1-conti | contr-glori | gorgi-nomin | nonag-salut | samni-zenon
bold = Main text
Cap. grey = Comment text
501 21| divinae naturae aeternitatique contrarium. Sed credo deos immortalis
502 14| delectationem tempestivis quoque conviviis delector, nec cum aequalibus
503 12| consul in Gallia, exoratus in convivio a scorto est, ut securi
504 13| mitiora. Neque enim ipsorum conviviorum delectationem voluptatibus
505 13| vitae coniunctionem haberet, convivium nominaverunt, melius quam
506 14| Sabinis persequi soleo, conviviumque vicinorum cotidie compleo,
507 16| quam dixi, et saturitate copiaque rerum omnium, quae ad victum
508 3| quispiam tibi propter opes et copias et dignitatem tuam tolerabiliorem
509 17| studiose, ut facitis. Quam copiose ab eo agri cultura laudatur
510 1| curamve levasso,~Quae nunc te coquit et versat in pectore fixa,~
511 11| non opprimantur. Nec vero corpori solum subveniendum est,
512 6| velocitate aut celeritate corporum res magnae geruntur, sed
513 18| histriones in extremo actu corruisse. ~Aut sunt morosi et anxii
514 6| senes, Fabricii, Curii, Coruncanii, cum rem publicam consilio
515 13| audientis M. Curium et Ti. Coruncanium optare solitos, ut id Samnitibus
516 17| senectutis. M. quidem Valerium Corvinum accepimus ad centesimum
517 13| senectus, modicis tamen coviviis delectari potest. C. Duellium
518 14| aetate. Quid de P. Licini Crassi et pontifici et civilis
519 17| consentiens. Quem virum nuper P. Crassum, pontificem maximum, quem
520 9| Coruncanius, nihil modo P. Crassus, a quibus iura civibus praescribebantur,
521 6| consul iterum me consule creatus esset. Num igitur, si ad
522 23| hominum inmortalis esse credam, libenter erro; nec mihi
523 21| disputatio impulit, ut ita crederem, sed nobilitas etiam summorum
524 22| intellegebatis. Eundem igitur esse creditote, etiamsi nullum videbitis. ~
525 11| stultos senes,~hos significat credulos, obliviosos, dissolutos,
526 23| praestantior; cuius a me corpus est crematum, quod contra decuit ab illo
527 14| institutis pariter cum aetate crescunt, ut honestum illud Solonis
528 19| impendentem. Quod est istud crimen senectutis, cum id ei videatis
529 17| in eo libro loquitur cum Critobulo Cyrum minorem, Persarum
530 9| contemptior quam Milonis Crotoniatae? qui, cum iam senex esset
531 19| quasi poma ex arboribus, cruda si sunt, vix evelluntur,
532 20| Marcellum, cuius interitum ne crudelissimus quidem hostis honore sepulturae
533 13| ergo etiam vinulentia et cruditate et insomniis.~Sed si aliquid
534 3| Themistocles fertur Seriphio cuidam in iurgio respondisse, cum
535 15| stirpium sensim adulescit culmoque erecta geniculato vaginis
536 5| vitia insipientes et suam culpam in senectutem conferunt,
537 3| virtutum, quae in omni aetate cultae, cum diu multumque vixeris,
538 16| miserabilis fuit, qui se agri cultione oblectabant? Mea quidem
539 16| Brevi praecidam: agro bene culto nihil potest esse nec usu
540 16| quae ad victum hominum, ad cultum etiam deorum pertinent,
541 4| Ennius: ~Unus homo nobis cunctando restituit rem,~Noenum rumores
542 18| recepisse. ~Quibus cum a cuncto consessu plausus esset multiplex
543 23| aetate repuerascam et in cunis vagiam, valde recusem, nec
544 4| bella. Cuius sermone ita tum cupide fruebar, quasi iam divinarem
545 14| agresti ac furioso profugi. Cupidis enim rerum talium odiosum
546 14| contentionis, inimicitiarum cupiditatum omnium, secum esse secumque,
547 8| diuturnam sitim explere cupiens, ut ea ipsa mihi nota essent
548 1| Tite, si quid ego adiuero curamve levasso,~Quae nunc te coquit
549 7| thesaurum obruisset; omnia, quae curant, meminerunt; vadimonia constituta,
550 19| gravius aegrotant, tristius curantur. Itaque pauci veniunt ad
551 10| non adflixit senectus, non curia vires meas desiderat, non
552 6| Ceteri senes, Fabricii, Curii, Coruncanii, cum rem publicam
553 16| vel temporum disciplinam. Curio ad focum sedenti magnum
554 13| Quod ex eo audientis M. Curium et Ti. Coruncanium optare
555 11| exercitationes ingeni, haec curricula mentis, in his desudans
556 9| athletasque se exercentes in curriculo videret, aspexisse lacertos
557 6| scandant, alii per foros cursent, alii sentinam exhauriant,
558 20| qui ad voluntariam mortem cursum equorum incitaverunt, non
559 17| dixisse; Recte vero te, Cyre, beatum ferunt, quoniam
560 19| est in hominis natura diu? Da enim summum tempus, exspectemus
561 13| sumpserat; tantum licentiae dabat gloria. ~Sed quid ego alios?
562 12| qui in vinculis essent, damnati rei capitalis. Hic Tito
563 13| insomniis.~Sed si aliquid dandum est voluptati, quoniam eius
564 10| tibi malis vires ingeni dari? Denique isto bono utare,
565 10| aetatis tempestivitas est data, ut et infirmitas puerorum,
566 18| consessu locum nusquam ei datum a suis civibus; cum autem
567 19| cuique temporis ad vivendum datur, eo debet esse contentus. ~
568 18| plausus esset multiplex datus, dixisse ex eis quendam
569 7| constituta, quis sibi, cui ipsi debeant. ~Quid iuris consulti, quid
570 10| quod suo tempore percipi debeat. ~Audire te arbitror, Scipio,
571 23| cuius defatigationem fugere debemus, praesertim adiuncta satietate.~
572 10| progressi adulescentiam debent requirere. Cursus est certus
573 20| praesidio et statione vitae decedere. ~Solonis quidem sapientis
574 18| communia, salutari, adpeti, decedi, adsurgi, deduci, reduci,
575 9| desiderabam. Quod est, eo decet uti et, quicquid agas, agere
576 13| tum ex eius, quem dico, Deci, facto iudicabant esse profecto
577 19| evelluntur, si matura et cocta, decidunt, sic vitam adulescentibus
578 6| Atque haec ille egit septimo decimo anno post alterum consulatum,
579 13| Vixerat M. Curius cum P. Decio, qui quinquennio ante eum
580 20| est interfectus, non duos Decios, qui ad voluntariam mortem
581 22| dormientium animi maxime declarant divinitatem suam; multa
582 20| Ennius: ~Nemo me lacrumis decoret neque funera fletu faxit.~
583 9| videtis annos. Sed tamen est decorus seni sermo quietus et remissus,
584 23| est crematum, quod contra decuit ab illo meum, animus vero,
585 23| recusem, nec vero velim quasi decurso spatio ad carceres a calce
586 12| privato coniungeret imperi dedecus. ~
587 13| possent, cum se voluptatibus dedissent. Vixerat M. Curius cum P.
588 12| nihil mente praestabilius dedisset, huic divino muneri ac dono
589 23| devorsorium nobis, non habitandi dedit. O praeclarum diem, cum
590 18| adpeti, decedi, adsurgi, deduci, reduci, consuli; quae et
591 19| etiam optanda, si aliquo eum deducit, ubi sit futurus aeternus;
592 11| corpora quidem exercitationum defatigatione ingravescunt, animi autem
593 23| peractio tamquam fabulae, cuius defatigationem fugere debemus, praesertim
594 9| consenuerint vires atque defecerint. Etsi ipsa ista defectio
595 9| defecerint. Etsi ipsa ista defectio virium adulescentiae vitiis
596 14| coepisset! Quam delectabat eum defectiones solis et lunae multo ante
597 6| consilio et auctoritate defendebant, nihil agebant? ~Ad Appi
598 18| senectutem quae se oratione defenderet. Non cani, nec rugae repente
599 11| causarum inlustrium quascumque defendi nunc cum maxime conficio
600 1| aetatis sine molestia possit degere. ~Sed de ceteris et diximus
601 20| iniussu imperatoris, id est dei, de praesidio et statione
602 14| cum mane coepisset! Quam delectabat eum defectiones solis et
603 13| senem saepe videbam puer; delectabatur cereo funali et tibicine,
604 8| praeditis sapientes senes delectantur, leviorque fit senectus
605 15| quemvis cum admiratione delectent? Vitis quidem, quae natura
606 21| ex universa mente divina delibatos animos haberemus. Demonstrabantur
607 11| senilis stultitia, quae deliratio appellari solet, senum levium
608 6| stare solebant~Antehac, dementis sese flexere viai? ~ceteraque
609 21| domicilio depressus et quasi demersus in terram, locum divinae
610 19| futuros, reliqua autem tempora demetendis fructibus et percipiendis
611 7| philosophorum principes, Pythagoram, Democritum, num Platonem, num Xenocraten,
612 21| delibatos animos haberemus. Demonstrabantur mihi praeterea, quae Socrates
613 6| cogitanti bellum multo ante denuntio; de qua vereri non ante
614 16| hominum, ad cultum etiam deorum pertinent, ut, quoniam haec
615 1| non cognomen solum Athenis deportasse, sed humanitatem et prudentiam
616 21| caelestis ex altissimo domicilio depressus et quasi demersus in terram,
617 10| cum tribunus militaris depugnavi apud Thermopylas M. Glabrione
618 8| Tum equidem in senecta hoc deputo miserrimum,~Sentire ea aetate
619 17| proceritates arborum et derectos in quincuncem ordines et
620 10| autem equo, ex equo non descendere; nullo imbri, nullo frigore
621 14| illum lux noctu aliquid describere ingressum, quotiens nox
622 2| ceterae partes aetatis bene descriptae sint, extremum actum tamquam
623 20| adpetendum senibus nec sine causa deserendum sit; vetatque Pythagoras
624 23| meum, animus vero, non me deserens sed respectans, in ea profecto
625 3| non solum quia numquam deserunt, ne extremo quidem tempore
626 9| adulescens tauri aut elephanti desiderabam. Quod est, eo decet uti
627 14| desiderat; ergo hoc non desiderare dico esse iucundius. ~Quod
628 14| in senibus. Credo, sed ne desideratio quidem; nihil autem est
629 14| autem est molestum, quod non desideres. Bene Sophocles, cum ex
630 10| nitatur, ne ille non magno desiderio tenebitur virium. Olympiae
631 15| saeculis fuit, Laeten lenientem desiderium, quod capiebat e filio,
632 6| de qua vereri non ante desinam quam illam excisam esse
633 7| interdici solet, sic illum quasi desipientem a re familiari removerent
634 7| quaesisseque, num illud carmen desipientis videretur. Quo recitato
635 3| moleste ferrent nec a suis despicerentur. Sed omnium istius modi
636 18| videatur; contemni se putant, despici, inludi; praeterea in fragili
637 20| navem, ut aedificium idem destruit facillime, qui construxit,
638 11| curricula mentis, in his desudans atque elaborans corporis
639 12| Quocirca nihil esse tam detestabile tamque pestiferum quam voluptatem,
640 13| qui Poenos classe primus devicerat, redeuntem a cena senem
641 23| Commorandi enim natura devorsorium nobis, non habitandi dedit.
642 13| publica quarto consulatu devoverat; norat eundem Fabricius,
643 13| pueros a senibus audisse dicebant, mirari solitum C. Fabricium,
644 1| et diximus multa et saepe dicemus; hunc librum ad te de senectute
645 14| quanto studio exerceri in dicendo videbamus etiam senem! Quae
646 4| arcem, glorianti atque ita dicenti; Mea opera, Q. Fabi, Tarentum
647 23| habui, de senectute quae dicerem, ad quam utinam perveniatis,
648 3| eodem modo de senectute dici potest. Nec enim in summa
649 16| Cincinnato nuntiatum est eum dictatorem esse factum; cuius dictatoris
650 16| dictatorem esse factum; cuius dictatoris iussu magister equitum C.
651 5| profecto videtis nefas esse dictu miseram fuisse talem senectutem.
652 12| senectutis, quod eam carere dicunt voluptatibus. O praeclarum
653 18| consurrexisse omnes illi dicuntur et senem sessum recepisse. ~
654 2| senes fieri, multo ante a te didicerimus, quibus facillime rationibus
655 8| qui litteras Graecas senex didici; quas quidem sic avide arripui
656 14| Scipionis qui his paucis diebus pontifex maximus factus
657 23| habitandi dedit. O praeclarum diem, cum in illud divinum animorum
658 1| te, Tite, sic noctesque diesque;~novi enim moderationem
659 1| maior est et in aliud tempus differenda. Nunc autem visum est mihi
660 2| sustinere.~Cato. Rem haud sane difficilem, Scipio et Laeli, admirari
661 21| quod iam pueri, cum artis difficilis discant, ita celeriter res
662 15| vapore et compressu suo diffundit et elicit herbescentem ex
663 2| admirari soletis (quae utinam digna esset opinione vestra nostroque
664 1| senectutem. Numquam igitur satis digne laudari philosophia poterit,
665 5| responsum et docto homine dignum. ~Sua enim vitia insipientes
666 1| scribere, tu occurrebas dignus eo munere, quo uterque nostrum
667 23| non longinquum inter nos digressum et discessum fore. ~His
668 17| quendam consaeptum agrum diligenter consitum ostendisse. Cum
669 11| senectuti est, eiusque vitia diligentia compensanda sunt, pugnandum
670 17| dixisse mirari se non modo diligentiam, sed etiam sollertiam eius,
671 18| quaeque optime morata est, ita diligentissime observantur.~Lysandrum Lacedaemonium,
672 8| a iuventute coluntur et diliguntur, sic adulescentes senum
673 17| eius, a quo essent illa dimensa atque discripta; et Cyrum
674 17| Atqui ego ista sum omnia dimensus; mei sunt ordines, mea discriptio,
675 14| iucundius. Videbamus in studio dimetiendi paene caeli atque terrae
676 7| vos etiam vidistis Romae, Diogenem Stoicum, coegit in suis
677 18| Adelphis sunt. Quanta in altero diritas, in altero comitas! Sic
678 21| pueri, cum artis difficilis discant, ita celeriter res innumerabilis
679 8| vellem equidem etiam illud (discebant enim fidibus antiqui), sed
680 23| hac turba et conluvione discedam! Proficiscar enim non ad
681 22| perspicuum est quo quaeque discedat; abeunt enim illuc omnia,
682 22| solus nec cum adest nec cum discedit, apparet. Iam vero videtis
683 23| existimem, ut ex vita ita discedo tamquam ex hospitio, non
684 4| illo exstincto, fore, unde discerem, neminem. ~
685 22| carissimi filii, me, cum a vobis discessero, nusquam aut nullum fore.
686 23| respectans, in ea profecto loca discessit, quo mihi ipsi cernebat
687 23| longinquum inter nos digressum et discessum fore. ~His mihi rebus, Scipio (
688 11| illa domo mos patrius et disciplina. ~Ita enim senectus honesta
689 16| continentiam vel temporum disciplinam. Curio ad focum sedenti
690 17| essent illa dimensa atque discripta; et Cyrum respondisse: Atqui
691 17| dimensus; mei sunt ordines, mea discriptio, multae etiam istarum arborum
692 9| se ipsa sibi audientiam diserti senis composita et mitis
693 21| in se quicquam admixtum dispar sui atque dissimile, non
694 1| Qui si eruditius videbitur disputare quam consuevit ipse in suis
695 21| constantia. Nec me solum ratio ac disputatio impulit, ut ita crederem,
696 20| consistere? ~De qua non ita longa disputatione opus esse videtur, cum recorder
697 21| de immortalitate aminorum disseruisset, is qui esset omnium sapientissimus
698 21| admixtum dispar sui atque dissimile, non posse eum dividi; quod
699 11| significat credulos, obliviosos, dissolutos, quae vitia sunt non senectutis,
700 22| cum hominis natura morte dissolvitur, ceterarum rerum perspicuum
701 23| glorier, me tantos labores diurnos nocturnosque domi militiaeque
702 22| ipsorum animi efficerent, quo diutius memoriam sui teneremus.
703 8| sic avide arripui quasi diuturnam sitim explere cupiens, ut
704 11| nec subito frangitur, sed diuturnitate exstinguitur. ~
705 19| viginti vixit) -- sed mihi ne diuturnum quidem quicquam videtur
706 20| aegre, inveterata facile divellitur. Ita fit ut illud breve
707 4| contra senatus auctoritatem dividenti; augurque cum esset, dicere
708 21| dissimile, non posse eum dividi; quod si non posset, non
709 21| demersus in terram, locum divinae naturae aeternitatique contrarium.
710 4| cupide fruebar, quasi iam divinarem id quod evenit, illo exstincto,
711 13| non facile obsistimus, -- divine enim Plato escam malorum
712 22| dormientium animi maxime declarant divinitatem suam; multa enim, cum remissi
713 12| praestabilius dedisset, huic divino muneri ac dono nihil tam
714 23| praeclarum diem, cum in illud divinum animorum concilium coetumque
715 11| gratia, quid quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro
716 3| dicis, Cato; sed fortasse dixerit quispiam tibi propter opes
717 3| iurgio respondisse, cum ille dixisset non eum sua, sed patriae
718 23| cum Laelio admirari solere dixisti), levis est senectus, nec
719 9| relinquemus, ut adulescentis doceat, instituat, ad omne offici
720 5| Praeclarum responsum et docto homine dignum. ~Sua enim
721 11| enim magnitudinem animi doctrina uberior accesserat. Quid
722 15| rusticis scripsi; de qua doctus Hesiodus ne verbum quidem
723 14| quam ego natus sum fabulam docuisset Centone Tuditanoque consulibus,
724 19| processerit longius, non magis dolendum est, quam agricolae dolent
725 19| dolendum est, quam agricolae dolent praeterita verni temporis
726 20| negat velle suam mortem dolore amicorum et lamentis vacare.
727 4| Omnia memoria tenebat, non domestica solum, sed etiam externa
728 23| labores diurnos nocturnosque domi militiaeque suscepturum
729 21| animus caelestis ex altissimo domicilio depressus et quasi demersus
730 18| Lacedaemonem esse honestissimum domicilium senectutis: nusquam enim
731 12| voluptatem; nec enim libidine dominante temperantiae locum esse,
732 11| usque ad ultimum spiritum dominatur in suos. Ut enim adulescentem
733 16| Semper enim boni assiduique domini referta cella vinaria, olearia,
734 14| libenter vero istinc sicut ab domino agresti ac furioso profugi.
735 4| civium magnus, sed intus domique praestantior. Qui sermo,
736 11| quinque filias, tantam domum, tantas clientelas Appius
737 17| venisset ad eum Sardis eique dona a sociis adtulisset, et
738 4| suasor legis Cinciae de donis et muneribus fuit. Hic et
739 12| dedisset, huic divino muneri ac dono nihil tam esse inimicum
740 22| simile quam somnum. ~Atqui dormientium animi maxime declarant divinitatem
741 21| quondam nominati, numquam, dubitasse, quin ex universa mente
742 6| foedusque faciendum, non dubitavit dicere illa, quae versibus
743 12| maxima; nemini censebat fore dubium, quin tam diu, dum ita gauderet,
744 2| sapientes, quod naturam optimam ducem tamquam deum sequimur eique
745 8| quibus ad virtutum studia ducuntur; nec minus intellego me
746 13| coviviis delectari potest. C. Duellium M. f., qui Poenos classe
747 15| gustatu, deinde maturata dulcescit, vestitaque pampinis nec
748 10| Homerus, ex eius lingua melle dulcior fluebat oratio, quam ad
749 18| offensio est. Quae tamen omnia dulciora fiunt et moribus bonis et
750 10| corporis viribus. Et tamen dux ille Graeciae nusquam optat,
751 2| adipiscantur omnes optant, eandem accusant adeptam; tanta
752 10| aetatis et una via naturae, eaque simplex, suaque cuique parti
753 | Earum
754 11| multum et diu cogitatas, easque tueor animi, non corporis
755 3| multumque vixeris, mirificos ecferunt fructus, non solum quia
756 12| avidae libidines temere et ecfrenate ad potiendum incitarentur. ~
757 1| versat in pectore fixa,~Ecquid erit praemi? ~Licet enim
758 8| prospiciente quam illud idem: ~Edepol, senectus, si nil quicquam
759 1| senectutis molestias, sed effecerit mollem etiam et iucundam
760 23| acies, non videre? Equidem efferor studio patres vestros, quos
761 9| intemperans adulescentia effetum corpus tradit senectuti. ~
762 16| Poteratne tantus animus efficere non iucundam senctutem?
763 22| nihil eorum ipsorum animi efficerent, quo diutius memoriam sui
764 12| senectuti gratiam, quae efficeret, ut id non liberet, quod
765 15| ex quo occatio, quae hoc efficit, nominata est, deinde tepefactum
766 15| viviradices, propagines, nonne efficiunt, ut quemvis cum admiratione
767 2| aetas quamvis longa cum effluxisset, nulla consolatio permulcere
768 19| illud, quod praeteriit, effluxit; tantum remanet, quod virtute
769 11| id ne adulescentes quidem effugere possint?~Resistendum, Laeli
770 10| quam ad suavitatem nullis egebat corporis viribus. Et tamen
771 11| quoque die dixerim, audierim, egerim, commemoro vesperi. Hae
772 6| oratio. Atque haec ille egit septimo decimo anno post
773 12| fratrem L. Flamininum e senatu eicerem septem annis post quam consul
774 1| facile senectutem ferat, eisque eum respondentem. Qui si
775 11| et Scipio, senectuti est, eiusque vitia diligentia compensanda
776 11| mentis, in his desudans atque elaborans corporis vires non magno
777 7| vivere: sed idem in eis elaborant quae sciunt nihil ad se
778 8| sed in litteris certe elaboravi. ~
779 12| proximus ante me fuerat, elapsus est; mihi vero et Flacco
780 5| etiam quiete et pure atque eleganter actae aetatis placida ac
781 9| quam adulescens tauri aut elephanti desiderabam. Quod est, eo
782 15| compressu suo diffundit et elicit herbescentem ex eo viriditatem,
783 11| suum retinet, si nemini emancipata est, si usque ad ultimum
784 14| quanti sunt, animum, tamquam emeritis stipendiis libidinis, ambitionis,
785 15| includitur; ex quibus cum emersit, fundit frugem spici ordine
786 6| excursione nec saltu nec eminus hastis aut comminus gladiis
787 10| vos videtis, non plane me enervavit, non adflixit senectus,
788 23| multos praestantis viros quos enumerare non est necesse, tanta esse
789 17| acta iam aetate in agris eosque coleret; cuius inter primum
790 13| Magnae Matris acceptis. Epulabar igitur cum sodalibus omnino
791 13| enim maiores accubitionem epularem amicorum, quia vitae coniunctionem
792 14| senem! Quae sunt igitur epularum aut ludorum aut scortorum
793 5| senio confectus quiescit.~Equi fortis et victoris senectuti
794 16| dictatoris iussu magister equitum C. Servilius Ahala Sp. Maelium
795 20| voluntariam mortem cursum equorum incitaverunt, non M. Atilium,
796 16| habeant igitur arma, sibi equos, sibi hastas, sibi clavam
797 10| ingressus iter pedibus sit, in equum omnino non ascendere; cum
798 5| feci, Ennius: ~Sicut fortis equus, spatio qui saepe supremo~
799 | eram
800 | erant
801 15| sensim adulescit culmoque erecta geniculato vaginis iam quasi
802 20| profectas alacri animo et erecto, unde se redituras numquam
803 17| ceteris in rebus communem erga Lysandrum atque humanum
804 15| ad terram, eadem, ut se erigat claviculis suis quasi manibus
805 23| Sed nescio quo modo animus erigens se posteritatem ita semper
806 15| serpentem multiplici lapsu et erratico ferro amputans coercet ars
807 1| eum respondentem. Qui si eruditius videbitur disputare quam
808 | es
809 13| obsistimus, -- divine enim Plato escam malorum appellat voluptatam,
810 8| miserrimum,~Sentire ea aetate eumpse esse odiosum alteri.~Iucundum
811 13| sapientem profiteretur, eumque dicere omnia, quae faceremus,
812 22| cum ex insipienti corpore evasisset, sed cum omni admixtione
813 19| arboribus, cruda si sunt, vix evelluntur, si matura et cocta, decidunt,
814 12| proditiones, hinc rerum publicarum eversiones, hinc cum hostibus clandestina
815 15| tum pecudum pastu, apium examinibus, florum omnium varietate.
816 2| cum ceterarum rerum tuam excellentem, M. Cato, perfectamque sapientiam,
817 15| ac subacto sparsum semen excepit, primum id occaecatum cohibet,
818 22| mortalibus, vivere, cum excessissent ex eis, emori, nec vero
819 23| prospiciebat, quasi, cum excessisset e vita, tum denique victurus
820 6| memoriam illius viri omnes excipient anni consequentes. Anno
821 6| ante desinam quam illam excisam esse cognovero. ~Quam palmam
822 12| omne tale flagitium nullis excitari aliis inlecebris nisi voluptatis;
823 6| suae paeniteret? Nec enim excursione nec saltu nec eminus hastis
824 18| quae dixi, habent aliquid excusationis non illius quidem iustae,
825 8| nota essent quibus me nunc exemplis uti videtis. Quod cum fecisse
826 13| tibicine, quae sibi nullo exemplo privatus sumpserat; tantum
827 7| minuitur. Credo, nisi eam exerceas, aut etiam si sis natura
828 11| utor, Pythagoreorumque more exercendae memoriae gratia, quid quoque
829 11| ingravescunt, animi autem exercendo levantur. Nam quos ait Caecilius ~
830 9| senex esset athletasque se exercentes in curriculo videret, aspexisse
831 14| dixit Ennius, quanto studio exerceri in dicendo videbamus etiam
832 10| et munera. Potest igitur exercitatio et temperantia etiam in
833 11| commemoro vesperi. Hae sunt exercitationes ingeni, haec curricula mentis,
834 3| Laeli, arma senectutis artes exercitationesque virtutum, quae in omni aetate
835 11| ratio valetudinis, utendum exercitationibus modicis, tantum cibi et
836 11| senectute. Et corpora quidem exercitationum defatigatione ingravescunt,
837 6| foros cursent, alii sentinam exhauriant, ille autem clavum tenens
838 20| aliquis esse potest, isque ad exiguum tempus, praesertim seni;
839 23| sed me ipse consolabar existimans non longinquum inter nos
840 23| ut non frustra me natum existimem, ut ex vita ita discedo
841 12| esset consul in Gallia, exoratus in convivio a scorto est,
842 23| quae ex me audistis, re experti probare possitis. ~
843 8| arripui quasi diuturnam sitim explere cupiens, ut ea ipsa mihi
844 14| carere, satiatis vero et expletis iucundius est carere quam
845 1| enim ipsius Catonis sermo explicabit nostram omnem de senectute
846 19| sit adulescens, cui sit exploratum se ad vesperum esse victurum?
847 5| Scipiones aut Maximi, ut urbium expugnationes, ut pedestres navalesve
848 15| eis, quae relicta sunt, exsistit tamquam ad articulos sarmentorum
849 19| ego in optimo filio, tu in exspectatis ad amplissimam dignitatem
850 19| Da enim summum tempus, exspectemus Tartessiorum regis aetatem (
851 6| est; et tamen ipsius Appi exstat oratio. Atque haec ille
852 4| divinarem id quod evenit, illo exstincto, fore, unde discerem, neminem. ~
853 12| longinquior, omne animi lumen exstingueret.~Haec cum C. Pontio Samnite,
854 23| inmortales futuri, tamen exstingui homini suo tempore optabile
855 19| neglegenda est, si omnino exstinguit animum, aut etiam optanda,
856 11| lumini oleum instilles, exstinguuntur senectute. Et corpora quidem
857 11| ita fuisset, alterum illud exstitisset lumen civitatis; ad paternam
858 4| et Hannibalem iuveniliter exsultantem patientia sua molliebat;
859 20| contemnunt, id docti senes extimescent? ~Omnino, ut mihi quidem
860 23| quo delector, dum vivo, extorqueri volo; sin mortuus, ut quidam
861 18| fructus capit auctoritatis extremos. ~Haec enim ipsa sunt honorabilia
862 13| desiderat. Caret epulis extructisque mensis et frequentibus poculis;
863 13| delectari potest. C. Duellium M. f., qui Poenos classe primus
864 4| ita dicenti; Mea opera, Q. Fabi, Tarentum recepisti, Certe,
865 6| fili mei? Ceteri senes, Fabricii, Curii, Coruncanii, cum
866 13| dicebant, mirari solitum C. Fabricium, quod, cum apud regem Pyrrhum
867 13| devoverat; norat eundem Fabricius, norat Coruncanius; qui
868 23| aetatis est peractio tamquam fabulae, cuius defatigationem fugere
869 18| quae recta essent, sed facere nolle.~Multa in nostro collegio
870 13| eumque dicere omnia, quae faceremus, ad voluptatem esse referenda.
871 5| senectutem conferunt, quod non faciebat is, cuius modo mentionem
872 6| placem cum Pyrrho foedusque faciendum, non dubitavit dicere illa,
873 1| quem Laelium et Scipionem facimus admirantis quod is tam facile
874 12| denique scelus, nullum malum facinus esse, ad quod suscipiendum
875 17| legite, quaeso, studiose, ut facitis. Quam copiose ab eo agri
876 9| sermo quietus et remissus, facitque per se ipsa sibi audientiam
877 9| senectutem suam imbecilliorem factam, quam adulescentia fuisset.
878 5| Flamininus et M. Acilius facti sunt; ille autem Caepione
879 19| remanet, quod virtute et recte factis consecutus sis; horae quidem
880 13| ex eius, quem dico, Deci, facto iudicabant esse profecto
881 3| actae vitae multorumque bene factorum recordatio iucundissima
882 16| est eum dictatorem esse factum; cuius dictatoris iussu
883 15| minore, plerumque maiore cum faenore. Quamquam me quidem non
884 19| incerta pro certis habere, falsa pro veris? At senex ne quod
885 2| Primum quis coegit eos falsum putare? Qui enim citius
886 17| de laudibus omnium esset fama consentiens. Quem virum
887 7| rusticos Romanos, vicinos et familiares meos, quibus absentibus
888 4| molliebat; de quo praeclare familiaris noster Ennius: ~Unus homo
889 20| decoret neque funera fletu faxit.~Non censet lugendam esse
890 15| spici ordine structam et fcontra avium minorum morsus munitur
891 2| pro Scipione pollicear, feceris, si, quoniam speramus, volumus
892 23| multi, et ei docti, saepe fecerunt, neque me vixisse paenitet,
893 8| exemplis uti videtis. Quod cum fecisse Socratem in fidibus audirem,
894 15| quibus fit multo terra fecundior? ~Quid de utilitate loquar
895 1| is tam facile senectutem ferat, eisque eum respondentem.
896 5| tot enim vixit Ennius) ita ferebat duo, quae maxima putantur
897 12| a scorto est, ut securi feriret aliquem eorum, qui in vinculis
898 10| infirmitas puerorum, et ferocitas iuvenum et gravitas iam
899 23| sum, non quo aequo animo ferrem, sed me ipse consolabar
900 3| laxatos esse non moleste ferrent nec a suis despicerentur.
901 4| quae contra rem publicam ferrentur, contra auspicia ferri. ~
902 4| ferrentur, contra auspicia ferri. ~Multa in eo viro praeclara
903 15| multiplici lapsu et erratico ferro amputans coercet ars agricolarum,
904 2| vietum et caducum, quod ferundum est molliter sapienti. Quid
905 17| Recte vero te, Cyre, beatum ferunt, quoniam virtuti tuae fortuna
906 13| modice, sed erat quidam fervor aetatis; qua progrediente
907 15| eo viriditatem, quae nixa fibris stirpium sensim adulescit
908 15| generantur e terra; quae ex fici tantulo grano aut ex acini
909 1| magna cum re, sed plenus fidei;~quamquam certo scio non,
910 20| supplicium est profectus, ut fidem hosti datam conservaret,
911 11| robustos filios, quinque filias, tantam domum, tantas clientelas
912 22| arbitrari, O mihi carissimi filii, me, cum a vobis discessero,
913 7| familiarem videretur, a filiis in iudicium vocatus est,
914 11| omnium. ~Quattuor robustos filios, quinque filias, tantam
915 11| fuit imbecillus P. Africani filius, is qui te adoptavit, quam
916 21| quia se ipse moveat, ne finem quidem habiturum esse motus,
917 12| magis intellegi posset, fingere animo iubebat tanta incitatum
918 23| suscepturum fuisse, si eisdem finibus gloriam meam, quibus vitam,
919 20| Senectute. Sed vivendi est finis optimus, cum integra mente
920 1| coquit et versat in pectore fixa,~Ecquid erit praemi? ~Licet
921 12| elapsus est; mihi vero et Flacco neutiquam probari potuit
922 12| neutiquam probari potuit tam flagitiosa et tam perdita libido, quae
923 12| et adulteria et omne tale flagitium nullis excitari aliis inlecebris
924 14| commemoravi, his studiis flagrantis senes vidimus. M. vero Cethegum,
925 12| feci, ut fortissimi viri T. Flaminini fratrem L. Flamininum e
926 5| eius mortem hi consules T. Flamininus et M. Acilius facti sunt;
927 4| Carvilio conlega quiescente C. Flaminio tribuno plebis, quoad potuit,
928 19| ut cum aquae multitudine flammae vis opprimitur, senes autem
929 20| lacrumis decoret neque funera fletu faxit.~Non censet lugendam
930 6| solebant~Antehac, dementis sese flexere viai? ~ceteraque gravissime;
931 6| Temeritas est videlicet florentis aetatis, prudentia senescentis. ~
932 17| odorum, qui adflarentur ex floribus, tum eum dixisse mirari
933 15| pastu, apium examinibus, florum omnium varietate. Nec consitiones
934 10| eius lingua melle dulcior fluebat oratio, quam ad suavitatem
935 16| temporum disciplinam. Curio ad focum sedenti magnum auri pondus
936 6| inclinaret ad placem cum Pyrrho foedusque faciendum, non dubitavit
937 6| malos scandant, alii per foros cursent, alii sentinam exhauriant,
938 20| sit quam adulescentia et fortior. Hoc illud est quod Pisistrato
939 12| commercium.~Invitus feci, ut fortissimi viri T. Flaminini fratrem
940 23| veniendum. Quem ego meum casum fortiter ferre visus sum, non quo
941 9| comitatu nobilium iuvenum fortunati videbantur nec ulli bonarum
942 15| Quid ego irrigationes, quid fossiones agri repastinationesque
943 18| despici, inludi; praeterea in fragili corpore odiosa omnis offensio
944 11| aetas senescit nec subito frangitur, sed diuturnitate exstinguitur. ~
945 12| rei capitalis. Hic Tito fratre suo censore, qui proximus
946 12| fortissimi viri T. Flaminini fratrem L. Flamininum e senatu eicerem
947 11| amicis, venio in senatum frequens ultroque adfero res multum
948 13| epulis extructisque mensis et frequentibus poculis; caret ergo etiam
949 20| quaerenti, qua tandem re fretus sibi tam audaciter obsisteret,
950 10| descendere; nullo imbri, nullo frigore adduci ut capite operto
951 15| Qua quid potest esse cum fructu laetius, tum aspectu pulchrius?
952 4| Cuius sermone ita tum cupide fruebar, quasi iam divinarem id
953 16| specie ornatius; ad quem fruendum non modo non retardat, verum
954 15| quibus cum emersit, fundit frugem spici ordine structam et
955 15| vinaceo aut ex ceterarum frugum aut stirpium minutissimis
956 23| quoniam ita vixi, ut non frustra me natum existimem, ut ex
957 19| est, modo, in quocumque fuerit actu, probetur, neque sapientibus
958 4| Salinatori, qui amisso oppido fugerat in arcem, glorianti atque
959 23| fabulae, cuius defatigationem fugere debemus, praesertim adiuncta
960 3| Atheniensis clarus umquam fuisses. Quod eodem modo de senectute
961 15| natura caduca est et, nisi fulta est, fertur ad terram, eadem,
962 13| puer; delectabatur cereo funali et tibicine, quae sibi nullo
963 18| senectutem laudare, quae fundamentis adulescentiae constituta
964 15| et in omnis partis nimia fundatur. ~Itaque ineunte vere in
965 15| ex quibus cum emersit, fundit frugem spici ordine structam
966 20| me lacrumis decoret neque funera fletu faxit.~Non censet
967 14| sicut ab domino agresti ac furioso profugi. Cupidis enim rerum
968 22| remissi et liberi sunt, futura prospiciunt. Ex quo intellegitur
969 21| tanta memoria praeteritorum futurorumque prudentia, tot artes, tantae
970 19| significat ostenditque fructus futuros, reliqua autem tempora demetendis
971 2| vestrum, ut dicis, gratum futurum est. Laelius. Volumus sane,
972 19| video, Arganthonius quidam Gadibus, qui octoginta regnavit
973 12| enim, cum esset consul in Gallia, exoratus in convivio a
974 4| restitit agrum Picentem et Gallicum viritim contra senatus auctoritatem
975 16| abundat porco, haedo, agno, gallina, lacte, caseo, melle. Iam
976 14| paene caeli atque terrae C. Galum, familiarem patris tui,
977 14| sed tamen acutis? Quam gaudebat bello suo Punico Naevius!
978 8| adulescentes senum praeceptis gaudent, quibus ad virtutum studia
979 12| dubium, quin tam diu, dum ita gauderet, nihil agitare mente, nihil
980 15| articulos sarmentorum ea, quae gemma dicitur, a qua oriens uva
981 17| Persicum multo auro multisque gemmis dixisse; Recte vero te,
982 15| enim vim ipsam omnium, quae generantur e terra; quae ex fici tantulo
983 16| solum officio, quod hominum generi universo cultura agrorum
984 15| adulescit culmoque erecta geniculato vaginis iam quasi pubescens
985 17| unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse
986 22| corpore ex eis rebus quas gerebam intellegebatis. Eundem igitur
987 4| muneribus fuit. Hic et bella gerebat ut adulescens, cum plane
988 7| modum nostro more male rem gerentibus patribus bonis interdici
989 4| pro rei publicae salute gererentur, quae contra rem publicam
990 4| est optimis auspiciis ea geri, quae pro rei publicae salute
991 6| nunc videor, cum bella non gero. At senatui, quae sint gerenda,
992 6| amplissimum magistratum gerunt, ut sunt, sic etiam nominantur
993 4| factus sum, quem magistratum gessi consulibus Tuditano et Cethego,
994 5| navalesve pugnas, ut bella a se gesta, ut triumphos recordentur.
995 2| sapienti. Quid est enim aliud Gigantum modo bellare cum dis nisi
996 10| depugnavi apud Thermopylas M. Glabrione consule; sed tamen, ut vos
997 6| eminus hastis aut comminus gladiis uteretur, sed consilio,
998 8| ut et Solonem versibus gloriantem videmus, qui se cotidie
999 4| oppido fugerat in arcem, glorianti atque ita dicenti; Mea opera,
1000 10| vellem equidem idem possem gloriari quod Cyrus, sed tamen hoc
1001 23| ipse aliquid more senum glorier, me tantos labores diurnos
|