Lib., Cap.

 1  I,1  |           facultate. Quam quidem ad rem nos, ut videmur, magnum
 2  I,1  |           et ad iudicandum.~Quam ob rem disces tu quidem a principe
 3  I,1  |             modo vindicare.~Quam ob rem magnopere te hortor, mi
 4  I,4  |          etiam animos et maiores ad rem gerendam facit.~Inprimisque
 5  I,9  |          deserunt. Itaque eos ne ad rem publicam quidem accessuros
 6  I,10 |             cuipiam te advocatum in rem praesentem esse venturum
 7  I,11 |             non optimam, at aliquam rem publicam, quae nunc nulla
 8  I,14 |           iniustitia, ut si in suam rem aliena convertant.~Sunt
 9  I,20 |          vinci a voluptate. Quam ob rem et haec vitanda et pecuniae
10  I,21 |             aptior eorum, qui se ad rem publicam et ad magnas res
11  I,21 |            forsitan concedendum sit rem publicam non capessentibus,
12  I,21 |         potest. Capessentibus autem rem publicam nihilominus quam
13  I,21 |         maioraque studia efficiendi rem publicam gerentibus quam
14  I,21 |           vacuitas ab angoribus. Ad rem gerendam autem qui accedit,
15  I,22 |             eoque magis, si sunt ad rem militarem apti et cupidi
16  I,22 |           enim alios omittam, nobis rem publicam gubernantibus nonne
17  I,22 |    deportaturum fuisse, nisi meo in rem publicam beneficio ubi triumpharet
18  I,24 |           nobis cunctando restituit rem.~Noenum rumores ponebat
19  I,25 |        consulunt, partem neglegunt, rem perniciosissimam in civitatem
20  I,25 |           contenderent, uter potius rem publicam administraret,
21  I,25 |          eos, qui suo iudicio tueri rem publicam velint", qualis
22  I,26 |             philosophos et eos, qui rem publicam administrarent,
23  I,30 |           philosophorum,] ob eamque rem ipsam magnum et clarum fuisse.
24  I,34 |             et iuventutem et maxime rem publicam consilio et prudentia
25  I,44 |            nosque ipsi, quicquid ad rem publicam attulimus, si modo
26 II,8  |          extrema scelera metuentes, rem vero publicam penitus amisimus.
27 II,9  |   discrimenque ventum sit, expedire rem et consilium ex tempore
28 II,9  |        opinione probitatis. Quam ob rem intellegentiae iustitia
29 II,10 |        accommodatur oratio. Quam ob rem, ut vulgus, ita nos hoc
30 II,10 |            male existumant. Quam ob rem, ut ante dixi, contemnuntur
31 II,11 |            implicantur, iustitia ad rem gerendam necessaria est,
32 II,13 |             de genere toto. Quam ob rem pergamus ad ea, quae restant.~
33 II,15 |            putemus omnibus. Quam ob rem id quidem non dubium est,
34 II,15 |           quibus ademerunt.~Quam ob rem nec ita claudenda res est
35 II,19 |       dantur, haec tum in universam rem publicam tum in singulos
36 II,20 |             paratum vident.~Quam ob rem melius apud bonos quam apud
37 II,21 |             ad universos quaeque ad rem publicam pertinent, disputandum
38 II,21 |         autem videndum erit ei, qui rem publicam administrabit,
39 II,21 |     civitate duo milia hominum, qui rem haberent. Capitalis oratio
40 II,21 |              Atque etiam omnes, qui rem publicam gubernabunt, consulere
41 II,21 |         modo enim hoc malum in hanc rem publicam invasit. Itaque
42 II,22 |        praesertim in principibus et rem publicam gubernantibus.
43 II,22 | gubernantibus. Habere enim quaestui rem publicam non modo turpe
44 II,22 |          eamque causam aut agrariam rem temptant, ut possessores
45 II,23 |         statuisset opus esse ad eam rem constituendam pecunia Alexandream
46 II,24 |                    Caput 24~Quam ob rem ne sit aes alienum, quod
47 II,24 |           enim ulla res vehementius rem publicam continet quam fides,
48 II,24 |          auferatur, aberunt ii, qui rem publicam tuebuntur, inprimisque
49 II,24 |            belli vel domi poterunt, rem publicam augeant imperio,
50 III,3 |                     Caput 3~Quam ob rem de iudicio Panaetii dubitari
51 III,6 |             alteri homini ad nullam rem utili? Minime vero: non
52 III,8 |            est, non vident.~Quam ob rem hoc quidem deliberantium
53 III,10|   anteponenda sunt. At neque contra rem publicam neque contra ius
54 III,11|             putaverunt totamque eam rem, quam ne audierant quidem,
55 III,16|       pronuntiavit, cum in vendundo rem eam scisset et non pronuntiasset,
56 III,18|         erat aequum principes civis rem habere, ad Satrium nihil
57 III,19|           dixisse Fimbriam se illam rem numquam iudicaturum, ne
58 III,20|          ita turpe, consulem ob eam rem fieri, quod sibi tum proposuerat,
59 III,25|           credo, facies enim contra rem publicam, quae debet esse
60 III,26|           et fabulas et externa; ad rem factam nostramque veniamus.~
61 III,31|          terrore coactus Pomponius; rem ad populum detulit, docuit,
62 III,33|       virtutemque censuerunt ob eam rem esse laudandam, quod efficiens