Lib., Cap.

 1  I,1  |           tamen, ut ipse ad meam utilitatem semper cum Graecis Latina
 2  I,16 |       semper aliquid ad communem utilitatem afferendum. Sed quoniam
 3  I,20 |     omnis, amplitudo, addo etiam utilitatem, in posteriore est, causa
 4  I,23 |  cogitatione; in quo non minorem utilitatem afferunt, qui togati rei
 5  I,25 |      praecepta teneant: unum, ut utilitatem civium sic tueantur, ut
 6  I,25 | procuratio rei publicae ad eorum utilitatem, qui commissi sunt, non
 7  I,25 |    castigat, sed ad rei publicae utilitatem referri.~Cavendum est etiam
 8  I,43 |        quae pertinent ad hominum utilitatem, qua nihil homini esse debet
 9  I,44 |     sapientiae dediti ad hominum utilitatem suam intelligentiam prudentiamque
10 II,24 |   cognoscenda; pertinent enim ad utilitatem, de qua hoc libro disputatum
11 III,3 |     metiuntur, liceret ei dicere utilitatem aliquando cum honestate
12 III,4 |   honestatem? Immo vero honestas utilitatem secuta est. Itaque, ut sine
13 III,6 |   secundum eandem naturam omnium utilitatem esse communem. Quod si ita
14 III,6 |      autem is tu sis, qui multam utilitatem rei publicae atque hominum
15 III,6 |    Itaque lex ipsa naturae, quae utilitatem hominum conservat et continet,
16 III,8 |           ubi turpitudo sit, ibi utilitatem esse non posse. Quod si
17 III,11|  lapidibus obruerunt. Atque ille utilitatem sequi videbatur, sed ea
18 III,22|       senatui nostro qui numquam utilitatem a dignitate seiunxit, armis
19 III,28|          fundamenta naturae, cum utilitatem ab honestate seiungunt.
20 III,28|  seiungunt. Omnes enim expetimus utilitatem ad eamque rapimur nec facere
21 III,28|          religionis, quae tantam utilitatem perverteret. An ne turpiter
22 III,33|          igitur in pauca. Nam ut utilitatem nullam esse docuimus, quae