIII | incredibilis patientia. Quae vero aderant iam et impendebant, quonam 50 XXXV | quae efficeret ut absentes adessemus, mortui viveremus; hanc 51 XIV | servorum manu, cum mihi adesset: qua in turba C. Vibienus 52 XXII | quam cur partim amplis adfecerit praemiis, nescis inimici 53 XXVIII | Italiam, nationes omnis adfecisse et dicat et sentiat? Non 54 I | vim conlocata sunt, non adferunt tamen [oratori] aliquid, 55 XXX | Populi grati est praemiis adficere bene meritos de re publica 56 XXIX | quonam modo ille vos vivus adficeret, quos mortuus inani cogitatione 57 XXIX | non modo honoribus nullis adficietis, sed etiam ad supplicium 58 VIII | est, squalent municipia, adflictantur coloniae, agri denique ipsi 59 | adhuc 60 XXVII | vestibulo privaret, sed omni aditu et limine. ~ 61 XXV | defensum in periculo capitis, adiutum in petitione praeturae; 62 XXXIV | scio an multo sit etiam adiuvandus magis. Etenim si in gladiatoriis 63 XII | praetor esset, quibus si non adiuvantibus at coniventibus certe, speraret 64 XXXVII | quod in me tantum facinus admisi, iudices, cum illa indicia 65 XXIII | vera exstitissent, si Milo admisisset aliquid quod non posset 66 XIII | erat cur Milo non dicam admitteret, sed optaret? Obstabat in 67 II | clamor si qui forte fuerit, admonere vos debebit, ut eum civem 68 X | raedam, ut a tergo Milonem adorirentur; partim, quod hunc iam interfectum 69 IV | legimus, verum ex natura ipsa adripuimus, hausimus, expressimus; 70 V | nobis acta in senatu! quibus adsensionibus universi ordinis, quam nec 71 XII | interfecto Clodius haec adsequebatur, non modo ut praetor esset 72 XXX | grati esse velletis, honores adsequeretur amplissimos. Si factum vobis 73 VIII | bonis viris legendis id adsequi potuisset, etiam si cupisset. 74 XXXIV | voces Milonis, quas audio adsidue et quibus intersum cotidie. 75 II | populi Romani felicitati adsignetis. Sed si illius insidiae 76 XXVII | muliercula Scantia, quid de adulescente P. Apinio dicam? quorum 77 VIII | popularis insanias iam ab adulescentia documenta maxima. ~ 78 XXI | primis honesti et ornati adulescentis, ante ipsam, inquam, Bonam 79 XXVII | liberasset -- cuius nefandum adulterium in pulvinaribus sanctissimis 80 XIX | illi nocturnus ad urbem adventus vitandus potius quam expetendus 81 XX | versabantur valentium, edito adversari atque excelso loco, superiorem 82 XV | octo tribuni plebei, illius adversarii, defensores mei; Cn. Pompeius, 83 X | loco superiore impetum: adversi raedarium occidunt. Cum 84 II | Caput II~Unum genus est adversum infestumque nobis, eorum 85 XXVII | nec in libidine; eum qui aedem Nympharum incendit, ut memoriam 86 XXVII | non dubitavit exstruere aedificium in alieno;~qui huic T. Furfanio, -- 87 V | incendium curiae, oppugnationem aedium M. Lepidi, caedem hanc ipsam 88 XXV | tibi rei publicae partis aegras et labantis, ut eas his 89 XXVIII | tolerabilia videbantur, etsi aequabiliter in rem publicam, in privatos, 90 XXI | populi Romani sociae et aequales, quas ille praeceps amentia, 91 XXIX | ut in communi odio paene aequaliter versaretur odium meum. Non 92 XXVIII | reppuli, per me ut unum ius, aequitas, leges, libertas, pudor, 93 XXVIII | imperatorum clarissimas victorias aetas nostra vidit, quarum nulla 94 VII | igitur ulla quaestio de Africani morte lata est? certe nulla.~ 95 VII | patribus accepimus, cum P. Africano domi suae quiescenti illa 96 XVIII | video cur non meum quoque agam negotium -- scitis, iudices, 97 XXXV | in hominum coetu gratiis agendis et gratulationibus habendis 98 XXII | Appio. Di boni! quid potest agi severius? [De servis nulla 99 XXI | providemus, qua haec ipsa agimus ac dicimus, videre aut plane 100 XIV | facti illius gloriam libens agnovisset, ut, etiam si id Milo fecisset, 101 IX | occidendum Milonem.~Servos agrestis et barbaros, quibus silvas 102 VIII | adflictantur coloniae, agri denique ipsi tam beneficum, 103 XII | legum vestrarum, quod te aiunt eripuisse e domo et ex mediis 104 XXI | retinuisse. Vos enim iam, Albani tumuli atque luci, vos, 105 XXI | atque obtestor; vosque, Albanorum obrutae arae, sacrorum populi 106 XIX | rediens devertit Clodius ad Albanum. Quod ut sciret Milo illum 107 | alia 108 | alicuius 109 XIX | necessarium, illius etiam potius alienum; hunc prae se tulisse illo 110 | alii 111 | aliis 112 IV | ut, si vita nostra in aliquas insidias, si in vim et in 113 XVI | noluit, hunc voluit cum aliquorum querella? quem iure, quem 114 | alium 115 XXVII | peragrabat; qui Ianiculo et Alpibus spem possessionum terminarat 116 XX | Pompeium ut videret? sciebat in Alsiensi esse: villam ut perspiceret? 117 VIII | sed homo sapiens atque alta et divina quadam mente praeditus 118 XX | nihil cogitaret mali, cum alter veheretur in raeda paenulatus, 119 | altera 120 XXXVII | liberis meis, qui te parentem alterum putant? Quid tibi, Quinte 121 XVI | scio enim quam timida sit ambitio, quantaque et quam sollicita 122 XXXII | cedere inimici etiam solent, ambureretur abiectus. Non fuisse credo 123 V | probarent? Declarant huius ambusti tribuni plebis illae intermortuae 124 XXI | aequales, quas ille praeceps amentia, caesis prostratisque sanctissimis 125 XXVI | quantae infidelitates in amicis, quam ad tempus aptae simulationes, 126 XXV | praeturae; duos se habere semper amicissimos sperasse, te tuo beneficio, 127 XXIX | fuisse? Etiam si propter amicitiam vellet illum ab inferis 128 XXIV | arcessor in primis; de amicorum sententia rem defert ad 129 VIII | secrevit in iudicibus legendis amicos meos. Neque enim hoc cogitavit 130 XVII | etiam, ut Q. Arrius, meus amicus, dixit, corruperit. Legite 131 II | vos, iudices, si cetera amisimus, hoc saltem nobis ut relinquatur, 132 XIX | ea nocte consequi posset, amitteret autem si postridie Romam 133 XXXVI | T. Anni, nullum a ille amoris, nullum studi, nullum pietatis 134 XXVII | rei familiaris, quia nimis amplecti plebem videbatur, in suspicionem 135 XXII | quaeris, quam cur partim amplis adfecerit praemiis, nescis 136 XXX | velletis, honores adsequeretur amplissimos. Si factum vobis non probaretur -- 137 XXXV | habenda ratio praemiorum, amplissimum esse praemium gloriam: esse 138 XXXIII | vidimus? Templum sanctitatis, amplitudinis, mentis, consili publici, 139 XIII | nulla in hoc? quid voltis amplius? Quid enim odisset Clodium 140 XXIV | nullum in urbe vicum, nullum angiportum esse dicebant, in quo Miloni 141 XXVI | eum condemnetis, in quem animadvertere ipse et more maiorum et 142 XVIII | Quem pridie hora tertia animam efflantem reliquisset, eum 143 XXXIV | odisse solemus, fortis atque animosos et se acriter ipsos morti 144 XXV | certe vis et incredibilis animus, et non unius viri vires 145 XXVIII | post hominum memoriam T. Annium plurimum rei publicae profuisse, 146 XXVII | occidi, non Sp. Maelium, qui annona levanda iacturisque rei 147 XXXII | crudelis videbatur, quae tot annos illum in hanc rem publicam 148 XXV | consuevit: te, Magne, tamen antestaretur, quod nunc etiam facit. ~ 149 XVII | est profectus die. Itaque antevertit. At quo die? Quo, ut ante 150 XV | nulla sua invidia, M. vero Antoni maxima gloria?~Quid? comitiis 151 XV | fuit! Nuper vero cum M. Antonius summam spem salutis bonis 152 IX | Etruriamque vexarat, ex Apennino deduxerat, quos videbatis. 153 XVI | Cum ille non dubitarit aperire quid cogitaret, vos potestis 154 XXI | ad eum poeniendum oculos aperuisti. Vobis illae, vobis vestro 155 XXVII | quid de adulescente P. Apinio dicam? quorum utrique mortem 156 X | illud ad caedem faciendam apparasset, cum uxore veheretur in 157 XX | sed picta videretis, tamen appareret uter esset insidiator, uter 158 XXI | idcirco non putant, quia non apparet nec cernitur: proinde quasi 159 V | Quae quidem si potentia est appellanda -- potius quam aut propter 160 V | nulla apud bonos gratia, -- appellatur ita sane, dum modo ea nos 161 XXVII | suspicionem incidit regni appetendi; non Ti. Gracchum, qui conlegae 162 XXXVI | inimicitias potentium pro te appetivi; ego meum saepe corpus et 163 VII | occiderat: nunc eiusdem Appiae nomen quantas tragoedias 164 XIV | Pompeio est; haec istam Appiam, monimentum sui nominis, 165 XXII | produxit? Appius. Unde? ab Appio. Di boni! quid potest agi 166 XXVII | viro conflagrandum; qui Appium fratrem, hominem mihi coniunctum 167 XVII | nisi ad cogitatum facinus approperaret, numquam reliquisset. Ergo 168 XVIII | non id nuntiasse, Milonem appropinquare. Nam quid de Cyro nuntiaret, 169 XXVI | in amicis, quam ad tempus aptae simulationes, quantae in 170 XX | sunt, utri tandem fuerit aptior. Id vero, iudices, etiam 171 XXXIII | consili publici, caput urbis, aram sociorum, portum omnium 172 XXIII | odio trucidaret inimicum, arbitrabantur eum tanti mortem P. Clodi 173 XXXII | gratiam quasi devinctum arbitrabatur: Caesaris potentiam suam 174 XII | beneficium ei se debere arbitrarentur; et, si vellent, fortasse 175 XXX | dimicationibus meis me esse ausurum arbitrarer? Quae mulier sceleratum 176 VIII | ad fidem suam pertinere arbitraretur, non potuit legere non studiosos 177 XXX | Nec vero quisquam aliter arbitrari potest, nisi qui nullam 178 XXVIII | vivo contingere potuisse arbitretur? Quid? ea quae tenetis, 179 XII | si nactus esses, qui tuo arbitrio tribunatum gereret, deferre 180 XXII | separantur a ceteris et in arcas coniciuntur, ne quis cum 181 XXIV | Pompeio in hortos nuntiavit; arcessor in primis; de amicorum sententia 182 XXVII | castrisque conatus est; qui cum architectis et decempedis villas multorum 183 XVII | ei esse nuntiatum Cyrum architectum esse mortuum, itaque repente 184 XV | denique in illum odia civium ardebant desiderio mei, quem qui 185 XXIII | qui ingressus in forum ardente curia, quae magnitudo animi, 186 XVI | leges liceret. ~Sed quid ego argumentor? quid plura disputo? Te, 187 XIX | Etruria.~Atque illo die certe Aricia rediens devertit Clodius 188 XIX | Quod ut sciret Milo illum Ariciae fuisse, suspicari tamen 189 I | multitudinis auctoritate publica armare. ~Quam ob rem illa arma, 190 XXVI | quo uno versiculo satis armati semper consules fuerunt, 191 XXXVII | inspectantibus, sed etiam armatis et huic iudicio praesidentibus, 192 XVII | largiar: servum etiam, ut Q. Arrius, meus amicus, dixit, corruperit. 193 VII | tum non gemuit? Quis non arsit dolore, quem immortalem, 194 XXXV | caelum homines viderentur ascendere.~De me, inquit, semper populus 195 XXXIV | omnium fletu nullam lacrimam aspexistis Milonis, si voltum semper 196 XII | gereret, deferre posses. Et aspexit me illis quidem oculis, 197 I | intuentis, unde aliqua fori pars aspici potest, et huius exitum 198 XXIX | necaverunt. Quae ego vidi Athenis! quae aliis in urbibus Graeciae! 199 XXII | quae sunt habitae nunc in atrio Libertatis. Quibusnam de 200 VII | humilem necarit: aut eo mors atrocior erit P. Clodi, quod is in 201 VIII | sed illud maxime, quamvis atrociter ipse tulisset, vos tamen 202 XXIX | ipsum ab inferis excitare, atrum putatis potius facturum 203 XV | defensores mei; Cn. Pompeius, auctor et dux mei reditus, illius 204 XXXIV | bonis viris, qui omnem auctoritatem Clodianis armis abiecerant, 205 XII | Satis est in illa quidem tam audaci, tam nefaria belua, docere 206 XVI | Quid? (quod caput est [audaciae], iudices) quis ignorat 207 XII | conroboratam iam vetustate audaciam. ~An vero, iudices, vos 208 VIII | ipsos cum P. Clodio conferre audeamus. Tolerabilia fuerunt illa: 209 XXXVIII| ferendis, quod sentietis id audeatis. Vestram virtutem, iustitiam, 210 XXIV | loco, nemo senserat: tamen audiebatur. Non poteram Cn. Pompeium, 211 XXIV | publica. Quin etiam fuit audiendus popa Licinius nescio qui 212 XXIII | confideret, praesertim omnia audienti, magna metuenti, multa suspicanti, 213 XXXVI | his absentibus, sed isdem audientibus haec ego tecum, Milo: Te 214 XXIV | horas nuntiabatur. Nemo audierat tam celebri loco, nemo senserat: 215 XXXIV | hac voces Milonis, quas audio adsidue et quibus intersum 216 XXIV | sentio, iudices. Nimis multa audire coguntur, neque aliter facere 217 X | occisum et ex ipso Clodio audirent et re vera putarent, fecerunt 218 XX | plurimum.~Si haec non gesta audiretis, sed picta videretis, tamen 219 XXXIII | gladiis disturbari, cum audiretur silentio M. Caelius, tribunus 220 XXIV | popae, confessionem servorum audiri, volnus in latere, quod 221 XVIII | die Romam, nisi de Cyro audisset, fuisse rediturum. Respiravi, 222 XXVIII | Annius: Adeste, quaeso, atque audite, cives: P. Clodium interfeci; 223 XIX | praedicatam palam, nihil umquam auditum ex Milone; profectionis 224 XXIII | aequo animo [legibus], secum auferret gloriam sempiternam, nobis 225 XXXVI | contulistis, aut in huius salute augeatis, aut in eiusdem exitio occasura 226 XIII | concessa gloria, quae cotidie augebatur frangendis furoribus Clodianis, 227 XVI | ferens et confitens, ad illa augusta centuriarum auspicia veniebat? 228 XII | versamini? vestrae peregrinantur aures, neque in hoc pervagato 229 XXVII | possessione cessissent, -- sed ausum esse Furfanio dicere, si 230 XXX | dimicationibus meis me esse ausurum arbitrarer? Quae mulier 231 XXXIV | Tulli, quae plurimis fuit auxilio, vox atque defensio? mihine 232 I | animo simus hortantur; neque auxilium modo defensioni meae, verum 233 VII | temporibus paene patronus, avunculus huius iudicis nostri, fortissimi 234 XI | ratio doctis, et necessitas barbaris, et mos gentibus, et feris 235 IX | Milonem.~Servos agrestis et barbaros, quibus silvas publicas 236 XXXVIII| vocabunt?~O terram illam beatam, quae hunc virum exceperit: 237 XXXIV | incolumes, sint florentes, sint beati: stet haec urbs praeclara 238 XXXV | periculis patriam liberare; beatos esse quibus ea res honori 239 XII | tam audaci, tam nefaria belua, docere magnam ei causam, 240 XI | gentibus, et feris etiam beluis natura ipsa praescripsit, -- 241 XXX | sua niteretur. Sed huius benefici gratiam, iudices, fortuna 242 XXXVI | obsecro, iudices, ut vestra beneficia, quae in me contulistis, 243 XII | reprimere si possent, cum tantum beneficium ei se debere arbitrarentur; 244 VIII | coloniae, agri denique ipsi tam beneficum, tam salutarem, tam mansuetum 245 XXII | praemium satis magnum est tam benevolis, tam bonis, tam fidelibus 246 | bis 247 XXX | ceteri laetarentur?~Quamquam boc animo semper omnes fuimus 248 XXI | ut ante ipsum sacrarium Bonae deae, quod est in fundo 249 XXI | adulescentis, ante ipsam, inquam, Bonam deam, eum proelium commisisset, 250 XII | Itaque illud Cassianum cui bono fuerit in his personis valeat; 251 XXXV | gloriam: esse hanc unam quae brevitatem vitae posteritatis memoria 252 IX | possitis, rem gestam vobis dum breviter expono, quaeso, diligenter 253 XIII | postulare? Tu P. Clodi cruentum cadaver eiecisti domo; tu in publicum 254 XXXIII | defendi, cuius non restiterit cadaveri curia! Excitate, excitate 255 XXI | ipsae, quae illam beluam cadere viderunt, commosse se videntur, 256 XIX | timentes in suspicionem caderent, tota denique rea citaretur 257 XIX | solitudo indicasset neque caeca nox ostendisset Milonem; 258 XIV | caede facta ? Potuitne L. Caecili, iustissimi fortissimique 259 VII | proinde quasi Appius ille Caecus viam muniverit, non qua 260 X | iam interfectum putarent, caedere incipiunt eius servos, qui 261 XXXIII | gladiis toto foro volitarunt. Caedi vidistis populum Romanum, 262 XXVII | partitus est; eum qui, plurimis caedibus in foro factis, singulari 263 XXXII | rnagistratuum privatorumque caedis effecerat, domum mei fratris 264 XXX | magnitudo neque sol ille nec caeli signorumque motus nec vicissitudines 265 XXXIII | cum audiretur silentio M. Caelius, tribunus plebis, vir et 266 XXXV | cuius gradibus etiam in caelum homines viderentur ascendere.~ 267 XXVII | insulam materiem, calcem, caementa, arma convexit, dominoque 268 XXX | sapientia, qui sacra, qui caerimonias, qui auspicia et ipsi sanctissime 269 XXII | cuius de morte tamquam de caerimoniis violatis quaeritur. Sed 270 XXI | quas ille praeceps amentia, caesis prostratisque sanctissimis 271 III | sentiret, responderit iure caesum videri. Neque enim posset 272 V | dies quo Ti. Gracchus est caesus, aut ille quo Gaius, aut 273 XXVII | in eam insulam materiem, calcem, caementa, arma convexit, 274 X | est dimissus, domum venit; calceos et vestimenta mutavit; paulisper, 275 XXVII | possessionum termini; qui non calumnia litium, non iniustis vindiciis 276 XVI | fastidiunt.~Hunc igitur diem campi speratum atque exoptatum 277 XV | gloria?~Quid? comitiis in campo quotiens potestas fuit! 278 XVI | modo improbitati irascuntur candidatorum, sed etiam in recte factis 279 XIII | semiustilatum, nocturnis canibus dilaniandum reliquisti. 280 XXXII | ut sine imaginibus, sine cantu atque ludis, sine exsequiis, 281 XXIX | talibus institutas viris! quos cantus, quae carmina! prope ad 282 XXXII | eiecerat. Instabat, urgebat. Capere eius amentiam civitas, Italia, 283 XXVI | quid res publica detrimenti caperet (quo uno versiculo satis 284 XXV | dictitarunt), si haec arma, si Capitolinae cohortes, si excubiae, si 285 XXIV | devecta Tiberi, domus in clivo Capitolino scutis referta, plena omnia 286 XXIV | Frequentissimo senatu nuper in Capitolio senator inventus est qui 287 XV | qui cum de me decretum Capuae fecisset, ipse cunctae Italiae 288 III | Africanum fuisse, qui cum a C. Carbone [tribuno plebis seditiose] 289 XXXIV | publica frui non licuerit, at carebo mala, et quam primum tetigero 290 II | crudelissimorum suppliciorum carere non possumus? Equidem ceteras 291 XXIII | putasse, ut aequo animo patria careret, cum sanguine inimici explesset 292 XXV | neminem umquam hominem homini cariorem fuisse quam te sibi; nullum 293 XXIX | viris! quos cantus, quae carmina! prope ad immortalitatis 294 XII | utilitates fuisse. Itaque illud Cassianum cui bono fuerit in his personis 295 XXI | quocumque ibat, etiam cum in castra Etrusca properabat, tum 296 XXVII | sacramentis alienos fundos, sed castris, exercitu, signis inferendis 297 XXVII | pellere possessionibus armis castrisque conatus est; qui cum architectis 298 XXI | custodia proiciebat. Adde casus, adde incertos exitus pugnarum 299 XIV | postea sica illa, quam a Catilina acceperat, conquievit? Haec 300 XXIII | ipse servasset. Multi etiam Catilinam atque illa portenta loquebantur: 301 IX | quam vocem eius ad hunc M. Catonem statim Favonius detulit. ~ 302 VII | nostri, fortissimi viri, M. Catonis, tribunus plebis M. Drusus 303 XXIII | profecto tradidisset, nisi causae suae confideret, praesertim 304 XVII | testium vestrorum. Dixit C. Causinius Schola, Interamnas, familiarissimus 305 XXII | tu, Rufio (verbi causa) cave sis mentiaris. Clodius insidias 306 XXIV | probari.~Verum, ut intellego, cavebat magis Pompeius quam timebat, 307 XXX | viri virtus civibus grata cecidisset, magno animo constantique 308 XIII | Clodianis, iam Clodi morte cecidit. Vos adepti estis, ne quem 309 XXXIV | me tamen perfruantur. Ego cedam atque abibo: si mihi bona 310 XXXII | supremi diei celebritate, cui cedere inimici etiam solent, ambureretur 311 I | opposita Miloni putarem, cederem tempori, iudices, nec inter 312 XXXV | habendis et omni sermone celebramur. Omitto Etruriae festos 313 XXIV | nuntiabatur. Nemo audierat tam celebri loco, nemo senserat: tamen 314 XXXII | spoliatus illius supremi diei celebritate, cui cedere inimici etiam 315 XXIII | immortalis!) quae fuerit celeritas reditus eius, qui ingressus 316 VIII | profecto, non fuit, cur sibi censeret Pompeius quaestionem ferendam; 317 XXVII | religiones expiandas saepe censuit -- eum quem cum sorore germana 318 XXXV | actos et institutos dies: centesima lux est haec ab interitu 319 XXII | eis conloqui possit. Hi centum dies penes accusatorem cum 320 XVI | confitens, ad illa augusta centuriarum auspicia veniebat? Quam 321 XXXVI | semper feceritis. Quae si vos cepit oblivio, aut si in me aliquid 322 XXIX | volunt sic intuentur ut ea cernimus quae videmus -fingite igitur 323 XXI | putant, quia non apparet nec cernitur: proinde quasi nostram ipsam 324 IX | virum, inimicissimum suum, certissimum consulem, idque intellexit 325 XXII | libertas. Quid hac quaestione certius? Subito abrepti in quaestionem, 326 XXVIII | hoc ferro et hac dextera a cervicibus vestris reppuli, per me 327 XIV | cum maerentibus vobis urbe cessi, iudiciumne timui? non servos, 328 XXVII | sibi hortorum possessione cessissent, -- sed ausum esse Furfanio 329 XXV | conquietura, ne ille hand dubitans cessisset patria, is qui ita natus 330 II | carere non possumus? Equidem ceteras tempestates et procellas 331 XXII | quaestionem, tamen separantur a ceteris et in arcas coniciuntur, 332 XXX | esset ingratius quam laetari ceteros, lugere eum solum prop ter 333 I | corona consessus vester cinctus est, ut solebat; non usitata 334 XXIV | popa Licinius nescio qui de Circo maximo, servos Milonis, 335 XXVI | publicorum praesidiorum copiis circumfusus sedet, satis declarat se 336 XXXIII | Senatus (credo) praetorem eum circumscripsisset. Ne cum solebat quidem id 337 XXXV | fecerit; timidis et omnia circumspicientibus pericula non negat. Plebem 338 XIX | caderent, tota denique rea citaretur Etruria.~Atque illo die 339 XIV | iure se ulcisci? Potuitne, civi egregio et viro fortissimo, 340 XXVIII | iudiciis constitutis, salutarem civitati fore. Num quis est igitur 341 XXV | urbs ab armis sine Milonis clade numquam esset conquietura, 342 XXVII | tamen impune Miloni palam clamare ac mentiri gloriose liceret: 343 XXVIII | cruentum gladium tenens clamaret T. Annius: Adeste, quaeso, 344 II | quid iudicaretis. Quorum clamor si qui forte fuerit, admonere 345 XVII | ille, quam contionem, quos clamores, nisi ad cogitatum facinus 346 II | semper genus illud hominum clamoresque maximos prae vestra salute 347 VII | quia non alio facinore clari homines, alio obscuri necantur. 348 II | Sed si illius insidiae clariores hac luce fuerint, tum denique 349 XXIII | cernitis, cum res ipsa tot tam claris argumentis signisque luceat, 350 XXVIII | iam summorurn imperatorum clarissimas victorias aetas nostra vidit, 351 XXIV | Oppugnata domus C. Caesaris, clarissimi et fortissimi viri, per 352 XXXII | abiectus. Non fuisse credo fas clarissimorum virorum formas illi taeterrimo 353 XV | XV~At quod erat tempus? Clarissimus et fortissimus consul, inimicus 354 XXIV | devecta Tiberi, domus in clivo Capitolino scutis referta, 355 XXIII | recenti illo nuntio necis Clodianae, non modo inimicorum Milonis 356 XIV | defendat, hunc autem haec eadem coarguat. Nihil per vim umquam Clodius, 357 IX | declaratum, palam agere coepit, et aperte dicere occidendum 358 XIII | mortuo denique temptari coeptus est. Non modo igitur nihil 359 XXXIII | An consules in praetore coercendo fortes fuissent? Primum, 360 XXXV | subiciantur, tamen omni in hominum coetu gratiis agendis et gratulationibus 361 XXVI | enim minus illo dignum quam cogere ut vos eum condemnetis, 362 XXI | non possent, ne tormentis cogerentur occisum esse a servis Milonis 363 XXI | et quantum ille auderet cogitabat. Quam ob rem vitam suam, 364 XX | etiam dubitandum et diutius cogitandum est? Ante fundum Clodi, 365 XX | loci spe facere impetum cogitarat? Res loquitur ipsa, iudices, 366 XXV | tua vita nefarie aut nunc cogitare aut molitum aliquando aliquid 367 XV | impunitate eius, sed de praemiis cogitaretur.~Tamen se Milo continuit, 368 XVIII | quidem potuerim, videar id cogitasse.~Nunc persequar cetera. 369 XXXII | fore putaret.~Obstabat eius cogitationibus nemo praeter Milonem. Illum 370 XII | se eludere in illis suis cogitatis furoribus: cuius illi conatus, 371 XVII | quos clamores, nisi ad cogitatum facinus approperaret, numquam 372 XXIV | iudices. Nimis multa audire coguntur, neque aliter facere possunt, 373 XXVIII | effrenatas suas libidines cohibuisset. Fingi haec putatis, quae 374 XV | qui populum Romanum est cohortatus, qui cum de me decretum 375 IX | tribus, se interponebat, Collinam novam dilectu perditissimorum 376 VII | Pompeium interficiendum collocarat: extorta est ei confitenti 377 VIII | municipia, adflictantur coloniae, agri denique ipsi tam beneficum, 378 XXX | auspicia et ipsi sanctissime coluerunt, et nobis suis posteris 379 IV | inferri iniusta nex? Quid comitatus nostri, quid gladii volunt? 380 XXI | nisi in raeda, tum in equo; comites Graeculi quocumque ibat, 381 XVI | amplissimi contentio et dies comitiorum subesset, quo quidem tempore -- 382 XXXV | vestra vita, se fecisse commemorat ut non modo virtute flecteret, 383 VII | imbuta est. Sed quid ego illa commemoro? Comprehensus est in templo 384 XXIII | cuncta populi Romani arma commiserat: cui numquam se hic profecto 385 XXIII | neque timeant qui nihil commiserint, et poenam semper ante oculos 386 XXVI | peritissimum, cum senatus ei commiserit ut videret Ne quid res publica 387 XXI | Bonam deam, eum proelium commisisset, primum illud volnus acciperet, 388 XXIII | solum, sed etiam senatui commisit; neque senatui modo, sed 389 XXIV | possunt, ei quibus tota commissa est res publica. Quin etiam 390 XXV | sanares et confirmares, esse commissas? Quod si, locus Miloni datus 391 X | uxor (ut fit) comparat, commoratus est; dein profectus id temporis 392 XXI | beluam cadere viderunt, commosse se videntur, et ius in illo 393 XXI | exitus pugnarum Martemque communem, qui saepe spoliantem iam 394 XXXVI | meas ac liberorum meorum in communionem tuorum temporum contuli: 395 XXVI | sed fortasse motu aliquo communium temporum, qui quam crebro 396 XXVI | Vide quam sit varia vitae commutabilisque ratio, quam vaga volubilisque 397 X | paulisper, dum se uxor (ut fit) comparat, commoratus est; dein profectus 398 XXI | cum Milonis impedimentis comparate. Semper ille antea cum uxore, 399 XXIV | malleolorum ad urbis incendia comparatorum: haec non delata solum, 400 XXVII | quaestionibus habitis dixit comperisse; eum qui civem quem senatus, 401 XXV | falsa atque insidiose ficta comperta sunt. Cum tamen, si metuitur 402 IX | videbat. Contulit se ad eius competitores, sed ita, totam ut petitionem 403 X | non multo secus. Statim complures cum telis in hunc faciunt 404 XXVII | sanctissimis nobilissimae feminae comprehenderunt;~eum cuius supplicio senatus 405 VII | quid ego illa commemoro? Comprehensus est in templo Castoris servus 406 XXVIII | ipso summo viro consule, compressa hominum licentia, cupiditatibus 407 V | solum, sed etiam studiis comprobavit. Quotiens enim est illa 408 XXVII | civem domum vi et armis compulit; eum cui nihil umquam nefas 409 XXX | ausus essem, si id, quod conabar sine maximis dimicationibus 410 XXXIII | effeminatus fortissimum virum conaretur occidere, hodie rem publicam 411 XXXVII | deprecante? me.~Quodnam ego concepi tantum scelus, aut quod 412 XIII | singularis illa et huic uni concessa gloria, quae cotidie augebatur 413 XXXIII | sedem ab universo populo concessam uni ordini, inflammari, 414 VII | civitas, sed gentes omnes concidissent. Nisi vero quia perfecta 415 XXXV | muneribus placarit, vos non conciliarit meritis in rem publicam 416 XIV | concursus, quem mea salus concitarat, facti illius gloriam libens 417 XVII | mercenario tribuno plebis concitata: quem them ille, quam contionem, 418 I | sapientiae, temeritatem concitatae multitudinis auctoritate 419 XIX | vivere, illi ad ea quae concupierat optatissimum interitum Milonis; 420 XV | ad me restituendum Romam concurrerent; omnium denique in illum 421 XIV | de me; cum totius Italiae concursus, quem mea salus concitarat, 422 XXVI | dignum quam cogere ut vos eum condemnetis, in quem animadvertere ipse 423 XXXIV | et infimi generis hominum condicione atque fortuna timidos atque 424 XXIX | cogitatione imaginem huius condicionis meae, si possim efficere 425 II | praeclara in rem publicam merita condonetis, nec postulaturi, ut si 426 XXIV | dicebant, in quo Miloni conducta non esset domus; arma in 427 XIV | scitis, me ad regiam paene confecit. ~Quid simile Milonis? cuius 428 VIII | equester ordo, tota civitas confecta senio est, squalent municipia, 429 XVIII | res his testimoniis sint confectae. Primum certe liberatur 430 VIII | nosmet ipsos cum P. Clodio conferre audeamus. Tolerabilia fuerunt 431 XXVI | Pompeio, satis, falso ista conferri in Milonem, qui legem tulit, 432 IX | veniamus, -- si neque omnis confessio facti est inusitata, neque 433 XXIV | mirabar tamen credi popae, confessionem servorum audiri, volnus 434 VI | oporteret. Nam qui non poenam confessioni, sed defensionem dedit, 435 XXIV | apud se ebrios factos, sibi confessos esse de interficiendo Pompeio 436 XV | abdidisset, magnum Miloni fuit conficere illam pestem nulla sua invidia, 437 XXIII | tradidisset, nisi causae suae confideret, praesertim omnia audienti, 438 XXVIII | maximam, et (quem ad modum confido) verissimam sumus adducti, 439 XXV | eas his armis sanares et confirmares, esse commissas? Quod si, 440 XXIX | interfector si esset, in confitendo ab eisne poenam timeret 441 XXIX | omnium causa, quod et ei non confitendum modo, verum etiam praedicandum. ~ 442 XVI | facinus prae se ferens et confitens, ad illa augusta centuriarum 443 XIX | esse omnes salvum etiam confitentem volunt. Sustinuisset hoc 444 VII | collocarat: extorta est ei confitenti sica de manibus: caruit 445 XXVI | vobis oporteret, ut omnes confitentur, liceret.~Quod vero in illo 446 XXI | in Appia via P. Clodium confiteri. Quid opus est tortore? 447 XXVII | invidia huic esset tali viro conflagrandum; qui Appium fratrem, hominem 448 XXIV | quae postea sunt in eum congesta, quae quemvis etiam mediocrium 449 XX | insidias ille ipse, ubi congressi sunt, utri tandem fuerit 450 XIX | properaret? cur in noctem se coniceret? Ecquid adferebat festinationis, 451 XXII | separantur a ceteris et in arcas coniciuntur, ne quis cum eis conloqui 452 XXXII | domum incenderat, liberos, coniugem meam vexarat, Cn. Pompeio 453 XXVIII | liberis (me dius fidius) et a coniugibus vestris numquam ille effrenatas 454 XXVII | Appium fratrem, hominem mihi coniunctum fidissima gratia, absentem 455 VIII | possumus, quod res publica nos coniunxit cum bonis: ex quibus ille 456 XXIV | de interficiendo Pompeio coniurasse, dein postea se gladio percussum 457 XII | quibus si non adiuvantibus at coniventibus certe, speraret posse se 458 XIV | viro fortissimo, P. Sestio, conlega suo, volnerato? Potuitne, 459 XXVII | appetendi; non Ti. Gracchum, qui conlegae magistratum per seditionem 460 IX | ceteri, sed et L. Paulum conlegam effugere vellet, singulari 461 X | intellectum est, Miloni insidias conlocaret. Atque ita profectus est, 462 I | cernitis, etsi contra vim conlocata sunt, non adferunt tamen [ 463 VII | Insidiator erat in foro conlocatus, atque in vestibulo ipso 464 XXII | coniciuntur, ne quis cum eis conloqui possit. Hi centum dies penes 465 XXXIV | liberam civitatem, in ea conquiescam.~O frustra, inquit, mihi 466 XXV | Milonis clade numquam esset conquietura, ne ille hand dubitans cessisset 467 XIV | quam a Catilina acceperat, conquievit? Haec intentata nobis est; 468 XXV | Italiae dilectus (ut non nulli conquisitores tui dictitarunt), si haec 469 XII | frangere hominis sceleratissimi conroboratam iam vetustate audaciam. ~ 470 XXIII | credenti. Magna vis est conscientiae, iudices, et magna in utramque 471 IX | dilectu perditissimorum civium conscribebat. Quanto ille plura miscebat, 472 XXVIII | exercitus illum in urbe conscripturum fuisse, per quos totam rem 473 XXIX | et religionem et memoriam consecrantur. Vos tanti conservatorem 474 XI | Nihil dico quid res publica consecuta sit, nihil quid vos, nihil 475 XV | voluntatis, patronus publici consensus, restitutor salutis meae; 476 XIX | tandem erat quod ea nocte consequi posset, amitteret autem 477 XXXVIII| fortem et a vobis, iudices, conservandum virum! Minime, minime, inquit. 478 XXII | tormentis etiam dedendi fuerunt conservatores domini, ultores sceleris, 479 I | requirunt.~Non enim corona consessus vester cinctus est, ut solebat; 480 VII | exitus rerum, non hominum consilia legibus vindicentur. Minus 481 XXXVI | reliqua est illa tamen ad consolandum querella, ut eis irasci 482 XXXV | vitae posteritatis memoria consolaretur; quae efficeret ut absentes 483 XXXVI | mali videro.~Nunc me una consolatio sustentat, quod tibi, T. 484 XXXVII | Quinte frater, qui nunc abes, consorti mecum temporum illorum? 485 XXI | Vobis illae, vobis vestro in conspectu serae, sed iustae tamen 486 XXII | hic idem, qui omnia semper constanter et fortiter, M. Cato, et 487 XXIII | praesentiam animi, defensionis constantiam. An vero obliti estis, iudices, 488 XXX | cecidisset, magno animo constantique cederet ex ingrata civitate. 489 XIX | venturus esset? ~Video adhuc constare, iudices, omnia: -- Miloni 490 VI | caedem in Appia factam esse constaret, non eum qui se defendisset 491 V | iniqua, numquam tamen senatus constituendam putavit. Erant enim leges, 492 V | credere senatum iudicium novum constituendum putasse? Cur igitur incendium 493 V | adferebat, ut nova quaestio constitueretur. Cuius enim de illo incesto 494 XVII | mortuum, itaque repente Romam constituisse proficisci. Dixit hoc comes 495 XXVIII | fractis, legibus et iudiciis constitutis, salutarem civitati fore. 496 XX | raeda impeditus, uxore paene constrictus esset? Videte nunc illum, 497 XIII | qui eam auderet possetque constringere. Eum Milonem unum esse cum 498 VIII | possunt, propterea quod consuetudines victus non possunt esse 499 XIV | iam illum natura ipsius consuetudoque defendat, hunc autem haec 500 XXV | qui ita natus est et ita consuevit: te, Magne, tamen antestaretur, 501 VIII | perditorum temeritati. Ex consularibus te creavit potissimum: dederas 502 XXX | laus esset, cum tantum in consulatu meo pro vobis ac liberis 503 XII | posset; sed etiam ut eis consulibus praetor esset, quibus si 504 VII | Nihil de eius morte populus consultus, nulla quaestio decreta