Cap.

 1    1|          Aristo Cius, (parum enim esset auctoritatis in fabula),
 2    2|           Deinde qui minus gravis esset eis senectus, si octingentesimum
 3    2|        soletis (quae utinam digna esset opinione vestra nostroque
 4    3|         videbantur accusare, quod esset accusandum. Nam si id culpa
 5    4|     adulescens, cum plane grandis esset, et Hannibalem iuveniliter
 6    4|           dividenti; augurque cum esset, dicere ausus est optimis
 7    6|        accedebat etiam, ut caecus esset; tamen is, cum sententia
 8    6|         iterum me consule creatus esset. Num igitur, si ad centesimum
 9    7|       processisset, qui Aristides esset, Lysimachum salutare solitum?
10    9|   Crotoniatae? qui, cum iam senex esset athletasque se exercentes
11    9|         habuit, cum admodum senex esset, negat se umquam sensisse
12    9|           pontifex maximus factus esset viginti et duos annos ei
13   12|            siquidem ea, cum maior esset atque longinquior, omne
14   12|         libidinem. Ille enim, cum esset consul in Gallia, exoratus
15   13|        apud regem Pyrrhum legatus esset, audisset a Thessalo Cinea
16   17|   centesimum annum perduxise, cum esset acta iam aetate in agris
17   17|          cuius de laudibus omnium esset fama consentiens. Quem virum
18   18|           cuncto consessu plausus esset multiplex datus, dixisse
19   21|     aminorum disseruisset, is qui esset omnium sapientissimus oraculo
20   21| relicturus; et, cum simplex animi esset natura, neque haberet in
21   23|        vita, tum denique victurus esset. Quod quidem ni ita se haberet,