Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
Marcus Tullius Cicero Laelius de amicitia IntraText CT - Text |
Quam ob rem id primum videamus, si placet,
quatenus amor in amicitia progredi debeat. Numne, si Coriolanus habuit amicos,
ferre contra patriam arma illi cum Coriolano debuerunt? num Vecellinum amici
regnum adpetentem, num Maelium debuerunt iuvare?
Ti. quidem Gracchum rem publicam vexantem a Q. Tuberone aequalibusque amicis
derelictum videbamus. At C. Blossius Cumanus, hospes familiae vestrae,
Scaevola, cum ad me, quod aderam Laenati et Rupilio consulibus in consilio,
deprecatum venisset, hanc ut sibi ignoscerem, causam adferebat, quod tanti Ti.
Gracchum fecisset ut, quidquid ille vellet, sibi faciendum putaret. Tum ego:
Etiamne, si te in Capitolium faces ferre vellet? Numquam inquit voluisset id
quidem; sed si voluisset, paruissem. Videtis, quam nefaria vox! Et hercule ita
fecit vel plus etiam quam dixit; non enim paruit ille Ti. Gracchi temeritati
sed praefuit, nec se comitem illius furoris, sed ducem praebuit. Itaque hac
amentia quaestione nova perterritus in Asiam profugit, ad hostes se contulit,
poenas rei publicae graves iustasque persolvit. Nulla est igitur excusatio peccati, si amici causa peccaveris; nam cum
conciliatrix amicitiae virtutis opinio fuerit, difficile est amicitiam manere,
si a virtute defeceris.
Quod si rectum statuerimus vel concedere amicis, quidquid velint, vel impetrare
ab iis, quidquid velimus, perfecta quidem sapientia si simus, nihil habeat res
vitii; sed loquimur de iis amicis qui ante oculos sunt, quos vidimus aut de
quibus memoriam accepimus, quos novit vita communis. Ex hoc numero nobis
exempla sumenda sunt, et eorum quidem maxime qui ad sapientiam proxime
accedunt.
Videmus Papum Aemilium Luscino familiarem fuisse (sic a patribus accepimus),
bis una consules, collegas in censura; tum et cum iis et inter se
coniunctissimos fuisse M. Curium, Ti. Coruncanium memoriae proditum est. Igitur
ne suspicari quidem possumus quemquam horum ab amico quippiam contendisse, quod
contra fidem, contra ius iurandum, contra rem publicam esset. Nam hoc quidem in
talibus viris quid attinet dicere, si contendisset, impetraturum non fuisse?
cum illi sanctissimi viri fuerint, aeque autem nefas sit tale aliquid et facere
rogatum et rogare. At vero Ti. Gracchum sequebantur C. Carbo, C. Cato, et
minime tum quidem C. frater, nunc idem acerrimus.