Lib., Cap.

 1  I,1  |         neque id in philosophia solum, sed etiam in dicendi exercitatione
 2  I,1  |       hortor, mi Cicero, ut non solum orationes meas, sed hos
 3  I,3  |     praetermissa sunt. Nec enim solum, utrum honestum an turpe
 4  I,4  |    quantum sensu movetur, ad id solum, quod adest quodque praesens
 5  I,5  |    adhibenda actio quaedam, non solum mentis agitatio. Is enim
 6  I,7  |        est a Platone, non nobis solum nati sumus ortusque nostri
 7  I,19 |       Platonis: "Non," inquit, "solum scientia, quae est remota
 8  I,20 |       cernitur in duobus, si et solum id, quod honestum sit, bonum
 9  I,22 |    quamquam haec quidem res non solum ex domestica est ratione --
10  I,25 |        in nostra re publica non solum seditiones, sed etiam pestifera
11  I,27 |        est honestas. Itaque non solum in hac parte honestatis,
12  I,28 |         se quisque sentiat, non solum arrogantis est sed etiam
13  I,28 |      qua disputamus; neque enim solum corporis, qui ad naturam
14  I,39 |      multiplicatam non repulsam solum rettulit, sed ignominiam
15  I,39 |   ceteris habenda ratio non sua solum, sed etiam aliorum, sic
16  I,40 |  praetorem, Sophocle, decet non solum manus sed etiam oculos abstinentes
17  I,44 |        ornati accessimus.~Neque solum vivi atque praesentes studiosos
18  I,45 | disputatis intellegi potest non solum id homines solere dubitare,
19 II,7  |          Nec vero huius tyranni solum, quem armis oppressa pertulit
20 II,7  |    patet neque ad incolumitatem solum, sed etiam ad opes et potentiam
21 II,12 |      Mihi quidem non apud Medos solum, ut ait Herodotus, sed etiam
22 II,12 |         pecuniae non quaerendae solum ratio est, verum etiam collocandae,
23 II,12 |         sumptus suppeditet, nec solum necessarios, sed etiam liberales,
24 II,22 |    abstinentiae non hominis est solum, sed etiam temporum illorum.
25 II,22 |       perituram, id videtur non solum Lacedaemoniis, sed etiam
26 II,23 |   publica dilaberetur. Nec vero solum ipsa cecidit, sed etiam
27 III,1 |     quam cum otiosus, nec minus solum, quam cum solus esset. Magnifica
28 III,1 | hominibus doctis accepimus, non solum ex malis eligere minima
29 III,1 |  consequebatur, nec otiosum nec solum umquam fuisse; nos autem,
30 III,3 |      potest. Nam, sive honestum solum bonum est, ut Stoicis placet,
31 III,3 |          Sed cum sit is, qui id solum bonum iudicet, quod honestum
32 III,5 |        augeamus.~Neque vero hoc solum natura, id est iure gentium,
33 III,8 |       honestum sit, id esse aut solum aut summum bonum, quod autem
34 III,10|         cum visum esset utilius solum quam cum altero regnare,
35 III,15|      rei familiaris. Neque enim solum nobis divites esse volumus,
36 III,17|      ante. Nec vero in praediis solum ius civile ductum a natura
37 III,29|   nervosius qui ista disserunt, solum audent malum dicere id,