Lib., Cap.

 1  I,3  |      vitium in dividendo sit, duo praetermissa sunt. Nec enim
 2  I,6  | genere et naturali et honesto duo vitia vitanda sunt, unum,
 3  I,7  |        Sed iniustitiae genera duo sunt, unum eorum, qui inferunt,
 4  I,11 |      iura belli. Nam cum sint duo genera decertandi, unum
 5  I,15 |       iam profuerunt? Nam cum duo genera liberalitatis sint,
 6  I,25 |      publicae praefuturi sunt duo Platonis praecepta teneant:
 7  I,35 |      decorum.~Quibus in rebus duo maxime sunt fugienda, ne
 8  I,36 |      Cum autem pulchritudinis duo genera sint, quorum in altero
 9  I,37 |       habeamus, in voce autem duo sequamur, ut clara sit,
10 II,3  |        Ratione autem utentium duo genera ponunt, deorum unum,
11 II,9  |      quamquam ea quoque de re duo sunt nostri libri, sed attingamus,
12 II,14 |     aut ulciscendi gratia, ut duo Luculli, aut patrocinii,
13 II,16 |               Caput 16~Omnino duo sunt genera largorum, quorum
14 II,21 |    male, non esse in civitate duo milia hominum, qui rem haberent.
15 II,24 |    Athenis nuper est mortuus, duo praeterita censet esse a
16 III,4 |    commoventur. Nec vero, cum duo Decii aut duo Scipiones
17 III,4 |       vero, cum duo Decii aut duo Scipiones fortes viri commemorantur,
18 III,21|        et quidem sic, ut haec duo verbo inter se discrepare,
19 III,23|      Quid? si una tabula sit, duo naufragi, eique sapientes,