Cap.

 1    2|          senserim, quae plerisque senibus sic odiosa est, ut onus
 2    6|    sententia; quae nisi essent in senibus, non summum consilium maiores
 3    6|    adulescentibus labefactatas, a senibus sustentatas et restitutas
 4    7|        meminerunt! Manent ingenia senibus, modo permaneat studium
 5   11| accesserat. Quid mirium igitur in senibus si infirmi sint aliquando,
 6   13|       natu, qui se porro pueros a senibus audisse dicebant, mirari
 7   14|         tanta quasi titillatio in senibus. Credo, sed ne desideratio
 8   16|    natationes atque cursus, nobis senibus ex lusionibus multis talos
 9   17|         igitur fortuna frui licet senibus, nec aetas impedit, quo
10   19|          et ratio et consilium in senibus est; qui si nulli fuissent,
11   19|         tam secundum naturam quam senibus emori? Quod idem contingit
12   19|        adulescentibus vis aufert, senibus maturitas; quae quidem mihi
13   20|     reliquum nec avide adpetendum senibus nec sine causa deserendum