Lib., Cap.

 1  I,3  |      honesto id, quod videtur esse utile. Cum enim utilitas ad se
 2 II,1  |          quo tum quaeri dixi, quid utile, quid inutile, tum ex utilibus
 3 II,1  |            utilius aut quid maxime utile]. De quibus dicere adgrediar,
 4 II,3  |         agimus, id ipsum est, quod utile appellatur. In quo verbo
 5 II,3  |        esse honestum aliquid, quod utile non esset, et utile, quod
 6 II,3  |           quod utile non esset, et utile, quod non honestum, qua
 7 II,3  |          enim iustum sit, id etiam utile esse censent, itemque quod
 8 II,3  |    quicquid honestum sit, idem sit utile. Quod qui parum perspiciunt,
 9 II,6  |        praestantia aut spe sibi id utile futurum aut metu ne vi parere
10 II,17 |             si aut necesse est aut utile. In his autem ipsis mediocritatis
11 II,18 |         Est autem etiam vehementer utile iis, qui honeste posse multum
12 III,2 |     honesti, pugnaret cum eo, quod utile videretur, quomodo ea discerni
13 III,3 |        quicquid honestum esset, id utile esse censerent, nec utile
14 III,3 |          utile esse censerent, nec utile quicquam, quod non honestum.~
15 III,3 |           introducere, in qua quod utile videretur cum eo, quod honestum
16 III,4 |  deliberando honestum cum eo, quod utile putant, comparare, boni
17 III,4 |           modo pluris putare, quod utile videatur quam quod honestum
18 III,4 |         videbitur, quod appellamus utile, formula quaedam constituenda
19 III,4 |         quicquid honestum est idem utile videtur nec utile quicquam,
20 III,4 |         est idem utile videtur nec utile quicquam, quod non honestum,
21 III,4 |            et honestum aliquid non utile aut utile non honestum.
22 III,4 |     honestum aliquid non utile aut utile non honestum. Nobis autem
23 III,7 |      viderentur utilia. Nihil vero utile, quod non idem honestum,
24 III,7 |            honestum, quod non idem utile sit, saepe testatur negatque
25 III,8 |         quod autem bonum, id certe utile, ita, quicquid honestum,
26 III,8 |         ita, quicquid honestum, id utile.~Quare error hominum non
27 III,8 |        proborum, cum aliquid, quod utile visum est, arripuit, id
28 III,10|           illud, possitne id, quod utile videatur, fieri non turpiter.
29 III,10|          esse tollendam, quod erat utile, patriae consulere, id erat
30 III,10|           humanitatem, ut id, quod utile videbatur, neque erat, assequi
31 III,10|  adscriberent.~Cum igitur id, quod utile videtur in amicitia, cum
32 III,11|      praeciderentur. Hoc visum est utile; nimis enim imminebat propter
33 III,11|           Sed nihil, quod crudele, utile; est enim hominum naturae,
34 III,11|          honestum non esset, id ne utile quidem putaverunt totamque
35 III,12|         turpe sit, id numquam esse utile, ne tum quidem, cum id,
36 III,12|           tum quidem, cum id, quod utile esse putes, adipiscare;
37 III,12|        adipiscare; hoc enim ipsum, utile putare quod turpe sit, calamitosum
38 III,12|          non, quicquid tibi audire utile est, idem mihi dicere necesse
39 III,13|     utilitate dicitur, ut id, quod utile videatur, non modo facere
40 III,14|         igitur eorum factum potest utile esse, cum sit tot vitiis
41 III,15|      reperimus. Numquam igitur est utile peccare, quia semper est
42 III,15|       virum bonum esse, semper est utile.~
43 III,18|       Atqui in talibus rebus aliud utile interdum, aliud honestum
44 III,19|        faciat" dixerit quis, "quod utile sit, quod expediat?" Immo
45 III,19|  intellegat nihil nec expedire nec utile esse, quod sit iniustum.
46 III,19|        videri potest quicquam esse utile, quod non honestum sit.
47 III,19|          quod honestum non est, id utile ut sit effici non potest
48 III,20|        sibi tum proposuerat, valde utile videbatur. Sed omnium una
49 III,20|        notissimam: aut illud, quod utile videtur, turpe ne sit, aut
50 III,20|        turpe est, ne videatur esse utile. Quid igitur? possumusne
51 III,21|         ipse audacia potens esset. Utile ei videbatur plurimum posse
52 III,21|         qui id facere possit, esse utile, qua hunc obiurgatione aut
53 III,21|           immortales, cuiquam esse utile foedissimum et taeterrimum
54 III,21|   persuasum esse debet, nihil esse utile, quod non honestum sit.~
55 III,22|      senatus. At aucta vectigalia, utile igitur. Quousque audebunt
56 III,22|           audebunt dicere quicquam utile, quod non honestum?~Potest
57 III,22|          et benevolentia sociorum, utile esse odium et infamia? Ego
58 III,26|                           Caput 26~Utile videbatur Ulixi, ut quidem
59 III,26|         Non honestum consilium, at utile, ut aliquis fortasse dixerit,
60 III,27|        reddi captivos negavit esse utile; illos enim adulescentes
61 III,27|      publicae sit, id cuiquam civi utile esse?~
62 III,28|       Addunt etiam, quicquid valde utile sit, id fieri honestum,
63 III,30| restitisset. Quod quia patriae non utile putavit, idcirco sibi honestum
64 III,30|         Nam quod aiunt, quod valde utile sit, id fieri honestum,
65 III,30|          non fieri. Est enim nihil utile, quod idem non honestum,
66 III,30|        idem non honestum, nec quia utile, honestum, sed, quia honestum,
67 III,30|      honestum, sed, quia honestum, utile. Quare ex multis mirabilibus
68 III,33|             Potest igitur quicquam utile esse, quod sit huic talium