Caput

 1 I    |     scriberem aliquid, digna mihi res cum omnium cognitione tum
 2 V    |      confiderem; nam et praeclara res est et sumus, ut dixit Fannius,
 3 V    |          aptum, tam conveniens ad res vel secundas vel adversas. ~
 4 V    |        ipsa natura, ita contracta res est et adducta in angustum
 5 VI   |           ferret. Denique ceterae res quae expetuntur opportunae
 6 VI   |        fungare corporis; amicitia res plurimas continet; quoquo
 7 VI   |  nominantur fuit. Nam et secundas res splendidiores facit amicitia
 8 VIII |          cogitatione quantum illa res utilitatis esset habitura.
 9 XI   |  sapientia si simus, nihil habeat res vitii; sed loquimur de iis
10 XII  |       sanciatur, ut neque rogemus res turpes nec faciamus rogati.
11 XII  |           augurari. Serpit deinde res; quae proclivis ad perniciem,
12 XII  | disiunctum, multitudinis arbitrio res maximas agi. Plures enim
13 XII  | inferentem sequi; quod quidem, ut res ire coepit, haud scio an
14 XII  |          minori curae est, qualis res publica post mortem meam
15 XIII |      aperte sed etiam acriter, si res postulabit, et adhibitae
16 XIII |       necesse est cum aliqua cura res sibi contrarias aspernetur
17 XVI  |           honestissime; multaeque res sunt in quibus de suis commodis
18 XVII |        fama nec mediocre telum ad res gerendas existimare oportet
19 XIX  |          feci mentionem, si nulla res impediat, nemo est, quin
20 XX   |          Et saepe incidunt magnae res, ut discedendum sit ab amicis;
21 XXVII|           pervenire. ~Sed quoniam res humanae fragiles caducaeque