Lib., Cap.

 1  I,4  |          generi animantium omni est a natura tributum, ut se, vitam corpusque
 2  I,4  |             res necessarias.~Eademque natura vi rationis hominem conciliat
 3  I,4  |              animus bene informatus a natura velit nisi praecipienti
 4  I,4  |            sentit; quam similitudinem natura ratioque ab oculis ad animum
 5  I,4  |             etiamsi a nullo laudetur, natura esse laudabile.~
 6  I,7  |              Sunt autem privata nulla natura, sed aut vetere occupatione,
 7  I,7  |              cuiusque fit eorum, quae natura fuerant communia, quod cuique
 8  I,14 |               licet plerosque non tam natura liberales quam quadam gloria
 9  I,16 |             ulla re longius absumus a natura ferarum, in quibus inesse
10  I,16 |              ad communem hominum usum natura genuit, est servanda communitas,
11  I,17 |          concluditur.~Nam cum sit hoc natura commune animantium, ut habeant
12  I,19 |           honestum illud, quod maxime natura sequitur, in factis positum,
13  I,21 |      constanter.~Sed iis qui habent a natura adiumenta rerum gerendarum,
14  I,25 |     iracundiam et dicerent utiliter a natura datam. Illa vero omnibus
15  I,27 |            excellentiae in eo, in quo natura eius a reliquis animantibus
16  I,28 |          autem personam imposuit ipsa natura magna cum excellentia praestantiaque
17  I,28 |           videbunt, nobis autem cum a natura constantiae, moderationis,
18  I,28 |               datae sint cumque eadem natura doceat non neglegere, quemadmodum
19  I,28 |              quod acutum et perspicax natura est, et id, quod ad hominum
20  I,28 |               enim vis animorum atque natura; una pars in appetitu posita
21  I,29 |             neque enim ita generati a natura sumus, ut ad ludum et iocum
22  I,30 |               promptu habere, quantum natura hominis pecudibus reliquisque
23  I,30 |      considerare volumus, quae sit in natura excellentia et dignitas,
24  I,30 |          etiam est duabus quasi nos a natura indutos esse personis; quarum
25  I,31 |              adversante et repugnante natura.~Omnino si quicquam est
26  I,31 |               incredibilem tribuisset natura gravitatem, eamque ipse
27  I,32 |             pubesceret, quod tempus a natura ad deligendum, quam quisque
28  I,33 |          rationem quoniam maximam vim natura habet, fortuna proximam,
29  I,33 |           ipsa mortalis cum immortali natura pugnare videatur. Qui igitur
30  I,33 |              sint imitanda, deinde si natura non feret, ut quaedam imitari
31  I,35 |      Principio corporis nostri magnam natura ipsa videatur habuisse rationem,
32  I,35 |         hominum verecundia. Quae enim natura occultavit, eadem omnes,
33  I,35 |        generis verecundia, praesertim natura ipsa magistra et duce.~
34  I,36 |     elaborandum est, ne animi motus a natura recedant, quod assequemur,
35  I,37 |             suavis, utrumque omnino a natura petundum est, verum alterum
36  I,41 |             fere deferri solet, quo a natura ipsa deducitur. In quibus
37  I,43 |     perspicienda cognoscendaque rerum natura, ut, si ei tractanti contemplantique
38  I,44 |   congregantur, sed cum congregabilia natura sint, fingunt favos, sic
39  I,44 |        homines, ac multo etiam magis, natura congregati adhibent agendi
40  I,44 |     necessitatem vitae, quod ea, quae natura desideraret, consequi sine
41 II,5  |               quorum studiis ea, quae natura desiderat, expleta cumulataque
42 II,9  |               placet animosque omnium natura et specie sua commovet maximeque
43 II,9  |            eas virtutes esse remur, a natura ipsa diligere cogimur. Atque
44 II,14 |         inhumanum, quam eloquentiam a natura ad salutem hominum et ad
45 II,20 | animadvertendum est diligentius, quae natura rerum sit. Nimirum enim
46 II,21 |      constitutae sunt. Nam, etsi duce natura congregabantur homines,
47 III,3 |          solitum eos, qui primum haec natura cohaerentia opinione distraxissent.
48 III,5 |          concessum est non repugnante natura, illud natura non patitur,
49 III,5 |              repugnante natura, illud natura non patitur, ut aliorum
50 III,5 |        augeamus.~Neque vero hoc solum natura, id est iure gentium, sed
51 III,6 |         consortio.~Atque etiam si hoc natura praescribit, ut homo homini,
52 III,8 |            convenientia et constantia natura desiderat aspernaturque
53 III,12|                si tibi non dico, quae natura deorum sit, qui sit finis
54 III,12|          meministi esse inter homines natura coniunctam societatem." "
55 III,17|             solum ius civile ductum a natura malitiam fraudemque vindicat,
56 III,17|           intellegitur, quoniam iuris natura fons sit, hoc secundum naturam
57 III,18|             verum hoc expedit", res a natura copulatas audebit errore
58 III,19|              adversante et repugnante natura.~
59 III,25|               Sic multa, quae honesta natura videntur esse, temporibus