Lib., Cap.

 1  I,2  |             ita sint in promptu, ut res disputatione non egeat,
 2  I,4  |           eamque degendam praeparat res necessarias.~Eademque natura
 3  I,5  | necessitates propositae sunt ad eas res parandas tuendasque, quibus
 4  I,6  |          adhibebit ad considerandas res et tempus et diligentiam.~
 5  I,6  |         studium multamque operam in res obscuras atque difficiles
 6  I,9  |            utriusque generis easque res ante constituimus, quibus
 7  I,14 |       benigniores volunt esse, quam res patitur, primum in eo peccant,
 8  I,17 | familiaritates multisque cum multis res rationesque contractae.
 9  I,18 |           magno elatoque humanasque res despiciente factum sit.
10  I,19 |        habendus. Facillime autem ad res iniustas impellitur, ut
11  I,20 |     fortunae succumbere. Altera est res, ut cum ita sis affectus
12  I,20 |      affectus animo, ut supra dixi, res geras magnas illas quidem
13  I,21 |           rem publicam et ad magnas res gerendas accomodaverunt.~
14  I,21 |  adipiscendi magistratus et gerenda res publica est; nec enim aliter
15  I,21 |          modo consideret, quam illa res honesta sit, sed etiam ut
16  I,22 |            cum plerique arbitrentur res bellicas maiores esse quam
17  I,22 |             volumus iudicare multae res extiterunt urbanae maiores
18  I,22 |     interemit; quamquam haec quidem res non solum ex domestica est
19  I,22 |          arma ipsa ceciderunt. Quae res igitur gesta umquam in bello
20  I,26 |           fugiamus. nam ut adversas res, sic secundas inmoderate
21  I,26 |            iudicandum, maximas geri res et maximi animi ab iis,
22  I,26 |            maximi animi ab iis, qui res publicas regant, quod earum
23  I,31 |             in vita? Ad quas igitur res aptissimi erimus, in iis
24  I,36 |           igitur, ut cogitatione ad res quam optimas utamur, appetitum
25  I,39 |         animadvertatur, quanta illa res sit, quam efficere velimus,
26  I,43 |           tractanti contemplantique res cognitione dignissimas subito
27  I,45 |    suscipiet rei publicae causa, ne res publica quidem pro se suscipi
28  I,45 |         volet. Sed hoc commodius se res habet, quod non potest accidere
29 II,1  |          ponere. Ego autem quam diu res publica per eos gerebatur,
30 II,1  |          voluptatibus.~Atque utinam res publica stetisset quo coeperat
31 II,1  |            saepe fecimus. Cum autem res publica, in qua omnis mea
32 II,2  |             causarumque, quibus eae res continentur, scientia, cuius
33 II,4  |            vivendi disciplina; quas res et mansuetudo animorum consecuta
34 II,5  |           nec principem domi magnas res et salutares sine hominum
35 II,5  |           adiumentis hominum tantas res efficere potuisse. Utitur
36 II,6  |             partem, vel secundas ad res vel adversas, quis ignorat?
37 II,6  |           fugae, rursusque secundae res, honores, imperia, victoriae,
38 II,6  |    confugere conantur.~Male enim se res habet, cum quod virtute
39 II,8  |         amicorum. haec enim est una res prorsus, ut non multum differat
40 II,9  |       benivolentia movetur, etiamsi res forte non suppetit; vehementer
41 II,9  |          prospicere credimus et cum res agatur in discrimenque ventum
42 II,10 |         aliqua iis ampla et honesta res obiecta est, totos ad se
43 II,11 |           et admirationem, quod eas res spernit et neglegit, ad
44 II,13 |        animi quam corporis, sic eae res quas ingenio ac ratione
45 II,15 |            ob rem nec ita claudenda res est familiaris, ut eam benignitas
46 II,16 |          pecunias profundunt in eas res, quarum memoriam aut brevem
47 II,17 |        fecimus, et si quando aliqua res maior atque utilior populari
48 II,18 |   calamitate premitur, et eius, qui res meliores quaerit nullis
49 II,19 |           late patent.~Admonebat me res, ut hoc quoque loco intermissionem
50 II,20 |            facere possimus, sed, si res in contentionem veniet,
51 II,21 |          consulatur, sed ita, ut ea res aut prosit aut certe ne
52 II,21 |          maxime, ut sua tenerentur, res publicae civitatesque constitutae
53 II,22 |            putant, gratiam. Nam cui res erepta est, est inimicus;
54 II,23 |           praeclarissime constituta res publica dilaberetur. Nec
55 II,24 |    lucrentur alienum. Nec enim ulla res vehementius rem publicam
56 II,24 |           Armis et castris temptata res est ab omni genere hominum
57 II,24 |        curationem et pecuniae; quas res a summo philosopho praeteritas
58 II,24 |      corporis et observatione, quae res aut prodesse soleant aut
59 II,24 |           scientiam haec pertinent.~Res autem familiaris quaeri
60 II,24 |             etiam rebus augeri. Has res commodissime Xenophon Socraticus
61 III,1 |       alterius non egeret. Ita duae res, quae languorem adferunt
62 III,3 |        utilitatis esset, ut ii, qui res expetendas vel voluptate
63 III,5 |             in singulis civitatibus res publica continetur, eodem
64 III,6 |          fortem virum transferantur res ad vivendum necessariae,
65 III,7 |             7~Eiusmodi igitur credo res Panaetium persecuturum fuisse,
66 III,11|         Plena exemplorum est nostra res publica cum saepe, tum maxime
67 III,15|          dolus malus est, perpaucae res sunt, in quibus non dolus
68 III,16|         Marius non dixerat; adducta res in iudicium est. Oratam
69 III,18|       honestum, verum hoc expedit", res a natura copulatas audebit
70 III,19|          bonum esse aliquem, cum ea res innumerabilibus officiis
71 III,20|      tribuni plebi adhibuissent, ut res nummaria de communi sententia
72 III,20|         fuerat, solus edixit. Et ea res, si quaeris, ei magno honori
73 III,20|       profecto minus.~Est ergo ulla res tanti aut commodum ullum
74 III,21|    incondite fortasse sed tamen, ut res possit intellegi: ~Nam si
75 III,23|             servuli vilis. Hic alio res familiaris, alio ducit humanitas. "
76 III,23|             si ad perniciem patriae res spectabit, patriae salutem
77 III,26|      perseverasset? Qui cum maximas res gesserit in bello, tamen
78 III,26|        speciem videbat, sed eam, ut res declarat, falsam iudicavit;
79 III,29|        iusto enim et legitimo hoste res gerebatur, adversus quem
80 III,33|              Sed de hoc (magna enim res est) alio loco pluribus;
81 III,33|     honestati repugnat, diiudicanda res sit, satis est supra disputatum.