| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero Pro Milone IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Caput
1505 I | dicere incipientem timere, minimeque deceat, cum T. Annius ipse 1506 IV | causa telo esset usus non minis occidendi causa habuisse 1507 XXVII | quorum utrique mortem est minitatus, nisi sibi hortorum possessione 1508 XXIV | non metu exanimari; sed mirabar tamen credi popae, confessionem 1509 XIII | nostrae, quibus ego tum vos mirifice moveri sentiebam; sed plus 1510 IX | conscribebat. Quanto ille plura miscebat, tanto hic magis in dies 1511 XXXVIII| hanc ingratam, si eiecerit; miseram, si amiserit! ~Sed finis 1512 XXXIV | cupimus, eorumque nos magis miseret qui nostram misericordiam 1513 II | auctoritati dediti fuimus, semper miseri lugeamus, an, diu vexati 1514 XXII | id fatemur. Manu vero cur miserit, si id potius quaeris, quam 1515 XXXIII | curiam incenderit? Quo quid miserius, quid acerbius, quid luctuosius 1516 XXII | satiavit. Quos nisi manu misisset, tormentis etiam dedendi 1517 XXI | expetiverunt.~Cur igitur eos manu misit? Metuebat scilicet ne indicaretur, 1518 XXXIII | modo haec templa atque ipsa moenia stare eo vivo tam diu et 1519 XXII | in his malis quod minus moleste ferat, quam, etiam si quid 1520 XXI | substructionum insanis molibus oppresserat. Vestrae tum [ 1521 XXV | nefarie aut nunc cogitare aut molitum aliquando aliquid putas; 1522 XVI | intuemur. Nihil est enim tam molle, tam tenerum, tam aut fragile 1523 XIV | est; haec istam Appiam, monimentum sui nominis, nece Papiri 1524 XXI | polluerat. Tuque ex tuo edito monte, Latiaris sancte Iuppiter, 1525 XXXVIII| patria? Huius vos animi monumenta retinebitis, corporis in 1526 XX | fuerat. Quid ergo erat? morae et tergiversationes: dum 1527 XXXIV | quam primum tetigero bene moratam et liberam civitatem, in 1528 XXVI | quem animadvertere ipse et more maiorum et suo iure posset? 1529 I | consuetudinem fori et pristinum morem iudiciorum requirunt.~Non 1530 XVIII | proficiscens reliquerat morientem? Una fui, testamentum simul 1531 XXXVIII| natus, usquam nisi in patria morietur? aut, si forte, pro patria? 1532 XXVI | Pompeium, iuris publici, moris maiorum, rei denique publicae 1533 XXIX | publicam fecisset. Eius igitur mortis sedetis ultores, cuius vitam 1534 XXXV | efficeret ut absentes adessemus, mortui viveremus; hanc denique 1535 XXXIII | excitate ipsum, si potestis, a mortuis. Frangetis impetum vivi, 1536 XI | necessitas barbaris, et mos gentibus, et feris etiam 1537 XXX | ille nec caeli signorumque motus nec vicissitudines rerum 1538 XXX | vicissitudines rerum atque ordines movent, neque (id quod maximum 1539 XXXVII | XXXVII~His lacrimis non movetur Milo. Est quodam incredibili 1540 XIV | hoc cum esset una, ita est mulcatus, ut vitam amiserit. Itaque 1541 X | paenulatus, magno et impedito et muliebri ac delicato ancillarum puerorumque 1542 XXVII | immortales! quid enim ego de muliercula Scantia, quid de adulescente 1543 XIV | Diem mihi, credo, dixerat, multam inrogarat, actionem perduellionis 1544 XXXIII | funestari? neque id fieri a multitudine imperita -- quamquam esset 1545 XXXV | negat. Plebem et infimam multitudinem, quae P. Clodio duce fortunis 1546 XXVII | architectis et decempedis villas multorum hortosque peragrabat; qui 1547 XXXVII | appello, fortissimi viri, qui multum pro re publica sanguinem 1548 XXXV | nec timet ne, cum plebem muneribus placarit, vos non conciliarit 1549 VIII | confecta senio est, squalent municipia, adflictantur coloniae, 1550 XXXIV | inquit, tui? ubi studia municipiorum? ubi Italiae voces? ubi 1551 VII | Appius ille Caecus viam muniverit, non qua populus uteretur, 1552 XIX | receptor locus, cum neque muta solitudo indicasset neque 1553 XIX | consilium, illum causam mutandi consili finxisse; huic, 1554 XIX | rediturum; hunc nullius rei mutasse consilium, illum causam 1555 XXXIV | orationem stabilem ac non mutatam videtis, hoc minus ei parcere: 1556 X | venit; calceos et vestimenta mutavit; paulisper, dum se uxor ( 1557 IV | iudices, non scripta, sed nata lex; quam non didicimus, 1558 XXVI | fidem et unius post homines natos fortissimi viri magnitudinem 1559 XVI | delectaret quod aut per naturam fas esset, aut per leges 1560 IV | tempus est ullum iure hominis necandi, quae multa sunt, certe 1561 VII | clari homines, alio obscuri necantur. Intersit inter vitae dignitatem 1562 VII | patrem quam si quis humilem necarit: aut eo mors atrocior erit 1563 XXIX | tribuunt eis viris qui tyrannos necaverunt. Quae ego vidi Athenis! 1564 III | ulciscendi causa matrem necavisset, variatis hominum sententiis, 1565 V | optanda, sed non numquam est necessaria. Nisi vero aut ille dies 1566 VII | omnes esse cuperent, eius ne necessariam quidem exspectatam esse 1567 XVI | aut praeclari aut certe necessarii, an in Clodio, qui ita iudicia 1568 I | praesidiis salutaribus et necessariis saepti sumus, tamen ne non 1569 XXVII | suo liberasset -- cuius nefandum adulterium in pulvinaribus 1570 XII | illa quidem tam audaci, tam nefaria belua, docere magnam ei 1571 XXIII | obliviscuntur, sed etiam nefarias suspicantur!~Ergo illa falsa 1572 III | me consule senatus, non nefarius haberi, si sceleratos civis 1573 XXIII | nullorum etiam imperitorum? Negabant eum Romam esse rediturum.~ 1574 XIX | exspectandum fuit.~Nemo ei neganti non credidisset, quem esse 1575 III | homine occiso quaeratur, aut negari solere omnino esse factum 1576 XXIV | innocens nisi fortissimus vir neglegere potuisset! Scutorum, gladiorum, 1577 II | maximos prae vestra salute neglexit. ~Quam ob rem adeste animis, 1578 XVII | Lanuvini stata sacrificia nosse negoti nihil erat. Vidit necesse 1579 XVIII | cur non meum quoque agam negotium -- scitis, iudices, fuisse 1580 XXI | Iuppiter, cuius ille lacus, nemora finisque saepe omni nefario 1581 XXVII | ignarus atque expers, ut nesciam quid de morte Clodi sentiatis. 1582 XXII | amplis adfecerit praemiis, nescis inimici factum reprehendere.~ 1583 IV | quae potest inferri iniusta nex? Quid comitatus nostri, 1584 XXIV | tota re publica suscepta, nimiam nullam putabam. Frequentissimo 1585 VII | parabatur, cuius in vita nitebatur salus civitatis; eo porro 1586 XXX | fortuna conscientia sua niteretur. Sed huius benefici gratiam, 1587 VII | facinus puniendum, homo enim nobilis in suis monumentis equitem 1588 XXVII | pulvinaribus sanctissimis nobilissimae feminae comprehenderunt;~ 1589 XXIV | quae neque maximo animo nocens neque innocens nisi fortissimus 1590 XXIV | fortissimi viri, per multas noctis horas nuntiabatur. Nemo 1591 XIX | loco subsedit, quo ille noctu venturus esset? ~Video adhuc 1592 XIII | infelicissimis lignis semiustilatum, nocturnis canibus dilaniandum reliquisti. 1593 XIX | venisset? Atque ut illi nocturnus ad urbem adventus vitandus 1594 XXIX | per vos restitui posse, nolitis; et de eius nece lata quaestio 1595 XXVII | sentiatis. De qua, si iam nollem ita diluere crimen, ut dilui, 1596 XXII | dominum [de servo] quaeri noluerunt, non quin posset verum inveniri, 1597 XIV | periculisque servatos, pro me obici nolui.~Vidi enim, vidi hunc ipsum 1598 VII | occiderat: nunc eiusdem Appiae nomen quantas tragoedias excitat! 1599 XII | quas ille leges -- si leges nominandae sunt ac non faces urbis, 1600 XVII | Lanuvini stata sacrificia nosse negoti nihil erat. Vidit 1601 | nostro 1602 | nostros 1603 | nostrum 1604 XXVIII | putatis, quae patent, quae nota sunt omnibus, quae tenentur? 1605 VI | crimen iudicio reservavi, rem notavi. Quod si per furiosum illum 1606 XI | senatus rem non hominem notavit, et Pompeius de iure non 1607 XIX | profectionis huius diem illi notum, reditus illius huic ignotum 1608 XIII | praeturam sine maximo rerum novarum metu proponeret? Solutam 1609 I | adferre non posse, tamen haec novi iudici nova forma terret 1610 XXXII | ipsum, qui obstare poterat, novo reditu in gratiam quasi 1611 V | credere senatum iudicium novum constituendum putasse? Cur 1612 XIX | solitudo indicasset neque caeca nox ostendisset Milonem; deinde 1613 XXIV | Milonem cum telo esse diceret. Nudavit se in sanctissimo templo, 1614 XXI | Etrusca properabat, tum nugarum in comitatu nihil. Milo, 1615 XXII | Miloni ? Fecit: certa crux. Nullas fecit: sperata libertas. 1616 XIX | dissimulasse rediturum; hunc nullius rei mutasse consilium, illum 1617 XXIII | sermones et opiniones, sed non nullorum etiam imperitorum? Negabant 1618 XXX | qui nullam vim esse ducit numenve divinum; quem neque imperi 1619 XVIII | appropinquare. Nam quid de Cyro nuntiaret, quem Clodius Roma proficiscens 1620 XVII | fuisse; sed subito ei esse nuntiatum Cyrum architectum esse mortuum, 1621 XXIV | indicaret. Pompeio in hortos nuntiavit; arcessor in primis; de 1622 XXIII | estis, iudices, recenti illo nuntio necis Clodianae, non modo 1623 XXVII | libidine; eum qui aedem Nympharum incendit, ut memoriam publicam 1624 XXVIII | nescio quo modo iam usu obduruerat et percalluerat civitatis 1625 XIII | igitur nihil prodest, sed obest etiam Clodi mors Miloni. ~ 1626 XXXVI | meum saepe corpus et vitam obieci armis inimicorum tuorum; 1627 X | relinqueret, quam nisi obire facinoris locum tempusque 1628 XXI | quo taeterrimam mortem obiret; ut non absolutus iudicio 1629 XXIII | defensionis constantiam. An vero obliti estis, iudices, recenti 1630 XXXII | laudationibus, sine funere, oblitus cruore et luto, spoliatus 1631 XXXVI | feceritis. Quae si vos cepit oblivio, aut si in me aliquid offendistis, 1632 XXXVI | ne hunc quidem ipsum, ut obliviscar quanti me semper feceritis. 1633 IV | si id memineritis quod oblivisci non potestis, insidiatorem 1634 XXIII | modo res praeclarissimas obliviscuntur, sed etiam nefarias suspicantur!~ 1635 XXXV | loquentur, nulla umquam obmutescet vetustas. Quin hoc tempore 1636 XXI | obtestor; vosque, Albanorum obrutae arae, sacrorum populi Romani 1637 IX | videbatis. Res erat minime obscura. Etenim palam dictitabat 1638 XVI | reprehendi palam, sed etiam obscure quae cogitari possunt timemus, 1639 VII | facinore clari homines, alio obscuri necantur. Intersit inter 1640 II | luce fuerint, tum denique obsecrabo obtestaborque vos, iudices, 1641 XXXIV | supplices et ut vivere liceat obsecrantis etiam odisse solemus, fortis 1642 XVIII | Una fui, testamentum simul obsignavi cum Clodio: testamentum 1643 II | fuerint, tum denique obsecrabo obtestaborque vos, iudices, si cetera 1644 XXXIV | Quid restat nisi ut orem obtesterque vos, iudices, ut eam misericordiam 1645 XXI | vos, inquam, imploro atque obtestor; vosque, Albanorum obrutae 1646 XXXVIII| lacrimis defendi vetat. Vos oro obtestorque, iudices, ut in sententiis 1647 XXXIV | pro te totiens morti me obtuli, nihil potest opitulari? ~ 1648 XVIII | Clodio: quippe, si ille obvius ei futurus omnino non erat. 1649 XV | factus est, quae tum non modo occasio, sed etiam causa illius 1650 XIV | voluisset, quantae quotiens occasiones, quam praeclarae fuerunt! 1651 XXXVI | augeatis, aut in eiusdem exitio occasura esse videatis. ~ 1652 VII | monumentis equitem Romanum occiderat: nunc eiusdem Appiae nomen 1653 XXI | est tortore? quid quaeris? Occideritne? occidit. Iure an iniuria? 1654 XXI | quid quaeris? Occideritne? occidit. Iure an iniuria? nihil 1655 XXI | numquam etiam latro a viatore occiditur: quia, quamquam paratus 1656 X | impetum: adversi raedarium occidunt. Cum autem hic de raeda 1657 X | praesenti fuerunt, partim occisi sunt, partim, cum ad raedam 1658 XI | illud iam in iudicium venit, occisusne sit (quod fatemur), sed 1659 XIX | primum ipse ille latronum occultator et receptor locus, cum neque 1660 V | ordinis, quam nec tacitis nec occultis! Quando enim frequentissimo 1661 XXIII | portenta loquebantur: Erumpet, occupabit aliquem locum, bellum patriae 1662 IX | plenum annum atque integrum.~Occurrebat ei mancam ac debilem praeturam 1663 XXXV | vero et vestrorum ordinum occursationes, studia, sermones, quemcumque 1664 XXIV | esset domus; arma in villam Ocriculanam devecta Tiberi, domus in 1665 XV | meae; septem praetores, octo tribuni plebei, illius adversarii, 1666 XXII | crudelissimi inimici mentem oculosque satiavit. Quos nisi manu 1667 XV | omnium denique in illum odia civium ardebant desiderio 1668 XIII | odium, quo omnis improbos odimus? Ille erat ut odisset, primum 1669 XXXIV | liceat obsecrantis etiam odisse solemus, fortis atque animosos 1670 XXXVI | oblivio, aut si in me aliquid offendistis, cur non id meo capite potius 1671 XXXIV | et se acriter ipsos morti offerentis servare cupimus, eorumque 1672 V | auctoritas, aut propter hos officiosos labores meos non nulla apud 1673 XXXVI | nullum studi, nullum pietatis officium defuit. Ego inimicitias 1674 | omne 1675 XI | omnem semper vim, quacumque ope possent, a corpore, a capite, 1676 XXIII | inimicorum Milonis sermones et opiniones, sed non nullorum etiam 1677 XXXV | ab interitu P. Clodi, et (opinor) altera. Qua fines imperi 1678 XXXIV | me obtuli, nihil potest opitulari? ~ 1679 I | timore possimus. Quae si opposita Miloni putarem, cederem 1680 XIV | iudicium detrahi non posset, vi oppressam civitatem teneret. Quem 1681 XXI | substructionum insanis molibus oppresserat. Vestrae tum [arae] vestrae 1682 XXXIII | vexatam esse meminisset? Oppressisset omnia, possideret, teneret: 1683 XV | sed etiam causa illius opprimendi fuit! Nuper vero cum M. 1684 XXX | in patriae proditoribus opprimendis, ut, quoniam nostra futura 1685 XIV | ac deos penatis suos illo oppugnante defenderet, iure se ulcisci? 1686 V | igitur incendium curiae, oppugnationem aedium M. Lepidi, caedem 1687 XI | Quod si ita putasset, certe optabilius Miloni fuit dare iugulum 1688 V | defensio contra vim umquam optanda, sed non numquam est necessaria. 1689 XIII | non dicam admitteret, sed optaret? Obstabat in spe consulatus 1690 XIX | illi ad ea quae concupierat optatissimum interitum Milonis; odium 1691 XIV | Potuitne, Q. Fabricio, viro optimo, cum de reditu meo legem 1692 VIII | bonis: ex quibus ille cum optimos viros legeret, idque maxime 1693 XIV | C. Vibienus senator, vir optimus, cum hoc cum esset una, 1694 XVI | fictam, levem perhorrescimus, ora omnium atque oculos intuemur. 1695 XXIII | animi, qui voltus, quae oratio. Neque vero se populo solum, 1696 VI | legibus, tantum modo extra ordinem, quaereretur. Divisa sententia 1697 XXX | vicissitudines rerum atque ordines movent, neque (id quod maximum 1698 XXXIII | universo populo concessam uni ordini, inflammari, exscindi, funestari? 1699 V | quibus adsensionibus universi ordinis, quam nec tacitis nec occultis! 1700 VIII | senatus, maeret equester ordo, tota civitas confecta senio 1701 XXXIV | multa. Quid restat nisi ut orem obtesterque vos, iudices, 1702 XIV | Q. Hortensium, lumen et ornamentum rei publicae, paene interfici 1703 XXI | Galli, in primis honesti et ornati adulescentis, ante ipsam, 1704 XV | salute mea gravissimam et ornatissimam secutus est, qui populum 1705 VII | eadem ista Appia via cum ornatissimum equitem Romanum P. Clodius 1706 XXXVIII| lacrimis defendi vetat. Vos oro obtestorque, iudices, ut 1707 XXI | inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis, qui cum a tergo hostem 1708 XIX | indicasset neque caeca nox ostendisset Milonem; deinde ibi multi 1709 XXXVIII| immortales fecissent -- pace tua, patria, dixerim; metuo 1710 XXVII | Romano splendido et forti, M. Paconio, non impetrasset ut sibi 1711 XXX | moveri ut fortiter fecisse paeniteat.~Quam ob rem uteretur eadem 1712 XII | turbaque nocturna tamquam Palladium sustulisse, ut praeclarum 1713 XIV | monimentum sui nominis, nece Papiri cruentavit; haec eadem longo 1714 VII | equitem Romanum P. Clodius M. Papirium occidisset, non fuit illud 1715 VII | senatus; ei viro autem mors parabatur, cuius in vita nitebatur 1716 IX | vidit homo ad omne facinus paratissimus fortissimum virum, inimicissimum 1717 XXXIV | mutatam videtis, hoc minus ei parcere: hand scio an multo sit 1718 I | perturbetur, me ad eius causam parem animi magnitudinem adferre 1719 XXXVII | respondebo liberis meis, qui te parentem alterum putant? Quid tibi, 1720 VI | sit? at constat. A quo? at paret. Vidit igitur, etiam in 1721 XXVII | possessione fundi deiecit; qui parietem sic per vestibulum sororis 1722 VII | caruit publico: ianua se ac parietibus, non iure legum iudiciorumque 1723 VII | legibus. Nisi forte magis erit parricida, si qui consularem patrem 1724 I | intuentis, unde aliqua fori pars aspici potest, et huius 1725 XXV | omnis tibi rei publicae partis aegras et labantis, ut eas 1726 XXVII | terrarum quibuscum voluit partitus est; eum qui, plurimis caedibus 1727 XII | in fraudem, improbi saepe parvo. Atqui Milone interfecto 1728 XIV | vos obici pro me non sum passus; haec insidiata Pompeio 1729 XXXVII | communis exiti indagavi, patefeci, protuli, exstinxi? Omnes 1730 XXVIII | Fingi haec putatis, quae patent, quae nota sunt omnibus, 1731 VIII | familiaritatibus continetur, quae late patere non possunt, propterea quod 1732 XXXII | hanc rem publicam insultare pateretur. Polluerat stupro sanctissimas 1733 XXXVII | obsecro vos, acerbiorem mihi pati reditum esse, quam fuerit 1734 XXVIII | percalluerat civitatis incredibilis patientia. Quae vero aderant iam et 1735 XVII | enim neminem alium nisi T. Patinam, familiarissimum suum, rogasset, 1736 VII | parricida, si qui consularem patrem quam si quis humilem necarit: 1737 XXIV | Non poteram in illius mei patriaeque custodis tanta suspicione 1738 VII | hac urbe fuisse a nostris patribus accepimus, cum P. Africano 1739 XXXV | flecteret, sed etiam tribus suis patrimoniis deleniret; nec timet ne, 1740 III | memoriae prodiderunt, eum qui patris ulciscendi causa matrem 1741 X | calceos et vestimenta mutavit; paulisper, dum se uxor (ut fit) comparat, 1742 III | contione ab improbis, et paulo ante ab accusatoribus, ut 1743 IX | spectaret, ut ceteri, sed et L. Paulum conlegam effugere vellet, 1744 II | omnibus exitiis publicis pavit: qui hesterna etiam contione 1745 XVI | maximam inlecebram esse peccandi impunitatis spem? In utro 1746 XXIII | oculos versari putent qui peccarint. ~Neque vero sine ratione 1747 XXXII | gravissima decreta perfregerat, pecunia se a iudicibus palam redemerat, 1748 XXVII | Furfanio dicere, si sibi pecuniam, quantam poposcerat, non 1749 XXVII | civem, iudicem nostrum, pellere possessionibus armis castrisque 1750 XIV | Potuitne, cum domum ac deos penatis suos illo oppugnante defenderet, 1751 XXII | conloqui possit. Hi centum dies penes accusatorem cum fuissent, 1752 XXII | propius quam tum cum ad ipsos penetrarat, cuius de morte tamquam 1753 XXVII | villas multorum hortosque peragrabat; qui Ianiculo et Alpibus 1754 XXXV | illo, sed etiam laetitia peragravit. Quam ob rem Ubi corpus 1755 XXVIII | modo iam usu obduruerat et percalluerat civitatis incredibilis patientia. 1756 XXIII | enim illud animo irato ac percito fecisset, ut incensus odio 1757 XXIV | mediocrium delictorum conscientia perculissent, ut sustinuit, di immortales! 1758 XXI | et exsultantem evertit et perculit ab abiecto: adde inscitiam 1759 XXIX | mortuus inani cogitatione percussit? Quid! si ipse Cn. Pompeius, 1760 XXIV | coniurasse, dein postea se gladio percussum esse ab uno de illis, ne 1761 XIII | fontem perennem gloriae suae perdidit. Itaque Milonis consulatus, 1762 XVIII | sicarium abiecti homines et perditi describebant. Iacent suis 1763 II | lugeamus, an, diu vexati a perditissimis civibus, aliquando per vos 1764 IX | Collinam novam dilectu perditissimorum civium conscribebat. Quanto 1765 XXXIII | supra dixi, mentem illi perdito ac furioso dederunt, ut 1766 XIV | multam inrogarat, actionem perduellionis intenderat; et mihi videlicet 1767 XII | urbe versamini? vestrae peregrinantur aures, neque in hoc pervagato 1768 XIII | suffragationem consulatus, fontem perennem gloriae suae perdidit. Itaque 1769 XI | vestris sententiis esse pereundum.~Quod si ita putasset, certe 1770 XXI | indicaretur, ne dolorem perferre non possent, ne tormentis 1771 VI | tribunum senatui quod sentiebat perficere licuisset, novam quaestionem 1772 XXXII | senatus gravissima decreta perfregerat, pecunia se a iudicibus 1773 XXXIV | ipsi, sed propter me tamen perfruantur. Ego cedam atque abibo: 1774 XXXV | omnia circumspicientibus pericula non negat. Plebem et infimam 1775 XIV | meos civis, meis consiliis periculisque servatos, pro me obici nolui.~ 1776 XIII | sed plus multo valebat periculorum impendentium timor. Quis 1777 IV | Facere enim probus adulescens periculose quam perpeti turpiter maluit. 1778 XXVI | maiorum, rei denique publicae peritissimum, cum senatus ei commiserit 1779 XVII | necesse esse. Sed erant permulti alii, ex quibus id facillime 1780 XXI | atque opes attulit, illam perniciem exstinxit ac sustulit; cui 1781 XXX | Quae mulier sceleratum ac perniciosum civem interficere non auderet, 1782 IV | adulescens periculose quam perpeti turpiter maluit. Atque hunc 1783 XXVIII | homine furioso quod ius perpetuae possessionis habere potuissent? ~ 1784 XIX | illum; consuetudinem illius perpetuam in vi inferenda, huius tantum 1785 IV | quam iusta repetenda. Etsi persapienter et quodam modo tacite dat 1786 XVIII | videar id cogitasse.~Nunc persequar cetera. Nam occurrit illud: 1787 XXII | tamen illis meritum praemium persolutum. ~Sed quaestiones urgent 1788 XII | Cassianum cui bono fuerit in his personis valeat; etsi boni nullo 1789 XXXV | temporibus his ipsis saepe esse perspectam, vestras vero et vestrorum 1790 IX | quo facilius argumentis perspicere possitis, rem gestam vobis 1791 XX | Alsiensi esse: villam ut perspiceret? miliens in ea fuerat. Quid 1792 XXIII | scelere imbutum, nullo metu perterritum, nulla conscientia exanimatum, 1793 XV | dein subito, voltu Milonis perterritus, fugeret ad Tiberim, vos 1794 VIII | idque maxime ad fidem suam pertinere arbitraretur, non potuit 1795 I | publicae salute quam de sua perturbetur, me ad eius causam parem 1796 XII | peregrinantur aures, neque in hoc pervagato civitatis sermone versantur, 1797 XXV | cum ipsa illa taeterrima peste se saepissime pro tua gloria 1798 XV | Miloni fuit conficere illam pestem nulla sua invidia, M. vero 1799 XII | sunt ac non faces urbis, pestes rei publicae -- fuerit impositurus 1800 XXXIII | insidias. Aliter perire pestis illa non potuit: numquam 1801 XXVII | exercitu, signis inferendis petebat; qui non solum Etruscos - 1802 XXX | etiam praemia laudis essent petenda? nisi vero gratius putat 1803 XVI | quid plura disputo? Te, Q. Petili, appello, optimum et fortissimum 1804 XXX | id non negat ex quo nihil petit nisi ut ignoscatur, dubitaret 1805 XXV | periculo capitis, adiutum in petitione praeturae; duos se habere 1806 IX | competitores, sed ita, totam ut petitionem ipse solus etiam invitis 1807 XI | ab illo neque turn primum petitum, quam iugulari a vobis, 1808 XX | non gesta audiretis, sed picta videretis, tamen appareret 1809 XXXVIII| te quod pro Milone dicam pie -utinam P. Clodius non modo 1810 XXXVI | amoris, nullum studi, nullum pietatis officium defuit. Ego inimicitias 1811 XXIV | Scutorum, gladiorum, frenorum, pilorumque etiam multitudo deprehendi 1812 XXXV | ne, cum plebem muneribus placarit, vos non conciliarit meritis 1813 XXII | tamen huius auctoritate placata est, non libertate solum, 1814 XV | praetores, octo tribuni plebei, illius adversarii, defensores 1815 XXIV | Capitolino scutis referta, plena omnia malleolorum ad urbis 1816 IX | evertendam rem publicam, plenum annum atque integrum.~Occurrebat 1817 XIII | reus enim Milonis lege Plotia fuit Clodius, quoad vixit. 1818 XIII | mirifice moveri sentiebam; sed plus multo valebat periculorum 1819 XXI | iustae tamen et debitae poenae solutae sunt.~Nisi forte 1820 XVI | Clodio, qui ita iudicia poenamque contempserat, ut eum nihil 1821 XXXVIII| minime, inquit. Immo vero poenas ille debitas luerit: nos 1822 VII | perfecta res non est, non fuit poenienda: proinde quasi exitus rerum, 1823 XIII | inimicus, fuit ultor iniuriae, poenitor doloris sui. Quid? si haec 1824 XIII | inimicissimum multo crudelius etiam poenitus es, quam erat humanitatis 1825 I | meae, verum etiam silentium pollicentur. Reliqua vero multitudo, 1826 XIII | spoliatum imaginibus, exsequiis, pompa, laudatione, infelicissimis 1827 XXIV | Quin etiam fuit audiendus popa Licinius nescio qui de Circo 1828 XXIV | sed mirabar tamen credi popae, confessionem servorum audiri, 1829 XXVII | si sibi pecuniam, quantam poposcerat, non dedisset, mortuum se 1830 VIII | dederas enim quam contemneres popularis insanias iam ab adulescentia 1831 III | hominem occidendum ab ipsis porrigi legibus? ~ 1832 XXIII | etiam Catilinam atque illa portenta loquebantur: Erumpet, occupabit 1833 XXXIII | caput urbis, aram sociorum, portum omnium gentium, sedem ab 1834 XII | tribunatum gereret, deferre posses. Et aspexit me illis quidem 1835 XXVIII | immitteret quam in vestras possessiones, vestra tecta, vestras pecunias: -- 1836 XXVII | iudicem nostrum, pellere possessionibus armis castrisque conatus 1837 XXVIII | furioso quod ius perpetuae possessionis habere potuissent? ~ 1838 XIII | consul, qui eam auderet possetque constringere. Eum Milonem 1839 XXV | et ea voce ut me exaudire possis -- tuas, tuas, inquam, suspiciones 1840 XXII | ne quis cum eis conloqui possit. Hi centum dies penes accusatorem 1841 VII | uteretur, sed ubi impune sui posteri latrocinarentur! ~Itaque 1842 XXX | coluerunt, et nobis suis posteris prodiderunt. ~ 1843 XXXV | unam quae brevitatem vitae posteritatis memoria consolaretur; quae 1844 VI | quaereretur. Divisa sententia est, postulante nescio quo: nihil enim necesse 1845 XIII | quam erat humanitatis meae postulare? Tu P. Clodi cruentum cadaver 1846 II | publicam merita condonetis, nec postulaturi, ut si mors P. Clodi salus 1847 XXII | rogas? de P. Clodi. Quis eos postulavit? Appius. Quis produxit? 1848 V | decernere. Quae quidem si potentia est appellanda -- potius 1849 XXXVI | defuit. Ego inimicitias potentium pro te appetivi; ego meum 1850 XXVIII | nullis iudiciis frenare poteramus, hoc ferro et hac dextera 1851 XXXII | Italia, provinciae, regna non poterant. Incidebantur iam domi leges, 1852 XXXVII | per eosdem retinere non potero? Quid respondebo liberis 1853 XXIII | tantum, verum etiam eius potestati, cui senatus totam rem publicam, 1854 XXI | adde inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis, qui cum 1855 XVIII | quod ne suspicari quidem potuerim, videar id cogitasse.~Nunc 1856 XXVIII | quonam modo ea aut depellere potuissetis aut ferre? Imperium ille 1857 XXXVII | tu me in patriam, Milo, potuisti per hos: ego te in patria 1858 XXI | sociae et aequales, quas ille praeceps amentia, caesis prostratisque 1859 XXIX | videar quam verius. Etenim si praecipuum esse debebat, tamen ita 1860 XIV | quotiens occasiones, quam praeclarae fuerunt! Potuitne, cum domum 1861 XXXVI | potius luitur quam Milonis? Praeclare enim vixero, si quid mihi 1862 XVI | nunc reus est facti aut praeclari aut certe necessarii, an 1863 XIV | aut mala aut mea, non et praeclarissima et vestra, iudicium timendum 1864 XXIII | quibus homines non modo res praeclarissimas obliviscuntur, sed etiam 1865 XXXV | facta; se nihil in vita nisi praeclarissime fecisse, si quidem nihil 1866 XXI | in hoc tanto naturae tam praeclaro motu. Nisi forte idcirco 1867 XII | Palladium sustulisse, ut praeclarum videlicet munus atque instrumentum 1868 XXXV | Meminit etiam sibi vocem praeconis modo defuisse, quam minime 1869 XXIX | confitendum modo, verum etiam praedicandum. ~ 1870 XIX | illo denuntiatam Miloni et praedicatam palam, nihil umquam auditum 1871 VIII | alta et divina quadam mente praeditus multa vidit: fuisse illum 1872 VIII | Domiti, huic quaestioni praeesse maxime voluit, nihil quaesivit [ 1873 II | incitati sunt, ut vobis voce praeirent quid iudicaretis. Quorum 1874 IX | et ei lecti iudices isque praepositus est quaestioni, qui haec 1875 XI | etiam beluis natura ipsa praescripsit, -- ut omnem semper vim, 1876 X | imperante nec sciente nec praesente domino, quod suos quisque 1877 X | animo fideli in dominum et praesenti fuerunt, partim occisi sunt, 1878 XXIII | homines facti rationem, praesentiam animi, defensionis constantiam. 1879 XXXVII | armatis et huic iudicio praesidentibus, haec tanta virtus ex hac 1880 I | stipati sumus: non illa praesidia, quae pro templis omnibus 1881 XXVI | loco atque illis publicorum praesidiorum copiis circumfusus sedet, 1882 XXXV | fecisse, si quidem nihil sit praestabilius viro quam periculis patriam 1883 XXIV | Non poteram Cn. Pompeium, praestantissima virtute virum, timidum suspicari: 1884 XXV | si quidem in hunc unum et praestantissimus dux electus et tota res 1885 XXXIII | esset ulta. Senatus (credo) praetorem eum circumscripsisset. Ne 1886 XV | restitutor salutis meae; septem praetores, octo tribuni plebei, illius 1887 XIV | iustissimi fortissimique praetoris, oppugnata domo? Potuitne 1888 IX | statuisset omni scelere in praetura vexare rem publicam, videretque 1889 XXV | capitis, adiutum in petitione praeturae; duos se habere semper amicissimos 1890 XXI | abiecto: adde inscitiam pransi, poti, oscitantis ducis, 1891 XIII | meritorum memoria; valebant preces et lacrimae nostrae, quibus 1892 XVII | comes Clodi, -- cuius iam pridem testimonio Clodius eadem 1893 XXVII | ut sibi insulam in lacu Prilio venderet, repente luntribus 1894 VIII | necesse esset: credo, quod principum munus esse ducebat resistere 1895 I | inciderunt, consuetudinem fori et pristinum morem iudiciorum requirunt.~ 1896 | prius 1897 XXVII | sororem non modo vestibulo privaret, sed omni aditu et limine. ~ 1898 XXVIII | Quid? ea quae tenetis, privata atque vestra, dominante 1899 XXVIII | totam rem publicam resque privatas omnium possideret?~Quam 1900 XXXII | indixerat, rnagistratuum privatorumque caedis effecerat, domum 1901 XXVIII | aequabiliter in rem publicam, in privatos, in longinquos, in propinquos, 1902 XXXVIII| mihi credite, is maxime probabit, qui in iudicibus legendis 1903 V | inventi qui Milonis causam non probarent? Declarant huius ambusti 1904 XXV | beneficio, me suo. Quae si non probaret, si tibi ita penitus inhaesisset 1905 XXX | amplissimos. Si factum vobis non probaretur -- quamquam qui poterat 1906 XXV | locus Miloni datus esset, probasset profecto tibi ipsi neminem 1907 XXIII | Milonis semper a senatu probata est. Videbant enim sapientissimi 1908 IV | iudices, non enim dubito quin probaturus sim vobis defensionem meam, 1909 XXVIII | Nunc enim quis est qui non probet, qui non laudet, qui non 1910 IV | vim adferebat. Facere enim probus adulescens periculose quam 1911 II | Equidem ceteras tempestates et procellas in illis dum taxat fluctibus 1912 XXXVII | virtutem excipiat, quam hic qui procreavit? Vos, vos appello, fortissimi 1913 X | esse Lanuvium ad flaminem prodendum, [quod erat dictator Lanuvi 1914 XIII | est. Non modo igitur nihil prodest, sed obest etiam Clodi mors 1915 XVII | Lanuvi a dictatore Milone prodi flaminem necesse esse. Sed 1916 XXX | omnes fuimus in patriae proditoribus opprimendis, ut, quoniam 1917 XXII | fuissent, ab eo ipso accusatore producti sunt. Quid hac quaestione 1918 XXII | postulavit? Appius. Quis produxit? Appius. Unde? ab Appio. 1919 XXI | inquam, Bonam deam, eum proelium commisisset, primum illud 1920 XXXIII | privato eodem hoc aliquid profecerat.~An consules in praetore 1921 XIX | umquam auditum ex Milone; profectionis huius diem illi notum, reditus 1922 VI | necesse est omnium me flagitia proferre. Sic reliqua auctoritas 1923 XVIII | nuntiaret, quem Clodius Roma proficiscens reliquerat morientem? Una 1924 XXVIII | Annium plurimum rei publicae profuisse, maxima laetitia populum 1925 X | viderent, domino succurrere prohiberentur, Milonem occisum et ex ipso 1926 XXI | praesidio et sine custodia proiciebat. Adde casus, adde incertos 1927 XXXVII | expelletur, exterminabitur, proicietur?~O me miserum! O me infelicem! 1928 XX | vehiculum an comes? Quid minus promptum ad pugnam, cum paenula inretitus, 1929 XXX | ceteros, lugere eum solum prop ter quem ceteri laetarentur?~ 1930 XXI | etiam cum in castra Etrusca properabat, tum nugarum in comitatu 1931 XIX | factum. Quae causa cur Romam properaret? cur in noctem se coniceret? 1932 XIX | Primum, erat nihil cur properato opus esset: deinde, si quid 1933 XXVIII | privatos, in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos inruebat; 1934 IV | militaris in exercitu C. Mari, propinquus eius imperatoris, interfectus 1935 XXII | Proxime deos accessit Clodius, propius quam tum cum ad ipsos penetrarat, 1936 XVI | speratum atque exoptatum sibi proponens Milo, cruentis manibus scelus 1937 XIII | maximo rerum novarum metu proponeret? Solutam autem fore videbatis, 1938 XXX | si periculum non timeret? Proposita invidia, morte, poena, qui 1939 III | orationem venio quae est propria vestrae quaestionis, videntur 1940 | propterea 1941 XI | corpore, a capite, a vita sua propulsarent, -- non potestis hoc facinus 1942 XI | omnes boni : nihil sane id prosit Miloni, qui hoc fato natus 1943 XXI | praeceps amentia, caesis prostratisque sanctissimis lucis, substructionum 1944 XXXVII | exiti indagavi, patefeci, protuli, exstinxi? Omnes in me meosque 1945 XXI | mentem qua sapimus, qua providemus, qua haec ipsa agimus ac 1946 XXXII | amentiam civitas, Italia, provinciae, regna non poterant. Incidebantur 1947 XXII | incestu, ut fuit in Clodium.] Proxime deos accessit Clodius, propius 1948 XXVI | quantae in periculis fugae proximorum, quantae timiditates. Erit, 1949 IX | annum suum, seseque in annum proximum transtulit: non (ut fit) 1950 XXIII | publicam, omnem Italiae pubem, cuncta populi Romani arma 1951 IX | barbaros, quibus silvas publicas depopulatus erat Etruriamque 1952 VII | Pompeius, caruit senatu, caruit publico: ianua se ac parietibus, 1953 XXVI | in illo loco atque illis publicorum praesidiorum copiis circumfusus 1954 XIII | cadaver eiecisti domo; tu in publicum abiecisti; tu spoliatum 1955 VI | quod sua sponte fecit, Publione Clodio tribuendum putarit 1956 XXVIII | leges, libertas, pudor, pudicitia in civitate maneret! esset 1957 IV | vi vis inlata defenditur. Pudicitiam cum eriperet militi tribunus 1958 XXVIII | aequitas, leges, libertas, pudor, pudicitia in civitate maneret! 1959 X | muliebri ac delicato ancillarum puerorumque comitatu.~Fit ob viam Clodio 1960 XXI | Milo, qui numquam, tum casu pueros symphoniacos uxoris ducebat 1961 X | sunt, partim, cum ad raedam pugnari viderent, domino succurrere 1962 XXI | casus, adde incertos exitus pugnarum Martemque communem, qui 1963 XXXIV | Etenim si in gladiatoriis pugnis et infimi generis hominum 1964 XIV | reditu meo legem ferret, pulso, crudelissima in foro caede 1965 XXVII | cuius nefandum adulterium in pulvinaribus sanctissimis nobilissimae 1966 XXIV | volnus in latere, quod acu punctum videretur, pro ictu gladiatoris 1967 XXIII | argumentis signisque luceat, pura mente atque integra Milonem, 1968 XXIV | suscepta, nimiam nullam putabam. Frequentissimo senatu nuper 1969 XXX | publicam defendit, is vir vere putandus est. Populi grati est praemiis 1970 XX | loco, superiorem se fore putarat Milo, et ob eam rem eum 1971 XXXVII | discessus. Nam qui possum putare me restitutum esse, si distrahar 1972 XXX | quoque et invidiam nostram putaremus. Nam quae mihi ipsi tribuenda 1973 VI | Publione Clodio tribuendum putarit an tempori. ~ 1974 XI | esse pereundum.~Quod si ita putasset, certe optabilius Miloni 1975 II | fluctibus contionum semper putavi Miloni esse subeundas, quia 1976 III | interfectus sit, puniendum putet, cum videat aliquando gladium 1977 XXIX | ultores, cuius vitam si putetis per vos restitui posse, 1978 XI | ut omnem semper vim, quacumque ope possent, a corpore, 1979 VIII | sapiens atque alta et divina quadam mente praeditus multa vidit: 1980 IX | triduo illum aut summum quadriduo esse periturum: quam vocem 1981 | quaecumque 1982 | quaedam 1983 III | ignoret, cum de homine occiso quaeratur, aut negari solere omnino 1984 VI | dedit, is causam interitus quaerendam, non interitum putavit.~ 1985 IX | Favonio, fortissimo viro, quaerenti ex eo qua spe fureret Milone 1986 IX | dilacerandam rem publicam quaereret, -- subito reliquit annum 1987 XVII | suspicari quidem potuit?~Primum quaero qui id scire potuerit? quod 1988 XVII | Clodi reditu unde quaesivit? Quaesierit sane -- videte quid vobis 1989 XXIV | ante repudiata sunt quam quaesita.~Laudabam equidem incredibilem 1990 XI | quod multis in causis saepe quaesitum est. Insidias factas esse 1991 XXVII | fecisse L. Lucullus iuratus se quaestionibus habitis dixit comperisse; 1992 III | quae est propria vestrae quaestionis, videntur ea esse refutanda, 1993 | quamvis 1994 XXVIII | illa populi Romani gaudia quanta fuerint iudicare: multas 1995 XXVII | dicere, si sibi pecuniam, quantam poposcerat, non dedisset, 1996 XVI | quam timida sit ambitio, quantaque et quam sollicita sit cupiditas 1997 VII | nunc eiusdem Appiae nomen quantas tragoedias excitat! Quae 1998 XXXVI | quidem ipsum, ut obliviscar quanti me semper feceritis. Quae 1999 | Quapropter 2000 XXVIII | victorias aetas nostra vidit, quarum nulla neque tam diuturnam 2001 V | enim frequentissimo senatu quattuor aut summum quinque sunt 2002 XXXV | occursationes, studia, sermones, quemcumque cursum fortuna dederit, 2003 XXXVIII| sapientissimum et fortissimum quemque elegit. ~ 2004 XXIV | sunt in eum congesta, quae quemvis etiam mediocrium delictorum