Caput

 1 II   |          sapientiam existimant, ut omnia tua in te posita esse ducas
 2 IV   |        simul animos interire atque omnia morte deleri; plus apud
 3 VI   |         dulcius quam habere quicum omnia audeas sic loqui ut tecum?
 4 IX   |         est, ut nullo egeat suaque omnia in se ipso posita iudicet,
 5 IX   |         pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt longe dissentiunt,
 6 X    |        postulatione ipsa profiteri omnia se amici causa esse facturos.
 7 X    |        fata impendere amicitiis ut omnia subterfugere non modo sapientiae
 8 XV   | benevolentiae potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita,
 9 XVI  |         cuiusdam aut ambitiosi aut omnia ad suam potentiam revocantis
10 XVIII|      moveatur, eligi par est, quae omnia pertinent ad fidelitatem;
11 XVIII|            oblatis, quae pertinent omnia ad eam, quam iam dudum tracto,
12 XXI  |             Rarum genus. Et quidem omnia praeclara rara, nec quicquam
13 XXII |           inquam, societas, in qua omnia insunt, quae putant homines
14 XXV  |           ad voluntatem loquentium omnia, nihil ad veritatem. ~Cum
15 XXV  |     postremo imperavi egomet mihi ~Omnia adsentari, ~ut ait idem
16 XXV  |           adhibita diligentia quam omnia fucata et simulata a sinceris
17 XXVII|         desiderio esse non possum. Omnia autem brevia tolerabilia