Caput

 1 IV   |      venisses, triduum disseruit de re publica; cuius disputationis
 2 IV   |           coniuncta cura de publica re et de privata fuit, quocum
 3 VII  |          mortales et intellegunt et re probant. Itaque si quando
 4 VII  | perseveraret. Stantes plaudebant in re ficta; quid arbitramur in
 5 VII  |        hortis Scipionis, cum est de re publica disputatum, adfuisses.
 6 VIII |            generorum, praesertim in re bona, cum difficile est,
 7 X    |           incidere saepe, vel ut de re publica non idem sentiretur;
 8 XII  |           ab amicis in magna aliqua re publica peccantibus non
 9 XVII |            recte: ~Amicus certus in re incerta cernitur, ~tamen
10 XVII |     deserunt. Qui igitur utraque in re gravem, constantem, stabilem
11 XVIII|          Tristitia autem et in omni re severitas habet illa quidem
12 XX   |        parum iustus. ~Atque in omni re considerandum est et quid
13 XXI  |    dissensionem autem, quae erat in re publica, alienatus est a
14 XXIV |      impellitur. Omni igitur hac in re habenda ratio et diligentia
15 XXV  |         quam consul sum factus; ita re magis quam summa auctoritate
16 XXVII|           comparare. In hac mihi de re publica consensus, in hac
17 XXVII|      Numquam illum ne minima quidem re offendi, quod quidem senserim,