Cap.
1 1| nunc te coquit et versat in pectore fixa,~Ecquid erit
2 1| consolatio et maior est et in aliud tempus differenda.
3 1| enim esset auctoritatis in fabula), sed M. Catoni seni,
4 1| disputare quam consuevit ipse in suis libris, attribuito
5 1| eum perstudiosum fuisse in senectute. Sed quid opus
6 2| videmini. Quibus enim nihil est in ipsis opis ad bene beateque
7 2| necessitas adferat. Quo in genere est in primis senectus,
8 2| adferat. Quo in genere est in primis senectus, quam ut
9 2| vestra nostroque cognomine!), in hoc sumus sapientes, quod
10 2| aliquid extremum et, tamquam in arborum bacis terraeque
11 3| istius modi querellarum in moribus est culpa, non in
12 3| in moribus est culpa, non in aetate. Moderati enim et
13 3| aliquid, sed nequaquam in isto sunt omnia. Ut Themistocles
14 3| Themistocles fertur Seriphio cuidam in iurgio respondisse, cum
15 3| senectute dici potest. Nec enim in summa inopia levis esse
16 3| quidem, nec insipienti etiam in summa copia non gravis. ~
17 3| exercitationesque virtutum, quae in omni aetate cultae, cum
18 4| ut aequalem; erat enim in illo viro comitate condita
19 4| qui amisso oppido fugerat in arcem, glorianti atque ita
20 4| numquam recepissem. Nec vero in armis praestantior quam
21 4| armis praestantior quam in toga; qui consul iterum
22 4| contra auspicia ferri. ~Multa in eo viro praeclara cognovi;
23 4| viri et consularis. Est in manibus laudatio, quam cum
24 4| contemnimus? Nec vero ille in luce modo atque in oculis
25 4| ille in luce modo atque in oculis civium magnus, sed
26 4| auguri! Multae etiam, ut in homine Romano, litterae.
27 5| complevit annos neque umquam in suo studio atque opere cessavit.
28 5| cur tam diu vellet esse in vita, Nihil habeo, inquit,
29 5| insipientes et suam culpam in senectutem conferunt, quod
30 6| Nihil igitur adferunt qui in re gerenda versari senectutem
31 6| sunt ut si qui gubernatorem in navigando nihil agere dicant,
32 6| clavum tenens quietus sedeat in puppi, non faciat ea quae
33 6| legatus et consul versatus sum in vario genere bellorum, cessare
34 6| sententia; quae nisi essent in senibus, non summum consilium
35 6| cito?~Sic enim percontantur in Naevi poetae Ludo. Respondentur
36 6| Respondentur et alia et hoc in primis: ~Proveniebant oratores
37 7| his enim ipsis legendis in memoriam redeo mortuorum.
38 7| industria, neque ea solum in claris et honoratis viris,
39 7| et honoratis viris, sed in vita etiam privata et quieta.
40 7| familiarem videretur, a filiis in iudicium vocatus est, ut,
41 7| dicitur eam fabulam, quam in manibus habebat et proxime
42 7| Diogenem Stoicum, coegit in suis studiis obmutescere
43 7| obmutescere senectus? An in omnibus studiorum agitatio
44 7| absentibus numquam fere ulla in agro maiora opera fiunt,
45 7| condendis fructibus. Quamquam in aliis minus hoc mirum est;
46 7| putet posse vivere: sed idem in eis elaborant quae sciunt
47 7| prosint,~ut ait Statius noster in Synephebis. ~Nec vero dubitat
48 8| fortasse, quae volt; atque in ea, quae non volt, saepe
49 8| vitiosius: ~Tum equidem in senecta hoc deputo miserrimum,~
50 8| scilicet quale cuiusque studium in superiore vita fuit. Quid
51 8| Quod cum fecisse Socratem in fidibus audirem, vellem
52 8| enim fidibus antiqui), sed in litteris certe elaboravi. ~
53 9| athletasque se exercentes in curriculo videret, aspexisse
54 9| virium. Omnino canorum illud in voce splendescit etiam nescio
55 9| splendescit etiam nescio quo pacto in senectute, quod equidem
56 10| quaestor eodem bello aut consul in Hispania fuerim aut quadriennio
57 10| ingressus iter pedibus sit, in equum omnino non ascendere;
58 10| operto sit, summam esse in eo siccitatem corporis,
59 10| exercitatio et temperantia etiam in senectute conservare aliquid
60 11| 11.~ ~Non sunt in senectute vires. Ne postulantur
61 11| accesserat. Quid mirium igitur in senibus si infirmi sint
62 11| auctoritatem, sed etiam imperium in suos: metuebant servi, verebantur
63 11| omnes habebant; vigebat in illa domo mos patrius et
64 11| ultimum spiritum dominatur in suos. Ut enim adulescentem
65 11| suos. Ut enim adulescentem in quo est senile aliquid,
66 11| senile aliquid, sic senem in quo est aliquid adulescentis
67 11| mihi liber Originum est in manibus; omnia antiquitatis
68 11| haec curricula mentis, in his desudans atque elaborans
69 11| desidero. Adsum amicis, venio in senatum frequens ultroque
70 11| facit acta vita. Semper enim in his studiis laboribusque
71 12| aufert a nobis, quod est in adulescentia vitiosissimum!
72 12| Archytae Tarentini, magni in primis et praeclari viri,
73 12| locum esse, neque omnino in voluptatis regno virtutem
74 12| Tarentinus, hospes noster, qui in amicitia populi Romani permanserat,
75 12| Ille enim, cum esset consul in Gallia, exoratus in convivio
76 12| consul in Gallia, exoratus in convivio a scorto est, ut
77 12| feriret aliquem eorum, qui in vinculis essent, damnati
78 13| progrediente omnia fiunt in dies mitiora. Neque enim
79 13| concenationem vocant, ut, quod in eo genere minimum est, id
80 14| modus), non intellego ne in istis quidem ipsis voluptatibus
81 14| maiorum a summo adhibetur in poculo, et pocula, sicut
82 14| poculo, et pocula, sicut in Symposio Xenophontis est,
83 14| hibernus; quae quidem etiam in Sabinis persequi soleo,
84 14| voluptatum tanta quasi titillatio in senibus. Credo, sed ne desideratio
85 14| Ambivio magis delectatur, qui in prima cavea spectat, delectatur
86 14| delectatur tamen etiam, qui in ultima, sic adulescentia
87 14| senectute iucundius. Videbamus in studio dimetiendi paene
88 14| nobis praedicere! ~Quid in levioribus studiis, sed
89 14| quanto studio exerceri in dicendo videbamus etiam
90 14| dixi, senescere se multa in dies addiscentem, qua voluptate
91 15| ne silvescat sarmentis et in omnis partis nimia fundatur. ~
92 15| fundatur. ~Itaque ineunte vere in eis, quae relicta sunt,
93 15| loquar stercorandi? Dixi in eo libro, quem de rebus
94 16| vitiis videar vindicare.~Ergo in hac vita M. Curius, cum
95 16| agricolas, ne a me ipso recedam. In agris erant tum senatores,
96 16| occupatum interemit. A villa in senatum arcessebatur et
97 16| haec quidem desiderant, in gratiam iam cum voluptate
98 17| eo agri cultura laudatur in eo libro, qui est de tuenda
99 17| studium agri colendi, Socrates in eo libro loquitur cum Critobulo
100 17| sociis adtulisset, et ceteris in rebus communem erga Lysandrum
101 17| proceritates arborum et derectos in quincuncem ordines et humum
102 17| minus et ceterarum rerum et in primis agri colendi studia
103 17| cum esset acta iam aetate in agris eosque coleret; cuius
104 17| auctoritas. ~Quanta fuit in L. Caecilio Metello, quanta
105 17| Caecilio Metello, quanta in A. Atilio Calatino! in quem
106 17| quanta in A. Atilio Calatino! in quem illud elogium: Hunc
107 17| Notum est carmen incisum in sepulcro. Iure igitur gravis,
108 17| ante, de Maximo? quorum non in sententia solum, sed etiam
109 17| sententia solum, sed etiam in nutu residebat auctoritas.
110 18| 18.~ ~Sed in omni oratione mementote
111 18| consuli; quae et apud nos et in aliis civitatibus, ut quaeque
112 18| cum Athenis ludis quidam in theatrum grandis natu venisset,
113 18| legati cum essent, certo in loco consederant, consurrexisse
114 18| sed facere nolle.~Multa in nostro collegio praeclara,
115 18| praeclara, sed hoc de quo agimus in primis, quod, ut quisque
116 18| inexercitati histriones in extremo actu corruisse. ~
117 18| despici, inludi; praeterea in fragili corpore odiosa omnis
118 18| bonis et artibus; idque cum in vita, tum in scaena intellegi
119 18| idque cum in vita, tum in scaena intellegi potest
120 18| potest ex eis fratribus, qui in Adelphis sunt. Quanta in
121 18| in Adelphis sunt. Quanta in altero diritas, in altero
122 18| Quanta in altero diritas, in altero comitas! Sic se res
123 18| vetustate coacescit. Severitatem in senectute probo, sed eam,
124 19| mortem contemnendam esse in tam longa aetate non viderit!
125 19| casus mortis habet; facilius in morbos incidunt adulescentes,
126 19| enim et ratio et consilium in senibus est; qui si nulli
127 19| esse commune? ~Sensi ego in optimo filio, tu in exspectatis
128 19| ego in optimo filio, tu in exspectatis ad amplissimam
129 19| Quamquam, O di boni! quid est in hominis natura diu? Da enim
130 19| quidem quicquam videtur in quo est aliquid extremum.
131 19| peragenda fabula est, modo, in quocumque fuerit actu, probetur,
132 19| naturam fiunt sunt habenda in bonis. Quid est autem tam
133 19| videre videar aliquandoque in portum ex longa navigatione
134 20| certus terminus, recteque in ea vivitur, quoad munus
135 20| recorder non L. Brutum, qui in liberanda patria est interfectus,
136 20| qui morte luit conlegae in Cannensi ignominia temeritatem,
137 20| legiones nostras, quod scripsi in Originibus, in eum locum
138 20| quod scripsi in Originibus, in eum locum saepe profectas
139 20| ne ea quidem quaeruntur in senectute. Sunt extrema
140 21| Nam, dum sumus inclusi in his compagibus corporis,
141 21| depressus et quasi demersus in terram, locum divinae naturae
142 21| immortalis sparsisse animos in corpora humana, ut essent,
143 21| esset natura, neque haberet in se quicquam admixtum dispar
144 22| videbatis, sed eum esse in hoc corpore ex eis rebus
145 22| persuaderi potuit animos, dum in corporibus essent mortalibus,
146 23| hac aetate repuerascam et in cunis vagiam, valde recusem,
147 23| O praeclarum diem, cum in illud divinum animorum concilium
148 23| deserens sed respectans, in ea profecto loca discessit,
149 23| sed etiam iucunda. Quod si in hoc erro, qui animos hominum
|