Caput

 1 IV   |         videor Scipionis et Laeli amicitiam notam posteritati fore. ~
 2 V    |          hortari tantum possum ut amicitiam omnibus rebus humanis anteponatis;
 3 V    |      primum sentio, nisi in bonis amicitiam esse non posse; neque id
 4 V    |         quam alieni; cum his enim amicitiam natura ipsa peperit; sed
 5 VI   |      quidem, sed haec ipsa virtus amicitiam et gignit et continet nec
 6 VII  |         moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam. Atque
 7 VII  |       defendere. ~Scaevola: Quid? amicitiam nonne facile ei qui ob eam
 8 IX   |           se arbitraretur, ita ad amicitiam esset aptissimus; quod longe
 9 IX   |         liberalitatem sumus), sic amicitiam non spe mercedis adducti
10 X    |    difficilius esse dicebat, quam amicitiam usque ad extremum vitae
11 XI   |      opinio fuerit, difficile est amicitiam manere, si a virtute defeceris. ~
12 XIII |       mundo tollere videntur, qui amicitiam e vita tollunt, qua nihil
13 XIII |    arbitramur, quae causa est cur amicitiam funditus tollamus e vita,
14 XIII |     tantum valet ut tollat e vita amicitiam, non plus quam ut virtutes,
15 XIV  |           XIV~Cum autem contrahat amicitiam, ut supra dixi, si qua significatio
16 XIV  |      alliciat et attrahat quam ad amicitiam similitudo? concedetur profecto
17 XIV  | utilitatem amicitia, sed utilitas amicitiam secuta est. ~
18 XVI  |       sententia est, quae definit amicitiam paribus officiis ac voluntatibus.
19 XVI  |       exiliter ad calculos vocare amicitiam, ut par sit ratio acceptorum
20 XVI  |         aut ne plus aequo quid in amicitiam congeratur. ~Tertius vero
21 XVI  |     cuiuscumque est, ad tollendam amicitiam valet; illud potius praecipiendum
22 XVIII|          illud, quod initio dixi, amicitiam nisi inter bonos esse non
23 XXI  |      carus est. Quod nisi idem in amicitiam transferetur, verus amicus
24 XXII |           danda est, sine qua nec amicitiam neque ullam rem expetendam