Lib., Cap.

 1  I,7  |       usum hominum omnia creari, homines autem hominum causa esse
 2  I,7  |          devincire hominum inter homines societatem.~Fundamentum
 3  I,16 |     iudicando conciliat inter se homines coniungitque naturali quadam
 4  I,17 |    nationis, linguae, qua maxime homines coniunguntur. Interius etiam
 5  I,17 |         et benivolentia devincit homines [et] caritate.~Magnum est
 6  I,20 |     longeque principes et quidam homines severi et graves, nec populi
 7  I,26 |    facilioribus possint uti, sic homines secundis rebus effrenatos
 8  I,26 |       innumerabilia peccata, cum homines inflati opinionibus turpiter
 9  I,28 |         quemadmodum nos adversus homines geramus, efficitur ut et
10  I,28 |      quaedam reverentia adversus homines et optimi cuiusque et reliquorum.
11  I,28 |          partes sunt non violare homines, verecundiae non offendere,
12  I,30 |         genere (sunt enim quidam homines non re, sed nomine) sed
13  I,41 |        afferunt, adhibere doctos homines vel etiam usu peritos et,
14  I,44 |         sint, fingunt favos, sic homines, ac multo etiam magis, natura
15  I,45 |    intellegi potest non solum id homines solere dubitare, honestumne
16 II,1  |      earum rerum, quibus utuntur homines, facultatem, ad opes, ad
17 II,1  |        quo coeperat statu nec in homines non tam commutandarum quam
18 II,3  |   perspiciunt, ii saepe versutos homines et callidos admirantes,
19 II,3  |   proxime autem et secundum deos homines hominibus maxime utiles
20 II,3  |         non putant, iis exceptis homines hominibus obesse plurimum
21 II,3  |        esset, nisi iis muneribus homines fungerentur. Eademque ratione
22 II,4  |        aut quae commoditas, nisi homines adiuvarent, percipi posset?
23 II,4  |      belua usum habere possemus, homines certe fuerunt, nec hoc tempore
24 II,5  |        quanto plures deleti sint homines hominum impetu, id est bellis
25 II,5  |        habeat dubitationis, quin homines plurimum hominibus et prosint
26 II,6  |     videbitur.~Quaecumque igitur homines homini tribuunt ad eum augendum
27 II,6  |         ut cum reges popularesve homines largitiones aliquas proponunt,
28 II,6  |         Atque etiam subiciunt se homines imperio alterius et potestati
29 II,8  |       semen et causa deerit, dum homines perditi hastam illam cruentam
30 II,9  |          posse; hanc enim utilem homines existimant veramque prudentiam.
31 II,10 |        divitiae, paupertas omnes homines vehementissime permovent.
32 II,12 |     haberentur, nihil erat, quod homines iis auctoribus non posse
33 II,18 |       rei publicae est ornamento homines externos hoc liberalitatis
34 II,19 |         beneficiis obstringendos homines accommodata.~Atque huic
35 II,21 |       duce natura congregabantur homines, tamen spe custodiae rerum
36 III,2 | propositis, in quibus deliberare homines et consultare de officio
37 III,4 |  existimo Panaetium, cum dixerit homines solere in hac comparatione
38 III,6 |       iis enim constitutam inter homines societatem evertunt, cuius
39 III,12|        utilitas tua sit, celabis homines, quid iis adsit commoditatis
40 III,12|      quidem meministi esse inter homines natura coniunctam societatem." "
41 III,18|        Crassum et Q. Hortensium, homines eiusdem aetatis potentissimos.
42 III,28|              Caput 28~Pervertunt homines ea, quae sunt fundamenta