Lib., Cap.

 1  I,2  |          idque suis commodis, non honestate metitur, hic, si sibi ipse
 2  I,27 |        intellegimus, quod in omni honestate versatur, et aliud huic
 3 II,1  | Quemadmodum officia ducerentur ab honestate, Marce fili, atque ab omni
 4 III,2 |       numquam posset utilitas cum honestate pugnare. De quo alterum
 5 III,3 |       numquam possit utilitas cum honestate contendere. Itaque accepimus
 6 III,3 |          utilitatem aliquando cum honestate pugnare. Sed cum sit is,
 7 III,4 |           ea volunt praeponderari honestate, ii solent in deliberando
 8 III,11|           utilitatis species prae honestate contemnitur. Plena exemplorum
 9 III,11|          ea nulla erat repugnante honestate.~Themistocles post victoriam
10 III,12|   repugnetque plane an possit cum honestate coniungi. Eius generis hae
11 III,21|         civibus parens nominetur? Honestate igitur dirigenda utilitas
12 III,28|        naturae, cum utilitatem ab honestate seiungunt. Omnes enim expetimus
13 III,28|   possumus nisi in laude, decore, honestate utilia reperire, propterea
14 III,33|            sic enim censent), cum honestate pugnabit.~Nam ubi primum
15 III,33|  controversiam putaverunt, si cum honestate voluptatem tamquam cum homine
16 III,33|          nulla potest esse ei cum honestate coniunctio. Nam, ut tribuamus