Cap.

 1    1|            qui pareat, omne tempus aetatis sine molestia possit degere. ~
 2    2|            est, cum ceterae partes aetatis bene descriptae sint, extremum
 3    3|          ne extremo quidem tempore aetatis (quamquam id quidem maximum
 4    5|         pure atque eleganter actae aetatis placida ac lenis senectus,
 5    6|            est videlicet florentis aetatis, prudentia senescentis. ~
 6    9|            viribus extremo tempore aetatis, ut adulescentiam non requireret.
 7   10|       requirere. Cursus est certus aetatis et una via naturae, eaque
 8   10|       simplex, suaque cuique parti aetatis tempestivitas est data,
 9   10|            gravitas iam constantis aetatis et senectutis maturitas
10   12|   voluptatibus. O praeclarum munus aetatis, siquidem id aufert a nobis,
11   13|             sed erat quidam fervor aetatis; qua progrediente omnia
12   16|         consumpsit extremum tempus aetatis. Cuius quidem ego villam
13   17| interfuerunt. Ita, quantum spatium aetatis maiores ad senectutis initium
14   18|           ei mihi videntur fabulam aetatis peregisse nec tamquam inexercitati
15   19|   veniendum est. Breve enim tempus aetatis satis longum est ad bene
16   20|           dicitur? Sunt etiam eius aetatis; ne ea quidem quaeruntur
17   23|      vivendi modum. Senectus autem aetatis est peractio tamquam fabulae,