Lib., Cap.

 1  I,4  |    procreati sunt impellitque, ut hominum coetus et celebrationes
 2  I,5  |      sollertiaque versatur aut in hominum societate tuenda tribuendoque
 3  I,5  |        continetur, ut et societas hominum coniunctioque servetur et
 4  I,7  |      patet ea ratio, qua societas hominum inter ipsos et vitae quasi
 5  I,7  |         terris gignantur, ad usum hominum omnia creari, homines autem
 6  I,7  |       omnia creari, homines autem hominum causa esse generatos, ut
 7  I,7  |        tum facultatibus devincire hominum inter homines societatem.~
 8  I,9  |           tuendae aut odio quodam hominum suum se negotium agere dicant
 9  I,16 |          16~Optime autem societas hominum coniunctioque servabitur,
10  I,16 |           rerum, quas ad communem hominum usum natura genuit, est
11  I,16 |      omnia. Omnium autem communia hominum videntur ea, quae sunt generis
12  I,17 |      autem plures sunt societatis hominum. Ut enim ab illa infinita
13  I,20 |            quae multa et varia in hominum vita fortunaque versantur,
14  I,21 |      otiosorum, fructuosior autem hominum generi et ad claritatem
15  I,26 |      simpliciter, fideliter, vere hominum amice.~
16  I,28 |        est autem quod differat in hominum ratione habenda inter iustitiam
17  I,28 |        natura est, et id, quod ad hominum consociationem accommodatum,
18  I,35 |   diligentem fabricam imitata est hominum verecundia. Quae enim natura
19  I,39 |          recipiendi et admittenda hominum cuiusque modi multitudo,
20  I,41 |          singulis, totius generis hominum conciliationem et consociationem
21  I,42 |          ii quaestus, qui in odia hominum incurrunt, ut portitorum,
22  I,43 |          qua continetur deorum et hominum communitas et societas inter
23  I,43 |    consequatur. Ea autem actio in hominum commodis tuendis maxime
24  I,43 |      iustitiae, quae pertinent ad hominum utilitatem, qua nihil homini
25  I,44 |    versata est, tamen ab augendis hominum utilitatibus et commodis
26  I,44 |           et sapientiae dediti ad hominum utilitatem suam intelligentiam
27  I,44 |   cognitionis studium consociatio hominum atque communitas.~Nec verum
28  I,44 |   officium, quod ad coniunctionem hominum et ad societatem tuendam
29  I,45 |          excellere, quod teneatur hominum societate. [Etenim cognitionem
30 II,2  |    minimarum sine arte nulla sit, hominum est parum considerate loquentium
31 II,3  |         qua nulla pernicies maior hominum vitae potuit afferri.~Summa
32 II,3  |         posse.~Quae ergo ad vitam hominum tuendam pertinent, partim
33 II,3  |         efficitur aliquid ad usum hominum atque vitam. Ratione autem
34 II,3  |      ponunt, deorum unum, alterum hominum. Deos placatos pietas efficiet
35 II,3  |    inanima diximus, pleraque sunt hominum operis effecta, quae nec
36 II,3  |         accessisset, nec iis sine hominum administratione uteremur.
37 II,3  |     perceptio et conservatio sine hominum opera ulla esse potuisset.~
38 II,3  |  effoderetur penitus abditum sine hominum labore et manu.~
39 II,4  |       manu factos, quae unde sine hominum opere habere possemus? Ex
40 II,4  |           eas nos nullo modo sine hominum manu atque opera capere
41 II,4  |     fuerunt, nec hoc tempore sine hominum opera aut pascere eas aut
42 II,4  | ministrarent quibus rebus exculta hominum vita tantum distat a victu
43 II,4  |        bestiarum. Urbes vero sine hominum coetu non potuissent nec
44 II,5  |      magnas res et salutares sine hominum studiis gerere potuisse.
45 II,5  |        quos negat sine adiumentis hominum tantas res efficere potuisse.
46 II,5  |         adipiscimur conspiratione hominum atque consensu, sic nulla
47 II,5  |      Dicaearchi liber de interitu hominum, Peripatetici magni et copiosi,
48 II,5  |       quarum impetu docet quaedam hominum genera esse consumpta, deinde
49 II,5  |        plures deleti sint homines hominum impetu, id est bellis aut
50 II,5  |       virtutis, conciliare animos hominum et ad usus suos adiungere.
51 II,5  |        beluarum fiunt utiliter ad hominum vitam, artibus ea tribuuntur
52 II,5  |           ea tribuuntur operosis, hominum autem studia, ad amplificationem
53 II,6  |   facultatem assequi possimus, ut hominum studia complectamur eaque
54 II,6  |         fortuita sunt, tamen sine hominum opibus et studiis neutram
55 II,6  |         dicendum est, quonam modo hominum studia ad utilitates nostras
56 II,7  |           declarat, quantum odium hominum valeat ad pestem, sed reliquorum
57 II,10 |       tertium, ut cum admiratione hominum honore ab iis digni iudicaremur.
58 II,11 |        institutio vitae adiumenta hominum desiderat, in primisque,
59 II,13 |    humilitatem et obscuritatem in hominum ignoratione versatur, ii,
60 II,14 |   eloquentiam a natura ad salutem hominum et ad conservationem datam
61 II,16 |        post L. Crassus cum omnium hominum moderatissimo Q. Mucio magnificentissima
62 II,18 |        antepono; haec est gravium hominum atque magnorum, illa quasi
63 II,18 |        valde decorum patere domos hominum inlustrium hospitibus inlustribus
64 II,20 |      beneficiis collocandis mores hominum, non fortunam sequi. Honesta
65 II,21 |        esse in civitate duo milia hominum, qui rem haberent. Capitalis
66 II,24 |   temptata res est ab omni genere hominum et ordine; quibus ita restiti,
67 II,24 |       vectigalibus. Haec magnorum hominum sunt, haec apud maiores
68 III,1 |        sumebat aliquando et coetu hominum frequentiaque interdum tamquam
69 III,4 |        modo propria, sed cum omni hominum genere communia.~Itaque
70 III,5 |   emolumenti sui gratia, societas hominum et communitas evertatur
71 III,5 |    imitantem Herculem illum, quem hominum fama beneficiorum memor
72 III,6 |     utilitatem rei publicae atque hominum societati, si in vita remaneas,
73 III,6 |          naturae, quae utilitatem hominum conservat et continet, decernet
74 III,6 |      fungetur utilitati consulens hominum et ei, quam saepe commemoro,
75 III,6 |        pestiferum atque impium ex hominum communitate exterminandum
76 III,7 |           pestem maiorem in vitam hominum invasisse quam eorum opinionem,
77 III,8 |   honestum, id utile.~Quare error hominum non proborum, cum aliquid,
78 III,11|          crudele, utile; est enim hominum naturae, quam sequi debemus,
79 III,18|          in quibus peccari volgus hominum fortasse non putet. Neque
80 III,32|           Sed illud maximum: octo hominum milia tenebat Hannibal,