Cap.

 1    3|        omni aetate cultae, cum diu multumque vixeris, mirificos
 2    5|        eo quaereretur, cur tam diu vellet esse in vita, Nihil
 3    6|      modo; Karthagini male iam diu cogitanti bellum multo ante
 4    8| advenis, unum id sat est,~Quod diu vivendo multa, quae non
 5   10|   monet mature fieri senem, si diu velis senex esse. Ego vero
 6   10|        esse. Ego vero me minus diu senem esse mallem quam esse
 7   11|  ultroque adfero res multum et diu cogitatas, easque tueor
 8   12| censebat fore dubium, quin tam diu, dum ita gauderet, nihil
 9   19| communem. At sperat adulescens diu se victurum, quod sperare
10   19|      consecutus est; ille vult diu vivere, hic diu vixit. ~
11   19|      ille vult diu vivere, hic diu vixit. ~Quamquam, O di boni!
12   19|     quid est in hominis natura diu? Da enim summum tempus,