IX

Parce meo iuueni, seu quis bona pascua campi
    seu colis umbrosi deuia montis aper,
neu tibi sit duros acuisse in proelia dentes;
    incolumem custos hunc mihi seruet Amor.
Sed procul abducit uenandi Delia cura:               5
    o pereant siluae deficiantque canes!
Quis furor est, quae mens, densos indagine colles
    claudentem teneras laedere uelle manus?
Quidue iuuat furtim latebras intrare ferarum
    candidaque hamatis crura notare rubis?               10
Sed tamen, ut tecum liceat, Cerinthe, uagari,
    ipsa ego per montes retia torta feram,
ipsa ego uelocis quaeram uestigia cerui
    et demam celeri ferrea uincla cani.
Tunc mihi, tunc placeant siluae, si, lux mea, tecum               15
    arguar ante ipsas concubuisse plagas:
tunc ueniat licet ad casses, inlaesus abibit,
    ne ueneris cupidae gaudia turbet, aper.
Nunc sine me sit nulla Venus, sed lege Dianae,
    caste puer, casta retia tange manu:               20
et, quaecumque meo furtim subrepit amori,
    incidat in saeuas diripienda feras.
At tu uenandi studium concede parenti,
    et celer in nostros ipse recurre sinus.