Lib., Cap.

 1  I,2  |    instituit, ut nihil habeat cum virtute coniunctum, idque suis commodis,
 2  I,12 |          era, quidve ferat Fors, ~Virtute experiamur. Et hoc simul
 3  I,27 |        idque intellegitur in omni virtute, quod deceat; quod cogitatione
 4  I,27 |          quod cogitatione magis a virtute potest quam re separari.
 5  I,27 |        totum illud quidem est cum virtute confusum, sed mente et cogitatione
 6 II,5  |         praestantium sapientia et virtute excitantur.~Etenim virtus
 7 II,6  |       enim se res habet, cum quod virtute effici debet, id temptatur
 8 II,10 |           ii, qui anteire ceteris virtute putantur et cum omni carere
 9 II,10 |           maioris partis animos a virtute detorquent et, dolorum cum
10 II,11 |       maxume iustitia, ex qua una virtute viri boni appellantur, mirifica
11 II,12 |         unum aliquem confugiebant virtute praestantem, qui cum prohiberet
12 II,15 |         altera ex arca, altera ex virtute depromitur, largitioque,
13 II,15 |      possis.~At qui opera, id est virtute et industria, benefici et
14 II,21 | inbecillitate aliorum, non nostra virtute valeamus.~
15 III,3 |           opinor, sententiam, cum virtute congruere semper, cetera
16 III,3 |     sapientibus est solis neque a virtute divelli umquam potest. In
17 III,22|         certamen fuisset, eum non virtute, sed scelere superatum.~