Lib., Cap.

 1  I,1  |         magnum attulimus adiumentum hominibus nostris, ut non modo Graecarum
 2  I,15 |           vivitur non cum perfectis hominibus planeque sapientibus, sed
 3  I,16 |             latissime quidem patens hominibus inter ipsos, omnibus inter
 4  I,44 |             virtus, quae constat ex hominibus tuendis, id est ex societate
 5  I,44 |             idcirco initam esse cum hominibus communitatem et societatem;
 6 II,3  |            et secundum deos homines hominibus maxime utiles esse possunt.~
 7 II,3  |        putant, iis exceptis homines hominibus obesse plurimum arbitrantur.~
 8 II,4  |  cecidissent, nisi communis vita ab hominibus harum rerum auxilia petere
 9 II,5  | dubitationis, quin homines plurimum hominibus et prosint et obsint, proprium
10 II,9  |   prudentiam. Iustis autem et fidis hominibus, id est bonis viris, ita
11 II,15 |    repudiandum est et saepe idoneis hominibus indigentibus de re familiari
12 II,15 |          debemus id, quod a nostris hominibus saepissime usurpatum iam
13 II,20 |                 Caput 20~Sed cum in hominibus iuvandis aut mores spectari
14 III,1 |         soli sumus. Sed quia sic ab hominibus doctis accepimus, non solum
15 III,5 |      existimat contra naturam fieri hominibus violandis, quid cum eo disseras,
16 III,12|           parte: "Quid ais? tu, cum hominibus consulere debeas et servire
17 III,31|            Torquatus appellatus, ab hominibus relegasset et ruri habitare