Liber, Par.

 1   Divin     |    quod satis est; cur possit, nescio. Sic ventorum et imbrium
 2   Divin     |       accipio; quae causa sit, nescio. Atque horum quidem plena
 3   Divin, 55 |        Sed quid ego Graecorum? Nescio quo modo me magis nostra
 4   Divin, 141|        ipsa sentiamus? Aut num nescio qui ille divinus, si oculis
 5   Divin, 170|        cor subito non potuisse nescio quo avolare? Ego enim possum
 6   Divin, 181|    despero ista esse vera, sed nescio et discere a te volo. Nam
 7   Divin, 181|        casu consistere. Primum nescio cur non possint, sed non
 8   Divin, 212|        adseculae suo Pergameno nescio cui dedisset eidemque detraxisset
 9   Divin, 215|       de ferocitate Troianorum nescio quid hoc modo nuntiat: ~"
10   Divin, 227|     non certe pertinet), illud nescio quid tenue, quod sentiri
11   Divin, 246| Eodemque modo nec ego Publicio nescio cui nec Marciis vatibus
12   Divin, 251|        non sinceri fuisse. Sed nescio quo modo isti philosophi
13   Divin, 252|       non venter infletur. Sed nescio quo modo nihil tam absurde
14   Divin, 253|      est, cur somniis credatur nescio. Nam tam licet de his erroribus,
15   Divin, 267|        somniavit? Cur ergo hic nescio qui thesaurum solus invenit?