Lib., Cap.

 1  I,2  |       consentiat et non interdum naturae bonitate vincatur, neque
 2  I,2  |       firma, stabilia, coniuncta naturae tradi possunt, nisi aut
 3  I,4  |         sincerumque sit, id esse naturae hominis aptissimum. Huic
 4  I,4  |          Nec vero illa parva vis naturae est rationisque, quod unum
 5  I,14 |    dicatur, qua quidem nihil est naturae hominis accommodatius, sed
 6  I,16 |    plurimum conferetur. Sed quae naturae principia sint communitatis
 7  I,20 |          ferre, ut nihil a statu naturae discedas, nihil a dignitate
 8  I,27 |    decorum velint esse, quod ita naturae consentaneum sit, ut in
 9  I,28 |  convenientiam conservationemque naturae; quam si sequemur ducem,
10  I,29 |           cui sunt subiecti lege naturae; a quibus non modo animi
11  I,30 |      aliae dissimilitudines sunt naturae morumque, minime tamen vituperandorum.~
12  I,31 |        nos studia nostra nostrae naturae regula metiamur; neque enim
13  I,31 |     metiamur; neque enim attinet naturae repugnare nec quicquam sequi,
14  I,32 |  felicitate quadam sive bonitate naturae sine parentium disciplina
15  I,33 |      deligendo genere vitae, sed naturae magis; multo enim et firmior
16  I,33 |          videatur. Qui igitur ad naturae suae non vitiosae genus
17  I,35 |         partes autem corporis ad naturae necessitatem datae aspectum
18  I,35 |     contexit atque abdidit.~Hanc naturae tam diligentem fabricam
19  I,43 |       Placet igitur aptiora esse naturae ea officia, quae ex communitate,
20  I,43 |        cognitio contemplatioque [naturae] manca quodam modo atque
21  I,45 | communitas, quae maxime est apta naturae ea sit etiam moderationi
22 III,3 |    Stoicis dicitur, convenienter naturae vivere, id habet hanc, ut
23 III,5 |         multo magis efficit ipsa naturae ratio, quae est lex divina
24 III,5 |        Ex quo efficitur, hominem naturae oboedientem homini nocere
25 III,6 |   continemur omnes et eadem lege naturae, idque ipsum si ita est,
26 III,6 |       est, certe violare alterum naturae lege prohibemur. Verum autem
27 III,6 |       inhumane feceris contraque naturae legem, sin autem is tu sis,
28 III,6 |         iniusta.~Itaque lex ipsa naturae, quae utilitatem hominum
29 III,11|          utile; est enim hominum naturae, quam sequi debemus, maxima
30 III,12|       sis et ea habeas principia naturae, quibus parere et quae sequi
31 III,17|   sanciri aut iure civili, tamen naturae lege sanctum est. Societas
32 III,17|         feruntur enim ex optimis naturae et veritatis exemplis.~Nam
33 III,28|         ea, quae sunt fundamenta naturae, cum utilitatem ab honestate