Caput

 1 I   |              Caput I~Cum saepe multa, tum memini domi in hemicyclio
 2 I   |           sermonem illum incidere qui tum forte multis erat in ore.
 3 I   |       capitali odio a Q. Pompeio, qui tum erat consul, dissideret,
 4 I   |       admiratio vel querella. ~Itaque tum Scaevola cum in eam ipsam
 5 I   |             res cum omnium cognitione tum nostra familiaritate visa
 6 I   |              loqui existimem. ~Sed ut tum ad senem senex de senectute,
 7 I   |      amicissimus scripsi de amicitia. Tum est Cato locutus, quo erat
 8 II  |              acceperis cum summi viri tum amicissimi morte, ferre
 9 IV  |               nunc quidem deleta est, tum florebat, institutis et
10 IV  | sapientissimus est iudicatus, qui non tum hoc, tum illud, ut in plerisque,
11 IV  |           iudicatus, qui non tum hoc, tum illud, ut in plerisque,
12 VII |      commoditates amicitia contineat, tum illa nimirum praestat omnibus,
13 VII |            orationis tuae. ~Scaevola: Tum magis id diceres, Fanni,
14 VII |         disputatum, adfuisses. Qualis tum patronus iustitiae fuit
15 VIII|              bona, cum difficile est, tum ne aequum quidem obsistere. ~
16 XI  |               sibi faciendum putaret. Tum ego: Etiamne, si te in Capitolium
17 XI  |        consules, collegas in censura; tum et cum iis et inter se coniunctissimos
18 XI  |             Carbo, C. Cato, et minime tum quidem C. frater, nunc idem
19 XII |              cum in ceteris peccatis, tum si quis contra rem publicam
20 XIII|              est cum multis in rebus, tum in amicitia tenera atque
21 XV  |            fit plerumque, ceciderunt, tum intellegitur quam fuerint
22 XV  |            Tarquinium dixisse ferunt, tum exsulantem se intellexisse
23 XVI |               ab indigno, supplicare, tum acerbius in aliquem invehi
24 XVII|         emendati mores amicorum sint, tum sit inter eos omnium rerum,
25 XIX |        virtutis omnisque praestantiae tum maximus capitur, cum in
26 XX  |               habere necessarios quos tum eodem studio praeditos dilexerunt.
27 XXI |         Erumpunt saepe vitia amicorum tum in ipsos amicos, tum in
28 XXI |         amicorum tum in ipsos amicos, tum in alienos, quorum tamen
29 XXII|               ipsum esse virum bonum, tum alterum similem sui quaerere.
30 XXII|            amicos habere arbitrantur, tum se denique errasse sentiunt,
31 XXII|          rebus neglegentia plectimur, tum maxime in amicis et diligendis
32 XXIV|           offensionumque dantur, quas tum evitare, tum elevare, tum
33 XXIV|             dantur, quas tum evitare, tum elevare, tum ferre sapientis
34 XXIV|             tum evitare, tum elevare, tum ferre sapientis est; una
35 XXV |       iudicium veri idque adulterat), tum amicitiae repugnat maxime;