Lib., Cap.

 1  I,3  |       videtur esse utile. Cum enim utilitas ad se rapere, honestas contra
 2  I,42 |            inest aut non mediocris utilitas quaeritur ut medicina, ut
 3 III,2 |        fuisse, quia numquam posset utilitas cum honestate pugnare. De
 4 III,3 |            est quin numquam possit utilitas cum honestate contendere.
 5 III,4 | pulcherrimum existimat. Vicit ergo utilitas honestatem? Immo vero honestas
 6 III,6 |           propositum, ut eadem sit utilitas uniuscuiusque et universorum;
 7 III,8 |      utilitatis attulerit, tum non utilitas relinquenda est, sed intellegendum,
 8 III,8 |          tam secundum naturam quam utilitas, certe in eadem re utilitas
 9 III,8 |        utilitas, certe in eadem re utilitas et turpitudo esse non potest.
10 III,10|            placere deberet. Itaque utilitas valuit propter honestatem,
11 III,10|            honestatem, sine qua ne utilitas quidem esse potuisset.~At
12 III,12|        saepe causae, cum repugnare utilitas honestati videatur, ut animadvertendum
13 III,12|           et quae sequi debeas, ut utilitas tua communis sit utilitas
14 III,12|          utilitas tua communis sit utilitas vicissimque communis utilitas
15 III,12|      utilitas vicissimque communis utilitas tua sit, celabis homines,
16 III,20|           est, quod afferre tantum utilitas ista, quae dicitur, possit,
17 III,21|         Honestate igitur dirigenda utilitas est, et quidem sic, ut haec
18 III,21|         volgi opinionem quae maior utilitas quam regnandi esse possit,
19 III,22|       semper autem addebat "vincat utilitas". Potius doceret non esse
20 III,30|             Hic ea, quae videbatur utilitas, plus valuit quam honestas,
21 III,33|   decertandum est.~Nam si non modo utilitas, sed vita omnis beata corporis
22 III,33|             continetur, certe haec utilitas et quidem summa (sic enim
23 III,33|            quando ea, quae videtur utilitas, honestati repugnat, diiudicanda