| Table of Contents | Words: Alphabetical - Frequency - Inverse - Length - Statistics | Help | IntraText Library |
| Marcus Tullius Cicero De officiis IntraText - Concordances (Hapax - words occurring once) |
bold = Main text
Lib., Cap. grey = Comment text
1 I,34 | Caput 34~Et quoniam officia non eadem
2 I,35 | Caput 35~Sed quoniam decorum illud
3 I,36 | Caput 36~Cum autem pulchritudinis
4 I,37 | Caput 37~Et quoniam magna vis orationis
5 I,38 | Caput 38~Sed quomodo in omni vita
6 I,39 | Caput 39~Et quoniam omnia persequimur,
7 I,40 | Caput 40~Deinceps de ordine rerum
8 I,41 | Caput 41~Itaque ut in fidibus musicorum
9 I,42 | Caput 42~Iam de artificiis et quaestibus,
10 I,43 | Caput 43~Sed ab iis partibus, quae
11 I,44 | Caput 44~Atque illi ipsi, quorum
12 I,45 | Caput 45~Illud forsitan quaerendum
13 I,35 | foedum, eas contexit atque abdidit.~Hanc naturae tam diligentem
14 III,1 | quibus omnia redundant, abdimus nos quantum licet et saepe
15 II,3 | argentum effoderetur penitus abditum sine hominum labore et manu.~
16 I,6 | studio a rebus gerendis abduci contra officium est. Virtutis
17 III,33| propediem, ut spero, et dum aberis, absens loquar. Vale igitur,
18 III,18| perviderit, ab hoc nulla fraus aberit, nullum facinus. Sic enim
19 I,28 | sequemur ducem, nunquam aberrabimus sequemurque et id, quod
20 I,37 | igitur opera est, ut, etiamsi aberrare ad alia coeperit, ad haec
21 II,24 | detur, aliis auferatur, aberunt ii, qui rem publicam tuebuntur,
22 III,20| cum a spe consulatus longe abesset et iam septimum annum post
23 II,18 | plus etiam, quam liceat, abhorrentem. Est enim non modo liberale
24 I,35 | sequamur et ab omni, quod abhorret ab oculorum auriumque approbatione
25 I,43 | illa omnia relinquat atque abiciat, etiamsi dinumerare se stellas
26 III,14| ante pedes Pythii pisces abiciebantur.~Tum Canius "quaeso", inquit, "
27 III,26| vero istam contemnendam et abiciendam, quoniam quae honesta non
28 I,29 | transeunt. relinquunt enim et abiciunt oboedientiam nec rationi
29 I,21 | adiumenta rerum gerendarum, abiecta omni cunctatione adipiscendi
30 I,34 | vivere neque summissum et abiectum neque se efferentem, tum
31 III,10| collegae Brutus imperium abrogabat, poterat videri facere id
32 III,33| ut spero, et dum aberis, absens loquar. Vale igitur, mi
33 I,37 | evenire, cum studiose de absentibus detrahendi causa aut per
34 III,7 | operi inchoato, prope tamen absoluto, tamquam fastigium imponimus,
35 III,4 | appellant, perfectum atque absolutum est et, ut idem dicunt,
36 III,2 | Apelles inchoatam reliquisset, absolveret (oris enim pulchritudo reliqui
37 III,2 | divisione tripertita duas partes absolverit, huic necesse est restare
38 II,22 | Africanum Panaetius, quod fuerit abstinens. Quidni laudet? Sed in illo
39 I,40 | solum manus sed etiam oculos abstinentes habere." Atqui hoc idem
40 II,22 | publicae praesunt, quam abstinentia et continentia.~Qui vero
41 II,22 | in illo alia maiora; laus abstinentiae non hominis est solum, sed
42 III,17| ignoratione omnium proposita abstinere possit iniuria.~
43 III,1 | cogitatione tacita a solitudine abstrahamur, ad hanc scribendi operam
44 III,6 | si fame ipse conficiatur, abstulerit cibum alteri homini ad nullam
45 I,16 | societate, neque ulla re longius absumus a natura ferarum, in quibus
46 II,16 | quo multa praeclare, illud absurde: est enim multus in laudanda
47 I,22 | pertinet. Mihi quidem certe vir abundans bellicis laudibus, Cn. Pompeius,
48 III,5 | in maximis voluptatibus, abundantem omnibus copiis, ut excellas
49 I,1 | Cratippum idque Athenis abundare oportet praeceptis institutisque
50 II,3 | vero et earum rerum quibus abundaremus, exportatio, et earum quibus
51 III,4 | honestum. Nobis autem nostra Academia magnam licentiam dat, ut,
52 III,4 | quondam idem erant, qui Academici, quae honesta sunt, anteponuntur
53 I,2 | ea praeceptio Stoicorum, Academicorum, Peripateticorum, quoniam
54 I,25 | irascamur aut intempestive accedentibus aut impudenter rogantibus
55 I,25 | numquam enim iratus qui accedet ad poenam mediocritatem
56 III,1 | voluntate certe proxime accedimus. Nam et a re publica forensibusque
57 I,16 | Quasi lumen de suo lumine accendat, facit. ~Nihilo minus ipsi
58 I,16 | minus ipsi lucet, cum illi accenderit.~Una ex re satis praecipit,
59 II,20 | ipsi quamvis magnum aliquod acceperint, atque etiam a se aut postulari
60 III,23| sapiens adulterinos nummos acceperit imprudens pro bonis, cum
61 III,26| liberis, quam calamitatem accepisset in bello communem fortunae
62 II,13 | celebritatis et nominis aut a patre acceptam, quod tibi, mi Cicero, arbitror
63 I,17 | beneficiis ultro et citro datis acceptis, quae et mutua et grata
64 I,15 | facere possit sine iniuria.~Acceptorum autem beneficiorum sunt
65 I,44 | instructi ad eam et ornati accessimus.~Neque solum vivi atque
66 III,3 | utilitatis, eorum neque accessione meliorem vitam fieri nec
67 I,39 | Hanc Scaurus demolitus accessionem adiunxit aedibus. Itaque
68 II,3 | haberemus, nisi manus et ars accessisset, nec iis sine hominum administratione
69 I,34 | libidinum intemperantia accessit, duplex malum est, quod
70 I,9 | ne ad rem publicam quidem accessuros putant nisi coactos. Aequius
71 II,23 | quod nunquam antea apud eos acciderat, necaverunt, exque eo tempore
72 I,33 | deligendo genere vitae. Quod si acciderit (potest autem accidere)
73 III,14| Itaque heri mirabar quid accidisset."~Stomachari Canius, sed
74 I,8 | quae repentino aliquo motu accidunt, quam ea, quae meditata
75 I,12 | experiamur. Et hoc simul accipe dictum: ~Quorum virtuti
76 I,20 | expetenda ac potius aut non accipienda interdum aut deponenda non
77 I,16 | quae sunt iis utilia, qui accipiunt, danti non molesta. Quare
78 III,28| Deinde illud etiam apud Accium: ~"Fregistin fidem?~Neque
79 III,21| regno, pauci benivoli inquit Accius. At cui regno? quod a Tantalo
80 I,32 | nobismet ipsis iudicio nostro accommodamus. nam regna, imperia, nobilitatem,
81 II,8 | cuiusque vitam institutam accommodandum est, a multisne opus sit
82 I,4 | quodque praesens est se accommodat, paulum admodum sentiens
83 II,19 | beneficiis obstringendos homines accommodata.~Atque huic arti finitima
84 I,28 | probandi, qui item ad naturam accommodati sunt.~Duplex est enim vis
85 I,40 | compositionem rerum aptis et accommodatis locis. Locum autem actionis
86 I,28 | ad hominum consociationem accommodatum, et id, quod vehemens atque
87 II,10 | opinionem communem omnis accommodatur oratio. Quam ob rem, ut
88 I,31 | enim non optumas, sed sibi accomodatissimas fabulas eligunt; qui voce
89 I,21 | et ad magnas res gerendas accomodaverunt.~Quapropter et iis forsitan
90 III,10| quoad per leges liceat, accomodet.~Cum vero iurato sententia
91 I,35 | status, incessus, sessio, accubitio, vultus, oculi, manuum motus
92 I,2 | philosophia et gravia et utilia accurate copioseque a philosophis
93 III,2 | controversia de officiis accuratissime disputavit quemque nos correctione
94 II,2 | philosophiam cohortamur, accuratius disputari solent, quod alio
95 III,31| negotium exhiberi patri, accurisse Romam et cum primo luci
96 III,23| faciat. Si nihil proficiet, accusabit, minabitur etiam; ad extremum,
97 II,14 | Sardis in Albucio Iulius. In accusando etiam M. Aquilio L. Fufii
98 II,15 | Alexandrum filium Philippus accusat, quod largitione benivolentiam
99 II,14 | ad famam committere, ut accusator nominere; quod contigit
100 I,20 | est, et ea, quae videntur acerba, quae multa et varia in
101 III,8 | ipsius turpitudinis, quae acerbissima est, non vident.~Quam ob
102 I,25 | Africanum et Q. Metellum sine acerbitate dissensio.~Nec vero audiendi
103 I,38 | etiam illud ipsum, quod acerbitatis habet obiurgatio, significandum
104 II,18 | esse, tum in exigendo non acerbum in omnique re contrahenda,
105 III,32| videntur utilia, vincuntur.~C. Acilius autem, qui Graece scripsit
106 I,31 | quisque igitur noscat ingenium acremque se et bonorum et vitiorum
107 I,41 | minima sentiunt, sic nos, si acres ac diligentes iudices esse
108 I,38 | maiore et verborum gravitate acriore, id agendum etiam, ut ea
109 II,7 | occultis de honore suffragiis. Acriores autem morsus sunt intermissae
110 I,35 | formositate, ordine, ornatu ad actionem apto, difficilibus ad eloquendum,
111 I,29 | eam, quae ab honestatis actionibus non sit aliena, sic in ipso
112 III,16| in arce augurium augures acturi essent iussissentque Ti.
113 I,40 | Ut si qui, cum causam sit acturus, in itinere aut in ambulatione
114 III,1 | adferunt ceteris, illum acuebant, otium et solitudo. Vellem
115 III,9 | illi quidem, sed non satis acuti, fictam et commenticiam
116 III,12| discipulo eius, homini acutissimo; Antipatro omnia patefacienda,
117 I,28 | sequemurque et id, quod acutum et perspicax natura est,
118 I,32 | constituit, quod maxime adamavit. Itaque ante implicatur
119 III,22| esse dicebat, semper autem addebat "vincat utilitas". Potius
120 I,18 | officiorum esse possimus et addendo deducendoque videre, quae
121 III,17| iis arbitriis, in quibus adderetur EX FIDE BONA, fideique bonae
122 I,12 | Quid ad hanc mansuetudinem addi potest, eum, quicum bellum
123 III,10| destinavisset et is, qui morti addictus esset, paucos sibi dies
124 III,31| dies ad dictaturam gerendam addidisset; criminabatur etiam, quod
125 III,15| dixit se pluris aestumare; addidit centum milia. Nemo est,
126 I,4 | aliquid videre, audire, addiscere cognitionemque rerum aut
127 III,15| lege iudiciis, in quibus additur ex fide bona. Reliquorum
128 I,20 | splendor omnis, amplitudo, addo etiam utilitatem, in posteriore
129 III,4 | inter se comparare et in his addubitare turpissimum est. Quid ergo
130 I,24 | adipiscare re explicata boni quam addubitata mali. Periculosae autem
131 III,16| mancipio Marius non dixerat; adducta res in iudicium est. Oratam
132 I,13 | quid singuli temporibus adducti hosti promiserunt, est in
133 I,8 | iniuria est.~Maxime autem adducuntur plerique, ut eos iustitiae
134 III,20| in invidiam falso crimine adduxerit.~Ne noster quidem Gratidianus
135 III,24| ut antequam hereditatem adeat luce palam in foro saltet,
136 III,16| demoliri iussus, arbitrum illum adegit QUICQUID SIBI DARE FACERE
137 II,15 | quanta odia eorum, quibus ademerunt.~Quam ob rem nec ita claudenda
138 II,22 | quam illi, quibus iniuste ademptum est, idcirco plus etiam
139 I,11 | hostibus pugnare non poterat.~Adeo summa erat observatio in
140 I,1 | aliquantum se arbitrentur adeptos et ad dicendum et ad iudicandum.~
141 II,17 | solebat se sine ullo munere adeptum esse omnia, quae haberentur
142 I,19 | insidiis et malitia, laudem est adeptus: nihil enim honestum esse
143 I,37 | revocetur oratio, sed utcumque aderunt; neque enim isdem de rebus
144 I,36 | magna significatio fit non adesse constantiam. Sed multo etiam
145 I,4 | movetur, ad id solum, quod adest quodque praesens est se
146 I,24 | stultius. Quapropter in adeundis periculis consuetudo imitanda
147 II,14 | conciliet animos comitas adfabilitasque sermonis. Extant epistolae
148 III,14| se quisque, quod ceperat, adferebat; ante pedes Pythii pisces
149 III,11| consilium, quod Themistocles adferret, sed minime honestum. Itaque
150 III,1 | languere patior, quam mihi adfert necessitas, non voluntas.~
151 II,13 | aetate qui exercentur, laude adfici solent, ut de Demosthene
152 II,10 | cura est.~Admiratione autem adficiuntur ii, qui anteire ceteris
153 II,2 | quae contra improbare atque adfirmandi arrogantiam vitantem fugere
154 II,18 | adiuvari volent, non ne adfligantur, sed ut altiorem gradum
155 II,1 | utile]. De quibus dicere adgrediar, si pauca prius de instituto
156 I,21 | autem negotiis priusquam adgrediare, adhibenda est praeparatio
157 I,25 | ita iustitiae honestatique adhaerescet, ut, dum ea conservet, quamvis
158 I,37 | si seriis, severitatem adhibeat, si iocosis leporem. In
159 I,6 | omnes autem velle debent -- adhibebit ad considerandas res et
160 III,9 | tamquam tormenta quaedam adhibemus, ut si responderint se impunitate
161 III,2 | potest habere dubitationem, adhibendumne fuerit hoc genus, quod in
162 I,44 | magis, natura congregati adhibent agendi cogitandique sollertiam.
163 I,5 | modum quendam et ordinem adhibentes, honestatem et decus conservabimus.~
164 III,30| vero forti viro vis possit adhiberi. Cur igitur ad senatum proficiscebatur,
165 I,29 | quidem, si rerum turpitudo adhibetur et verborum obscenitas.
166 III,2 | quemque nos correctione quadam adhibita potissimum secuti sumus,
167 III,14| qui orationis vanitatem adhibuerunt? C. Canius, eques Romanus,
168 III,20| praetorium tribuni plebi adhibuissent, ut res nummaria de communi
169 II,23 | cum Sicyonem attulisset, adhibuit sibi in consilium quindecim
170 I,11 | bellum faciendum locus ipse adhortari. Mea quidem sententia paci,
171 | adhuc
172 I,32 | doctrinae et ingenii gloriam adiecit. fit autem interdum, ut
173 II,23 | iniuria, iudicavit neque illis adimi nec iis non satis fieri,
174 II,22 | esse non potest, cum aliis adimuntur, aliis condonantur pecuniae,
175 I,7 | faciendam aggrediuntur, ut adipiscantur ea, quae concupiverunt;
176 II,15 | quae valeant ad gloriam adipiscendam, deinceps de beneficentia
177 I,21 | abiecta omni cunctatione adipiscendi magistratus et gerenda res
178 II,24 | rei publicae magnam ipsi adipiscentur et gratiam et gloriam.~In
179 II,5 | Atque ut magnas utilitates adipiscimur conspiratione hominum atque
180 I,19 | laboribus susceptis periculisque aditis non quasi mercedem rerum
181 I,10 | quod erat, populo Romano adiudicavit. Decipere hoc quidem est,
182 II,5 | Alexander, quos negat sine adiumentis hominum tantas res efficere
183 I,1 | videmur, magnum attulimus adiumentum hominibus nostris, ut non
184 III,8 | attenderis, turpitudinem videas adiunctam ei rei, quae speciem utilitatis
185 II,12 | esset opinio multitudinis. Adiuncto vero, ut idem etiam prudentes
186 II,25 | fieri solere recteque hoc adiunctum esse exquirendorum officiorum
187 II,5 | hominum et ad usus suos adiungere. Itaque, quae in rebus inanimis
188 I,4 | comparat rebusque praesentibus adiungit atque adnectit futuras,
189 I,32 | quas supra dixi, tertia adiungitur, quam casus aliqui aut tempus
190 III,3 | ad exquirendum officium adiunxerit an secus, de eo fortasse
191 I,9 | generibus iniustitiae propositis adiunximus causas utriusque generis
192 I,39 | Scaurus demolitus accessionem adiunxit aedibus. Itaque ille in
193 II,15 | plures ad benigne faciendum adiutores habebunt, dein consuetudine
194 III,9 | reginae stuprum intulit eaque adiutrice regem dominum interemit,
195 I,22 | adiuverit, at ille vere [a] se adiutum Themistoclem; est enim bellum
196 I,33 | Eam mutationem si tempora adiuvabunt, facilius commodiusque faciemus;
197 II,4 | commoditas, nisi homines adiuvarent, percipi posset? Nam et
198 II,23 | impetravit, ut grandi pecunia adiuvaretur. Quam cum Sicyonem attulisset,
199 II,18 | calamitate. In iis tamen, qui se adiuvari volent, non ne adfligantur,
200 I,18 | debeantur, ut vicinum citius adiuveris in fructibus percipiendis
201 I,22 | dixerit, in quo ipse Areopagum adiuverit, at ille vere [a] se adiutum
202 III,7 | relictam explebimus nullis adminiculis, sed, ut dicitur, Marte
203 II,21 | erit ei, qui rem publicam administrabit, ut suum quisque teneat
204 I,21 | publica recesserunt, cum eius administrandae potestatem aliis laudemque
205 II,9 | quandoquidem ea in rebus maioribus administrandis adiuvat plurimum.~Summa
206 I,26 | et eos, qui rem publicam administrarent, delectarentur re sua familiari,
207 I,25 | uter potius rem publicam administraret, ut si nautae certarent,
208 I,25 | causa severitas, sine qua administrari civitas non potest. omnis
209 I,26 | publicas regant, quod earum administratio latissime pateat ad plurimosque
210 II,3 | accessisset, nec iis sine hominum administratione uteremur. Neque enim valitudinis
211 II,11 | haec animi despicientia admirabilitatem magnam facit et maxume iustitia,
212 I,4 | rerum aut occultarum aut admirabilium ad beate vivendum necessariam
213 II,14 | modestia gravitas nihil admirabilius fieri potest, eoque magis,
214 II,3 | versutos homines et callidos admirantes, malitiam sapientiam iudicant.
215 I,20 | honestum decorumque sit aut admirari aut optare aut expetere
216 II,11 | ob eandem causam fidem et admirationem, quod eas res spernit et
217 III,19| transferat, detrahet. Hoc qui admiratur, is se, quid sit vir bonus,
218 II,16 | pecuniarum effusiones non admiremur, quae fiunt ad multitudinem
219 II,10 | convertit et rapit, tum quis non admiretur splendorem pulcritudinemque
220 I,39 | hospites multi recipiendi et admittenda hominum cuiusque modi multitudo,
221 III,25| quam tam taetrum facinus admittendum fuit. Ergo et promissa non
222 II,19 | patrocinia late patent.~Admonebat me res, ut hoc quoque loco
223 II,19 | industria.~Iam illud non sunt admonendi, (est enim in promptu),
224 I,40 | facile apparet nec magnopere admonitionem et praecepta desiderat;
225 II,10 | detorquent et, dolorum cum admoventur faces, praeter modum plerique
226 I,4 | praesentibus adiungit atque adnectit futuras, facile totius vitae
227 I,33 | Africani, qui hunc Paulo natum adoptavit, propter infirmitatem valetudinis
228 III,14| Canius; opipare a Pythio adparatum convivium, cumbarum ante
229 I,6 | agitatio mentis, quae numquam adquiescit, potest nos in studiis cognitionis
230 III,5 | vitae pertineat, quam alteri adquirere, concessum est non repugnante
231 III,10| se ad amicitiam tertium adscriberent.~Cum igitur id, quod utile
232 III,26| neglexit fidem. ~Furere adsimulare, ne coiret, institit. ~Quod
233 III,4 | occidere? Num igitur se adstrinxit scelere, si qui tyrannum
234 III,5 | alteri detraxerit, sibi adsumat.~Etenim multo magis est
235 I,38 | fieri possunt neque is, qui adsunt, probari. Deforme etiam
236 II,16 | omnesque mirari, sed cum adtenderint, veniam necessitati dare,
237 I,26 | patefaciamus aures neve adulari nos sinamus, in quo falli
238 III,31| remotisque arbitris ad se adulescentem iussit venire. At ille,
239 II,13 | favetur.~Prima est igitur adulescenti commendatio ad gloriam,
240 I,32 | difficillima. Ineunte enim adulescentia, cum est maxima inbecillitas
241 II,13 | ad imitandum.~P. Rutilii adulescentiam ad opinionem et innocentiae
242 I,34 | dicendum est. Est igitur adulescentis maiores natu vereri exque
243 I,15 | diligamur, sed benivolentiam non adulescentulorum more ardore quodam amoris,
244 I,35 | Latrocinari, fraudare, adulterare re turpe est, sed dicitur
245 III,23| Quaerit etiam, si sapiens adulterinos nummos acceperit imprudens
246 II,7 | tonsorios candente carbone sibi adurebat capillum? quid Alexandrum
247 II,23 | restituit remque publicam adventu suo liberavit. Sed cum magnam
248 I,9 | nobis ipsis aut prospera aut adversa eveniunt, quam illa, quae
249 I,24 | in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est, subvenire
250 I,25 | Idemque praecipit, "ut eos adversarios existimemus, qui arma contra
251 III,22| bellum perfuga unus et gravem adversarium imperii sustulisset, sed
252 I,21 | rebus egent, et quia si quid adversi eveniat, tam graviter cadere
253 II,18 | quaerit nullis suis rebus adversis.~Propensior benignitas esse
254 III,12| magnum frumenti numerum advexerit in Rhodiorum inopia et fame
255 III,12| velle quam optime vendere. "Advexi, evi, vendo meum non pluris,
256 I,10 | constitueris, cuipiam te advocatum in rem praesentem esse venturum
257 I,12 | dis.~Regalis sane et digna Aeacidarum genere sententia.~
258 I,28 | et fit et dicitur, ut si Aeacus aut Minos diceret: ~oderint,
259 III,13| emptoribus venditor non dixerit aedesque vendiderit pluris multo.
260 I,39 | demolitus accessionem adiunxit aedibus. Itaque ille in suam domum
261 I,39 | ad quem accommodanda est aedificandi descriptio et tamen adhibenda
262 II,4 | coetu non potuissent nec aedificari nec frequentari, ex quo
263 II,23 | ita? ut, cum ego emerim, aedificarim, tuear, impendam, tu me
264 I,39 | accepimus, quod praeclaram aedificasset in Palatio et plenam dignitatis
265 III,13| si illa nec bona est nec aedificata ratione, multo minus, qui
266 III,13| proscribunt villam bonam beneque aedificatam non existimantur fefellisse,
267 I,39 | est, praesertim si ipse aedifices, ne extra modum sumptu et
268 II,16 | dives tum copiis functus est aedilicio maximo munere, et paulo
269 II,17 | turpi iactura, quando erat aedilis, nec maxima liberavit. Sed
270 II,16 | Mucio magnificentissima aedilitate functus est, deinde C. Claudius
271 II,16 | temporibus, ut splendor aedilitatum ab optimis viris postuletur.
272 III,17| furtis, praestat edicto aedilium. Heredum alia causa est.~
273 III,11| imminebat propter propinquitatem Aegina Piraeo. Sed nihil, quod
274 III,11| Athenienses, qui sciverunt, ut Aeginetis, qui classe valebant, pollices
275 II,4 | esse potuisset? Qui enim aegris subveniretur, quae esset
276 I,20 | cupiditate et metu, tum etiam aegritudine et voluptate nimia et iracundia,
277 I,24 | medicorum est, qui leviter aegrotantes leniter curant, gravioribus
278 I,10 | venturum atque interim graviter aegrotare filius coeperit, non sit
279 III,9 | descendit in illum hiatum aeneumque equum, ut ferunt fabulae,
280 II,4 | moresque constituti, tum iuris aequa discriptio certaque vivendi
281 II,11 | observent. Itaque propter aequabilem praedae partitionem et Bardulis
282 I,25 | vero populis et in iuris aequabilitate exercenda etiam est facilitas
283 II,11 | archipirata dicitur, nisi aequabiliter praedam dispertiat, aut
284 III,1 | Cato, qui fuit eius fere aequalis, numquam se minus otiosum
285 I,1 | libros, qui iam illis fere se aequarunt, studiose legas, -- vis
286 II,21 | Capitalis oratio est ad aequationem bonorum pertinens, qua peste
287 II,11 | quae sunt his contraria, aequitati anteponit. Maximeque admirantur
288 I,34 | Privatum autem oportet aequo et pari cum civibus iure
289 I,11 | maiores nostri Tusculanos, Aequos, Volscos, Sabinos, Hernicos
290 II,21 | nostros saepe fiebat propter aerarii tenuitatem assiduitatemque
291 I,13 | vixit, quod peierassent in aerariis reliquerunt, nec minus illum,
292 I,31 | memini, Antiopam, non saepe Aesopus Aiacem. ergo histrio hoc
293 II,23 | sua amiserant, perfecitque aestumandis possessionibus, ut persuaderet
294 III,15| fecisset, dixit se pluris aestumare; addidit centum milia. Nemo
295 I,1 | dicere, quoniam in eo studio aetatem consumpsi, si id mihi assumo,
296 I,12 | itemque adversus hostem aeterna auctoritas. Quid ad hanc
297 I,31 | in omni sermone omnibus affabilem [et iocundum] esse se vellet!
298 III,6 | utilior quam animi talis affectio, neminem ut violem commodi
299 I,41 | aliquo honore aut imperio affectos observare et colere debemus,
300 I,20 | est res, ut cum ita sis affectus animo, ut supra dixi, res
301 I,3 | distrahatur in deliberando animus afferatque ancipitem curam cogitandi.~
302 I,16 | aliquid ad communem utilitatem afferendum. Sed quoniam copiae parvae
303 II,3 | maior hominum vitae potuit afferri.~Summa quidem auctoritate
304 I,20 | et securitas adsit, quae affert cum constantiam tum etiam
305 I,7 | id fecerit, ipse aliquo afficiatur incommodo. Maximam autem
306 I,23 | Exercendum tamen corpus et ita afficiendum est, ut oboedire consilio
307 II,11 | praesidiis saepti multis afficientur iniuriis.~Atque iis etiam,
308 I,17 | exeunt. Sequuntur conubia et affinitates ex quibus etiam plures propinqui;
309 III,29| maxima auctoritate philosophi affirmant. Quorum quidem testem non
310 III,29| affirmatio religiosa; quod autem affirmate, quasi deo teste promiseris,
311 III,29| intellegi. Est enim ius iurandum affirmatio religiosa; quod autem affirmate,
312 III,32| populusque Romanus rebus afflictis tam excelso animo fuisset.
313 II,6 | optatos et cum reflavit, affligimur. Haec igitur ipsa fortuna
314 I,43 | sapienti, ut omnium rerum affluentibus copiis [quamvis] omnia,
315 I,41 | publice venerit. Ad summam, ne agam de singulis, totius generis
316 III,25| fuit luctibus.~Quid? quod Agamemnon cum devovisset Dianae, quod
317 I,29 | inconsiderate neglegenterque agamus. neque enim ita generati
318 II,9 | prospicere credimus et cum res agatur in discrimenque ventum sit,
319 I,44 | natura congregati adhibent agendi cogitandique sollertiam.
320 III,14| et Pythius et omnes aliud agentes, aliud simulantes perfidi,
321 II,11 | homini atque in agro vitam agenti opinio iustitiae necessaria
322 I,7 | condicione, sorte; ex quo fit, ut ager Arpinas Arpinatium dicatur,
323 I,10 | locutum, ne cupide quid agerent, ne appetenter, atque ut
324 II,12 | dicebat esse, si quis id ageret, ut qualis haberi vellet,
325 III,2 | honestumne id esset, de quo ageretur, an turpe, altero utilene
326 II,5 | Themistocles, Pericles, Cyrus, Agesilaos, Alexander, quos negat sine
327 I,7 | partem ad iniuriam faciendam aggrediuntur, ut adipiscantur ea, quae
328 II,23 | Lysandrum ephorum expulerunt, Agim regem, quod nunquam antea
329 II,3 | notissimam.~Hoc autem de quo nunc agimus, id ipsum est, quod utile
330 II,15 | pecunia corrupisses? An tu id agis, ut Macedones non te regem
331 III,1 | intellegi debet illum mentis agitatione investigationeque earum
332 I,24 | Idque est viri magni rebus agitatis punire sontes, multitudinem
333 III,17| excitaturus non sis, nec agitaturus? Ipsae enim ferae nullo
334 I,15 | iis, in quibus praeclare agitur, si sunt simulacra virtutis,
335 I,1 | Theophrasti discipulum possis agnoscere. Nos autem quantum in utroque
336 II,23 | Africani nepotes, nonne agrariae contentiones perdiderunt?~
337 I,36 | nimis, tantum quae fugiat agrestem et inhumanam neglegentiam.
338 II,3 | curatio neque navigatio, neque agricultura neque frugum fructuumque
339 II,7 | noster, sed in quem universa Agrigentinorum multitudo impetum fecit.
340 II,11 | solitario homini atque in agro vitam agenti opinio iustitiae
341 II,4 | derivationes fluminum, agrorum inrigationes, moles oppositas
342 II,22 | autem habet aequitatem, ut agrum multis annis aut etiam saeculis
343 I,33 | Nam cum in omnibus quae aguntur, ex eo, quomodo quisque
344 III,26| bello, tamen haec audiat ab Aiace ~"Cuius ipse princeps iuris
345 I,31 | Antiopam, non saepe Aesopus Aiacem. ergo histrio hoc videbit
346 I,31 | quod cupiebat, veniret. At Aiax, quo animo traditur, milies
347 III,12| ratio ex altera parte: "Quid ais? tu, cum hominibus consulere
348 II,13 | in bello cum te Pompeius alae [alteri] praefecisset, magnam
349 II,14 | pro Siculis, pro Sardis in Albucio Iulius. In accusando etiam
350 III,23| sed haec, mendacem esse, aleatorem, furacem, ebriosum. Alteri
351 | aliae
352 I,34 | disparibus aetatibus tribuuntur aliaque sunt iuvenum, alia seniorum,
353 | alicui
354 I,9 | enim difficilis cura rerum alienarum. Quamquam Terentianus ille
355 II,15 | enim dando egere coeperunt, alienis bonis manus afferre coguntur.
356 I,13 | videtur; utrumque homine alienissimum, sed fraus odio digna maiore.
357 II,7 | tenendas quam diligi nec alienius quam timeri. Praeclare enim
358 II,23 | continere. Habitent gratis in alieno. Quid ita? ut, cum ego emerim,
359 II,6 | popularesve homines largitiones aliquas proponunt, aut postremo
360 | aliquos
361 III,24| sanus factus sit et annis aliquot post inciderit in eundem
362 I,30 | hominis autem mens discendo alitur et cogitando, semper aliquid
363 | aliunde
364 I,43 | cognitione dignissimas subito sit allatum periculum discrimenque patriae,
365 III,31| nuntiatum, qui illum iratum allaturum ad se aliquid contra patrem
366 II,6 | studia ad utilitates nostras allicere atque excitare possimus.
367 II,14 | animos ad benivolentiam alliciant militesque blande appellando [
368 I,17 | quamquam omnis virtus nos ad se allicit facitque, ut eos diligamus,
369 III,29| praeclare Ennius: ~"O Fides alma apta pinnis et ius iurandum
370 I,32 | cerneret vias, unam Voluptatis, alteram Virtutis, utram ingredi
371 II,18 | non ne adfligantur, sed ut altiorem gradum ascendant, restricti
372 I,19 | iniustas impellitur, ut quisque altissimo animo est, gloriae cupiditate;
373 I,16 | humanae, repetendum videtur altius. Est enim primum quod cernitur
374 I,17 | efficit. Nihil autem est amabilius nec copulatius, quam morum
375 I,9 | nisi nosmet ipsos valde amabimus, iudicare. Est enim difficilis
376 II,8 | familiaritates habere fidas amantium nos amicorum. haec enim
377 I,20 | animi tamque parvi quam amare divitias, nihil honestius
378 III,18| quamquam alterum vivum amavi, alterum non odi mortuum.~
379 I,40 | acturus, in itinere aut in ambulatione secum ipse meditetur, aut
380 III,21| honestam quis esse dicit, amens est; probat enim legum et
381 II,14 | dominantis opes pro Sex. Roscio Amerino fecimus, quae, ut scis,
382 I,26 | fideliter, vere hominum amice.~
383 I,18 | sit, propinquum potius et amicum quam vicinum defenderis.
384 II,23 | tenebant, et eorum, qui sua amiserant, perfecitque aestumandis
385 II,1 | rei publicae summos viros amisissem, nec me angoribus dedidi,
386 I,24 | Lacedaemonios classe illa amissa aliam parare posse, se fugere
387 II,8 | exteris nationibus ad exemplum amissi imperii portari in triumpho
388 III,5 | mortem, paupertatem, dolorem, amissionem etiam liberorum, propinquorum,
389 I,11 | sacramento, quia priore amisso iure cum hostibus pugnare
390 III,20| boni et splendorem et nomen amittas? Quid est, quod afferre
391 II,22 | habeat, qui autem habuit amittat?~
392 II,9 | suppetit; vehementer autem amor multitudinis commovetur
393 I,11 | militabat, dimisit. Sed cum amore pugnandi in exercitu remansisset,
394 I,4 | inprimis praecipuum quendam amorem in eos, qui procreati sunt
395 I,5 | oculis cerneretur, mirabiles amores ut ait Plato, excitaret
396 I,15 | adulescentulorum more ardore quodam amoris, sed stabilitate potius
397 II,7 | potentiam valet plurimum, id amplectamur, ut metus absit, caritas
398 I,8 | Nec vero rei familiaris amplificatio nemini nocens vituperanda
399 II,17 | quodam modo gloriari; nam pro amplitudine honorum, quos cunctis suffragiis
400 I,21 | generi et ad claritatem amplitudinemque aptior eorum, qui se ad
401 I,20 | rerum duarum splendor omnis, amplitudo, addo etiam utilitatem,
402 III,6 | Etenim, ut membra quaedam amputantur, si et ipsa sanguine et
403 I,31 | etiam contumelias servorum ancillarumque pertulit, ut ad id aliquando,
404 I,3 | deliberando animus afferatque ancipitem curam cogitandi.~Hac divisione,
405 I,24 | periculosas curationes et ancipites adhibere coguntur. Quare
406 II,7 | Dionysium quo cruciatu timoris angi solitum, qui cultros metuens
407 III,21| enim cuiquam esse utiles angores, sollicitudines, diurni
408 I,20 | cupiditas; nihil enim est tam angusti animi tamque parvi quam
409 I,17 | humani generis in exiguum angustumque concluditur.~Nam cum sit
410 I,36 | celeritates, quae cum fiunt, anhelitus moventur, vultus mutantur,
411 III,31| Manlius is est, qui ad Anienem Galli, quem ab eo provocatus
412 I,25 | non potest. omnis autem et animadversio et castigatio contumelia
413 I,29 | sedandosque esse excitandamque animadversionem et diligentiam, ut ne quid
414 III,31| fides, indicant notiones animadversionesque censorum, qui nulla de re
415 I,41 | diligentes iudices esse volumus animadversores[que] vitiorum, magna saepe
416 II,19 | est enim in promptu), ut animadvertant, cum iuvare alios velint,
417 I,39 | accommodatius, deinde ut animadvertatur, quanta illa res sit, quam
418 II,23 | liberavit. Sed cum magnam animadverteret in bonis et possessionibus
419 II,10 | et praeter opinionem suam animadverterunt, separatim autem in singulis,
420 I,40 | discrepent, tamen id a sciente animadverti solet, sic videndum est
421 III,9 | equum, ut ferunt fabulae, animadvertit, cuius in lateribus fores
422 I,12 | Caput 12~Equidem etiam illud animadverto, quod, qui proprio nomine
423 II,3 | generis eiusdem, partim animalia, quae habent suos impetus
424 I,27 | quo natura eius a reliquis animantibus differat. quae autem pars
425 I,26 | licet magnifice, graviter animoseque vivere atque etiam simpliciter,
426 II,9 | quia per se nobis placet animosque omnium natura et specie
427 II,21 | Nondum centum et decem anni sunt, cum de pecuniis repetundis
428 III,33| Aristippo Cyrenaici atque Annicerii philosophi nominati omne
429 II,23 | arbitrabatur et quinquaginta annorum possessiones movere non
430 II,23 | eius civitas quinquaginta annos a tyrannis teneretur, profectus
431 I,4 | sint ad vivendum necessaria anquirat et paret, ut pastum, ut
432 I,34 | negotium agere, nihil de alio anquirere minimeque esse in aliena
433 I,30 | cogitando, semper aliquid aut anquirit aut agit videndique et audiendi
434 I,30 | pecudibus reliquisque beluis antecedat; illae nihil sentiunt nisi
435 I,30 | praestantiaeque eius, qua antecellimus bestiis, a qua omne honestum
436 I,4 | earumque praegressus et quasi antecessiones non ignorat, similitudines
437 I,27 | deceat, id tum apparet, cum antegressa est honestas. Itaque non
438 I,24 | qui urbanis rebus bellicas anteponant, sic reperias multos, quibus
439 II,20 | inopis et optimi viri causae anteponat in opera danda gratiam fortunati
440 I,44 | societatem tuendam valet, anteponendum est illi officio, quod cognitione
441 III,7 | Itaque non ut aliquando anteponeremus utilia honestis, sed ut
442 III,23| spectabit, patriae salutem anteponet saluti patris.~Quaerit etiam,
443 I,10 | contra officium est, maius anteponi minori, ut si constitueris,
444 II,18 | largitioni munerum longe antepono; haec est gravium hominum
445 I,30 | Pheraeum Iasonem ceteris anteponunt, in primisque versutum et
446 III,4 | Academici, quae honesta sunt, anteponuntur iis, quae videntur utilia,
447 | antequam
448 II,14 | Antipatri ad Cassandrum et Antigoni ad Philippum filium, trium
449 I,31 | Rupilius, quem ego memini, Antiopam, non saepe Aesopus Aiacem.
450 II,21 | agrariam ferret, quam tamen antiquari facile passus est et in
451 II,2 | mi Cicero, quamquam in antiquissima nobilissimaque philosophia
452 I,43 | nihil homini esse debet antiquius.~
453 III,9 | vidit magnitudine invisitata anulumque aureum in digito; quem ut
454 I,21 | securitas, si quidem nec anxii futuri sunt et cum gravitate
455 III,2 | Venere eam partem, quam Apelles inchoatam reliquisset, absolveret (
456 I,35 | corporis partes quaedam aperiantur, aspiciantur non decore.
457 II,15 | familiaris, ut eam benignitas aperire non possit, nec ita reseranda,
458 I,35 | nec actio rerum illarum aperta petulantia vacat nec orationis
459 III,9 | lateribus fores essent; quibus apertis corpus hominis mortui vidit
460 II,3 | boves, reliquae pecudes, apes, quarum opere efficitur
461 I,44 | communitate iuncti sumus.~Atque ut apium examina non fingendorum
462 II,22 | et nefarium. Itaque, quod Apollo Pythius oraclum edidit,
463 I,29 | collecta sunt, quae vocantur apophthegmata. Facilis igitur est distinctio
464 II,16 | est, deinde C. Claudius App. f., multi post, Luculli,
465 II,16 | muneribus ludorum venationumque apparatu pecunias profundunt in eas
466 I,8 | Delectant etiam magnifici apparatus vitaeque cultus cum elegantia
467 III,13| ignoretur in omnibus cubiculis apparere serpentes, sint, male materiatae
468 II,16 | laudanda magnificentia et apparitione popularium munerum taliumque
469 I,19 | potius quam sapientia est appellanda, verum etiam animus paratus
470 I,31 | Circe et Calypso mulieres appellandae sunt, inserviret et in omni
471 II,14 | alliciant militesque blande appellando [sermone] deleniant. Quae
472 II,11 | qua una virtute viri boni appellantur, mirifica quaedam multitudini
473 I,12 | geras, tam molli nomine appellare? Quamquam id nomen durius
474 I,7 | quia fiat, quod dictum est appellatam fidem.~Sed iniustitiae genera
475 I,25 | alii plectantur, alii ne appellentur quidem. prohibenda autem
476 III,5 | numquam committet, ut alienum appetat, et id, quod alteri detraxerit,
477 I,10 | cupide quid agerent, ne appetenter, atque ut regredi quam progredi
478 I,7 | quo si quis [quaevis] sibi appetet, violabit ius humanae societatis.~
479 II,5 | quos Graeci pathe nominant, appetitionesque, quas illi hormas, oboedientes
480 I,28 | atque natura; una pars in appetitu posita est, quae est orme
481 I,32 | civile, alii ad eloquentiam applicant, ipsarumque virtutum in
482 III,15| contra se liceatur emptor apponet. Uterque si ad eloquendum
483 I,42 | et copiosa, multa undique apportans multisque sine vanitate
484 II,17 | desiderantibus, ad tamen approbantibus faciundum est, modo pro
485 I,35 | abhorret ab oculorum auriumque approbatione fugiamus; status, incessus,
486 I,13 | inferentis interitum cum scelere approbavit.]~Ac de bellicis quidem
487 I,21 | claritatem amplitudinemque aptior eorum, qui se ad rem publicam
488 I,43 | necesse est.~Placet igitur aptiora esse naturae ea officia,
489 I,40 | definiunt, compositionem rerum aptis et accommodatis locis. Locum
490 I,31 | vita? Ad quas igitur res aptissimi erimus, in iis potissimum
491 II,7 | 7~Omnium autem rerum nec aptius est quicquam ad opes tuendas
492 I,35 | ordine, ornatu ad actionem apto, difficilibus ad eloquendum,
493 II,16 | hoste obsidentur, si emere aquae sextarium cogerentur mina,
494 III,24| medicamentum cuipiam dederit ad aquam intercutem pepigeritque,
495 III,14| quidquid est piscium, hic aquatio, hac villa isti carere non
496 III,15| Caput 15~Quod si Aquiliana definitio vera est, ex omni
497 II,14 | Iulius. In accusando etiam M. Aquilio L. Fufii cognita industria
498 II,25 | pascere"; quid quartum "Arare"; et cum ille, qui quaesierat,
499 II,23 | contentiones perdiderunt?~At vero Aratus Sicyonius iure laudatur,
500 II,12 | auctoribus non posse consequi se arbitrarentur. Omni igitur ratione colenda
501 III,31| se aliquid contra patrem arbitraretur, surrexit e lectulo remotisque
502 III,6 | artissimum vinculum est magis arbitrari esse contra naturam hominem
503 III,17| esse dicebat in omnibus iis arbitriis, in quibus adderetur EX
504 III,15| verba maxime excellunt: in arbitrio rei uxoriae melivs aeqvivs,
505 I,2 | e fontibus eorum iudicio arbitrioque nostro quantum quoque modo
506 III,31| surrexit e lectulo remotisque arbitris ad se adulescentem iussit