Caput

 1 I    |         profecto, Attice, et eo magis, quod P. Sulpicio utebare
 2 II   |    mortem Africani feras, eoque magis quod proximis Nonis cum
 3 II   |      aut enim nemo, quod quidem magis credo, aut si quisquam,
 4 IV   |         eventu vereor ne invidi magis quam amici sit. Sin autem
 5 IV   | sempiternam fore, idque eo mihi magis est cordi, quod ex omnibus
 6 VII  |  orationis tuae. ~Scaevola: Tum magis id diceres, Fanni, si nuper
 7 VIII |       antiquior et pulchrior et magis a natura ipsa profecta alia
 8 VIII |     orta amicitia, applicatione magis animi cum quodam sensu amandi
 9 VIII |   virtute amabilius, nihil quod magis adliciat ad diligendum,
10 XIII |         eo fieri ut mulierculae magis amicitiarum praesidia quaerant
11 XVIII|          aperte enim vel odisse magis ingenui est quam fronte
12 XIX  |         Quod est multo profecto magis in veris patribus certisque
13 XX   |         etiam exprobrant, eoque magis, si habere se putant, quod
14 XXI  |       dicere audivi, dissuendae magis quam discindendae, nisi
15 XXI  |        amoris humani, quanto id magis in homine fit natura! qui
16 XXIII|           Caput XXIII~Quo etiam magis vituperanda est rei maxime
17 XXV  |       consul sum factus; ita re magis quam summa auctoritate causa
18 XXVI |     illudi? Quod ut ne accidat, magis cavendum est. ~Ut me hodie
19 XXVII|  socerum, dileximus, haec etiam magis elucet inter aequales, ut