A. TIBVLLI ELEGIAE LIBER SECVNDVS

I

Quisquis adest, faueat: fruges lustramus et agros,
    ritus ut a prisco traditus extat auo.
Bacche, ueni, dulcisque tuis e cornibus uua
    pendeat, et spicis tempora cinge, Ceres.
luce sacra requiescat humus, requiescat arator,
    et graue suspenso uomere cesset opus.
soluite uincla iugis: nunc ad praesepia debent
    plena coronato stare boues capite.
omnia sint operata deo: non audeat ulla
    lanificam pensis imposuisse manum.
uos quoque abesse procul iubeo, discedat ab aris,
    cui tulit hesterna gaudia nocte Venus.
casta placent superis: pura cum ueste uenite
    et manibus puris sumite fontis aquam.
cernite, fulgentes ut eat sacer agnus ad aras
    uinctaque post olea candida turba comas.
di patrii, purgarnus agros, purgamus agrestes:
    uos mala de nostris pellite limitibus,
neu seges eludat messem fallacibus herbis,
    neu timeat celeres tardior agna lupos.
tunc nitidus plenis confisus rusticus agris
    ingeret ardenti grandia ligna foco,
turbaque uernarum, saturi bona signa coloni,
    ludet et ex uirgis extruet ante casas.
euentura precor: uiden ut felicibus extis
    significet placidos nuntia fibra deos?
nunc mihi fumosos ueteris proferte Falernos
    consulis et Chio soluite uincla cado.
uina diem celebrent: non festa luce madere
    est rubor, errantes et male ferre pedes.
sed 'bene Messallam' sua quisque ad pocula dicat,
    nomen et absentis singula uerba sonent.
gentis Aquitanae celeber Messalla triumphis
    et magna intonsis gloria uictor auis,
huc ades aspiraque mihi, dum carmine nostro
    redditur agricolis gratia caelitibus.
rura cano rurisque deos. his uita magistris
    desueuit querna pellere glande famem:
illi compositis primum docuere tigillis
    exiguam uiridi fronde operire domum:
illi etiam tauros primi docuisse feruntur
    seruitium et plaustro supposuisse rotam.
tum uictus abiere feri, tum consita pomus,
    tum bibit inriguas fertilis hortus aquas,
aurea tum pressos pedibus dedit uua liquores
    mixtaque securo est sobria lympha mero.
rura ferunt messes, calidi cum sideris aestu
    deponit flauas annua terra comas.
rure leuis uerno flores apis ingerit alueo,
    compleat ut dulci sedula melle fauos.
agricola adsiduo primum satiatus aratro
    cantauit certo rustica uerba pede
et satur arenti primum est modulatus auena
    carmen, ut ornatos diceret ante deos,
agricola et minio suffusus, Bacche, rubenti
    primus inexperta duxit ab arte choros.
huic datus a pleno memorabile munus ouili
    dux pecoris curtas auxerat hircus opes.
rure puer uerno primum de flore coronam
    fecit et antiquis imposuit Laribus.
rure etiam teneris curam exhibitura puellis
    molle gerit tergo lucida uellus ouis.
hinc et femineus labor est, hinc pensa colusque,
    fusus et adposito pollice uersat opus:
atque aliqua adsiduae textrix operata mineruae
    cantat, et a pulso tela sonat latere.
ipse quoque inter agros interque armenta Cupido
    natus et indomitas dicitur inter equas.
illic indocto primum se exercuit arcu:
    ei mihi, quam doctas nunc habet ille manus!
nec pecudes, uelut ante, petit: fixisse puellas
    gestit et audaces perdomuisse uiros.
hic iuueni detraxit opes, hic dicere iussit
    limen ad iratae uerba pudenda senem:
hoc duce custodes furtim transgressa iacentes
    ad iuuenem tenebris sola puella uenit
et pedibus praetemptat iter suspensa timore,
    explorat caecas cui manus ante uias.
a miseri, quos hic grauiter deus urget! at ille
    felix, cui placidus leniter adflat Amor.
sancte, ueni dapibus festis, sed pone sagittas
    et procul ardentes hinc precor abde faces.
uos celebrem cantate deum pecorique uocate
    uoce: palam pecori, clam sibi quisque uocet.
aut etiam sibi quisque palam: nam rurba iocosa
    obstrepit et Phrygio tibia curua sono.
ludite: iam Nox iungit equos, currumque sequuntur
    matris lasciuo sidera fulua choro,
postque uenit tacitus furuis circumdatus alis
    Somnus et incerto Somnia nigra pede.