Lib., Cap.

 1  I,15 |      tamen inprimis, quo quisque animo, studio, benivolentia fecerit,
 2  I,18 |     splendidissimum videri, quod animo magno elatoque humanasque
 3  I,18 |          in laudibus, quae magno animo et fortiter excellenterque
 4  I,19 | impellitur, ut quisque altissimo animo est, gloriae cupiditate;
 5  I,20 |          ut cum ita sis affectus animo, ut supra dixi, res geras
 6  I,23 |          illud honestum, quod ex animo excelso magnificoque quaerimus,
 7  I,23 |        ut dicitur, sed praesenti animo uti et consilio nec a ratione
 8  I,29 |       tempore fit, ut si remisso animo, [severissimo] homine dignus,
 9  I,31 |  cupiebat, veniret. At Aiax, quo animo traditur, milies oppetere
10  I,32 | quaerimus quid deceat, complecti animo et cogitatione debemus;
11 II,7  |          Alexandrum Pheraeum quo animo vixisse arbitramur? qui,
12 II,10 |          utramque partem excelso animo magnoque despiciunt, cumque
13 II,13 |     contendere; quod eo firmiore animo facient, quia non modo non
14 III,2 |   magistri. Quare quantum coniti animo potes, quantum labore contendere,
15 III,10|  Phintiam Pythagoreos ferunt hoc animo inter se fuisse, ut, cum
16 III,21|       quas conscientiae labes in animo censes habuisse, quae vulnera?
17 III,32|      rebus afflictis tam excelso animo fuisset. Sic honestatis
18 III,32|         est enim ea, quae timido animo, humili, demisso fractoque