| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero Laelius de amicitia IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
Caput
504 V | conciliavit ipsa natura, ita contracta res est et adducta in angustum 505 XIV | Caput XIV~Cum autem contrahat amicitiam, ut supra dixi, 506 XIII | diffundatur et incommodis contrahatur. Quam ob rem angor iste, 507 VII | constarent quaeque moverentur, ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam. 508 XIII | cum aliqua cura res sibi contrarias aspernetur atque oderit, 509 XIII | laetari bonis rebus et dolere contrariis. ~Quam ob rem si cadit in 510 XXVII| populi omne otiosum tempus contrivimus. Quarum rerum recordatio 511 XXIII| ii qui ad rem publicam se contulerunt, et ii qui rerum cognitione 512 proem| ad pontificem Scaevolam contuli, quem unum nostrae civitatis 513 XV | efferuntur fere fastidio et contumacia nec quicquam insipiente 514 XXIV | acerbitate, deinde ut obiurgatio contumelia careat; in obsequio autem, 515 XXI | quibus iurgia, maledicta, contumeliae gignuntur. Quae tamen si 516 V | enim tam naturae aptum, tam conveniens ad res vel secundas vel 517 XXVII| conservat. In ea est enim convenientia rerum, in ea stabilitas, 518 XXI | etiam in graves inimicitias convertant se amicitiae; ex quibus 519 XXV | etiam vultum atque nutum convertitur? ~Negat quis, nego; ait, 520 XVII | et infirmitatis plerosque convincunt, aut si in bonis rebus contemnunt 521 XXV | Licini Crassi videbatur! cooptatio enim collegiorum ad populi 522 XXIII| desiderat, abundantiam et copiam hominis omnino aspiciendi 523 | coram 524 IV | idque eo mihi magis est cordi, quod ex omnibus saeculis 525 XI | contra patriam arma illi cum Coriolano debuerunt? num Vecellinum 526 IV | divinos, iisque, cum ex corpore excessissent, reditum in 527 IV | disserere coeperunt, cum corporibus simul animos interire atque 528 IV | interitus sit animorum et corporum nec ullus sensus maneat, 529 XXIV | oportebat, delicto dolere, correctione gaudere. ~ 530 XX | sustinere. ~Omnino amicitiae corroboratis iam confirmatisque et ingeniis 531 XXV | de sacerdotiis C. Licini Crassi videbatur! cooptatio enim 532 XVIII| inferendis delectetur aut credat oblatis, quae pertinent 533 XVI | putaretur, a Biante esse dictum crederet, qui sapiens habitus esset 534 XXVI | persona est improvidorum et credulorum senum. Sed nescio quo pacto 535 XVIII| solum ab aliquo allatas criminationes repellere, sed ne ipsum 536 XVIII| Addendum eodem est, ut ne criminibus aut inferendis delectetur 537 VIII | habemus, alterum propter crudelitatem semper haec civitas oderit. ~ 538 XVI | Quare hoc quidem praeceptum, cuiuscumque est, ad tollendam amicitiam 539 XVI | esset unus e septem; impuri cuiusdam aut ambitiosi aut omnia 540 IV | Id si ita est, ut optimi cuiusque animus in morte facillime 541 XIV | ut aedificio, ut vestitu cultuque corporis, animante virtute 542 VII | poterit, ne agri quidem cultus permanebit. Id si minus 543 XXIII| contentos tenuis victus cultusque delectat; honores vero, 544 XI | videbamus. At C. Blossius Cumanus, hospes familiae vestrae, 545 | Cumque 546 XIII | rogemur; studium semper adsit, cunctatio absit; consilium vero dare 547 XVI | quin etiam necesse erit cupere et optare, ut quam saepissime 548 V | liberalitas, nec sit in eis ulla cupiditas, libido, audacia, sintque 549 XXIII| delectat; honores vero, quorum cupiditate quidam inflammantur, quam 550 X | quam in plerisque pecuniae cupiditatem, in optimis quibusque honoris 551 XXII | benevolentia coniuncti primum cupiditatibus iis quibus ceteri serviunt 552 XII | sit. Mihi autem non minori curae est, qualis res publica 553 XIII | virtutes, quia non nullas curas et molestias adferunt, repudientur. ~ 554 VIII | Quis est qui C. Fabrici, M. Curi non cum caritate aliqua 555 XII | iam aliquantum de spatio curriculoque consuetudo maiorum. ~Ti. 556 XXII | officiis repente in medio cursu amicitias exorta aliqua 557 IV | facillime evolet tamquam e custodia vinclisque corporis, cui 558 II | proximis Nonis cum in hortos D. Bruti auguris commentandi 559 VIII | desiderata sit amicitia, ut dandis recipiendisque meritis quod 560 XXIV | suspicionum offensionumque dantur, quas tum evitare, tum elevare, 561 XIII | cunctatio absit; consilium vero dare audeamus libere. Plurimum 562 XVII | enim quatenus amicitiae dari venia possit. Nec vero neglegenda 563 XXII | amicitia adiutrix a natura data est, non vitiorum comes, 564 XVI | sit ratio acceptorum et datorum. Divitior mihi et affluentior 565 VI | homini sit a dis immortalibus datum. Divitias alii praeponunt, 566 XI | amor in amicitia progredi debeat. Numne, si Coriolanus habuit 567 II | clarior. Sed existimare debes omnium oculos in te esse 568 VII | praelucet in posterum nec debilitari animos aut cadere patitur. 569 II | valerem, abduci incommodo meo debui, nec ullo casu arbitror 570 XII | iniuriam non tulit, quam ferre debuit, fecit idem, quod xx annis 571 VIII | de imperio in Italia est decertatum, Pyrrho et Hannibale; ab 572 III | errore careo quo amicorum decessu plerique angi solent. Nihil 573 XXIV | tot signis eadem natura declaret, quid velit, anquirat, desideret, 574 XVII | aut caput agatur aut fama, declinandum de via sit, modo ne summa 575 proem| ego autem a patre ita eram deductus ad Scaevolam sumpta virili 576 XIV | quidem nihil umquam omnino deesse amicis. Ubi enim studia 577 XI | amicitiam manere, si a virtute defeceris. ~Quod si rectum statuerimus 578 XXV | deorum immortalium nobis defendentibus facile vincebat. Atque id 579 VII | iustitiam iustissimo viro defendere. ~Scaevola: Quid? amicitiam 580 XXV | summa auctoritate causa illa defensa est. ~ 581 XX | si etiam possis quidvis deferre ad alterum, videndum est 582 XVI | Altera sententia est, quae definit amicitiam paribus officiis 583 XII | futuros casus rei publicae. Deflexit iam aliquantum de spatio 584 XVI | excidat, aut ne quid in terram defluat, aut ne plus aequo quid 585 XXVI | posse), ad leves amicitias defluxit oratio. Quam ob rem ad illa 586 XXIII| amicitia nec ullam aetatis degendae rationem patitur esse expertem 587 XXI | amicitias oratio nostra delabitur. Erumpunt saepe vitia amicorum 588 XXIII| rerum cognitione doctrinaque delectantur, et ii qui suum negotium 589 XXVI | qui eam recipit atque ea delectatur. Ita fit, ut is assentatoribus 590 XIX | consuetudo valet, cum locis ipsis delectemur, montuosis etiam et silvestribus, 591 XXVI | assentetur et se maxime ipse delectet. ~Omnino est amans sui virtus; 592 XVIII| criminibus aut inferendis delectetur aut credat oblatis, quae 593 XXVII| A. Vergini familiaritate delector. Quoniamque ita ratio comparata 594 IV | interire atque omnia morte deleri; plus apud me antiquorum 595 XXV | amicitiae repugnat maxime; delet enim veritatem, sine qua 596 IV | Graeciam, quae nunc quidem deleta est, tum florebat, institutis 597 III | verum etiam futura bella delevit. Quid dicam de moribus facillimis, 598 XV | XV~Non ergo erunt homines deliciis diffluentes audiendi, si 599 XXIV | quod contra oportebat, delicto dolere, correctione gaudere. ~ 600 XIII | suscipere aut susceptam deponere. Quod si curam fugimus, 601 XXI | ne non solum amicitiae depositae, sed etiam inimicitiae susceptae 602 XI | consulibus in consilio, deprecatum venisset, hanc ut sibi ignoscerem, 603 XI | Tuberone aequalibusque amicis derelictum videbamus. At C. Blossius 604 IV | existimes, quae praecepta des. ~Scaevola: Mihi vero erit 605 XVII | non est facile inventu qui descendant. Quamquam Ennius recte: ~ 606 X | facerent, ius tamen amicitiae deserere arguerentur ab iis quibus 607 XV | Fortunae, tamen vita inculta et deserta ab amicis non possit esse 608 XVII | contemnunt aut in malis deserunt. Qui igitur utraque in re 609 XXII | tribuunt amicis, haec ab iis desiderant. Par est autem primum ipsum 610 XXIII| omnium rerum, quas natura desiderat, abundantiam et copiam hominis 611 VIII | imbecillitatem atque inopiam desiderata sit amicitia, ut dandis 612 XXIV | audire nequeat, huius salus desperanda est. Scitum est enim illud 613 XXIII| dicitur; multi divitias despiciunt, quos parvo contentos tenuis 614 XVI | Tertius vero ille finis deterrimus, ut, quanti quisque se ipse 615 VIII | parentes, quae dirimi nisi detestabili scelere non potest; deinde 616 XVI | viri boni multa detrahunt detrahique patiuntur, ut iis amici 617 XVI | commodis viri boni multa detrahunt detrahique patiuntur, ut 618 XXIII| contingere, ut aliquis nos deus ex hac hominum frequentia 619 XXV | esse tam flexibile, tam devium quam animus eius qui ad 620 XXV | libentius. Quanta illi, di immortales, fuit gravitas, 621 XXII | experiri cogit. ~Quocirca (dicendum est enim saepius), cum iudicaris, 622 XXVII| Haec habui de amicitia quae dicerem. Vos autem hortor ut ita 623 XXIII| Tarentino Archyta, ut opinor, dici solitum nostros senes commemorare 624 II | quod mihi tantum tribui dicis quantum ego nec adgnosco 625 XXIV | in Andria familiaris meus dicit: ~Obsequium amicos, veritas 626 XVII | omittam, quam graves, quam difficiles plerisque videntur calamitatum 627 XVII | Itaque verae amicitiae difficillime reperiuntur in iis qui in 628 XV | ergo erunt homines deliciis diffluentes audiendi, si quando de amicitia, 629 XIII | ut et bonis amici quasi diffundatur et incommodis contrahatur. 630 XX | ingenio aut fortuna aut dignitate superari. Quorum plerique 631 XIX | opes eisque honori sint et dignitati. Ut in fabulis, qui aliquamdiu 632 III | excessit e vita, ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videatur 633 XXI | diligere incipiant neve non dignos. ~Digni autem sunt amicitia 634 XXII | diligere oportet, non, cum dilexeris, iudicare. Sed cum multis 635 XX | tum eodem studio praeditos dilexerunt. Isto enim modo nutrices 636 XXVII| Scipionis nostri socerum, dileximus, haec etiam magis elucet 637 IX | meis moribus habebat, me dilexit; auxit benevolentiam consuetudo. 638 XXVII| quos diligamus et a quibus diligamur; caritate enim benevolentiaque 639 XXI | in ipsis inest causa cur diligantur. Rarum genus. Et quidem 640 XX | etiam quantum ille quem diligas atque adiuves, sustinere. 641 XV | quemquam nec ipse ab ullo diligatur, circumfluere omnibus copiis 642 XXII | tum maxime in amicis et diligendis et colendis; praeposteris 643 XVI | etiam si minus felices in diligendo fuissemus, ferendum id Scipio 644 VIII | nihil quod magis adliciat ad diligendum, quippe cum propter virtutem 645 XXII | solum colent inter se ac diligent sed etiam verebuntur. Nam 646 XVI | praecipiendum fuit, ut eam diligentiam adhiberemus in amicitiis 647 XVII | omnibus in rebus homines diligentiores essent; capras et oves quot 648 II | venissemus, tu non adfuisti, qui diligentissime semper illum diem et illud 649 XXI | tamquam pecudes eos potissimum diligunt ex quibus sperant se maximum 650 III | clarissimum fuisse, cum senatu dimisso domum reductus ad vesperum 651 XXI | quaedam calamitas in amicitiis dimittendis non numquam necessaria; 652 XII | publica peccantibus non discedant; improbis autem poena statuenda 653 XX | incidunt magnae res, ut discedendum sit ab amicis; quas qui 654 proem| a senis latere numquam discederem; itaque multa ab eo prudenter 655 XXVII| cognoscendi semper aliquid atque discendi? in quibus remoti ab oculis 656 XII | maximas agi. Plures enim discent quem ad modum haec fiant, 657 VII | civitas est, quae non odiis et discidiis funditus possit everti? 658 XXI | audivi, dissuendae magis quam discindendae, nisi quaedam admodum intolerabilis 659 VII | contrahere amicitiam, dissipare discordiam. Atque hoc quidem omnes 660 VII | dissensionibus atque ex discordiis percipi potest. Quae enim 661 XXI | ut non statim alienatio disiunctioque faciunda sit. ~Sin autem 662 XII | videor populum a senatu disiunctum, multitudinis arbitrio res 663 XX | stabiles permanere non possunt. Dispares enim mores disparia studia 664 XX | possunt. Dispares enim mores disparia studia sequuntur, quorum 665 XV | ratione habent cognitam, disputabunt. Nam quis est, pro deorum 666 VII | si videbitur, qui ista disputant, quaeritote. ~Fannius: Nos 667 I | senectute, Catonem induxi senem disputantem, quia nulla videbatur aptior 668 V | parva. Quam ob rem quae disputari de amicitia possunt, ab 669 IV | quaeruntur, sic de amicitia disputaris quid sentias, qualem existimes, 670 I | respondet Laelius, cuius tota disputatio est de amicitia, quam legens 671 VII | Scipionis, cum est de re publica disputatum, adfuisses. Qualis tum patronus 672 V | Graecorum, ut iis ponatur de quo disputent quamvis subito; magnum opus 673 XXII | exorta aliqua offensione disrumpimus. ~ 674 XXI | in rei publicae partibus dissensio intercesserit (loquor enim 675 XXI | scitis, Scipio; propter dissensionem autem, quae erat in re publica, 676 VII | amicitiae concordiaeque sit, ex dissensionibus atque ex discordiis percipi 677 IX | voluptatem omnia referunt longe dissentiunt, nec mirum; nihil enim altum, 678 X | et Scipionem de amicitia disserebantur. Quamquam ille quidem nihil 679 I | quae de amicitia ea ipsa dissereret quae disputata ab eo meminisset 680 IV | mecum venisses, triduum disseruit de re publica; cuius disputationis 681 V | illi qui haec subtilius disserunt, fortasse vere, sed ad communem 682 I | Pompeio, qui tum erat consul, dissideret, quocum coniunctissime et 683 XX | studia sequuntur, quorum dissimilitudo dissociat amicitias; nec 684 VII | ea contrahere amicitiam, dissipare discordiam. Atque hoc quidem 685 XX | sequuntur, quorum dissimilitudo dissociat amicitias; nec ob aliam 686 IX | conglutinaret, eadem commutata dissolveret; sed quia natura mutari 687 XXV | tribunis plebis reficiendis! Dissuasimus nos; sed nihil de me, de 688 XXI | ut Catonem dicere audivi, dissuendae magis quam discindendae, 689 XX | esse, morum studiorumque distantia. ~Recte etiam praecipi potest 690 I | loqueretur quam eius qui et diutissime senex fuisset et in ipsa 691 XXII | implicati ultro et citro vel usu diuturno vel etiam officiis repente 692 VI | nihil aliud nisi omnium divinarum humanarumque rerum cum benevolentia 693 XVII | iudicare debemus et paene divino. ~ 694 IV | semper, animos hominum esse divinos, iisque, cum ex corpore 695 IX | altum, nihil magnificum ac divinum suspicere possunt qui suas 696 VI | singulae rebus fere singulis, divitiae, ut utare, opes, ut colare, 697 XVI | ratio acceptorum et datorum. Divitior mihi et affluentior videtur 698 XVI | reprehendere Scipio solitus sit, dixero. Negabat ullam vocem inimiciorem 699 XV | amicorum. Quod Tarquinium dixisse ferunt, tum exsulantem se 700 XVI | reperiri quam eius, qui dixisset ita amare oportere, ut si 701 VI | interpretemur nec eam, ut quidam docti, verborum magnificentia 702 proem| studebam eius prudentia doctior. Quo mortuo me ad pontificem 703 V | quae est in me facultas? doctorum est ista consuetudo, eaque 704 II | moribus, verum etiam studio et doctrina esse sapientem, nec sicut 705 XXIII| ii qui rerum cognitione doctrinaque delectantur, et ii qui suum 706 VII | potest. ~Agrigentinum quidem doctum quendam virum carminibus 707 XIII | cadit in sapientem animi dolor, qui profecto cadit, nisi 708 VI | ut gaudeas, valetudo, ut dolore careas et muneribus fungare 709 II | quod animum adverti, te dolorem, quem acceperis cum summi 710 III | fuisse, cum senatu dimisso domum reductus ad vesperum est 711 XV | maneant, quae sunt quasi dona Fortunae, tamen vita inculta 712 III | publicae paene sero, qui duabus urbibus eversis inimicissimis 713 proem| memoriter et iucunde solebat nec dubitare illum in omni sermone appellare 714 XIX | solemus. Indigna homine dubitatio! Non enim debent esse amicitiarum 715 II | omnia tua in te posita esse ducas humanosque casus virtute 716 XII | ipsi fuerint impietatis duces. Quis clarior in Graecia 717 VIII | Maelium non oderit? Cum duobus ducibus de imperio in Italia est 718 XXIV | mereri quam eos amicos qui dulces videantur; illos verum saepe 719 XVIII| esse debet et liberior et dulcior et ad omnem comitatem facilitatemque 720 XXIII| quod in amicissimo quoque dulcissimum est. ~ 721 VI | benevolentia conquiescit? Quid dulcius quam habere quicum omnia 722 XV | Coluntur tamen simulatione dumtaxat ad tempus. Quod si forte, 723 V | omnis caritas aut inter duos aut inter paucos iungeretur. ~ 724 XIII | isti audiendi qui virtutem duram et quasi ferream esse quandam 725 XIX | patres multos annos esse duxerunt. Quod est multo profecto 726 XIX | multos modios salis simul edendos esse, ut amicitiae munus 727 XX | Lycomedem, apud quem erat educatus, multis cum lacrimis iter 728 XII | propinqui quid in P. Scipione effecerint, sine lacrimis non queo 729 VII | quis est qui id non maximis efferat laudibus? Qui clamores tota 730 XV | quos complexa est; itaque efferuntur fere fastidio et contumacia 731 XXI | animum ita cum suo misceat ut efficiat paene unum ex duobus. ~ 732 XV | sed eos etiam plerumque efficit caecos quos complexa est; 733 XXVII| quaesita; quae tamen ipsa efflorescit ex amicitia, etiamsi tu 734 IX | sic munitus est, ut nullo egeat suaque omnia in se ipso 735 VII | Quocirca et absentes adsunt et egentes abundant et imbecilli valent 736 III | nemo certe fuit; sed non egeo medicina, me ipse consolor 737 V | subito; magnum opus est egetque exercitatione non parva. 738 XXI | nostro Metello; utrumque egit graviter, auctoritate et 739 XXV | aio; postremo imperavi egomet mihi ~Omnia adsentari, ~ 740 XV | equos, famulos, vestem egregiam, vasa pretiosa, amicos non 741 XIX | Q. vero Maximum fratrem, egregium virum omnino, sibi nequaquam 742 XIV | domi nec militiae Scipio eguisset? Non igitur utilitatem amicitia, 743 XIX | fortuna, eorum augeant opes eisque honori sint et dignitati. 744 XXIV | dantur, quas tum evitare, tum elevare, tum ferre sapientis est; 745 XVII | et stabiles et constantes eligendi; cuius generis est magna 746 XVII | adhibere curam, in amicis eligendis neglegentis esse nec habere 747 XVIII| qui rebus isdem moveatur, eligi par est, quae omnia pertinent 748 XIV | qua significatio virtutis eluceat, ad quam se similis animus 749 XXVII| dileximus, haec etiam magis elucet inter aequales, ut inter 750 XXI | amicitiae sunt remissione usus eluendae et, ut Catonem dicere audivi, 751 XVII | utendum arbitror, ut, cum emendati mores amicorum sint, tum 752 XXVII| quibuscum tamquam e carceribus emissus sis, cum isdem ad calcem, 753 XVI | ille in se est, sed potius eniti et efficere ut amici iacentem 754 XIX | consuetudinis. Quin in ipso equo, cuius modo feci mentionem, 755 XV | quae parantur pecunia, equos, famulos, vestem egregiam, 756 | eram 757 XXVII| Scipio, quamquam est subito ereptus, vivit tamen semperque vivet; 758 XXIII| omnino aspiciendi potestatem eriperet. Quis tam esset ferreus 759 XXII | arbitrantur, tum se denique errasse sentiunt, cum eos gravis 760 XXII | Itaque in iis perniciosus est error qui existimant libidinum 761 III | maxime illo solacio quod eo errore careo quo amicorum decessu 762 IV | institutis et praeceptis suis erudierunt, vel eius qui Apollinis 763 II | nec sicut vulgus, sed ut eruditi solent appellare sapientem, 764 XXI | oratio nostra delabitur. Erumpunt saepe vitia amicorum tum 765 II | diem et illud munus solitus esses obire. ~Scaevola: Quaerunt 766 XI | faciendum putaret. Tum ego: Etiamne, si te in Capitolium faces 767 XVIII| Est enim boni viri, quem eundem sapientem licet dicere, 768 XXI | fiant; sin tale aliquid evenerit, ut exstinctae potius amicitiae 769 IV | Quocirca maerere hoc eius eventu vereor ne invidi magis quam 770 III | sero, qui duabus urbibus eversis inimicissimis huic imperio 771 VII | discidiis funditus possit everti? Ex quo quantum boni sit 772 I | mandavi, quas hoc libro evi arbitratu meo; quasi enim 773 VIII | Quod in homine multo est evidentius, primum ex ea caritate quae 774 I | ipsam mentionem incidisset, evit nobis sermonem Laeli de 775 XXIV | offensionumque dantur, quas tum evitare, tum elevare, tum ferre 776 IV | animus in morte facillime evolet tamquam e custodia vinclisque 777 XXIII| anquirat aliquem, apud quem evomat virus acerbitatis suae. 778 XX | necessitudine superiores, exaequare se cum inferioribus debent, 779 XXI | admodum intolerabilis iniuria exarserit, ut neque rectum neque honestum 780 XX | neque tu possis, quamvis excellas, omnes tuos ad honores amplissimos 781 I | habitus) et amicitiae gloria excellens de amicitia loquetur. Tu 782 XIX | esse inferiori. Saepe enim excellentiae quaedam sunt, qualis erat 783 IX | expetendis colendisque maxime excellit. Quid enim? Africanus indigens 784 XVII | consiliorum, voluntatum sine ulla exceptione communitas, ut, etiamsi 785 IV | iisque, cum ex corpore excessissent, reditum in caelum patere, 786 III | et Latinis, pridie quam excessit e vita, ut ex tam alto dignitatis 787 XVI | enim verendum est, ne quid excidat, aut ne quid in terram defluat, 788 XVI | ut amici iacentem animum excitet inducatque in spem cogitationemque 789 VI | praesto est, nullo loco excluditur, numquam intempestiva, numquam 790 XV | multorum opes praepotentium excludunt amicitias fideles. Non enim 791 XXVI | videt, nisi qui admodum est excors; callidus ille et occultus 792 XII | improborum consensio non modo excusatione amicitiae tegenda non est 793 VII | vita laudabilis. Quod si exemeris ex rerum natura benevolentiae 794 XI | communis. Ex hoc numero nobis exempla sumenda sunt, et eorum quidem 795 VII | amicum qui intuetur, tamquam exemplar aliquod intuetur sui. Quocirca 796 XXI | se expetita nec ipsi sibi exemplo sunt, haec vis amicitiae 797 X | ingravescente. Atque earum rerum exemplum ex similitudine capiebat 798 V | magnum opus est egetque exercitatione non parva. Quam ob rem quae 799 IX | liberalesque sumus, non ut exigamus gratiam (neque enim beneficium 800 XXI | aliquam a se ipse mercedem exigat caritatis suae, sed quod 801 XVI | voluntatibus. Hoc quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos 802 XVI | quidem est nimis exigue et exiliter ad calculos vocare amicitiam, 803 IV | prius introieram, sic prius exire de vita. Sed tamen recordatione 804 XVIII| suspiciosum, semper aliquid existimantem ab amico esse violatum. ~ 805 I | ut Catonem, non me loqui existimem. ~Sed ut tum ad senem senex 806 IV | disputaris quid sentias, qualem existimes, quae praecepta des. ~Scaevola: 807 XIV | adiungat, id cum contigit, amor exoriatur necesse est. ~Quid enim 808 XXII | in medio cursu amicitias exorta aliqua offensione disrumpimus. ~ 809 XII | Gracchi autem tribunatu quid expectem, non libet augurari. Serpit 810 X | permanere. Nam vel ut non idem expediret, incidere saepe, vel ut 811 IV | optimoque et iustissimo cuique expeditissimum. ~Quod idem Scipioni videbatur, 812 XVII | amicitia iudicium tollitque experiendi potestatem. ~Est igitur 813 XVII | est sane nisi expertum; experiendum autem est in ipsa amicitia. 814 XXII | eos gravis aliquis casus experiri cogit. ~Quocirca (dicendum 815 XXIII| degendae rationem patitur esse expertem sui. Quin etiam si quis 816 XVII | difficile est sane nisi expertum; experiendum autem est in 817 XXII | insunt, quae putant homines expetenda, honestas, gloria, tranquillitas 818 XIII | caritatis, amicitias esse expetendas; itaque, ut quisque minimum 819 IX | iudicet, ita in amicitiis expetendis colendisque maxime excellit. 820 XXI | amicitia per se et propter se expetita nec ipsi sibi exemplo sunt, 821 VI | Denique ceterae res quae expetuntur opportunae sunt singulae 822 XIX | esse, ut amicitiae munus expletum sit. ~Novitates autem si 823 XXVI | ostendas, nihil fidum, nihil exploratum habeas, ne amare quidem 824 XX | semper aliquid aut etiam exprobrant, eoque magis, si habere 825 XX | sane genus hominum officia exprobrantium; quae meminisse debet is 826 XII | propterque invidiam in exsilium expulsus esset, ingratae patriae 827 XII | liberavisset propterque invidiam in exsilium expulsus esset, ingratae 828 XIX | Caput XIX~Exsistit autem hoc loco quaedam quaestio 829 XIII | causa honesta faciamus, ne exspectemus quidem, dum rogemur; studium 830 XXI | tale aliquid evenerit, ut exstinctae potius amicitiae quam oppressae 831 X | non modo familiaritates exstingui solere sed odia etiam gigni 832 XIII | cadit, nisi ex eius animo exstirpatam humanitatem arbitramur, 833 X | saepe inter amicissimos exstitisse. ~Magna etiam discidia et 834 XV | Tarquinium dixisse ferunt, tum exsulantem se intellexisse quos fidos 835 XX | sic quodam modo inferiores extollere. Sunt enim quidam qui molestas 836 XXVII| constantia; quae cum se extulit et ostendit suum lumen et 837 VIII | diligamus. Quis est qui C. Fabrici, M. Curi non cum caritate 838 V | debemus. Numquam ego dicam C. Fabricium, M. Curium, Ti. Coruncanium, 839 VII | amici mei M. Pacuvi nova fabula! cum ignorante rege, uter 840 XX | amicorum. Nec enim, ut ad fabulas redeam, Troiam Neoptolemus 841 XVI | quae nostra causa numquam faceremus, facimus causa amicorum! 842 X | recusarent, quamvis honeste id facerent, ius tamen amicitiae deserere 843 XIV | consulere soleat; quod non faceret profecto, si a caritate 844 XI | Etiamne, si te in Capitolium faces ferre vellet? Numquam inquit 845 XXVI | in comoediis assentatio faceta nobis videretur, nisi essent 846 III | moveri negem, quam id recte faciam, viderint sapientes; sed 847 V | boni fuerint. Ne id quidem facient, negabunt id nisi sapienti 848 IV | censemus cursum ad deos faciliorem fuisse quam Scipioni? Quocirca 849 XVIII| dulcior et ad omnem comitatem facilitatemque proclivior. ~ 850 III | delevit. Quid dicam de moribus facillimis, de pietate in matrem, liberalitate 851 XVI | causa numquam faceremus, facimus causa amicorum! precari 852 II | nec adgnosco nec postulo, facis amice; sed, ut mihi videris, 853 XXI | alienatio disiunctioque faciunda sit. ~Sin autem aut morum 854 XVI | reprehendendum; rursum autem recte factis commodisque amicorum necesse 855 XX | et cum labore aliquo suo factum queant dicere. Odiosum sane 856 V | sum? aut quae est in me facultas? doctorum est ista consuetudo, 857 XV | quam, cum plurimum copiis, facultatibus, opibus possint, cetera 858 IX | gratiam (neque enim beneficium faeneramur sed natura propensi ad liberalitatem 859 XIX | ut tamquam in herbis non fallacibus fructus appareat, non sunt 860 XXV | notandum levium hominum atque fallacium ad voluntatem loquentium 861 IV | commemoravit, fama delectat, falsa praesertim, quam quod amicitiae 862 XI | Blossius Cumanus, hospes familiae vestrae, Scaevola, cum ad 863 XI | Videmus Papum Aemilium Luscino familiarem fuisse (sic a patribus accepimus), 864 I | essem una et pauci admodum familiares, in eum sermonem illum incidere 865 XXIV | verum est, quod in Andria familiaris meus dicit: ~Obsequium amicos, 866 I | C. Laeli et P. Scipionis familiaritatem fuisse, idonea mihi Laeli 867 X | querella inveterata non modo familiaritates exstingui solere sed odia 868 XXI | necessaria; iam enim a sapientium familiaritatibus ad vulgares amicitias oratio 869 XXI | eo bellum gerere quocum familiariter vixeris. Ab amicitia Q. 870 XIX | ignorationem stirpis et generis in famulatu fuerunt, cum cogniti sunt 871 XV | parantur pecunia, equos, famulos, vestem egregiam, vasa pretiosa, 872 | fas 873 XV | itaque efferuntur fere fastidio et contumacia nec quicquam 874 X | sempiterna. Haec ita multa quasi fata impendere amicitiis ut omnia 875 XII | publicam se amici causa fecisse fateatur. Etenim eo loco, Fanni et 876 XII | quod xx annis ante apud nos fecerat Coriolanus. His adiutor 877 XII | publicam se amici causa fecisse fateatur. Etenim eo loco, 878 IV | iura tribuerunt, quod non fecissent profecto si nihil ad eos 879 XI | quod tanti Ti. Gracchum fecisset ut, quidquid ille vellet, 880 IV | quoniam amicitiae mentionem fecisti et sumus otiosi, pergratum 881 XVI | possemus. Quin etiam si minus felices in diligendo fuissemus, 882 X | modo sapientiae sed etiam felicitatis diceret sibi videri. ~ 883 II | quonam pacto mortem Africani feras, eoque magis quod proximis 884 XX | quod desiderium non facile ferat, is et infirmus est mollisque 885 II | constanter vel responsa acute ferebantur; propterea quasi cognomen 886 XXI | tamen si tolerabiles erunt, ferendae sunt, et hic honos veteri 887 XVI | in diligendo fuissemus, ferendum id Scipio potius quam inimicitiarum 888 XXI | agrestibus, cicuribus, feris, primum ut se ipsae diligant ( 889 XIII | virtutem duram et quasi ferream esse quandam volunt; quae 890 XXIII| eriperet. Quis tam esset ferreus qui eam vitam ferre posset, 891 VII | Stantes plaudebant in re ficta; quid arbitramur in vera 892 XXVI | in contione, in qua rebus fictis et adumbratis loci plurimum 893 XXVI | delectat assentatio, his fictus ad ipsorum voluntatem sermo 894 VII | facile ei qui ob eam summa fide, constantia iustitiaque 895 XV | praepotentium excludunt amicitias fideles. Non enim solum ipsa Fortuna 896 XVIII| quae omnia pertinent ad fidelitatem; neque enim fidum potest 897 XV | exsulantem se intellexisse quos fidos amicos habuisset, quos infidos, 898 XV | benevolentiae potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque 899 XVIII| naturaque consentit, aut fidus aut stabilis potest esse. 900 proem| dicta memoriae mandabam fierique studebam eius prudentia 901 I | genero, C. Fannio Marci filio, paucis diebus post mortem 902 VII | equidem; sed aliud quoddam filum orationis tuae. ~Scaevola: 903 XVI | sunt qui sint in amicitia fines et quasi termini diligendi. 904 XIV | videntur, qui utilitatum causa fingunt amicitias, amabilissimum 905 V | vitaque communi, non ea quae finguntur aut optantur, spectare debemus. 906 XVII | Caput XVII~His igitur finibus utendum arbitror, ut, cum 907 VII | domus tam stabilis, quae tam firma civitas est, quae non odiis 908 XVIII| Caput XVIII~Firmamentum autem stabilitatis constantiaeque 909 XVII | iudicarent. Sunt igitur firmi et stabiles et constantes 910 XIII | dolere, imbellibus fortes, flagitiosis modestos. Ergo hoc proprium 911 XXV | Quid enim potest esse tam flexibile, tam devium quam animus 912 IV | nunc quidem deleta est, tum florebat, institutis et praeceptis 913 I | senectute praeter ceteros floruisset, sic cum accepissemus a 914 XIV | benevolentiam, qui est amicitiae fons a natura constitutus. Sed 915 II | eius et in senatu et in foro vel provisa prudenter vel 916 XIII | maxime dolere, imbellibus fortes, flagitiosis modestos. Ergo 917 XIII | temperantia libidinem, ignaviam fortitudo; itaque videas rebus iniustis 918 XV | nec quicquam insipiente fortunato intolerabilius fieri potest. 919 XXV | atque is primus instituit in forum versus agere cum populo. 920 XVI | spes amplificandae fortunae fractior. Non est igitur amici talem 921 XXVII| Sed quoniam res humanae fragiles caducaeque sunt, semper 922 XI | et minime tum quidem C. frater, nunc idem acerrimus. ~ 923 XXV | meministis, Q. Maximo, fratre Scipionis, et L. Mancino 924 XXIV | veritatem aspernatur et in fraudem obsequio impellitur. Omni 925 XXIII| nos deus ex hac hominum frequentia tolleret et in solitudine 926 XVIII| odisse magis ingenui est quam fronte occultare sententiam; deinde 927 XXI | bonum norunt, nisi quod fructuosum sit, et amicos tamquam pecudes 928 XIII | vivendum securitatem, qua frui non possit animus, si tamquam 929 IV | recordatione nostrae amicitiae sic fruor ut beate vixisse videar, 930 XXV | adhibita diligentia quam omnia fucata et simulata a sinceris atque 931 IV | mecum incommodius, quem fuerat aequius, ut prius introieram, 932 XXIII| naturae, congressus ut hominum fugiat atque oderit, qualem fuisse 933 XIII | si curam fugimus, virtus fugienda est, quae necesse est cum 934 XIII | persequantur argutiis): partim fugiendas esse nimias amicitias, ne 935 XIII | deponere. Quod si curam fugimus, virtus fugienda est, quae 936 XVI | minus felices in diligendo fuissemus, ferendum id Scipio potius 937 III | civitati carus fuerit, maerore funeris indicatum est. Quid igitur 938 VI | dolore careas et muneribus fungare corporis; amicitia res plurimas 939 XXVII| inter me et Scipionem, L. Furium, P. Rupilium, Sp. Mummium. 940 XI | praefuit, nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit. Itaque 941 XII | longe prospicere oporteat futuros casus rei publicae. Deflexit 942 XII | haud scio an aliquando futurum sit. Mihi autem non minori 943 XII | quanta sit facta labes, primo Gabinia lege, biennio autem post 944 VI | numeremus, Paulos, Catones, Galos, Scipiones, Philos; his 945 VI | laudere, voluptates, ut gaudeas, valetudo, ut dolore careas 946 XXII | deinde aequitate iustitiaque gaudebunt, omniaque alter pro altero 947 IV | tamen esse natum et nos gaudemus et haec civitas dum erit 948 XXIV | delicto dolere, correctione gaudere. ~ 949 VI | qui illis aeque ac tu ipse gauderet? adversas vero ferre difficile 950 I | illo secum et cum altero genero, C. Fannio Marci filio, 951 VIII | cogitis certe. Studiis enim generorum, praesertim in re bona, 952 IX | sane relinquunt et minime generosum, ut ita dicam, ortum amicitiae, 953 XVII | nec mediocre telum ad res gerendas existimare oportet benevolentiam 954 XXI | turpius quam cum eo bellum gerere quocum familiariter vixeris. 955 VI | ipsa virtus amicitiam et gignit et continet nec sine virtute 956 XXI | maledicta, contumeliae gignuntur. Quae tamen si tolerabiles 957 X | quibusque honoris certamen et gloriae; ex quo inimicitias maximas 958 VII | iustitiaque servatam maximam gloriam ceperit? ~ 959 XXVI | videretur, nisi essent milites gloriosi. ~Magnas vero agere gratias 960 XXV | idem Terentius, sed ille in Gnathonis persona, quod amici genus 961 XXV | levitatis est. ~Multi autem Gnathonum similes cum sint loco, fortuna, 962 XII | consuetudo maiorum. ~Ti. Gracchus regnum occupare conatus 963 III | ut ex tam alto dignitatis gradu ad superos videatur deos 964 VII | quendam virum carminibus Graecis vaticinatum ferunt, quae 965 V | est ista consuetudo, eaque Graecorum, ut iis ponatur de quo disputent 966 XXVI | gloriosi. ~Magnas vero agere gratias Thais mihi? ~Satis erat 967 V | V~Laelius: Ego vero non gravarer, si mihi ipse confiderem; 968 IX | natura quam ab imbecillitate gravior et verior. Nam si utilitas 969 XXVI | et invitant, tamen etiam graviores constantioresque admonendi 970 XXV | illi, di immortales, fuit gravitas, quanta in oratione maiestas! 971 XVIII| severitas habet illa quidem gravitatem, sed amicitia remissior 972 I | quo pacto videtur habere gravitatis; itaque ipse mea legens 973 VI | esset sine eo qui illas gravius etiam quam tu ferret. Denique 974 XIX | in nostro, ut ita dicam, grege. Numquam se ille Philo, 975 XXVI | fidum, nihil exploratum habeas, ne amare quidem aut amari, 976 XI | sapientia si simus, nihil habeat res vitii; sed loquimur 977 XIII | commodissimum esse quam laxissimas habenas habere amicitiae, quas vel 978 XXIV | impellitur. Omni igitur hac in re habenda ratio et diligentia est, 979 XXV | accipere, non repugnanter, sic habendum est nullam in amicitiis 980 XXII | aut futura est, eorum est habendus ad summum naturae bonum 981 VI | virosque bonos eos, qui habentur, numeremus, Paulos, Catones, 982 XXVII| aut natura tribuit, nihil habeo quod cum amicitia Scipionis 983 VI | in prosperis rebus, nisi haberes, qui illis aeque ac tu ipse 984 I | tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur. ~Cum enim 985 II | utroque vestrum loquar, sic habetote.~ 986 V | nominavi, hos viros bonos, ut habiti sunt, sic etiam appellandos 987 XIII | quibusdam, quos audio sapientes habitos in Graecia, placuisse opinor 988 I | sermonem Laeli de amicitia habitum ab illo secum et cum altero 989 VIII | illa res utilitatis esset habitura. Quod quidem quale sit, 990 III | civium, quam de eo iam puero habuerant, continuo adulescens incredibili 991 XI | debeat. Numne, si Coriolanus habuit amicos, ferre contra patriam 992 VIII | est decertatum, Pyrrho et Hannibale; ab altero propter probitatem 993 XVI | tanti fiat ab amicis. ~Harum trium sententiarum nulli 994 XVIII| oportet sermonum atque morum, haudquaquam mediocre condimentum amicitiae. 995 I | multa, tum memini domi in hemicyclio sedentem, ut solebat, cum 996 XIX | adferunt, ut tamquam in herbis non fallacibus fructus appareat, 997 II | Paulum, videram Galum, sed hi in pueris, Cato in perfecto 998 | hic 999 XXIII| desiderat, abundantiam et copiam hominis omnino aspiciendi potestatem 1000 XIII | enim est consentaneum ullam honestam rem actionemve, ne sollicitus 1001 XXII | putant homines expetenda, honestas, gloria, tranquillitas animi 1002 XVI | honeste, in amicorum fiunt honestissime; multaeque res sunt in quibus 1003 XIV | multis inanimis rebus, ut honore, ut gloria, ut aedificio, 1004 XVII | enim istum invenias qui honorem amici anteponat suo? Quid? 1005 XIX | eorum augeant opes eisque honori sint et dignitati. Ut in 1006 XVII | reperiuntur in iis qui in honoribus reque publica versantur;