Caput

1507 XXVII|             illum ne minima quidem re offendi, quod quidem senserim, nihil
1508 XXIV |              est; una illa sublevanda offensio est, ut et utilitas in amicitia
1509 XXIV |          multaeque causae suspicionum offensionumque dantur, quas tum evitare,
1510 XX   |            Odiosum sane genus hominum officia exprobrantium; quae meminisse
1511 II   |              ut ulla intermissio fiat officii. ~Tu autem, Fanni, quod
1512 II   |             et vere; nec enim ab isto officio, quod semper usurpavi, cum
1513 XIV  |               vicissitudine studiorum officiorumque iucundius. ~Quid, si illud
1514 XX   |             si habere se putant, quod officiose et amice et cum labore aliquo
1515 VII  |              Itaque si quando aliquod officium exstitit amici in periculis
1516 VI   |               contenta est; eos autem omittamus, qui omnino nusquam reperiuntur. ~
1517      | omne
1518      | omnem
1519 XXII |      aequitate iustitiaque gaudebunt, omniaque alter pro altero suscipiet,
1520 XIX  |              enim ingenii et virtutis omnisque praestantiae tum maximus
1521 XX   |             non modo verbis sed etiam opere levandi sunt. ~Tantum autem
1522 XI   |       conciliatrix amicitiae virtutis opinio fuerit, difficile est amicitiam
1523 XII  |               ut nos longe prospicere oporteat futuros casus rei publicae.
1524 XXIV |           moleste ferunt; quod contra oportebat, delicto dolere, correctione
1525 XVI  |                qui dixisset ita amare oportere, ut si aliquando esset osurus;
1526 VI   |           ceterae res quae expetuntur opportunae sunt singulae rebus fere
1527 VI   |           inter viros amicitia tantas opportunitates habet quantas vix queo dicere.
1528 XXI  |      exstinctae potius amicitiae quam oppressae videantur. Cavendum vero
1529 XXVII|          aetas oriatur, maxime quidem optandum est, ut cum aequalibus possis,
1530 V    |             non ea quae finguntur aut optantur, spectare debemus. Numquam
1531 X    |              pecuniae cupiditatem, in optimis quibusque honoris certamen
1532 IV   |             reditum in caelum patere, optimoque et iustissimo cuique expeditissimum. ~
1533 XXII |             esse non possit. Quod cum optimum maximumque sit, si id volumus
1534 XXII |               ad summum naturae bonum optumus beatissimusque comitatus. ~
1535 XIII |              quam viri et inopes quam opulenti et calamitosi quam ii qui
1536 XXV  |              fuit gravitas, quanta in oratione maiestas! ut facile ducem
1537 VII  |               sed aliud quoddam filum orationis tuae. ~Scaevola: Tum magis
1538 XIX  |        anteposuit, numquam inferioris ordinis amicis, Q. vero Maximum
1539 XXVII|        nostrae, ut alia ex alia aetas oriatur, maxime quidem optandum
1540 I    |         mortem Africani; ab his sermo oritur, respondet Laelius, cuius
1541 XXII |               verebuntur. Nam maximum ornamentum amicitiae tollit qui ex
1542 VIII |             potius quam ab indigentia orta amicitia, applicatione magis
1543 IX   |        maximae capientur et erit eius ortus a natura quam ab imbecillitate
1544 XXVI |         apertum pectus videas tuumque ostendas, nihil fidum, nihil exploratum
1545 XXVII|                quae cum se extulit et ostendit suum lumen et idem aspexit
1546 XXIII|              venditatio quaedam atque ostentatio esse dicitur; multi divitias
1547 XVI  |       oportere, ut si aliquando esset osurus; nec vero se adduci posse,
1548 XXVII|          remoti ab oculis populi omne otiosum tempus contrivimus. Quarum
1549 XVII |       diligentiores essent; capras et oves quot quisque haberet, dicere
1550 VII  |              hospitis et amici mei M. Pacuvi nova fabula! cum ignorante
1551 XX   |            Isto enim modo nutrices et paedagogi iure vetustatis plurimum
1552 XXV  |         gravem. ~Quibus blanditiis C. Papirius nuper influebat in auris
1553 XI   |            proxime accedunt. ~Videmus Papum Aemilium Luscino familiarem
1554 XVII |             dicere et in illis quidem parandis adhibere curam, in amicis
1555 XV   |      supellectilem? etenim cetera cum parant, cui parent, nesciunt, nec
1556 XV   |          possint, cetera parare, quae parantur pecunia, equos, famulos,
1557 XXVI |           mentiendum paratus est. Nec parasitorum in comoediis assentatio
1558 XXVI |             vult, alter ad mentiendum paratus est. Nec parasitorum in
1559 XIII |              postulabit, et adhibitae pareatur. ~Nam quibusdam, quos audio
1560 XV   |         etenim cetera cum parant, cui parent, nesciunt, nec cuius causa
1561 VIII |               quae est inter natos et parentes, quae dirimi nisi detestabili
1562 XIX  |   communicentque cum proximis, ut, si parentibus nati sint humilibus, si
1563 IX   |           fruantur et moribus sintque pares in amore et aequales propensioresque
1564 IV   |               aut quattuor nominantur paria amicorum; quo in genere
1565 XVI  |                quae definit amicitiam paribus officiis ac voluntatibus.
1566 XXIV |       Obsequium amicos, veritas odium parit. ~Molesta veritas, siquidem
1567 XIV  |        tollere. Non enim tam utilitas parta per amicum quam amici amor
1568 XXI  |              erit aut in rei publicae partibus dissensio intercesserit (
1569 VI   |            facit amicitia et adversas partiens communicansque leviores. ~
1570 XIII |               persequantur argutiis): partim fugiendas esse nimias amicitias,
1571 XIII |             possit animus, si tamquam parturiat unus pro pluribus. ~Alios
1572 XI   |             quidem; sed si voluisset, paruissem. Videtis, quam nefaria vox!
1573 XI   |            etiam quam dixit; non enim paruit ille Ti. Gracchi temeritati
1574 I    |        loquetur. Tu velim a me animum parumper avertas, Laelium loqui ipsum
1575 XXIII|             divitias despiciunt, quos parvo contentos tenuis victus
1576 XIX  |           retinent tamen caritatem in pastores, quos patres multos annos
1577 XXVI |             fit, ut is assentatoribus patefaciat aures suas maxime, qui ipse
1578 XXVI |               verum valet, si modo id patefactum et illustratum est, quid
1579 XXIII|              quem accepimus, tamen is pati non possit, ut non anquirat
1580 XX   |             postules ab amico et quid patiare a te impetrari. ~
1581 XXV  |           facere, non aspere, alterum patienter accipere, non repugnanter,
1582 XVI  |            multa detrahunt detrahique patiuntur, ut iis amici potius quam
1583 proem|      appellare sapientem; ego autem a patre ita eram deductus ad Scaevolam
1584 VII  |     disputatum, adfuisses. Qualis tum patronus iustitiae fuit contra accuratam
1585 I    |                C. Fannio Marci filio, paucis diebus post mortem Africani.
1586 III  |       indicatum est. Quid igitur hunc paucorum annorum accessio iuvare
1587 VI   |              qui habentur, numeremus, Paulos, Catones, Galos, Scipiones,
1588 XII  |               magna aliqua re publica peccantibus non discedant; improbis
1589 XXIV |            capiunt qua debent vacare; peccasse enim se non anguntur, obiurgari
1590 XI   |            Nulla est igitur excusatio peccati, si amici causa peccaveris;
1591 XXII |              qui existimant libidinum peccatorumque omnium patere in amicitia
1592 XI   |               peccati, si amici causa peccaveris; nam cum conciliatrix amicitiae
1593 XVI  |            optare, ut quam saepissime peccet amicus, quo plures det sibi
1594 XXVI |             nisi, ut dicitur, apertum pectus videas tuumque ostendas,
1595 XIII |          animi sublato non dico inter pecudem et hominem, sed inter hominem
1596 XXI  |     fructuosum sit, et amicos tamquam pecudes eos potissimum diligunt
1597 IX   |       expetendam putamus. ~Ab his qui pecudum ritu ad voluptatem omnia
1598 X    |           amicitiis quam in plerisque pecuniae cupiditatem, in optimis
1599 XVII |              erunt aliqui reperti qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum
1600 XVII |               cuius generis est magna penuria. Et iudicare difficile est
1601 V    |            enim amicitiam natura ipsa peperit; sed ea non satis habet
1602 VII  |    dissensionibus atque ex discordiis percipi potest. Quae enim domus
1603 VIII |        utilitates quidem etiam ab iis percipiuntur saepe qui simulatione amicitiae
1604 XX   |           tuos ad honores amplissimos perducere, ut Scipio P. Rupilium potuit
1605 X    |            Sin autem ad adulescentiam perduxissent, dirimi tamen interdum contentione
1606 XXVII|              solum militia, sed etiam peregrinationes rusticationesque communes. ~
1607 V    |            Itaque cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni;
1608 II   |             sed hi in pueris, Cato in perfecto et spectato viro. ~Quam
1609 XXVI |         nescio quo pacto ab amicitiis perfectorum hominum, id est sapientium (
1610 XXI  |           omni ex parte in suo genere perfectum. Sed plerique neque in rebus
1611 IX   |             vultis. ~Fannius: Tu vero perge, Laeli; pro hoc enim, qui
1612 IV   |              fecisti et sumus otiosi, pergratum mihi feceris, spero item
1613 XVII |              amicitia ex aliqua parte periclitatis moribus amicorum. Quidam
1614 VII  |            officium exstitit amici in periculis aut adeundis aut communicandis,
1615 VII  |        poterit, ne agri quidem cultus permanebit. Id si minus intellegitur,
1616 XV   |                amicitiarum sua cuique permanet stabilis et certa possessio;
1617 XXIII|       quibusdam admirabilia videntur, permulti sunt qui pro nihilo putent;
1618 XII  |         deinde res; quae proclivis ad perniciem, cum semel coepit, labitur.
1619 XXVI |              ista assentatio, quamvis perniciosa sit, nocere tamen nemini
1620 XXII |           verecundiam. ~Itaque in iis perniciosus est error qui existimant
1621 IV   |            quidem, quasi praesagiret, perpaucis ante mortem diebus, cum
1622 XXVI |           oportet, quae tota veritate perpenditur? in qua nisi, ut dicitur,
1623 XX   |            quaedam benevolentia, quod persaepe fit, impediat magnas utilitates
1624 XIII |               nihil est quod illi non persequantur argutiis): partim fugiendas
1625 VII  |              ut erat, Orestem se esse perseveraret. Stantes plaudebant in re
1626 XII  |               qui cum imperator bello Persico servitute Graeciam liberavisset
1627 XI   |             publicae graves iustasque persolvit. Nulla est igitur excusatio
1628 IX   |           beneficio accepto et studio perspecto et consuetudine adiuncta,
1629 XXIII|             et pulchritudinem siderum perspexisset, insuavem illam admirationem
1630 XVII |         Quidam saepe in parva pecunia perspiciuntur quam sint leves, quidam
1631 XIII |             locum breviter paulo ante perstrinxi) praesidii adiumentique
1632 XI   |               amentia quaestione nova perterritus in Asiam profugit, ad hostes
1633 IV   |              profecto si nihil ad eos pertinere arbitrarentur, vel eorum
1634 XIV  |         bonitas etiam ad multitudinem pertinet. Non enim est inhumana virtus
1635 XXII |              et consociata cum altera perveniret. Quae si quos inter societas
1636 III  |           deos potius quam ad inferos pervenisse. ~
1637 XXII |               Caput XXII~Sed plerique perverse, ne dicam impudenter, habere
1638 XIII |       sanciatur, ut ab amicis honesta petamus, amicorum causa honesta
1639 V    |       amicitia possunt, ab eis censeo petatis qui ista profitentur; ego
1640 III  |             superavit, qui consulatum petivit numquam, factus consul est
1641 VII  |            contra accuratam orationem Phili! ~Fannius: Facile id quidem
1642 XIX  |                grege. Numquam se ille Philo, numquam Rupilio, numquam
1643 VI   |            Catones, Galos, Scipiones, Philos; his communis vita contenta
1644 IV   |            ante mortem diebus, cum et Philus et Manilius adesset et alii
1645 III  |             de moribus facillimis, de pietate in matrem, liberalitate
1646 XX   |            ineunte aetate venandi aut pilae studiosi fuerunt, eos habere
1647 V    |               concedi. ~Agamus igitur pingui, ut aiunt, Minerva. Qui
1648 XI   |            rem id primum videamus, si placet, quatenus amor in amicitia
1649 XIII |         sapientes habitos in Graecia, placuisse opinor mirabilia quaedam (
1650 XXVII|              memoria mea, et si illis plane orbatus essem, magnum tamen
1651 VII  |            esse perseveraret. Stantes plaudebant in re ficta; quid arbitramur
1652 XXII |           multis in rebus neglegentia plectimur, tum maxime in amicis et
1653 XXVII|           consilium, in eadem requies plena oblectationis fuit. Numquam
1654 XVII |             levitatis et infirmitatis plerosque convincunt, aut si in bonis
1655 XII  |             discedant; improbis autem poena statuenda est, nec vero
1656 XII  |            potuimus, propter recentem poenam Ti. Gracchi sustinuimus;
1657 XI   |                ad hostes se contulit, poenas rei publicae graves iustasque
1658 XXI  |               vixeris. Ab amicitia Q. Pompei meo nomine se removerat,
1659 I    |             plebis capitali odio a Q. Pompeio, qui tum erat consul, dissideret,
1660 V    |               eaque Graecorum, ut iis ponatur de quo disputent quamvis
1661 X    |          saepe una cum praetexta toga ponerentur. ~Sin autem ad adulescentiam
1662 proem|             doctior. Quo mortuo me ad pontificem Scaevolam contuli, quem
1663 VI   |               in virtute summum bonum ponunt, praeclare illi quidem,
1664 XXV  |             solet quid intersit inter popularem, id est assentatorem et
1665 XIV  |             neque superba, quae etiam populos universos tueri iisque optime
1666 XII  |             Cassia. Videre iam videor populum a senatu disiunctum, multitudinis
1667 XII  |               menses. Num quid simile populus Romanus audierat aut viderat?
1668 I    |              Genus autem hoc sermonum positum in hominum veterum auctoritate,
1669 XVI  |            eum, quem aliquando odisse possemus. Quin etiam si minus felices
1670 VII  |         homines, quod facere ipsi non possent, id recte fieri in altero
1671 XV   |            permanet stabilis et certa possessio; ut, etiamsi illa maneant,
1672 XXVII|           quod cum amicitia Scipionis possim comparare. In hac mihi de
1673 XV   |          copiis, facultatibus, opibus possint, cetera parare, quae parantur
1674 XXVII|              manibus habui, sed etiam posteris erit clara et insignis.
1675 IV   |              et Laeli amicitiam notam posteritati fore. ~Fannius: Istuc quidem,
1676 VII  |               bonam spem praelucet in posterum nec debilitari animos aut
1677 XX   |     vetustatis plurimum benevolentiae postulabunt; qui neglegendi quidem non
1678 X    |             quidvis ab amico auderent postulare, postulatione ipsa profiteri
1679 X    |          amicis quod rectum non esset postularetur, ut aut libidinis ministri
1680 X    |             amico auderent postulare, postulatione ipsa profiteri omnia se
1681 XX   |             considerandum est et quid postules ab amico et quid patiare
1682 II   |          quantum ego nec adgnosco nec postulo, facis amice; sed, ut mihi
1683 XII  |             Graecia Themistocle, quis potentior? qui cum imperator bello
1684 XV   |             fuerint moribus, imperio, potestate, prosperis rebus immutari,
1685 XVII |        honores, magistratus, imperia, potestates, opes amicitiae non anteponant,
1686 V    |               accederet. Itaque cives potiores quam peregrini, propinqui
1687 XXI  |            amicos tamquam pecudes eos potissimum diligunt ex quibus sperant
1688 XV   |               veros amicos parare non potuerunt, sic multorum opes praepotentium
1689 XII  |              Carbonem, quocumque modo potuimus, propter recentem poenam
1690 XI   |             illius furoris, sed ducem praebuit. Itaque hac amentia quaestione
1691 IV   |                qualem existimes, quae praecepta des. ~Scaevola: Mihi vero
1692 IV   |               florebat, institutis et praeceptis suis erudierunt, vel eius
1693 XVI  |           invidere. ~Quare hoc quidem praeceptum, cuiuscumque est, ad tollendam
1694 XX   |               distantia. ~Recte etiam praecipi potest in amicitiis, ne
1695 XXIV |               quod peccatis indulgens praecipitem amicum ferri sinit; maxima
1696 XIII |             ii qui putentur beati. ~O praeclaram sapientiam! Solem enim e
1697 XVII |             est in ipsa amicitia. Ita praecurrit amicitia iudicium tollitque
1698 XXVI |               enim ipsa non tam multi praediti esse quam videri volunt.
1699 XIV  |            corporis, animante virtute praedito, eo qui vel amare vel, ut
1700 XX   |     necessarios quos tum eodem studio praeditos dilexerunt. Isto enim modo
1701 XVII |           aliqui reperti qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment,
1702 XI   |                Gracchi temeritati sed praefuit, nec se comitem illius furoris,
1703 VII  |              omnibus, quod bonam spem praelucet in posterum nec debilitari
1704 VI   |     immortalibus datum. Divitias alii praeponunt, bonam alii valetudinem,
1705 XXII |               diligendis et colendis; praeposteris enim utimur consiliis et
1706 XV   |          potuerunt, sic multorum opes praepotentium excludunt amicitias fideles.
1707 IV   |          videbatur, qui quidem, quasi praesagiret, perpaucis ante mortem diebus,
1708 III  |   inimicissimis huic imperio non modo praesentia verum etiam futura bella
1709 I    |    interponeretur, atque ut tamquam a praesentibus coram haberi sermo videretur. ~
1710 XIII |         mulierculae magis amicitiarum praesidia quaerant quam viri et inopes
1711 XXVII|             ea excepta nihil amicitia praestabilius putetis. ~
1712 XIX  |          ingenii et virtutis omnisque praestantiae tum maximus capitur, cum
1713 XIX  |              est omnibus, ut, si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae
1714 proem|      civitatis et ingenio et iustitia praestantissimum audeo dicere. Sed de hoc
1715 XVII |               stabilem se in amicitia praestiterit, hunc ex maxime raro genere
1716 VI   |         continet; quoquo te verteris, praesto est, nullo loco excluditur,
1717 I    |          fuisset et in ipsa senectute praeter ceteros floruisset, sic
1718 X    |         puerorum amores saepe una cum praetexta toga ponerentur. ~Sin autem
1719 XXV  |          vincebat. Atque id actum est praetore me quinquennio ante quam
1720 XVI  |               facimus causa amicorum! precari ab indigno, supplicare,
1721 XV   |        famulos, vestem egregiam, vasa pretiosa, amicos non parare, optimam
1722 III  |            Romano, sociis et Latinis, pridie quam excessit e vita, ut
1723 XII  |               quanta sit facta labes, primo Gabinia lege, biennio autem
1724 XXV  |              transferebatur; atque is primus instituit in forum versus
1725 VIII |            quo amicitia nominata est, princeps est ad benevolentiam coniungendam.
1726 VI   |              quantas vix queo dicere. Principio qui potest esse vita vitalis,
1727 IV   |              cura de publica re et de privata fuit, quocum et domus fuit
1728 XXVII|               consensus, in hac rerum privatarum consilium, in eadem requies
1729 VII  |         mortales et intellegunt et re probant. Itaque si quando aliquod
1730 V    |           gerunt, ita vivunt ut eorum probetur fides, integritas, aequitas,
1731 XVI  |       sententias ferri, quarum nullam probo, unam, ut eodem modo erga
1732 XVIII|              comitatem facilitatemque proclivior. ~
1733 XII  |               Serpit deinde res; quae proclivis ad perniciem, cum semel
1734      | procul
1735 I    |            Itaque feci non invitus ut prodessem multis rogatu tuo. Sed ut
1736 VI   |             tamen ipsa et delectat et prodest, sed de vera et perfecta
1737 XI   |              Ti. Coruncanium memoriae proditum est. Igitur ne suspicari
1738 proem|                                       Proemium~Q. Mucius augur multa narrare
1739 VIII |      pulchrior et magis a natura ipsa profecta alia causa. Amor enim, ex
1740 IX   |            earum spe causae diligendi profectae. ~Ut enim benefici liberalesque
1741 IX   |               putant ab imbecillitate proficisci, ut sit per quem adsequatur
1742 V    |               censeo petatis qui ista profitentur; ego vos hortari tantum
1743 X    |          postulare, postulatione ipsa profiteri omnia se amici causa esse
1744 XI   |             nova perterritus in Asiam profugit, ad hostes se contulit,
1745 XI   |             quatenus amor in amicitia progredi debeat. Numne, si Coriolanus
1746 IX   |      beneficium faeneramur sed natura propensi ad liberalitatem sumus),
1747 IX   |            pares in amore et aequales propensioresque ad bene merendum quam ad
1748 V    |          Namque hoc praestat amicitia propinquitati, quod ex propinquitate benevolentia
1749 V    |             amicitiae nomen tollitur, propinquitatis manet. ~Quanta autem vis
1750 XIX  |               nati sint humilibus, si propinquos habeant imbecilliore vel
1751 IX   |         adpetiverunt, applicant se et propius admovent ut et usu eius,
1752 XXVII|               memoriam atque imaginem proponendam putet. ~Equidem ex omnibus
1753 XVII |               ut, cum ex altera parte proposita haec sint, ex altera ius
1754      | propterea
1755 XII  |       servitute Graeciam liberavisset propterque invidiam in exsilium expulsus
1756      | prorsus
1757 VII  |            honos, memoria, desiderium prosequitur amicorum. Ex quo illorum
1758 XII  |             locati sumus ut nos longe prospicere oporteat futuros casus rei
1759 X    |               qui longius in amicitia provecti essent, tamen saepe labefactari,
1760 XXII |           agimus, quod vetamur vetere proverbio. Nam implicati ultro et
1761 II   |              in senatu et in foro vel provisa prudenter vel acta constanter
1762 XXI  |              una cautio est atque una provisio, ut ne nimis cito diligere
1763 XIX  |               maximus capitur, cum in proximum quemque confertur. ~
1764 II   |            quodam modo, Acilius, quia prudens esse in iure civili putabatur,
1765 proem|       mandabam fierique studebam eius prudentia doctior. Quo mortuo me ad
1766 I    |         senior temporibus illis, nemo prudentior; nunc Laelius et sapiens (
1767 XVII |               potestatem. ~Est igitur prudentis sustinere ut cursum, sic
1768 II   |              videram Galum, sed hi in pueris, Cato in perfecto et spectato
1769 III  |           spem civium, quam de eo iam puero habuerant, continuo adulescens
1770 X    |          ineuntis aetatis, quod summi puerorum amores saepe una cum praetexta
1771 XXI  |           fructum esse capturos. ~Ita pulcherrima illa et maxime naturali
1772 XV   |         amicos non parare, optimam et pulcherrimam vitae, ut ita dicam, supellectilem?
1773 VIII |           amicitiae, sed antiquior et pulchrior et magis a natura ipsa profecta
1774 XXIII|       ascendisset naturamque mundi et pulchritudinem siderum perspexisset, insuavem
1775 II   |           prudens esse in iure civili putabatur, Cato, quia multarum rerum
1776 XVI  |               esse poterit ei, cui se putabit inimicum esse posse? quin
1777 IX   |               amore inest, expetendam putamus. ~Ab his qui pecudum ritu
1778 XI   |           ille vellet, sibi faciendum putaret. Tum ego: Etiamne, si te
1779 XVI  |          posse, ut hoc, quem ad modum putaretur, a Biante esse dictum crederet,
1780 V    |           sunt, sic etiam appellandos putemus, quia sequantur, quantum
1781 XXIII|          permulti sunt qui pro nihilo putent; de amicitia omnes ad unum
1782 XIII |             et calamitosi quam ii qui putentur beati. ~O praeclaram sapientiam!
1783 XXVII|          nihil amicitia praestabilius putetis. ~
1784 III  |               mali accidisse Scipioni puto, mihi accidit, si quid accidit;
1785 VII  |             rege, uter Orestes esset, Pylades Orestem se esse diceret,
1786 VIII |             in Italia est decertatum, Pyrrho et Hannibale; ab altero
1787 XIII |           magis amicitiarum praesidia quaerant quam viri et inopes quam
1788 XXII |               tum alterum similem sui quaerere. In talibus ea, quam iam
1789 XVIII| constantiaeque eius, quam in amicitia quaerimus, fides est; nihil est enim
1790 VII  |        videbitur, qui ista disputant, quaeritote. ~Fannius: Nos autem a te
1791 IV   |              ceteris rebus, cum ex te quaeruntur, sic de amicitia disputaris
1792 XXVII|           indigentia, nulla utilitate quaesita; quae tamen ipsa efflorescit
1793 VII  |         quamquam etiam ab istis saepe quaesivi et audivi non invitus equidem;
1794 XIX  |       Exsistit autem hoc loco quaedam quaestio subdifficilis, num quando
1795 XI   |          praebuit. Itaque hac amentia quaestione nova perterritus in Asiam
1796      | quale
1797 XXII |           habere talem amicum volunt, quales ipsi esse non possunt, quaeque
1798 XXVI |            optime enim se ipsa novit, quamque amabilis sit, intellegit.
1799 XIII |           duram et quasi ferream esse quandam volunt; quae quidem est
1800 VI   |           tantas opportunitates habet quantas vix queo dicere. Principio
1801 XXI  |           similitudine amoris humani, quanto id magis in homine fit natura!
1802      | Quapropter
1803 IV   |         omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur paria amicorum;
1804 XX   |              labore aliquo suo factum queant dicere. Odiosum sane genus
1805 XIX  |              capitur, cum in proximum quemque confertur. ~
1806 VII  |            Agrigentinum quidem doctum quendam virum carminibus Graecis
1807 XVII |               sermo erat de amicitia) querebatur, quod omnibus in rebus homines
1808 XX   |         superari. Quorum plerique aut queruntur semper aliquid aut etiam
1809 X    |               cupiditatem, in optimis quibusque honoris certamen et gloriae;
1810 VI   |              Quid dulcius quam habere quicum omnia audeas sic loqui ut
1811      | quidque
1812 IV   |    immortalitate animorum, quae se in quiete per visum ex Africano audisse
1813 XXV  |              id actum est praetore me quinquennio ante quam consul sum factus;
1814 XI   |               quemquam horum ab amico quippiam contendisse, quod contra
1815      | quoad
1816      | quocumque
1817 XXVII|               familiaritate delector. Quoniamque ita ratio comparata est
1818 VI   |       amicitia res plurimas continet; quoquo te verteris, praesto est,
1819 XII  |             ad modum iis resistatur. ~Quorsum haec? Quia sine sociis nemo
1820 XIV  |          appetentius similium sui nec rapacius quam natura. Quam ob rem
1821 XXI  |             Et quidem omnia praeclara rara, nec quicquam difficilius
1822 XVII |          praestiterit, hunc ex maxime raro genere hominum iudicare
1823 XXI  |           inest causa cur diligantur. Rarum genus. Et quidem omnia praeclara
1824 XXIII|            nec ullam aetatis degendae rationem patitur esse expertem sui.
1825 XIII |              Specie quidem blanda sed reapse multis locis repudianda.
1826 XII  |      quocumque modo potuimus, propter recentem poenam Ti. Gracchi sustinuimus;
1827 VIII |               sit amicitia, ut dandis recipiendisque meritis quod quisque minus
1828 XXVI |         nemini potest nisi ei qui eam recipit atque ea delectatur. Ita
1829 XXVII|             contrivimus. Quarum rerum recordatio et memoria si una cum illo
1830 IV   |              exire de vita. Sed tamen recordatione nostrae amicitiae sic fruor
1831 X    |          essent ad iniuriam; quod qui recusarent, quamvis honeste id facerent,
1832 XIV  |              amare vel, ut ita dicam, redamare possit, non admodum delectari?
1833 XVI  |          observare restricte, ne plus reddat quam acceperit; neque enim
1834 VIII |         acciperet ab alio vicissimque redderet, an esset hoc quidem proprium
1835 XXVI |             Quam ob rem ad illa prima redeamus eaque ipsa concludamus aliquando. ~
1836 IV   |              ex corpore excessissent, reditum in caelum patere, optimoque
1837 III  |              cum senatu dimisso domum reductus ad vesperum est a patribus
1838 XXI  |                quorum tamen ad amicos redundet infamia. Tales igitur amicitiae
1839 XV   |               cum iam neutris gratiam referre posset. ~Quamquam miror,
1840 VIII |         quidem est adferre. Quid enim refert qua me ratione cogatis?
1841 IX   |              ritu ad voluptatem omnia referunt longe dissentiunt, nec mirum;
1842 XXV  |              legem de tribunis plebis reficiendis! Dissuasimus nos; sed nihil
1843 VII  |            nova fabula! cum ignorante rege, uter Orestes esset, Pylades
1844 XII  |             occupare conatus est, vel regnavit is quidem paucos menses.
1845 XIX  |        cogniti sunt et aut deorum aut regum filii inventi, retinent
1846 XXV  |           illius vendibilem orationem religio deorum immortalium nobis
1847 IV   |              maiorum, qui mortuis tam religiosa iura tribuerunt, quod non
1848 IX   |               desideret, humilem sane relinquunt et minime generosum, ut
1849 II   |        appellare sapientem, qualem in reliqua Graecia neminem (nam qui
1850 XXI  |           Tales igitur amicitiae sunt remissione usus eluendae et, ut Catonem
1851 XVIII|              gravitatem, sed amicitia remissior esse debet et liberior et
1852 XIII |               adducas, cum velis, vel remittas; caput enim esse ad beate
1853 XXVII|             atque discendi? in quibus remoti ab oculis populi omne otiosum
1854 IX   |             hos quidem ab hoc sermone removeamus, ipsi autem intellegamus
1855 XXI  |               Q. Pompei meo nomine se removerat, ut scitis, Scipio; propter
1856 XIV  |             delectari? Nihil est enim remuneratione benevolentiae, nihil vicissitudine
1857 XVIII|          aliquo allatas criminationes repellere, sed ne ipsum quidem esse
1858 XXII |           diuturno vel etiam officiis repente in medio cursu amicitias
1859 XXI  |    transferetur, verus amicus numquam reperietur; est enim is qui est tamquam
1860 XXI  |             quicquam difficilius quam reperire quod sit omni ex parte in
1861 XVI  |        inimiciorem amicitiae potuisse reperiri quam eius, qui dixisset
1862 XVII |          magna. Sin vero erunt aliqui reperti qui pecuniam praeferre amicitiae
1863 IX   |              ad bene merendum quam ad reposcendum, atque haec inter eos sit
1864 XVI  |             det sibi tamquam ansas ad reprehendendum; rursum autem recte factis
1865 XVI  |            est, si prius, quid maxime reprehendere Scipio solitus sit, dixero.
1866 XIX  |       appareat, non sunt illae quidem repudiandae, vetustas tamen suo loco
1867 XXV  |           popularis suffragiis populi repudiata est. Atque, ut ad me redeam,
1868 XIII |          curas et molestias adferunt, repudientur. ~
1869 XXV  |               patienter accipere, non repugnanter, sic habendum est nullam
1870 XXV  |             adulterat), tum amicitiae repugnat maxime; delet enim veritatem,
1871 XVII |               in iis qui in honoribus reque publica versantur; ubi enim
1872 XXVII|        privatarum consilium, in eadem requies plena oblectationis fuit.
1873 XXI  |         animante nascitur), deinde ut requirant atque appetant ad quas se
1874 V    |              posse; neque id ad vivum reseco, ut illi qui haec subtilius
1875 XII  |                quam quem ad modum iis resistatur. ~Quorsum haec? Quia sine
1876 XVI  |   benevolentiae pariter aequaliterque respondeat, tertiam, ut, quanti quisque
1877 XXVI |               Thais mihi? ~Satis erat respondere: magnas; ingentes inquit.
1878 I    |        Africani; ab his sermo oritur, respondet Laelius, cuius tota disputatio
1879 II   |               vel acta constanter vel responsa acute ferebantur; propterea
1880 XVI  |           vera amicitia nec observare restricte, ne plus reddat quam acceperit;
1881 XXIV |         utilitas in amicitia et fides retineatur: nam et monendi amici saepe
1882 XIX  |              aut regum filii inventi, retinent tamen caritatem in pastores,
1883 XVI  |               omnia ad suam potentiam revocantis esse sententiam. Quonam
1884 IX   |          putamus. ~Ab his qui pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt
1885 XI   |          aliquid et facere rogatum et rogare. At vero Ti. Gracchum sequebantur
1886 XII  |               res turpes nec faciamus rogati. Turpis enim excusatio est
1887 I    |           invitus ut prodessem multis rogatu tuo. Sed ut in Catone Maiore,
1888 XI   |            sit tale aliquid et facere rogatum et rogare. At vero Ti. Gracchum
1889 XIII |               exspectemus quidem, dum rogemur; studium semper adsit, cunctatio
1890 XII  |          amicitia sanciatur, ut neque rogemus res turpes nec faciamus
1891 XXV  |                ut facile ducem populi Romani, non comitem diceres. Sed
1892 III  |          patribus conscriptis, populo Romano, sociis et Latinis, pridie
1893 XII  |               Num quid simile populus Romanus audierat aut viderat? Hunc
1894      | rursum
1895 XXVII|             sed etiam peregrinationes rusticationesque communes. ~Nam quid ego
1896 XXVII|               admodum adulescentis P. Rutili, A. Vergini familiaritate
1897 XXV  |     consulibus, quam popularis lex de sacerdotiis C. Licini Crassi videbatur!
1898 IV   |            est cordi, quod ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur
1899 XIX  |           quod dicitur, multos modios salis simul edendos esse, ut amicitiae
1900 XXIV |           verum audire nequeat, huius salus desperanda est. Scitum est
1901 XI   |     impetraturum non fuisse? cum illi sanctissimi viri fuerint, aeque autem
1902 V    |             facient, negabunt id nisi sapienti posse concedi. ~Agamus igitur
1903 IV   |            eius qui Apollinis oraculo sapientissimus est iudicatus, qui non tum
1904 XIX  |       amicitiarum sicut aliarum rerum satietates; veterrima quaeque, ut ea
1905 XIII |          inter hominem et truncum aut saxum aut quidvis generis eiusdem?
1906 XXVI |                 Caput XXVI~Quod si in scaena, id est in contione, in
1907 IV   |              mihi feceris, spero item Scaevolae, si quem ad modum soles
1908 VIII |               dirimi nisi detestabili scelere non potest; deinde cum similis
1909 XIV  |          beneficentissimi. Atque haud sciam an ne opus sit quidem nihil
1910 II   |       Tribuebatur hoc modo M. Catoni; scimus L. Acilium apud patres nostros
1911 VI   |               Paulos, Catones, Galos, Scipiones, Philos; his communis vita
1912 XXI  |               nomine se removerat, ut scitis, Scipio; propter dissensionem
1913 XXIV |           huius salus desperanda est. Scitum est enim illud Catonis,
1914 I    |           mecum ageres ut de amicitia scriberem aliquid, digna mihi res
1915 I    |           libro ad amicum amicissimus scripsi de amicitia. Tum est Cato
1916 I    |             in Catone Maiore, qui est scriptus ad te de senectute, Catonem
1917 XXV  |       vanitatem accessit auctoritas. ~Secerni autem blandus amicus a vero
1918      | secum
1919 XIII |         iucundius. Quae est enim ista securitas? Specie quidem blanda sed
1920 XIII |           enim esse ad beate vivendum securitatem, qua frui non possit animus,
1921 IX   |          esset aptissimus; quod longe secus est. ~Ut enim quisque sibi
1922 XIV  |                sed utilitas amicitiam secuta est. ~
1923 XXVII|        amicitia, etiamsi tu eam minus secutus sis. ~Hac nos adulescentes
1924 I    |             memini domi in hemicyclio sedentem, ut solebat, cum et ego
1925      | semel
1926 X    |           solere sed odia etiam gigni sempiterna. Haec ita multa quasi fata
1927 IX   |               idcirco verae amicitiae sempiternae sunt. Ortum quidem amicitiae
1928 IV   |      amicitiae nostrae memoriam spero sempiternam fore, idque eo mihi magis
1929 III  |            accessio iuvare potuisset? Senectus enim quamvis non sit gravis,
1930 XXIII|           commemorare audivi ab aliis senibus auditum: si quis in caelum
1931 I    |           locutus, quo erat nemo fere senior temporibus illis, nemo prudentior;
1932 proem|            quoad possem et liceret, a senis latere numquam discederem;
1933 XXVII|               re offendi, quod quidem senserim, nihil audivi ex eo ipse
1934 XVI  |           quam ipsi fruantur. ~Altera sententia est, quae definit amicitiam
1935 IV   |              amicitia disputaris quid sentias, qualem existimes, quae
1936 V    |             adversas. ~Sed hoc primum sentio, nisi in bonis amicitiam
1937 VII  |               videor de amicitia quid sentirem potuisse dicere; si quae
1938 X    |             ut de re publica non idem sentiretur; mutari etiam mores hominum
1939 XXVI |            improvidorum et credulorum senum. Sed nescio quo pacto ab
1940 V    |             appellandos putemus, quia sequantur, quantum homines possunt,
1941 XVII |               modo ne summa turpitudo sequatur; est enim quatenus amicitiae
1942 XI   |          rogare. At vero Ti. Gracchum sequebantur C. Carbo, C. Cato, et minime
1943 XII  |             bellum patriae inferentem sequi; quod quidem, ut res ire
1944 XVII |               turpe est; virtus, quam sequitur caritas, minime repudianda
1945 XX   |            enim mores disparia studia sequuntur, quorum dissimilitudo dissociat
1946 VI   |        virtutem ex consuetudine vitae sermonisque nostri interpretemur nec
1947 III  |           tempore, rei publicae paene sero, qui duabus urbibus eversis
1948 VII  |                constantia iustitiaque servatam maximam gloriam ceperit? ~
1949 XII  |               imperator bello Persico servitute Graeciam liberavisset propterque
1950 XXII |       cupiditatibus iis quibus ceteri serviunt imperabunt, deinde aequitate
1951 XVIII|         Tristitia autem et in omni re severitas habet illa quidem gravitatem,
1952 XXV  |                et inter constantem et severum et gravem. ~Quibus blanditiis
1953 XXIII|               mundi et pulchritudinem siderum perspexisset, insuavem illam
1954 XVII |     neglegentis esse nec habere quasi signa quaedam et notas, quibus
1955 XIV  |      amicitiam, ut supra dixi, si qua significatio virtutis eluceat, ad quam
1956 IX   |         benevolentiae caritatem facta significatione probitatis. Quam qui adpetiverunt,
1957 XXIV |                Caput XXIV~Sed cum tot signis eadem natura declaret, quid
1958 XIX  |        delectemur, montuosis etiam et silvestribus, in quibus diutius commorati
1959 XII  |               paucos menses. Num quid simile populus Romanus audierat
1960 XXII |              virum bonum, tum alterum similem sui quaerere. In talibus
1961 XXV  |                 Multi autem Gnathonum similes cum sint loco, fortuna,
1962 XIV  |            attrahat quam ad amicitiam similitudo? concedetur profecto verum
1963 XIV  |            Nihil est enim appetentius similium sui nec rapacius quam natura.
1964 XVIII|             stabile quod infidum est. Simplicem praeterea et communem et
1965 XXVI |             assentetur et litigare se simulans blandiatur atque ad extremum
1966 XXV  |       diligentia quam omnia fucata et simulata a sinceris atque veris.
1967 XXV  |                Cum autem omnium rerum simulatio vitiosa est (tollit enim
1968 XXV  |            omnia fucata et simulata a sinceris atque veris. Contio, quae
1969 VI   |            expetuntur opportunae sunt singulae rebus fere singulis, divitiae,
1970 VI   |              sunt singulae rebus fere singulis, divitiae, ut utare, opes,
1971 XXIV |              praecipitem amicum ferri sinit; maxima autem culpa in eo,
1972      | siquidem
1973 proem|            multa narrare de C. Laelio socero suo memoriter et iucunde
1974 V    |              potest, quod ex infinita societate generis humani, quam conciliavit
1975 XVII |        plerisque videntur calamitatum societates! ad quas non est facile
1976 III  |               consolor et maxime illo solacio quod eo errore careo quo
1977 XXVII|          tamen adfert mihi aetas ipsa solacium. Diutius enim iam in hoc
1978 XIV  |               iisque optime consulere soleat; quod non faceret profecto,
1979 XIII |              O praeclaram sapientiam! Solem enim e mundo tollere videntur,
1980 XIX  |            vetulis teneros anteponere solemus. Indigna homine dubitatio!
1981 X    |              familiaritates exstingui solere sed odia etiam gigni sempiterna.
1982 IV   |           Scaevolae, si quem ad modum soles de ceteris rebus, cum ex
1983 XXVII|           exstincta non est; nec mihi soli versatur ante oculos, qui
1984 XXII |           vitiorum comes, ut, quoniam solitaria non posset virtus ad ea,
1985 XXIII|       narraret, habuisset. Sic natura solitarium nihil amat semperque ad
1986 XXIII|             frequentia tolleret et in solitudine uspiam collocaret atque
1987 XXIII|             fructum voluptatum omnium solitudo? ~Verum ergo illud est quod
1988 XXIII|              Archyta, ut opinor, dici solitum nostros senes commemorare
1989 XV   |           omnia semper suspecta atque sollicita, nullus locus amicitiae. ~
1990 XIII |        amicitias, ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus; satis
1991 XIII |           honestam rem actionemve, ne sollicitus sis, aut non suscipere aut
1992 XVII |          pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment, ubi eos inveniemus,
1993 III  |               matrem, liberalitate in sorores, bonitate in suos, iustitia
1994 XII  |            Deflexit iam aliquantum de spatio curriculoque consuetudo
1995 XIII |              est enim ista securitas? Specie quidem blanda sed reapse
1996 V    |               finguntur aut optantur, spectare debemus. Numquam ego dicam
1997 II   |           pueris, Cato in perfecto et spectato viro. ~Quam ob rem cave
1998 XXI  |         potissimum diligunt ex quibus sperant se maximum fructum esse
1999 IV   |               amicorum; quo in genere sperare videor Scipionis et Laeli
2000 XV   |             prosperis rebus immutari, sperni ab iis veteres amicitias,
2001 XVI  |              animus abiectior est aut spes amplificandae fortunae fractior.
2002 VI   |             fuit. Nam et secundas res splendidiores facit amicitia et adversas
2003 XVIII|             fides est; nihil est enim stabile quod infidum est. Simplicem
2004 XVII |             in re gravem, constantem, stabilem se in amicitia praestiterit,
2005 XVIII|               XVIII~Firmamentum autem stabilitatis constantiaeque eius, quam
2006 VII  |         Orestem se esse perseveraret. Stantes plaudebant in re ficta;