Caput

 1 IV  |    vereor ne invidi magis quam amici sit. Sin autem illa veriora,
 2 VI  |        ait Ennius, quae non in amici mutua benevolentia conquiescit?
 3 VII |      aliquod officium exstitit amici in periculis aut adeundis
 4 VII |     cavea nuper in hospitis et amici mei M. Pacuvi nova fabula!
 5 X   |        ipsa profiteri omnia se amici causa esse facturos. Eorum
 6 XI  |      debuerunt? num Vecellinum amici regnum adpetentem, num Maelium
 7 XI  |   igitur excusatio peccati, si amici causa peccaveris; nam cum
 8 XII |    quis contra rem publicam se amici causa fecisse fateatur.
 9 XII |       etiam post mortem secuti amici et propinqui quid in P.
10 XIII|       tractabilis, ut et bonis amici quasi diffundatur et incommodis
11 XIV | utilitas parta per amicum quam amici amor ipse delectat, tumque
12 XVI |   detrahique patiuntur, ut iis amici potius quam ipsi fruantur. ~
13 XVI |       fractior. Non est igitur amici talem esse in eum qualis
14 XVI |    potius eniti et efficere ut amici iacentem animum excitet
15 XVII|     istum invenias qui honorem amici anteponat suo? Quid? haec
16 XIX |      subdifficilis, num quando amici novi, digni amicitia, veteribus
17 XX  |        improbis, improbi bonis amici esse non possunt, nisi quod
18 XXIV|     retineatur: nam et monendi amici saepe sunt et obiurgandi,
19 XXV |        Gnathonis persona, quod amici genus adhibere omnino levitatis