| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero Pro Milone IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Caput
505 VIII | potissimum: dederas enim quam contemneres popularis insanias iam ab 506 XXIV | Sustinuit? immo vero tit contempsit ac pro nihilo putavit, quae 507 XXV | saepissime pro tua gloria contendisse; tribunatum suum ad salutem 508 XVI | cum honoris amplissimi contentio et dies comitiorum subesset, 509 VIII | gratia familiaritatibus continetur, quae late patere non possunt, 510 XXVIII | qui hoc P. Clodio vivo contingere potuisse arbitretur? Quid? 511 XV | cogitaretur.~Tamen se Milo continuit, et P. Clodium in iudicium 512 XVII | ante dixi, fuit insanissima contio ab ipsius mercenario tribuno 513 V | plebis illae intermortuae contiones, quibus cotidie meam potentiam 514 II | illis dum taxat fluctibus contionum semper putavi Miloni esse 515 IX | lator ipse legis, cum esset controversia nulla facti, iuris tamen 516 XXXVI | communionem tuorum temporum contuli: hoc denique ipso die, si 517 XXXVI | vestra beneficia, quae in me contulistis, aut in huius salute augeatis, 518 IX | consulem fieri videbat. Contulit se ad eius competitores, 519 IX | tanto hic magis in dies convalescebat. Ubi vidit homo ad omne 520 XX | necesse est? tarde: qui convenit, praesertim id temporis? 521 XIV | haec eadem longo intervallo conversa rursus est in me: nuper 522 XIII | interfuerit occidi Milonem: convertite animos nunc vicissim ad 523 XXVII | calcem, caementa, arma convexit, dominoque trans ripam inspectante, 524 IX | dictitabat, umeris sustineret. Convocabat tribus, se interponebat, 525 XXVI | publicorum praesidiorum copiis circumfusus sedet, satis 526 I | iudiciorum requirunt.~Non enim corona consessus vester cinctus 527 XI | quacumque ope possent, a corpore, a capite, a vita sua propulsarent, -- 528 XXI | profecto illa vis: neque in his corporibus atque in hac imbecillitate 529 XXXVIII| animi monumenta retinebitis, corporis in Italia nullum sepulcrum 530 XVII | Arrius, meus amicus, dixit, corruperit. Legite testimonia testium 531 VIII | temeritati. Ex consularibus te creavit potissimum: dederas enim 532 XXVI | desideres.~Quamquam quis hoc credat, Cn. Pompeium, iuris publici, 533 XXIII | multa suspicanti, non nulla credenti. Magna vis est conscientiae, 534 V | eius interitu quis potest credere senatum iudicium novum constituendum 535 XXIV | exanimari; sed mirabar tamen credi popae, confessionem servorum 536 XVI | auspicia veniebat? Quam hoc non credibile in hoc! quam idem in Clodio 537 XIX | fuit.~Nemo ei neganti non credidisset, quem esse omnes salvum 538 XXIV | delata solum, sed paene credita, nec ante repudiata sunt 539 XXXVIII| iustitiam, fidem, mihi credite, is maxime probabit, qui 540 XIII | hoc tyrannum illum tulisse creditis? quantum odium illius, et 541 IX | ut aliquando ad causam crimenque veniamus, -- si neque omnis 542 V | meam potentiam invidiose criminabatur, eum diceret senatum non 543 X | enim aperte, non derivandi criminis causa, sed ut factum est -- 544 XXXII | Fortuna populi Romani et crudelis videbatur, quae tot annos 545 XIV | meo legem ferret, pulso, crudelissima in foro caede facta ? Potuitne 546 XXXIII | tribunum virtutem consularem crudelissime vexatam esse meminisset? 547 XXII | sanguine et volneribus suis crudelissimi inimici mentem oculosque 548 II | rein publicam adducti, metu crudelissimorum suppliciorum carere non 549 XIII | tamen quoniam in meo inimico crudelitatem exprompsisti tuam, laudare 550 XIII | cuius inimicissimum multo crudelius etiam poenitus es, quam 551 VII | tragoedias excitat! Quae cruentata antea caede honesti atque 552 XIV | sui nominis, nece Papiri cruentavit; haec eadem longo intervallo 553 XXXII | laudationibus, sine funere, oblitus cruore et luto, spoliatus illius 554 XXII | fecit Miloni ? Fecit: certa crux. Nullas fecit: sperata libertas. 555 XXXIII | qui cum facibus ad curiam cucurrerunt, cum falcibus ad Castoris, 556 XXX | quamquam qui poterat salus sua cuiquam non probari? -- sed tamen 557 XXXII | nostris addicerent. Nihil erat cuiusquam, quod quidem ille adamasset, 558 XV | decretum Capuae fecisset, ipse cunctae Italiae cupienti et eius 559 XXVIII | laetitia populum Romanum, cunctam Italiam, nationes omnis 560 XVI | quantaque et quam sollicita sit cupiditas consulatus -- omnia, non 561 XXVIII | compressa hominum licentia, cupiditatibus fractis, legibus et iudiciis 562 XV | fecisset, ipse cunctae Italiae cupienti et eius fidem imploranti 563 XXXV | cunctis suffragiis, quod unum cupierit, se consulem declaratum: 564 XXXIV | morti offerentis servare cupimus, eorumque nos magis miseret 565 VIII | adsequi potuisset, etiam si cupisset. Non enim mea gratia familiaritatibus 566 XXI | iudices, deorum immortalium cura, res illa perfecta. Religiones 567 XV | destringendos, lapides iaciendos curavisset; dein subito, voltu Milonis 568 XXXV | studia, sermones, quemcumque cursum fortuna dederit, se secum 569 XXI | periculum sine praesidio et sine custodia proiciebat. Adde casus, 570 XXIV | in illius mei patriaeque custodis tanta suspicione non metu 571 XXV | quae tuum corpus domumque custodit contra Milonis impetum armata 572 XVIII | enim illum, qui dicatur de Cyri morte nuntiasse, non id 573 XVII | subito ei esse nuntiatum Cyrum architectum esse mortuum, 574 XXXII | lacerari quam in quo vita esset damnata. ~Dura (me dius fidius) 575 XI | certe optabilius Miloni fuit dare iugulum P. Clodio, non semel 576 IV | persapienter et quodam modo tacite dat ipsa lex potestatem defendendi, 577 XXVI | fuerunt, etiam nullis armis datis), hunc exercitu, hunc dilectu 578 XXVI | hunc exercitu, hunc dilectu dato, iudicium exspectaturum 579 XXI | ante ipsam, inquam, Bonam deam, eum proelium commisisset, 580 IX | nihil iam quaerere aliud debeatis, nisi uter utri insidias 581 XXIX | Etenim si praecipuum esse debebat, tamen ita communis erat 582 II | forte fuerit, admonere vos debebit, ut eum civem retineatis, 583 XIII | possum, irasci certe non debeo. ~Audistis, iudices, quantum 584 XII | tantum beneficium ei se debere arbitrarentur; et, si vellent, 585 XXX | felicitas et di immortales sibi deberi putant. Nec vero quisquam 586 IX | Occurrebat ei mancam ac debilem praeturam futuram suam consule 587 XXXIV | Romanis, quorum vires erant debiles, bonis viris, qui omnem 588 XXI | serae, sed iustae tamen et debitae poenae solutae sunt.~Nisi 589 XIX | fuisse, suspicari tamen debuit eum, etiam si Romam illo 590 I | incipientem timere, minimeque deceat, cum T. Annius ipse magis 591 XXVII | qui cum architectis et decempedis villas multorum hortosque 592 VI | quaestionem nullam haberemus. Decernebat enim, ut veteribus legibus, 593 V | incesto stupro iudicium decernendi senatui potestas esset erepta, 594 V | sentiret, sed quod ego vellem decernere. Quae quidem si potentia 595 I | de fortunis hodierno die decertari putat. ~ 596 XVIII | eum mortuum postridie hora decima denique ei nuntiabatur? ~ 597 V | Milonis causam non probarent? Declarant huius ambusti tribuni plebis 598 II | significassent, re et sententiis declararent -- hoc profecto tempore 599 XXVI | circumfusus sedet, satis declarat se non terrorem inferre 600 XV | illam beluam, iudici laqueos declinantem, jam inretitam teneret, 601 XXXII | taeterrimo parricidae aliquid decoris adferre, neque ullo in loco 602 XV | cohortatus, qui cum de me decretum Capuae fecisset, ipse cunctae 603 VI | Caput VI~Itaque ego ipse decrevi, cum caedem in Appia factam 604 V | publicam senatus factam esse decrevit? quia nulla vis umquam est 605 XXII | misisset, tormentis etiam dedendi fuerunt conservatores domini, 606 VIII | consularibus te creavit potissimum: dederas enim quam contemneres popularis 607 I | tradidisset, eundem telis militum dedere, nec sapientiae, temeritatem 608 XXXV | quemcumque cursum fortuna dederit, se secum ablaturum esse 609 XXXIII | illi perdito ac furioso dederunt, ut huic faceret insidias. 610 XXXIV | publica oppressa me senatui dedissem, quem exstinctum acceperam, 611 II | semper vestrae auctoritati dediti fuimus, semper miseri lugeamus, 612 XXXIII | voluntati et auctoritati senatus deditus, et in hac Milonis sive 613 IX | Etruriamque vexarat, ex Apennino deduxerat, quos videbatis. Res erat 614 XI | potuit, nihil habeo quod defendam. Sin hoc et ratio doctis, 615 XIV | natura ipsius consuetudoque defendat, hunc autem haec eadem coarguat. 616 XXII | fuisse, qui domini caput defendissent. Quod enim praemium satis 617 VI | constaret, non eum qui se defendisset contra rem publicam fecisse, 618 XXX | nihilo segnius rem publicam defendit, is vir vere putandus est. 619 IV | necessarium, cum vi vis inlata defenditur. Pudicitiam cum eriperet 620 II | publicae gestis ad huius Ininis defensionern non abutemur. Nisi oculis 621 I | hortantur; neque auxilium modo defensioni meae, verum etiam silentium 622 XXIII | rationem, praesentiam animi, defensionis constantiam. An vero obliti 623 XV | illius, propugnator senatus, defensor vestrae voluntatis, patronus 624 XXV | gubernatum; se a te postea defensum in periculo capitis, adiutum 625 XII | arbitrio tribunatum gereret, deferre posses. Et aspexit me illis 626 XXIV | de amicorum sententia rem defert ad senatum. Non poteram 627 XXXV | sibi vocem praeconis modo defuisse, quam minime desiderarit; 628 XXXVI | nullum pietatis officium defuit. Ego inimicitias potentium 629 XXXIV | umquam bonorum praesidium defuturum putarem? ego cum te -- mecum 630 XXVII | absentem de possessione fundi deiecit; qui parietem sic per vestibulum 631 XXIV | incendia comparatorum: haec non delata solum, sed paene credita, 632 XVI | contempserat, ut eum nihil delectaret quod aut per naturam fas 633 II | locus amplissimorum ordinum delectis viris datus est, ut sua 634 VIII | fortiter iudicaturos. Itaque delegit ex florentissimis ordinibus 635 XXXV | tribus suis patrimoniis deleniret; nec timet ne, cum plebem 636 X | impedito et muliebri ac delicato ancillarum puerorumque comitatu.~ 637 XXIV | quemvis etiam mediocrium delictorum conscientia perculissent, 638 III | defendi? Nisi vero existimatis dementem P. Africanum fuisse, qui 639 I | periculum nobis, sed praesidium denuntiant; neque solum ut quieto, 640 XIX | repellenda;~mortem ab illo denuntiatam Miloni et praedicatam palam, 641 XXVIII | impendebant, quonam modo ea aut depellere potuissetis aut ferre? Imperium 642 II | timorem si quem habetis deponite. Nam -- si umquam de bonis 643 IX | quibus silvas publicas depopulatus erat Etruriamque vexarat, 644 XXXVI | dimicatio capitis futura, deposco. Quid iam restat? Quid habeo 645 XXXVII | Clodi morte acquierunt: quo deprecante? me.~Quodnam ego concepi 646 II | Miloni a Clodio factas, nec deprecaturi sumus ut crimen hoc nobis 647 XXIV | pilorumque etiam multitudo deprehendi posse indicabatur; nullum 648 X | dicam enim aperte, non derivandi criminis causa, sed ut factum 649 XVIII | abiecti homines et perditi describebant. Iacent suis testibus [ei] 650 VIII | salutarem, tam mansuetum civem desiderant.~Non fuit ea causa, iudices, 651 XXXV | modo defuisse, quam minime desiderarit; populi vero cunctis suffragiis, 652 X | turbulentam, in qua eius furor desideratus est, [quae illo ipso die 653 XXVI | viri magnitudinem animi desideres.~Quamquam quis hoc credat, 654 XV | illum odia civium ardebant desiderio mei, quem qui tum interemisset, 655 X | de raeda reiecta paenula desiluisset, seque acri animo defenderet, 656 XXI | incensos ira vitamque domini desperantis cum incidisset, haesit in 657 XV | saepta ruisset, gladios destringendos, lapides iaciendos curavisset; 658 XIV | Clodius, cum in iudicium detrahi non posset, vi oppressam 659 XXVI | videret Ne quid res publica detrimenti caperet (quo uno versiculo 660 IX | Catonem statim Favonius detulit. ~ 661 XXIV | arma in villam Ocriculanam devecta Tiberi, domus in clivo Capitolino 662 XIX | suam, quae viam tangeret, deversurum. Cur neque ante occurrit, 663 XXXII | reditu in gratiam quasi devinctum arbitrabatur: Caesaris potentiam 664 XXVIII | poteramus, hoc ferro et hac dextera a cervicibus vestris reppuli, 665 XXVIII | nationes omnis adfecisse et dicat et sentiat? Non queo vetera 666 XVIII | fuisset. Video enim illum, qui dicatur de Cyri morte nuntiasse, 667 XXIV | nullum angiportum esse dicebant, in quo Miloni conducta 668 XXI | hoc etiam casu factum esse dicemus, ut ante ipsum sacrarium 669 XV | Cn. Pompeium pro Milone dicentem impetus factus est, quae 670 XVIII | in hac rogatione suadenda dicerent Milonis manu caedem esse 671 XXI | virum a viro lectum esse diceres. Cur igitur victus est? 672 VI | putavit.~Iam illud ipse dicet profecto, quod sua sponte 673 XXI | qua haec ipsa agimus ac dicimus, videre aut plane qualis 674 XXXV | se secum ablaturum esse dicit.~Meminit etiam sibi vocem 675 XVII | potuit illo ipso die Lanuvi a dictatore Milone prodi flaminem necesse 676 XVII | fefellit? Dixi equidem modo. Dictatoris Lanuvini stata sacrificia 677 VIII | neque vero, quod non nulli dictitant, secrevit in iudicibus legendis 678 XXV | nulli conquisitores tui dictitarunt), si haec arma, si Capitolinae 679 IV | sed nata lex; quam non didicimus, accepimus, legimus, verum 680 XXXII | spoliatus illius supremi diei celebritate, cui cedere 681 X | Clodius -- neque enim erat difficile scire -- iter sollemne, 682 XXXVII | ipsum eicietis? et erit dignior locus in terris ullus qui 683 XXII | sed etiam omnibus praemiis dignissimos fuisse, qui domini caput 684 XXV | umquam periculum pro tua dignitate fugisse; cum ipsa illa taeterrima 685 VII | necantur. Intersit inter vitae dignitatem summorurn atque infimorum: 686 XIII | enitendum est Miloni, ut tueatur dignitatern suam: singularis illa et 687 IX | civem, et annum integrum ad dilacerandam rem publicam quaereret, -- 688 XIII | semiustilatum, nocturnis canibus dilaniandum reliquisti. Qua re, etsi 689 XXV | excubiae, si vigiliae, si dilecta iuventus quae tuum corpus 690 XXV | aliquid putas; si Italiae dilectus (ut non nulli conquisitores 691 IX | breviter expono, quaeso, diligenter attendite. ~P. Clodius cum 692 XXVII | De qua, si iam nollem ita diluere crimen, ut dilui, tamen 693 XXVII | nollem ita diluere crimen, ut dilui, tamen impune Miloni palam 694 XXXVI | vis est parata, si quae dimicatio capitis futura, deposco. 695 XXX | quod conabar sine maximis dimicationibus meis me esse ausurum arbitrarer? 696 X | eo die, quoad senatus est dimissus, domum venit; calceos et 697 XXXII | me patria expulerat, bona diripuerat, domum incenderat, liberos, 698 IX | nulla facti, iuris tamen disceptationem esse voluit, et ei lecti 699 IX | haec iuste sapienterque disceptet, -- reliquum est, iudices, 700 XXXVII | esse, quam fuerit ille ipse discessus. Nam qui possum putare me 701 III | hoc homines stultissimi disputant? nempe in ea quae primum 702 XVI | ego argumentor? quid plura disputo? Te, Q. Petili, appello, 703 XIX | exiturum, illum eo die se dissimulasse rediturum; hunc nullius 704 XXXVII | putare me restitutum esse, si distrahar ab his, per quos restitutus 705 XXXIII | Romanum, contionem gladiis disturbari, cum audiretur silentio 706 III | nocturnum furem quoquo modo, diurnum autem, si se telo defenderet, 707 XX | iudices, etiam dubitandum et diutius cogitandum est? Ante fundum 708 XXVIII | quarum nulla neque tam diuturnam attulit laetitiam nec tantam.~ 709 XXXVI | virtus, eo maiore a te dolore divellor. Nec vero, si mihi eriperis, 710 XXIX | urbibus Graeciae! quas res divinas talibus institutas viris! 711 XXX | nullam vim esse ducit numenve divinum; quem neque imperi nostri 712 VI | extra ordinem, quaereretur. Divisa sententia est, postulante 713 XXXVIII| fecissent -- pace tua, patria, dixerim; metuo enim ne scelerate 714 XVI | Favonio audistis Clodium sibi dixisse, et audistis vivo Clodio, 715 XII | audaci, tam nefaria belua, docere magnam ei causam, magnam 716 IV | expressimus; ad quam non docti sed facti, non instituti 717 XI | defendam. Sin hoc et ratio doctis, et necessitas barbaris, 718 III | causa etiam fictis fabulis doctissimi homines memoriae prodiderunt, 719 VIII | insanias iam ab adulescentia documenta maxima. ~ 720 VII | legibus vindicentur. Minus dolendum fuit re non perfecta, sed 721 XXXVII | redundant ex fonte illo dolores. Quid me reducem esse voluistis? 722 XIII | ultor iniuriae, poenitor doloris sui. Quid? si haec non dico 723 XXVIII | tenetis, privata atque vestra, dominante homine furioso quod ius 724 XXVII | caementa, arma convexit, dominoque trans ripam inspectante, 725 VIII | studiosos mei.~Quod vero te, L. Domiti, huic quaestioni praeesse 726 XIII | deinde vexatorem furoris, domitorem armorum suorum, postremo 727 XXV | iuventus quae tuum corpus domumque custodit contra Milonis 728 VIII | VIII~Sed stulti sumus qui Drusum, qui Africanum, Pompeium, 729 VII | Catonis, tribunus plebis M. Drusus occisus est. Nihil de eius 730 XXV | conquietura, ne ille hand dubitans cessisset patria, is qui 731 XVI | cogitaret, vos potestis dubitare quid fecerit? ~ 732 XVI | quam dixerat. Cum ille non dubitarit aperire quid cogitaret, 733 XXIII | liberare voluisset, non dubitaturum fortem virum quin, cum suo 734 IV | causa, iudices, non enim dubito quin probaturus sim vobis 735 XXXVI | fortunam, quaecumque erit tua, ducam meam? Non recuso, non abnuo; 736 XXVII | vestibulum sororis instituit ducere, sic agere fundamenta, ut 737 XXI | semper exoletos, semper lupas duceret, tum neminem, nisi ut virum 738 XXI | pransi, poti, oscitantis ducis, qui cum a tergo hostem 739 XXX | nisi qui nullam vim esse ducit numenve divinum; quem neque 740 II | recreemur. ~Quid enim nobis duobus, iudices, laboriosius, quid 741 III | sententia liberatum.~Quod si duodecim tabulae nocturnum furem 742 XXV | in petitione praeturae; duos se habere semper amicissimos 743 XXXII | quo vita esset damnata. ~Dura (me dius fidius) mihi iam 744 | eas 745 XXIV | servos Milonis, apud se ebrios factos, sibi confessos esse 746 XXXIV | repugnante hoc et imploro et eco? Nolite, si in nostro omnium 747 XIX | in noctem se coniceret? Ecquid adferebat festinationis, 748 XXI | tortorem: facti enim in eculeo quaestio est, iuris in iudicio. ~ 749 X | erant cum Clodio, gladiis eductis, partim recurrere ad raedam, 750 XXXII | rnagistratuum privatorumque caedis effecerat, domum mei fratris incenderat, 751 XXXIII | mentem impulissent, ut homo effeminatus fortissimum virum conaretur 752 XXIX | condicionis meae, si possim efficere ut Milonem absolvatis, sed 753 XXXV | memoria consolaretur; quae efficeret ut absentes adessemus, mortui 754 XXXIV | requirunt quam qui illam efflagitant, -- quanto hoc magis in 755 XVIII | pridie hora tertia animam efflantem reliquisset, eum mortuum 756 XXVIII | coniugibus vestris numquam ille effrenatas suas libidines cohibuisset. 757 XXXVII | pro re publica sanguinem effudistis: vos in viri et in civis 758 IX | sed et L. Paulum conlegam effugere vellet, singulari virtute 759 VII | ex cruentis eius manibus effugi! ex quibus si me non vel 760 XIV | timendum fuit. Servorum et egentium civium et facinorosorum 761 XX | Videte nunc illum, primum egredientem e villa, subito: cur? vesperi: 762 XIV | ulcisci? Potuitne, civi egregio et viro fortissimo, P. Sestio, 763 XIV | mei, nisi fuisset iniusta eiciendi? Diem mihi, credo, dixerat, 764 XXXVII | Milonis retinebitis, ipsum eicietis? et erit dignior locus in 765 XXXII | multos sedibus ac fortunis eiecerat. Instabat, urgebat. Capere 766 XXXVIII| exceperit: hanc ingratam, si eiecerit; miseram, si amiserit! ~ 767 XIII | Clodi cruentum cadaver eiecisti domo; tu in publicum abiecisti; 768 XXIX | esset, in confitendo ab eisne poenam timeret quos liberavisset?~ 769 XXV | et praestantissimus dux electus et tota res publica armata 770 XX | locum ad pugnam potissimum elegerat? an in eo loco est potius 771 XXXVIII| sapientissimum et fortissimum quemque elegit. ~ 772 XII | certe, speraret posse se eludere in illis suis cogitatis 773 XII | valeat; etsi boni nullo emolumento impelluntur in fraudem, 774 VI | reliqua auctoritas senatus empta intercessione sublata est. ~ 775 XIII | remoto, usitatis iam rebus enitendum est Miloni, ut tueatur dignitatern 776 XXXIV | offerentis servare cupimus, eorumque nos magis miseret qui nostram 777 VIII | potest. Luget senatus, maeret equester ordo, tota civitas confecta 778 XXVII | terminarat suarum; qui, cum ab equite Romano splendido et forti, 779 XXXIV | quem secuti sumus? ubi equites Romani illi [illi], inquit, 780 XXXIV | quem exstinctum acceperam, equitibus Romanis, quorum vires erant 781 V | decernendi senatui potestas esset erepta, de eius interitu quis potest 782 IV | defenditur. Pudicitiam cum eriperet militi tribunus militaris 783 XXXVI | divellor. Nec vero, si mihi eriperis, reliqua est illa tamen 784 IX | dictitabat consulatum Miloni eripi non posse, vitam posse. 785 XXXVI | enim inimici mei te mihi eripient, sed amicissimi; non male 786 XII | vestrarum, quod te aiunt eripuisse e domo et ex mediis armis 787 | eritis 788 III | ab accusatoribus, ut omni errore sublato, rem plane quae 789 XXIII | illa portenta loquebantur: Erumpet, occupabit aliquem locum, 790 XXX | quo etiam praemia laudis essent petenda? nisi vero gratius 791 XII | tribunatus ad aliquem, si nactus esses, qui tuo arbitrio tribunatum 792 XIX | tota denique rea citaretur Etruria.~Atque illo die certe Aricia 793 XXXV | sermone celebramur. Omitto Etruriae festos et actos et institutos 794 XXXII | fratris incenderat, vastarat Etruriam, multos sedibus ac fortunis 795 IX | publicas depopulatus erat Etruriamque vexarat, ex Apennino deduxerat, 796 XXI | ibat, etiam cum in castra Etrusca properabat, tum nugarum 797 XXVII | inferendis petebat; qui non solum Etruscos -eos enim penitus contempserat -- 798 XXV | inhaesisset ista suspicio nullo ut evelli modo posset, si denique 799 IX | praeturam gerendam, hoc est, ad evertendam rem publicam, plenum annum 800 XXXIII | mortuus incenderet, quam vivus everterat.~Et sunt qui de via Appia 801 XXI | spoliantem iam et exsultantem evertit et perculit ab abiecto: 802 XI | Caput XI~Haec, sicuti evi, ita gesta sunt, iudices. 803 XXIX | vellet illum ab inferis evocare, propter rem publicam fecisset. 804 XXIX | libentius haec in illum evomere videar quam verius. Etenim 805 XXXIV | debemus? ~Me quidem, iudices, exanimant et interimunt hac voces 806 XXIV | tanta suspicione non metu exanimari; sed mirabar tamen credi 807 XXIII | perterritum, nulla conscientia exanimatum, Romam revertisse, recordamini ( 808 XXV | appello, et ea voce ut me exaudire possis -- tuas, tuas, inquam, 809 XX | valentium, edito adversari atque excelso loco, superiorem se fore 810 XXXVIII| beatam, quae hunc virum exceperit: hanc ingratam, si eiecerit; 811 XXXVII | ullus qui hanc virtutem excipiat, quam hic qui procreavit? 812 XXIX | ferre aut ipsum ab inferis excitare, atrum putatis potius facturum 813 VII | nomen quantas tragoedias excitat! Quae cruentata antea caede 814 XXV | Capitolinae cohortes, si excubiae, si vigiliae, si dilecta 815 XIII | quem civem metueretis: hic exercitationem virtutis, suffragationem 816 II | magis sollicitum, magis exercitum dici aut fingi potest, qui, 817 XXVIII | quae tenentur? servorum exercitus illum in urbe conscripturum 818 XVII | manendi nulla [facultas], exeundi non causa solum, sed etiam 819 XXVIII | eis singulis ita semper existimabitis, vivo P. Clodio nihil eorum 820 I | inter tantam vim armorum existimarem esse oratori locum. Sed 821 III | esse defendi? Nisi vero existimatis dementem P. Africanum fuisse, 822 II | viri iudicarent, numquam existimavi spem ullam esse habituros 823 II | et incendiis et omnibus exitiis publicis pavit: qui hesterna 824 XXXVI | augeatis, aut in eiusdem exitio occasura esse videatis. ~ 825 I | aspici potest, et huius exitum iudici exspectantis videtis, 826 XIX | se tulisse illo die Roma exiturum, illum eo die se dissimulasse 827 XVIII | Albano mansurus. Si quidem exiturus ad caedem e villa non fuisset. 828 XXI | semper secum scorta, semper exoletos, semper lupas duceret, tum 829 XVI | diem campi speratum atque exoptatum sibi proponens Milo, cruentis 830 IV | omnis honesta ratio esset expediendae salutis.~Silent enim leges 831 XXI | Caput XXI~Age nunc; iter expediti latronis cum Milonis impedimentis 832 X | Ob viam fit ei Clodius, expeditus, in equo, nulla raeda, nullis 833 XXXVII | voluistis? an ut inspectante me expellerentur ei per quos essem restitutus? 834 XXXVIII| quisquam sententia ex hac urbe expellet, quem omnes urbes expulsum 835 XXXVII | tanta virtus ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur?~ 836 XXVII | vestri sensus ignarus atque expers, ut nesciam quid de morte 837 XXVI | qui quam crebro accidat experti scire debemus -et amicissimi 838 XIX | adventus vitandus potius quam expetendus fuit, sic Miloni, cum insidiator 839 XXI | fideles pro domini vita expetiverunt.~Cur igitur eos manu misit? 840 XXVII | senatus sollemnis religiones expiandas saepe censuit -- eum quem 841 XXIII | careret, cum sanguine inimici explesset odium suum; sive etiam illius 842 IX | gestam vobis dum breviter expono, quaeso, diligenter attendite. ~ 843 IV | ipsa adripuimus, hausimus, expressimus; ad quam non docti sed facti, 844 XIII | meo inimico crudelitatem exprompsisti tuam, laudare non possum, 845 XXXII | gesta resciderat, me patria expulerat, bona diripuerat, domum 846 XIX | violati, spoliati, bonis expulsi, multi haec etiam timentes 847 XXXVIII| expellet, quem omnes urbes expulsum a vobis ad se vocabunt?~ 848 XXXIII | uni ordini, inflammari, exscindi, funestari? neque id fieri 849 XXXVII | incredibili robore animi. Exsilium ibi esse putat, ubi virtuti 850 XIX | insidiaretur, noctem prope urbem exspectandam, illi, etiam si hunc non 851 XIX | sciebat, subsidendum atque exspectandum fuit.~Nemo ei neganti non 852 I | et huius exitum iudici exspectantis videtis, non cum virtuti 853 IV | leges inter arma; nec se exspectari iubent, cum ei qui exspectare 854 VII | eius ne necessariam quidem exspectatam esse mortem! Num igitur 855 XXVI | hunc dilectu dato, iudicium exspectaturum fuisse in eius consiliis 856 XX | an in eo loco est potius exspectatus ab eo qui ipsius loci spe 857 XXXIV | me senatui dedissem, quem exstinctum acceperam, equitibus Romanis, 858 II | ad eius non modo salutem exstinguendam, sed etiam gloriam per talis 859 XXVII | tabulis publicis impressam exstingueret;~eum denique, cui iam nulla 860 XXXVII | indagavi, patefeci, protuli, exstinxi? Omnes in me meosque redundant 861 XXI | attulit, illam perniciem exstinxit ac sustulit; cui primum 862 XXIII | fuerunt, quae certe vera exstitissent, si Milo admisisset aliquid 863 XXVII | inspectante, non dubitavit exstruere aedificium in alieno;~qui 864 XXI | saepe spoliantem iam et exsultantem evertit et perculit ab abiecto: 865 XXVIII | esset, -- omitto socios, exteras nationes, reges, tetrarchas; 866 XXXVII | ex hac urbe expelletur, exterminabitur, proicietur?~O me miserum! 867 XXVII | iudicarant, servorum armis exterminavit; eum qui regna dedit, ademit, 868 XXIX | Clodius revixerit. Quid voltu extimuistis? quonam modo ille vos vivus 869 VII | interficiendum collocarat: extorta est ei confitenti sica de 870 XXI | reliquisset, nihil de eius extremis comitibus cogitavit, in 871 XIV | volnerato? Potuitne, Q. Fabricio, viro optimo, cum de reditu 872 XVI | possunt timemus, rumorem, fabulam fictam, levem perhorrescimus, 873 III | sine causa etiam fictis fabulis doctissimi homines memoriae 874 XXXIII | furioso dederunt, ut huic faceret insidias. Aliter perire 875 XXXVI | restat? Quid habeo quod faciam pro tuis in me meritis, 876 XXXIII | sustinuistis eos qui cum facibus ad curiam cucurrerunt, cum 877 XXIV | civis et viri fidem non faciebat, ut eo tacente res ipsa 878 X | qui iter illud ad caedem faciendam apparasset, cum uxore veheretur 879 XXIII | aliquem locum, bellum patriae faciet. Miseros interdum civis 880 XX | insanas illas substructiones facile hominum mille versabantur 881 IX | insidias fecerit. Quod quo facilius argumentis perspicere possitis, 882 XVII | permulti alii, ex quibus id facillime scire posset [: omnes scilicet 883 XIV | Servorum et egentium civium et facinorosorum armis meos civis, meis consiliis 884 XXV | antestaretur, quod nunc etiam facit. ~ 885 X | complures cum telis in hunc faciunt de loco superiore impetum: 886 XI | factum iudicavit: ab utro factae sint incertum est. De hoc 887 XI | Pompeius de iure non de facto quaestionem tulit. ~ 888 XXXV | praemia sequi solere recte factorum, quam ipsa recte facta; 889 XXIV | Milonis, apud se ebrios factos, sibi confessos esse de 890 VI | Quid porro quaerendum est? Factumne sit? at constat. A quo? 891 XXIX | excitare, atrum putatis potius facturum fuisse? Etiam si propter 892 XV | Milone dicentem impetus factus est, quae tum non modo occasio, 893 XVII | manendi: Miloni manendi nulla [facultas], exeundi non causa solum, 894 XXXIII | curiam cucurrerunt, cum falcibus ad Castoris, cum gladiis 895 XXXIV | suscepti labores! O spes fallaces et cogitationes inanes meae! 896 XXVI | iudicatum est a Pompeio, satis, falso ista conferri in Milonem, 897 XXXV | Romani sunt, ea non solum fama iam de illo, sed etiam laetitia 898 VIII | fuisse illum sibi inimicum, familiarem Milonem; in communi omnium 899 XXVII | levanda iacturisque rei familiaris, quia nimis amplecti plebem 900 XVII | neminem alium nisi T. Patinam, familiarissimum suum, rogasset, scire potuit 901 XVII | Causinius Schola, Interamnas, familiarissimus et idem comes Clodi, -- 902 VIII | cupisset. Non enim mea gratia familiaritatibus continetur, quae late patere 903 XVI | etiam in recte factis saepe fastidiunt.~Hunc igitur diem campi 904 III | se hominem occisum esse fateatur. In qua tandem urbe hoc 905 XI | id prosit Miloni, qui hoc fato natus est, ut ne se quidem 906 I | non cum virtuti Milonis favet, tum de se, de liberis suis, 907 IX | ad hunc M. Catonem statim Favonius detulit. ~ 908 X | ante diem xiii. Kalendas Februarias Miloni esse Lanuvium ad 909 XVIII | testamentum autem palam fecerat, et illum heredem et me 910 XXXVI | obliviscar quanti me semper feceritis. Quae si vos cepit oblivio, 911 X | audirent et re vera putarent, fecerunt id servi Milonis -- dicam 912 XXXVIII| XXXVIII~Utinam di immortales fecissent -- pace tua, patria, dixerim; 913 XIII | reliquisti. Qua re, etsi nefarie fecisti, tamen quoniam in meo inimico 914 XVII | modum igitur eum dies non fefellit? Dixi equidem modo. Dictatoris 915 XXX | populi Romani et vestra felicitas et di immortales sibi deberi 916 XXI | saepe incredibilis huic urbi felicitates atque opes attulit, illam 917 II | potius quam populi Romani felicitati adsignetis. Sed si illius 918 XXVII | sanctissimis nobilissimae feminae comprehenderunt;~eum cuius 919 XXII | malis quod minus moleste ferat, quam, etiam si quid ipsi 920 VIII | censeret Pompeius quaestionem ferendam; sed homo sapiens atque 921 XXXVIII| iudices, ut in sententiis ferendis, quod sentietis id audeatis. 922 XVI | scelus et facinus prae se ferens et confitens, ad illa augusta 923 XI | barbaris, et mos gentibus, et feris etiam beluis natura ipsa 924 XXVIII | iudiciis frenare poteramus, hoc ferro et hac dextera a cervicibus 925 XXI | iniecit, ut vi irritare ferroque lacessere fortissimum virum 926 XIX | coniceret? Ecquid adferebat festinationis, quod heres erat? Primum, 927 XXXV | celebramur. Omitto Etruriae festos et actos et institutos dies: 928 XXV | Omnia falsa atque insidiose ficta comperta sunt. Cum tamen, 929 XVI | timemus, rumorem, fabulam fictam, levem perhorrescimus, ora 930 III | iudices, non sine causa etiam fictis fabulis doctissimi homines 931 XXXIII | singulari, divina et incredibili fide. ~ 932 XXI | poenis, quas ab eo servi fideles pro domini vita expetiverunt.~ 933 X | erant: ex quibus qui animo fideli in dominum et praesenti 934 XXII | benevolis, tam bonis, tam fidelibus servis, propter quos vivit? 935 VIII | timuit ne videretur infirmior fides reconciliatae gratiae; multa 936 XXVII | hominem mihi coniunctum fidissima gratia, absentem de possessione 937 XXXVII | sit locus; mortem naturae finem esse, non poenam. Sed hic 938 XXXV | et (opinor) altera. Qua fines imperi populi Romani sunt, 939 XXXVIII| miseram, si amiserit! ~Sed finis sit: neque enim prae lacrimis 940 XXI | cuius ille lacus, nemora finisque saepe omni nefario stupro 941 XIX | illum causam mutandi consili finxisse; huic, si insidiaretur, 942 XXXIII | fortissimus, et in suscepta causa firmissimus, et bonorum voluntati et 943 VI | enim necesse est omnium me flagitia proferre. Sic reliqua auctoritas 944 XXXV | commemorat ut non modo virtute flecteret, sed etiam tribus suis patrimoniis 945 XXXV | haec, iudices, ut ego nunc, flens, sed hoc eodem loquitur 946 XXXIV | Nolite, si in nostro omnium fletu nullam lacrimam aspexistis 947 XVI | tenerum, tam aut fragile aut flexibile, quam voluntas erga nos 948 XXXIV | mei: sint incolumes, sint florentes, sint beati: stet haec urbs 949 VIII | iudicaturos. Itaque delegit ex florentissimis ordinibus ipsa lumina: neque 950 II | procellas in illis dum taxat fluctibus contionum semper putavi 951 XXXVII | me meosque redundant ex fonte illo dolores. Quid me reducem 952 XIII | suffragationem consulatus, fontem perennem gloriae suae perdidit. 953 I | tamen haec novi iudici nova forma terret oculos, qui, quocumque 954 XXXII | fas clarissimorum virorum formas illi taeterrimo parricidae 955 XXXIII | consules in praetore coercendo fortes fuissent? Primum, Milone 956 XXVII | equite Romano splendido et forti, M. Paconio, non impetrasset 957 II | si umquam de bonis et fortibus viris, si umquam de bene 958 XV | nobilissimus rei publicae partem fortissime suscepisset, atque illam 959 XIV | Potuitne L. Caecili, iustissimi fortissimique praetoris, oppugnata domo? 960 XXXIV | quanto hoc magis in fortissimis civibus facere debemus? ~ 961 XXXVI | me meritis, nisi ut eam fortunam, quaecumque erit tua, ducam 962 XXXVI | supplicem abieci; bona, fortunas meas ac liberorum meorum 963 XXVIII | licentia, cupiditatibus fractis, legibus et iudiciis constitutis, 964 XVI | molle, tam tenerum, tam aut fragile aut flexibile, quam voluntas 965 XIII | quae cotidie augebatur frangendis furoribus Clodianis, iam 966 XII | vellent, fortasse vix possent frangere hominis sceleratissimi conroboratam 967 XXXIII | si potestis, a mortuis. Frangetis impetum vivi, cuius vix 968 XXXVII | putant? Quid tibi, Quinte frater, qui nunc abes, consorti 969 XXVII | conflagrandum; qui Appium fratrem, hominem mihi coniunctum 970 XXXII | caedis effecerat, domum mei fratris incenderat, vastarat Etruriam, 971 XII | emolumento impelluntur in fraudem, improbi saepe parvo. Atqui 972 XXVIII | legibus, nullis iudiciis frenare poteramus, hoc ferro et 973 XXIV | potuisset! Scutorum, gladiorum, frenorum, pilorumque etiam multitudo 974 I | ut solebat; non usitata frequentia stipati sumus: non illa 975 XXIII | sempiternam, nobis haec fruenda relinqueret, quae ipse servasset. 976 XXXIV | si mihi bona re publica frui non licuerit, at carebo 977 XXXIV | civitatem, in ea conquiescam.~O frustra, inquit, mihi suscepti labores! 978 XXVI | simulationes, quantae in periculis fugae proximorum, quantae timiditates. 979 XV | voltu Milonis perterritus, fugeret ad Tiberim, vos et omnes 980 XV | immortales, fuit! cum se ille fugiens in scalarum tenebris abdidisset, 981 XXV | periculum pro tua dignitate fugisse; cum ipsa illa taeterrima 982 | fui 983 XXVII | instituit ducere, sic agere fundamenta, ut sororem non modo vestibulo 984 XXVII | absentem de possessione fundi deiecit; qui parietem sic 985 XXVII | vindiciis ac sacramentis alienos fundos, sed castris, exercitu, 986 XXXII | sine laudationibus, sine funere, oblitus cruore et luto, 987 XXXIII | ordini, inflammari, exscindi, funestari? neque id fieri a multitudine 988 III | duodecim tabulae nocturnum furem quoquo modo, diurnum autem, 989 IX | quaerenti ex eo qua spe fureret Milone vivo, respondit triduo 990 XXXIII | vivi, cuius vix sustinetis furias insepulti? Nisi vero sustinuistis 991 VI | rem notavi. Quod si per furiosum illum tribunum senatui quod 992 XXVIII | Clodium interfeci; eius furores, quos nullis iam legibus, 993 XIII | salutis meae, deinde vexatorem furoris, domitorem armorum suorum, 994 IX | mancam ac debilem praeturam futuram suam consule Milone: eum 995 XXXIV | mihi putarem in patria non futurum locum? Ubi nunc senatus 996 XVIII | quippe, si ille obvius ei futurus omnino non erat. Deinde -- 997 V | est caesus, aut ille quo Gaius, aut quo arma Saturnini 998 XXI | quod est in fundo T. Sergi Galli, in primis honesti et ornati 999 VIII | laetitia, si etiam ipse gauderet, timuit ne videretur infirmior 1000 XXVIII | vetera illa populi Romani gaudia quanta fuerint iudicare: 1001 VII | esset inlata? Quis tum non gemuit? Quis non arsit dolore, 1002 XXXIV | gladiatoriis pugnis et infimi generis hominum condicione atque 1003 XXXIII | sociorum, portum omnium gentium, sedem ab universo populo 1004 IX | ipse dicebat, ad praeturam gerendam, hoc est, ad evertendam