bold = Main text
     Lib., Cap.                                      grey = Comment text

1511 II,13 |                 similes, quos sibi ipsi delegerint ad imitandum.~P. Rutilii
1512  I,17 |               patriam et in ea funditus delenda occupati et sunt et fuerunt.~
1513 II,14 |             blande appellando [sermone] deleniant. Quae autem in multitudine
1514 II,16 |              quae fiunt ad multitudinem deleniendam. At ii, qui ab hoste obsidentur,
1515 II,5  |                 comparat, quanto plures deleti sint homines hominum impetu,
1516 III,1 |               est. Extincto enim senatu deletisque iudiciis quid est, quod
1517 II,19 |                huius scientiae splendor deletus est, idque eo indignius,
1518 III,8 |                non pervenerint. Ergo ea deliberanda omnino non sunt, in quibus
1519  I,33 |                 re ornati spatium etiam deliberandi habuerunt, quem potissimum
1520  I,16 |                 velit, consilium fidele deliberanti dare, quae sunt iis utilia,
1521 III,8 |                  Quam ob rem hoc quidem deliberantium genus pellatur e medio (
1522 III,2 |         generibus propositis, in quibus deliberare homines et consultare de
1523  I,3  |            utrum honestum an turpe sit, deliberari solet, sed etiam duobus
1524 III,10|         utilitatis specie, non, cum hoc deliberetur, relinquendane sit honestas
1525  I,30 |              turpe diffluere luxuria et delicate ac molliter vivere, quamque
1526  I,40 |               severa convivio digna aut delicatum aliquem inferre sermonem.~
1527  I,40 |               autem parva videntur esse delicta neque a multis intellegi
1528  I,41 |              Nec vero alienum est ad ea deligenda, quae dubitationem afferunt,
1529  I,32 |                 quod tempus a natura ad deligendum, quam quisque viam vivendi
1530  I,34 |           maiores natu vereri exque iis deligere optimos et probatissimos,
1531 II,12 |       perspicuum est, eos ad imperandum deligi solitos, quorum de iustitia
1532  I,41 |                 nobismet ipsis, si quid delinquitur. Itaque facillume corriguntur
1533 III,18|             ergo? Satin est hoc, ut non deliquisse videantur? Mihi quidem non
1534  I,27 |                 decipi tam dedecet quam delirare et mente esse captum; et
1535  I,24 |             tempestatem adversam optare dementis est, subvenire autem tempestati
1536 II,7  |        metuantur, iis nihil potest esse dementius. Quamvis enim sint demersae
1537 II,7  |            dementius. Quamvis enim sint demersae leges alicuius opibus, quamvis
1538 II,7  |            fecit. Quid? Macedones nonne Demetrium reliquerunt universique
1539 II,21 |                bonis privatorum publice deminutio fiat. Perniciose enim Philippus
1540 III,32|              quae timido animo, humili, demisso fractoque fiant, quale fuisset
1541 II,13 |              laude adfici solent, ut de Demosthene accepimus, ea aetate L.
1542  I,1  |         copiosissime potuisse dicere et Demosthenem si illa, quae a Platone
1543  I,15 |            beneficii, alterum reddendi, demus necne in nostra potestate
1544 III,23|               aurum illud esse, an emat denario, quod sit mille denarium?
1545 III,23|                 denario, quod sit mille denarium? Perspicuum est iam et quid
1546 III,29|             quod autem affirmate, quasi deo teste promiseris, id tenendum
1547 III,33|               suppeditantem voluptates, depellentem dolores. Fortitudinem quoque
1548 III,10|                 quicum certet, aut manu depellere nullo modo debet; sic in
1549 II,19 |         eloquentiae, ne dicam interitum deplorarem, ni vererer, ne de me ipso
1550  I,20 |                 accipienda interdum aut deponenda non numquam.~Vacandum autem
1551 II,1  |            honestissime molestias posse deponi, si me ad philosophiam retulissem
1552  I,22 |            frustra se triumphum tertium deportaturum fuisse, nisi meo in rem
1553 III,11|          coniugibus et liberis Troezene depositis, naves conscenderent libertatemque
1554 III,29|                offensionis, quanta illa depravatio et foeditas turpificati
1555 III,17|              Hoc quamquam video propter depravationem consuetudinis neque more
1556 II,20 |                viro. Sed corrupti mores depravatique sunt admiratione divitiarum;
1557 III,30|               cum in eadem causa esset, deprecante accepta lex non est. Hic
1558 II,15 |                 arca, altera ex virtute depromitur, largitioque, quae fit ex
1559 III,6 |                 sed communis utilitatis derelictio contra naturam est; est
1560 III,10|                 non iniquum est, alteri deripere ius non est".~Maxime autem
1561 II,4  |        didicisset?~Adde ductus aquarum, derivationes fluminum, agrorum inrigationes,
1562 III,9 |              magnis quibusdam imbribus, descendit in illum hiatum aeneumque
1563  I,39 |            accommodanda est aedificandi descriptio et tamen adhibenda commoditatis
1564  I,9  |      Praetermittendae autem defensionis deserendique officii plures solent esse
1565 III,26|               dimicare melius fuit quam deserere consentientem Graeciam ad
1566 III,2 |               ulla pars eius inculta ac deserta sit, tum nullus feracior
1567  I,9  |               eos, quos tutari debeant, desertos esse patiantur. Itaque videndum
1568 II,7  |                repente omnes fere socii deseruerunt spectatoresque se otiosos
1569  I,30 |            quidvis perpetiantur, cuivis deserviant, dum quod velint consequantur,
1570 II,17 |              populo, bonis viris si non desiderantibus, ad tamen approbantibus
1571  I,44 |             vitae, quod ea, quae natura desideraret, consequi sine aliis atque
1572  I,19 |                 mercedem rerum gestarum desideret gloriam.~
1573  I,34 |           senectuti quam ne languori se desidiaeque dedat; luxuria vero cum
1574  I,37 |        incipiendi ratio fuerit, ita sit desinendi modus.~
1575 III,31|                  docuit, cur sibi causa desistere necesse esset, Manlium missum
1576 III,4 |               cum sunt docti a peritis, desistunt facile sententia. Haec igitur
1577  I,33 |                quo minus ab eo id, quod desit, requiratur. Optima autem
1578 II,8  |             victoriam penitus amisimus; desitum est enim videri quicquam
1579  I,21 |        considerandum est, ne aut temere desperet propter ignaviam aut nimis
1580  I,5  |                multo magis in his ipsis despiciendis eluceat. Ordo autem et constantia
1581  I,18 |                 elatoque humanasque res despiciente factum sit. Itaque in probris
1582 III,10|           Dionysius tyrannus diem necis destinavisset et is, qui morti addictus
1583  I,10 |                 officio discedat, si se destitutum queratur. Iam illis promissis
1584 II,7  |              conpunctum notis Thraeciis destricto gladio iubebat anteire praemittebatque
1585 III,31|        ingressus est, confestim gladium destrinxit iuravitque se illum statim
1586 II,15 |       corruptelam  dixit esse; fit enim deterior, qui accipit, atque ad idem
1587 II,18 |              oderunt eamque iniuriam in deterrenda liberalitate sibi etiam
1588 III,21|                 oppressionem taetram et detestabilem gloriosam putat. Qui autem
1589  I,17 |                 sit profuturus? Quo est detestabilior istorum immanitas, qui lacerarunt
1590 II,5  |                 consensu, sic nulla tam detestabilis pestis est, quae non homini
1591 II,10 |                 partis animos a virtute detorquent et, dolorum cum admoventur
1592 II,9  |              hoc invisior et suspectior detracta opinione probitatis. Quam
1593 III,6 |          egestas aut quid eiusmodi quam detractio atque appetitio alieni,
1594 III,33|         voluptatis magnitudinem doloris detractione finiri. Iustitia vacillat
1595 III,31|            provocatus occiderat, torque detracto cognomen invenit, cuius
1596 III,6 |             parenti se aut fratri nihil detracturos sui commodi causa, aliam
1597 III,5 |               se rapiat commoda aliorum detrahatque quod cuique possit, emolumenti
1598  I,37 |              cum studiose de absentibus detrahendi causa aut per ridiculum
1599 III,6 |               quam de alterius commodis detrahendum. Non igitur magis est contra
1600 III,19|                  quod in se transferat, detrahet. Hoc qui admiratur, is se,
1601 III,9 |               aureum in digito; quem ut detraxit, ipse induit (erat autem
1602  I,16 |             praecipit, ut quidquid sine detrimento commodari possit, id tribuatur
1603  I,31 |          aliquando necessitas nos ad ea detruserit, quae nostri ingenii non
1604 III,31|               Pomponius; rem ad populum detulit, docuit, cur sibi causa
1605 II,24 |            genere largitionis, ut aliis detur, aliis auferatur, aberunt
1606 III,10|                  qua nihil homini dedit deus ipse divinius. Itaque praeclarum
1607 II,18 |                 Laciades in villam suam devertisset.~
1608  I,11 |          haberemus. Et cum iis, quos vi deviceris consulendum est, tum ii,
1609  I,11 |              qui civitates aut nationes devictas bello in fidem recepissent,
1610  I,7  |                 opera, tum facultatibus devincire hominum inter homines societatem.~
1611  I,17 |              coniunctio et benivolentia devincit homines [et] caritate.~Magnum
1612 III,31|                  quibus etiam cum hoste devincitur fides, indicant notiones
1613  I,17 |                inter quos ea sunt firma devinciuntur societate.~Sed cum omnia
1614 III,25|                Quid? quod Agamemnon cum devovisset Dianae, quod in suo regno
1615 III,21|            coner avellere? Potest enim, di immortales, cuiquam esse
1616  I,6  |              ipsi cognovimus, multos in dialecticis, plures in iure civili,
1617 III,25|                Agamemnon cum devovisset Dianae, quod in suo regno pulcherrimum
1618 II,5  |                 ab homine nascatur. Est Dicaearchi liber de interitu hominum,
1619  I,35 |               his quoque de rebus pauca dicantur.~Principio corporis nostri
1620  I,12 |                 apud maiores nostros is dicebatur, quem nunc peregrinum dicimus.
1621 III,23|         Stoicorum. In mancipio vendundo dicendane vitia, non ea, quae nisi
1622 III,10|               Cum vero iurato sententia dicendast, meminerit deum se adhibere
1623 II,14 |                 populum et apud senatum dicendo laudem assecuti sint, maxima
1624  I,28 |              iustos accepimus; at Atreo dicente plausus excitantur, est
1625 II,14 |          admiratio copiose sapienterque dicentis; quem qui audiunt, intellegere
1626  I,40 |                 earum, quae agentur aut dicentur, loco suo collocandarum.
1627  I,25 |                 laudarent iracundiam et dicerent utiliter a natura datam.
1628 III,16|               ut in iis vendendis vitia dicerentur, quae nota essent venditori.
1629 III,33|        utilitatis etiam voluptas habere dicetur, nulla potest esse ei cum
1630 III,31|        iudicabant.~L. Manlio A. f., cum dictator fuisset, M. Pomponius tr.
1631 II,8  |             quam P. Sulla cum vibrasset dictatore propinquo suo, idem sexto
1632 II,8  |                alter autem, qui in illa dictatura scriba fuerat, in hac fuit
1633 III,31|             quod is paucos sibi dies ad dictaturam gerendam addidisset; criminabatur
1634  I,35 |                illud in omnibus factis, dictis, in corporis denique motu
1635  I,4  |              sit quod deceat, in factis dictisque qui modus. Itaque eorum
1636 III,14|           negotiandi causa contulisset, dictitabat se hortulos aliquos emere
1637 III,12|                petentes Rhodum viderit, dicturusne sit id Rhodiis an silentio
1638  I,1  |                 si illa, quae a Platone didicerat, tenuisset et pronuntiare
1639 III,19|               sit iniustum. Hoc qui non didicerit, bonus vir esse non poterit.~
1640 II,4  |              harum rerum auxilia petere didicisset?~Adde ductus aquarum, derivationes
1641  I,6  |            operam in res obscuras atque difficiles conferunt easdemque non
1642  I,35 |                ornatu ad actionem apto, difficilibus ad eloquendum, sed satis
1643  I,9  |            amabimus, iudicare. Est enim difficilis cura rerum alienarum. Quamquam
1644  I,19 |                 iustitia pares. Sed quo difficilius, hoc praeclarius; nullum
1645  I,32 |             quae deliberatio est omnium difficillima. Ineunte enim adulescentia,
1646  I,8  |           plerumque tanta contentio, ut difficillimum sit servare sanctam societatem.
1647 II,23 |                 bonis et possessionibus difficultatem, quod et eos, quos ipse
1648  I,30 |            intellegemus, quam sit turpe diffluere luxuria et delicate ac molliter
1649 III,32|                 aut qui periculo mortis diffugissent, sed qui relicti in castris
1650 III,19|                 habeat hanc vim, ut, si digitis concrepuerit, possit in
1651 III,9 |          invisitata anulumque aureum in digito; quem ut detraxit, ipse
1652  I,9  |            expetant, de quibus inter se digladiari soleant, contemnant et pro
1653  I,30 |               voluptatem non satis esse dignam hominis praestantia eamque
1654 II,15 |      splendidior et viro forti claroque dignior. Quamquam enim in utroque
1655 II,2  |             nostris et erant cognitione dignissima. Quid enim est, per deos,
1656  I,43 |          contemplantique res cognitione dignissimas subito sit allatum periculum
1657  I,39 |            tamen adhibenda commoditatis dignitatisque diligentia. Cn. Octavio,
1658 II,9  |               admiratione quadam honore dignos putat. Haec autem, si est
1659 II,23 |             discederent.~O virum magnum dignumque, qui in re publica nostra
1660 II,22 |               taetrius est, ut eo, unde digressa est, referat se oratio,
1661 III,4 |             Itaque, ut sine ullo errore diiudicare possimus, si quando cum
1662 III,7 |         honestis, sed ut ea sine errore diiudicaremus, si quando incidissent,
1663 II,23 |   praeclarissime constituta res publica dilaberetur. Nec vero solum ipsa cecidit,
1664 II,18 |                 familiaris, quam quidem dilabi sinere flagitiosum est,
1665 III,17|            prudentia est enim locata in dilectu bonorum et malorum, malitia,
1666  I,15 |               tribuamus, a quo plurimum diligamur, sed benivolentiam non adulescentulorum
1667  I,17 |                allicit facitque, ut eos diligamus, in quibus ipsa inesse videatur,
1668 II,9  |                 Atque hae quidem causae diligendi gravissimae; possunt enim
1669  I,35 |               abdidit.~Hanc naturae tam diligentem fabricam imitata est hominum
1670  I,41 |          sentiunt, sic nos, si acres ac diligentes iudices esse volumus animadversores[
1671  I,22 |              maius otium. Ita consiliis diligentiaque nostra celeriter de manibus
1672 II,7  |               cum uxorem Theben admodum diligeret, tamen ad eam ex epulis
1673 II,9  |               constat ex tribus his: si diligit multitudo, si fidem habet,
1674 II,6  |                aliqua de causa quempiam diligunt, aut honoris, si cuius virtutem
1675  I,33 |                censent sapientes sensim diluere quam repente praecidere.~
1676  I,12 |               Poenis, Pyrrho de imperio dimicabatur. Poeni foedifragi, crudelis
1677  I,24 |        removendam nec cum Atheniensibus dimicandum putabant. Quibus ille respondit
1678 III,26|               fluctibus, id quod fecit, dimicare melius fuit quam deserere
1679  I,24 |               pericula quam ad communia dimicareque paratius de honore et gloria
1680  I,11 |                eadem legione militabat, dimisit. Sed cum amore pugnandi
1681  I,11 |            autem Popilio videretur unam dimittere legionem, Catonis quoque
1682 III,33|          reprehendendos Calliphontem et Dinomachum iudico, qui se dirempturos
1683  I,43 |        relinquat atque abiciat, etiamsi dinumerare se stellas aut metiri mundi
1684  I,44 |                 Pythagoreus, Syracosium Dionem Plato multique multos, nosque
1685 II,7  |               censemus superiorem illum Dionysium quo cruciatu timoris angi
1686 III,10|            fuisse, ut, cum eorum alteri Dionysius tyrannus diem necis destinavisset
1687 III,33|               Dinomachum iudico, qui se dirempturos controversiam putaverunt,
1688 III,8 |                peculatus, expilationes, direptionesque sociorum et civium, hinc
1689 II,21 |           legibus et iudiciis expilatio direptioque sociorum, ut inbecillitate
1690 III,21|             nominetur? Honestate igitur dirigenda utilitas est, et quidem
1691 III,23|           utilitate, ut putat, officium dirigit magis quam humanitate. Quaerit,
1692  I,24 |                 24~[De evertendis autem diripiendisque urbibus valde considerandum
1693  I,12 |             doque volentibus cum magnis dis.~Regalis sane et digna Aeacidarum
1694  I,20 |                ut nihil a statu naturae discedas, nihil a dignitate sapientis.
1695  I,10 |               promissum sit, ab officio discedat, si se destitutum queratur.
1696  I,17 |                Ut enim ab illa infinita discedatur, proprior est eiusdem gentis,
1697  I,23 |               et consilio nec a ratione discedere.~Quamquam hoc animi, illud
1698 II,23 |                constituta sine querella discederent.~O virum magnum dignumque,
1699  I,37 |           possint haec quoque esse. Sed discentium studiis inveniuntur magistri,
1700  I,16 |                 discendo, communicando, disceptando, iudicando conciliat inter
1701  I,11 |             genera decertandi, unum per disceptationem, alterum per vim, cumque
1702  I,37 |              altera sermonis, contentio disceptationibus tribuatur iudiciorum, contionum,
1703  I,44 |              quaereret, tum docere, tum discere vellet, tum audire, tum
1704 III,2 |             utile videretur, quomodo ea discerni oporteret, de duobus generibus
1705 II,2  |              cum ab hoc discendi genere discesseris. Sed haec cum ad philosophiam
1706 III,9 |                a Platone, qui cum terra discessisset magnis quibusdam imbribus,
1707 III,20|                  sed a fide iustitiaque discessit, qui optimum et gravissimum
1708 III,4 |               formula Stoicorum rationi disciplinaeque maxime consentanea; quam
1709  I,25 |              inducunt, seditionem atque discordiam; ex quo evenit, ut alii
1710  I,40 |               quae multum ab humanitate discrepant, ut si qui in foro cantet
1711  I,31 |          actiones omnemque vitam nullam discrepantiam conferre debemus.~Atque
1712 III,21|                 haec duo verbo inter se discrepare, re unum sonare videantur.~
1713  I,40 |               aut tibiis quamvis paulum discrepent, tamen id a sciente animadverti
1714  I,34 |          sustinere, servare leges, iura discribere, ea fidei suae commissa
1715  I,24 |               et benivolentia civium in discrimen vocantur. Promptiores igitur
1716  I,30 |         simulavit.~Sunt his alii multum dispares, simplices et aperti, qui
1717  I,39 |                 domus antiqua, heu quam dispari~dominare domino! ~quod quidem
1718 II,11 |               nisi aequabiliter praedam dispertiat, aut interficiatur a sociis
1719 II,21 |                 rem publicam pertinent, disputandum est. Eorum autem ipsorum
1720 II,21 |                 debeat, non est necesse disputare; est enim in promptu; tantum
1721 III,23|               alere. In utramque partem disputat, sed tamen ad extremum utilitate,
1722  I,2  |            Placet igitur, quoniam omnis disputatio de officio futura est, ante
1723  I,37 |             senatus, sermo in circulis, disputationibus, congressionibus familiarium
1724  I,45 |                Quibus ex rebus breviter disputatis intellegi potest non solum
1725  I,1  |               hoc numero haberi potest, disputator subtilis, orator parum vehemens,
1726 II,24 |              philosophis ulla in schola disputatur. Sunt tamen ea cognoscenda;
1727 III,2 |               de officiis accuratissime disputavit quemque nos correctione
1728  I,2  |        intellegatur, quid sit id de quo disputetur. ~
1729 II,21 |                  sed de omni re publica disputo), danda erit opera, ut omnes
1730 III,5 |             spoliet aut violet alterum, disrumpi necesse est eam, quae maxime
1731 III,22|              etiam cum Catone meo saepe dissensi. Nimis mihi praefracte videbatur
1732 II,2  |                 esse dicunt, sic ab his dissentientes alia probabilia, contra
1733 II,8  |                 imbecillam, sequitur ut disseramus, quibus rebus facillime
1734 III,5 |        hominibus violandis, quid cum eo disseras, qui omnino hominem ex homine
1735 III,4 |                 splendidius haec ab eis disserentur, quibus, quicquid honestum
1736 II,2  |                 tamen et aliis de rebus disserere soleamus et hoc ipso tempore
1737 III,4 |           officia, de quibus his libris disserimus, quasi secunda quaedam honesta
1738 III,18|                facit, ut in primo libro disserui, qualis habendus est is,
1739 III,29|               Itaque nervosius qui ista disserunt, solum audent malum dicere
1740  I,1  |              non multum a Peripateticis dissidentia, quoniam utrique Socratici
1741 II,2  |           temeritatem, quae a sapientia dissidet plurimum? Contra autem omnia
1742 III,33|              qui simplex esse debet, ex dissimillimis rebus misceri et temperari
1743 III,15|           vendat quicquam simulabit aut dissimulabit vir bonus. Atque iste dolus
1744  I,30 |                  facile celare, tacere, dissimulare, insidiari, praeripere hostium
1745 III,15|                Sed sive et simulatio et dissimulatio dolus malus est, perpaucae
1746 III,15|                  ex omni vita simulatio dissimulatioque tollenda est. Ita nec ut
1747  I,35 |                is haec apta sint, nobis dissoluta. Scaenicorum quidem mos
1748  I,28 |         arrogantis est sed etiam omnino dissoluti. est autem quod differat
1749 II,24 |                 nec melius nec facilius dissolutum est; fraudandi enim spe
1750 III,6 |                si ad se quisque rapiet, dissolvetur omnis humana consortio.~
1751 III,32|              Fraus enim distringit, non dissolvit periurium. Fuit igitur stulta
1752 III,27|                remittendos, verum etiam dissuaserit. Quo modo stulte? etiamne,
1753 III,30|              cum praesertim de captivis dissuasurus esset? Quod maximum in eo
1754 II,4  |             exculta hominum vita tantum distat a victu et cultu bestiarum.
1755 III,17|             prudentiam, sed abest ab ea distatque plurimum; prudentia est
1756  I,1  |                oratoris proprium, apte, distincte, ornate dicere, quoniam
1757  I,29 |       apophthegmata. Facilis igitur est distinctio ingenui et illiberalis ioci.
1758  I,34 |          seniorum, aliquid etiam de hac distinctione dicendum est. Est igitur
1759  I,27 |                sed mente et cogitatione distinguitur.~Est autem eius discriptio
1760 II,3  |              genera confusa cogitatione distinguunt: quicquid enim iustum sit,
1761 III,6 |                tyrannis et potius summa distractio est, neque est contra naturam
1762  I,3  |          revocare ad se videtur, fit ut distrahatur in deliberando animus afferatque
1763 III,6 |              sententia omnem societatem distrahit civitatis. Qui autem civium
1764  I,3  |                in contrarias sententias distrahuntur. Tum autem aut anquirunt
1765 III,7 |               eorum opinionem, qui ista distraxerint. Itaque non ut aliquando
1766 III,3 |             natura cohaerentia opinione distraxissent. Cui quidem ita sunt Stoici
1767  I,3  |              rationem in quinque partes distribui debere reperitur. Primum
1768 III,32|  interpretabatur, non recte. Fraus enim distringit, non dissolvit periurium.
1769 III,11|                peccatur, ut in Corinthi disturbatione nostri; durius etiam Athenienses,
1770 III,21|                angores, sollicitudines, diurni et nocturni metus, vita
1771 II,7  |               premente metu possit esse diuturna.~Testis est Phalaris, cuius
1772 II,7  |          effugit. Malus enim est custos diuturnitatis metus contraque benivolentia
1773  I,31 |               est Ulixes in illo errore diuturno, cum et mulieribus, si Circe
1774 II,12 |          simulatum potest quicquam esse diuturnum. Testes sunt permulti in
1775 III,3 |               est solis neque a virtute divelli umquam potest. In iis autem,
1776  I,3  |               aliquid maximum vitium in dividendo sit, duo praetermissa sunt.
1777  I,41 |       arbitretur licere; magnis illi et divinis bonis hanc licentiam assequebantur.
1778 III,10|            nihil homini dedit deus ipse divinius. Itaque praeclarum a maioribus
1779  I,6  |             quos honesti naturam vimque divisimus, primus ille, qui in veri
1780 III,2 |              reliquam partem propositae divisionis revertamur.~Panaetius igitur,
1781 III,15|                  Neque enim solum nobis divites esse volumus, sed liberis,
1782 II,20 |                pauperi an minus probato diviti filiam collocaret Ego vero,
1783  I,20 |                 tamque parvi quam amare divitias, nihil honestius magnificentiusque
1784 II,17 |              avaritiae. Mamerco, homini divitissimo, praetermissio aedilitatis
1785  I,10 |              illorum finis sic, ut ipsi dixerant, terminavit; in medio relictum
1786 III,16|              hoc in mancipio Marius non dixerat; adducta res in iudicium
1787 III,10|             pace vel Quirini vel Romuli dixerim.~Nec tamen nostrae nobis
1788 II,6  |                virtuti propriores sunt, dixerimus. Atque etiam subiciunt se
1789 II,1  |             instituto ac de iudicio meo dixero.~Quamquam enim libri nostri
1790 III,19|              vir bonvs esset. Itaque ei dixisse Fimbriam se illam rem numquam
1791  I,40 |               formosus puer praeteriret dixissetque Sophocles: "O puerum pulchrum,
1792 III,25|                 in eisdem versemur, cum docebimus, ea, quae videantur esse
1793  I,16 |               est ratio et oratio, quae docendo, discendo, communicando,
1794  I,44 |                 discendi erudiunt atque docent, sed hoc idem etiam post
1795  I,4  |             velit nisi praecipienti aut docenti aut utilitatis causa iuste
1796 III,22|                vincat utilitas". Potius doceret non esse aequam, quia non
1797 II,17 |        reprehendo propter Pompeium, sed doctissimi non probant, ut et hic ipse
1798 II,1  |              nec rursum indignis homine docto voluptatibus.~Atque utinam
1799  I,44 |               modo aliquid attulimus, a doctoribus atque doctrina instructi
1800  I,1  |          philosophiae propter summam et doctoris auctoritatem et urbis, quorum
1801  I,41 |         dubitationem afferunt, adhibere doctos homines vel etiam usu peritos
1802 III,33|               ut utilitatem nullam esse docuimus, quae honestati esset contraria,
1803 II,23 |                liberare velle causamque docuisset, a rege opulento vir summus
1804 III,31|                 rem ad populum detulit, docuit, cur sibi causa desistere
1805 III,29|               si nihil malum esset nisi dolere. Id autem non modo non summum
1806 III,33|                 voluptates, depellentem dolores. Fortitudinem quoque aliquo
1807 III,15|                bene agier, quicquam agi dolose aut malitiose potest? Dolus
1808 II,4  |               opera aut pascere eas aut domare aut tueri aut tempestivos
1809  I,22 |            esset habiturus. Sunt igitur domesticae fortitudines non inferiores
1810 III,6 |              enim una virtus omnium est domina et regina virtutum.~Forsitan
1811 II,10 |                voluptates, blandissumae dominae, maioris partis animos a
1812 II,14 |           adulescentes contra L. Sullae dominantis opes pro Sex. Roscio Amerino
1813  I,39 |               antiqua, heu quam dispari~dominare domino! ~quod quidem his
1814 III,9 |          aliquid divitiarum, potentiae, dominationis, libidinis causa feceris,
1815 II,1  |               eam conferebam. Cum autem dominatu unius omnia tenerentur neque
1816  I,14 |          pecuniarum translatio a iustis dominis ad alienos non debet liberalis
1817 III,21|             tibi, qui rex populi Romani dominusque omnium gentium esse concupiverit
1818  I,26 |        proeliorum ferocitate exultantes domitoribus tradere soleant, ut iis
1819 III,26|                  manere in patria, esse domui suae cum uxore, cum liberis,
1820 II,21 |              essem natus, quando Romani dona accipere coepissent. Non
1821 III,12|                quidem quicquam est, sed donandum."~
1822  I,12 |                 me parcere certum est. ~Dono, ducite, doque volentibus
1823  I,12 |              certum est. ~Dono, ducite, doque volentibus cum magnis dis.~
1824 II,23 |                multa emptionibus, multa dotibus tenebantur sine iniuria,
1825  I,30 |        temporibus in M. Scauro et in M. Druso adulescente singularis severitas,
1826 II,5  |              potuisse. Utitur in re non dubia testibus non necessariis.
1827 III,13|                ergo in quibusdam causis dubiis ex altera parte defenditur
1828  I,29 |             ratione retinentur, ii sine dubio finem et modum transeunt.
1829  I,15 |          speramus nobis profuturos, non dubitamus, officia conferre, quales
1830  I,3  |               utilitatis cadit. Tertium dubitandi genus est, cum pugnare videtur
1831 III,3 |                 momenti instar habeant, dubitandum non est quin numquam possit
1832 III,2 |               officio solerent, uno cum dubitarent, honestumne id esset, de
1833  I,32 |            sedentem diu secum multumque dubitasse, cum duas cerneret vias,
1834 III,8 |               contaminent; in ipsa enim dubitatione facinus inest, etiamsi ad
1835 II,5  |           igitur hic locus nihil habeat dubitationis, quin homines plurimum hominibus
1836 III,19|                  quae ne rustici quidem dubitent? a quibus natum est id,
1837  I,9  |             vetant quicquam agere, quod dubites aequum sit an iniquum. Aequitas
1838  I,35 |                 sint, verbis flagitiosa ducamus, illa autem, quae turpia
1839  I,43 |             quam ea, quae ex cognitione ducantur, idque hoc argumento confirmari
1840  I,20 |        contemnere fortis animi magnique ducendum est, et ea, quae videntur
1841 III,32|         callidus, vinctus ad Hannibalem duceretur.~Sed illud maximum: octo
1842 III,27|              adulescentes esse et bonos duces, se iam confectum senectute.
1843 III,24|                si saltare in foro turpe ducet, honestius mentietur, si
1844  I,30 |                 ex Poenorum, ex nostris ducibus Q. Maximum accepimus, facile
1845  I,6  |                  Omnes enim trahimur et ducimur ad cognitionis et scientiae
1846 III,23|               alio res familiaris, alio ducit humanitas. "Si tabulam de
1847  I,12 |              parcere certum est. ~Dono, ducite, doque volentibus cum magnis
1848  I,7  |              exquirunt, unde verba sint ducta, credamusque, quia fiat,
1849  I,14 |            liberales quam quadam gloria ductos, ut benefici videantur facere
1850 III,17|               praediis solum ius civile ductum a natura malitiam fraudemque
1851  I,30 |              tristior. de Graecis autem dulcem et facetum festivique sermonis
1852  I,42 |            melius, nihil uberius, nihil dulcius, nihil homine libero dignius.
1853 III,21|             recta et honesta neglegunt, dummodo potentiam consequantur,
1854 III,16|              quae qui infitiatus esset, dupli poena subiret, a iuris consultis
1855  I,36 |         tenebimus.~Motus autem animorum duplices sunt; alteri cogitationis,
1856  I,3  |              igitur est de honesto, sed dupliciter, tum pari ratione de utili,
1857 II,14 |      reprehendendum; modus tamen adsit. Duri enim hominis, vel potius
1858 II,21 |               leges et proxumae quaeque duriores, tot rei, tot damnati, tantum [
1859  I,35 |        effeminatum aut molle et ne quid durum aut rusticum sit. Nec vero
1860  I,24 |                qui, cum Lacedaemoniorum dux fuisset Peloponnesiaco bello
1861 III,25|          honestatis primo libro officia duximus, in eisdem versemur, cum
1862  I,17 |                 enim eadem studia sunt, eaedem voluntates, in iis fit,
1863  I,12 |            omnino subesse tamen oportet easdem, quas dixi paulo ante iustas
1864  I,6  |              atque difficiles conferunt easdemque non necessarias. Quibus
1865 III,23|               esse, aleatorem, furacem, ebriosum. Alteri dicenda videntur,
1866       | Ecce
1867 III,17|               fuga, de furtis, praestat edicto aedilium. Heredum alia causa
1868 III,20|               Conscripserunt communiter edictum cum poena atque iudicio
1869 III,2 |                 posteaquam illos libros edidisset. Quem locum miror a Posidonio
1870 II,22 |             quod Apollo Pythius oraclum edidit, Spartam nulla re alia nisi
1871  I,32 |                hoc Herculi, "Iovis satu edito" potuit fortasse contingere,
1872 III,20|                compositum fuerat, solus edixit. Et ea res, si quaeris,
1873  I,12 |                Quamquam id nomen durius effecit iam vetustas; a peregrino
1874 II,3  |            pleraque sunt hominum operis effecta, quae nec haberemus, nisi
1875 II,4  |             consecuta et verecundia est effectumque, ut esset vita munitior
1876  I,4  |               cavetque ne quid indecore effeminateve faciat, tum in omnibus et
1877  I,35 |           maxime sunt fugienda, ne quid effeminatum aut molle et ne quid durum
1878  I,34 |          summissum et abiectum neque se efferentem, tum in re publica ea velle,
1879 III,2 |                 voluptas, tantum fac ut efficias neve committas, ut, cum
1880  I,29 |                fere discriptio officii.~Efficiendum autem est, ut appetitus
1881  I,1  |                 orationem autem Latinam efficies profecto legendis nostris
1882 II,3  |           hominum. Deos placatos pietas efficiet et sanctitas; proxime autem
1883  I,17 |           altero delectetur ac se ipso, efficiturque id, quod Pythagoras vult
1884 III,17|          iustitiae solidam et expressam effigiem nullam tenemus, umbra et
1885 II,3  |            ferrum, aes, aurum, argentum effoderetur penitus abditum sine hominum
1886  I,26 |              sic homines secundis rebus effrenatos sibique praefidentes tamquam
1887 II,15 |         moderate. Multi enim patrimonia effuderunt, inconsulte largiendo. Quid
1888  I,6  |                assentiamur, quod vitium effugere qui volet -- omnes autem
1889 II,7  |                quisquam talem interitum effugit. Malus enim est custos diuturnitatis
1890 II,16 |         reprehendit, qui has pecuniarum effusiones non admiremur, quae fiunt
1891 III,10|                 tradendae, cum his ipsi egeamus, sed suae cuique utilitati,
1892  I,16 |              sunt, eorum autem, qui his egeant, infinita est multitudo,
1893 II,8  |                Sed ea non pariter omnes egemus; nam ad cuiusque vitam institutam
1894  I,20 |              quod regibus, ut ne qua re egerent, ne cui parerent, libertate
1895 III,1 |         interdum conloquio alterius non egeret. Ita duae res, quae languorem
1896 III,6 |               contra naturam morbus aut egestas aut quid eiusmodi quam detractio
1897 II,11 |               dolorem, qui exilium, qui egestatem timet, aut qui ea, quae
1898  I,24 |                 bello multaque fecisset egregie, vertit ad extremum omnia,
1899 III,23|                 quam navigantem in alto eicere de navi velit, quia sua
1900  I,41 |           Cynicorum vero ratio tota est eicienda; est enim inimica verecundiae,
1901  I,30 |              oratione simulatorem, quem eirona Graeci nominarunt, Socratem
1902       | eis
1903 II,4  |                 iis capere possemus; ab eisdemque et eae, quae nocent, interficiuntur
1904  I,43 |               officia ducerentur, satis eitum videtur. Eorum autem ipsorum,
1905  I,31 |               erimus, in iis potissimum elaborabimus. sin aliquando necessitas
1906  I,32 |               maximeque in eo plerumque elaborant ii, qui magna sibi proponunt
1907  I,1  |               ut idem utroque in genere elaboraret sequereturque et illud forense
1908  I,19 |                   Caput 19~Sed ea animi elatio, quae cernitur in periculis
1909  I,19 |                odiosum est, quod in hac elatione et magnitudine animi facillime
1910  I,29 |                 nimis omnia profundamus elatique voluptate in aliquam turpitudinem
1911  I,18 |                videri, quod animo magno elatoque humanasque res despiciente
1912  I,29 |          flagitiosum, obscenum, alterum elegans, urbanum, ingeniosum, facetum,
1913  I,8  |           apparatus vitaeque cultus cum elegantia et copia, quibus rebus effectum
1914 II,3  |             opes, facultates, quinta ad eligendi iudicium, si quando ea,
1915 III,1 |           accepimus, non solum ex malis eligere minima oportere, sed etiam
1916  I,31 |                accomodatissimas fabulas eligunt; qui voce freti sunt, Epigonos
1917 II,19 |              quoque loco intermissionem eloquentiae, ne dicam interitum deplorarem,
1918 III,15|            venerit, non plus quam semel eloquetur.~Quintus quidem Scaevola,
1919  I,44 |                  ob eamque etiam causam eloqui copiose, modo prudenter,
1920  I,29 |           perturbatione careant; ex quo elucebit omnis constantia omnisque
1921 II,2  |                quod hoc ipsum probabile elucere non possit, nisi ex utraque
1922  I,28 |      consentiunt, sic hoc decorum, quod elucet in vita, movet approbationem
1923 II,5  |                collectis ceteris causis eluvionis, pestilentiae, vastitatis,
1924 II,23 |               habent argumenti, nisi ut emas mea pecunia fundum, eum
1925  I,41 |                  quorum vitia imitantur emendandi causa magistri.~Nec vero
1926 II,18 |                re contrahenda, vendundo emendo, conducendo locando, vicinitatibus
1927  I,31 |                 non queas. ex quo magis emergit quale sit decorum illud,
1928 II,7  |             quamvis timefacta libertas, emergunt tamen haec aliquando aut
1929 II,23 |           alieno. Quid ita? ut, cum ego emerim, aedificarim, tuear, impendam,
1930 III,13|          proscripsit, tu quod placebat, emisti. Quod si qui proscribunt
1931 III,8 |              foedius excogitari potest. Emolumenta enim rerum fallacibus iudiciis
1932 III,5 |                 ut propter suum quisque emolumentum spoliet aut violet alterum,
1933 III,32|                 nostris aut vincere aut emori. Qua quidem re audita fractum
1934 II,23 |              multa hereditatibus, multa emptionibus, multa dotibus tenebantur
1935 III,13|            sanctum est, si hoc non est, emptorem pati ruere et per errorem
1936 III,13|              hic aedium venditor celare emptores debuisse. Neque enim id
1937 III,13|             nemo sciat; quaero, si haec emptoribus venditor non dixerit aedesque
1938 III,13|            laudarunt. Ubi enim iudicium emptoris est, ibi fraus venditoris
1939 II,11 |                 iis etiam, qui vendunt, emunt, conducunt, locant contrahendisque
1940  I,42 |                operae, non quorum artes emuntur; est enim in illis ipsa
1941  I,31 |            facere possimus, nec tam est enitendum, ut bona, quae nobis data
1942 III,10|                stadium, inquit, currit, eniti et contendere debet quam
1943  I,16 |      liberalitas referenda est ad illum Ennii finem "nihilominus ipsi
1944  I,8  |          inciderunt. Quod enim est apud Ennium: ~Nulla sancta societas~
1945 II,4  |           possunt esse, capiuntur.~Quid enumerem artium multitudinem, sine
1946  I,12 |                belli Fortuna pepercit, ~Eorundem libertati me parcere certum
1947 II,5  |               cumulataque habeamus, per eosdemque, si quid importetur nobis
1948  I,24 |              invidiam timens temere cum Epaminonda conflixisset, Lacedaemoniorum
1949  I,44 |            publicis essent, ut Thebanum Epaminondam Lysis Pythagoreus, Syracosium
1950 II,23 |            genus Lacedaemonii Lysandrum ephorum expulerunt, Agim regem,
1951  I,31 |           eligunt; qui voce freti sunt, Epigonos Medumque, qui gestu Melanippam,
1952 III,2 |                 etiam scribit in quadam epistola, P. Rutilium Rufum dicere
1953 II,14 |         adfabilitasque sermonis. Extant epistolae et Philippi ad Alexandrum
1954 III,14|                 adhibuerunt? C. Canius, eques Romanus, nec infacetus et
1955 II,3  |              utentia. Expertes rationis equi, boves, reliquae pecudes,
1956 III,23|              mari iactura facienda sit, equine pretiosi potius iacturam
1957  I,16 |       fortitudinem saepe dicimus, ut in equis, in leonibus, iustitiam,
1958 III,33|             sententiae. Cum his "viris" equisque, ut dicitur, si honestatem
1959 II,13 |                ab exercitu consequebare equitando, iaculando, omni militari
1960 III,19|                Lutatio Pinthiae fuisse, equiti Romano sane honesto, cum
1961  I,26 |                 solitum ait dicere, "ut equos propter crebras contentiones
1962 III,9 |               in illum hiatum aeneumque equum, ut ferunt fabulae, animadvertit,
1963  I,12 |               Vosne velit an me regnare era, quidve ferat Fors, ~Virtute
1964  I,30 |           nomine) sed si quis est paulo erectior, quamvis voluptate capiatur,
1965 II,22 |            putant, gratiam. Nam cui res erepta est, est inimicus; cui data
1966  I,2  |           quoniam Aristonis, Pyrrhonis, Erilli iam pridem explosa sententia
1967 II,23 |                Quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?~Tabulae
1968 II,3  |       sapientiam iudicant. Quorum error eripiendus est opinioque omnis ad eam
1969 III,23|           iniurium. Quid? dominus navis eripietne suum? Minime, non plus quam
1970  I,14 |              splendoris et gloriae, qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur,
1971       | eris
1972 II,12 |                posse rentur, vehementer errant. Vera gloria radices agit
1973 II,2  |       loquentium atque in maximis rebus errantium. Si autem est aliqua disciplina
1974  I,33 |              nisi forte se intellexerit errasse in deligendo genere vitae.
1975 III,5 |           mortem, paupertatem, dolorem, errat in eo, quod ullum aut corporis
1976  I,26 |                 et in maximis versantur erroribus.Sed haec quidem hactenus.~
1977  I,44 |                 non recesserunt. Nam et erudierunt multos, quo meliores cives
1978  I,33 |               magnitudine aut praeclara eruditione atque doctrina aut utraque
1979 II,2  |            nobis, et quidem a doctis et eruditis quaerentibus, satisne constanter
1980  I,44 |           praesentes studiosos discendi erudiunt atque docent, sed hoc idem
1981       | es
1982 III,20|                 in rostra post meridiem escenderent. Et ceteri quidem alius
1983 II,24 |               nos, ista fere aetate cum essemus, qua es tu nunc, e Graeco
1984  I,17 |                amicitiis vigent maxime, estque ea iucundissima amicitia,
1985 III,21|               pietatem colas.~Capitalis Eteocles vel potius Euripides, qui
1986  I,40 |              actionis opportunum Graece eukairia, Latine appellatur occasio.
1987  I,40 |               modus inest, sed illa est eutaxia, in qua intellegitur ordinis
1988  I,40 |             continentur ea, quam Graeci eutaxin nominant, non hanc, quam
1989  I,29 |               nam qui appetitus longius evagantur et tamquam exultantes sive
1990  I,37 |          moribus; quod maxime tum solet evenire, cum studiose de absentibus
1991  I,25 |                atque discordiam; ex quo evenit, ut alii populares, alii
1992  I,9  |                aut prospera aut adversa eveniunt, quam illa, quae ceteris,
1993 III,5 |          societas hominum et communitas evertatur necesse est. Nam sibi ut
1994 II,1  |              non tam commutandarum quam evertendarum rerum cupidos incidisset!
1995  I,24 |                            Caput 24~[De evertendis autem diripiendisque urbibus
1996 II,23 |                 etiam reliquam Graeciam evertit contagionibus malorum, quae
1997 III,6 |                inter homines societatem evertunt, cuius societatis artissimum
1998 III,12|                optime vendere. "Advexi, evi, vendo meum non pluris,
1999 III,13|               non enim, ut quaereremus, evimus, sed ut explicaremus.~Non
2000 II,23 |           Alexandream conditam. Cui cum evisset patriam se liberare velle
2001 III,27|               In senatum venit, mandata evit, sententiam ne diceret,
2002 III,19|                sui complicatam notionem evolvere, iam se ipse doceat eum
2003  I,26 |                 eam quidem omni ratione exaggerantes neque excludentes ab eius
2004  I,44 |            iuncti sumus.~Atque ut apium examina non fingendorum favorum
2005  I,36 |                 in perturbationes atque exanimationes incidamus et si attentos
2006  I,43 |              hominem videre non possit, excedat e vita. Princepsque omnium
2007 III,5 |           abundantem omnibus copiis, ut excellas etiam pulchritudine et viribus.
2008  I,18 |                 magno animo et fortiter excellenterque gesta sunt, ea nescio quomodo
2009  I,27 |                consentaneum sit hominis excellentiae in eo, in quo natura eius
2010 III,25|       honestatis quarum altera in animi excellentis magnitudine et praestantia
2011  I,19 |                animi magnitudine maxime excellet, ita maxime vult princeps
2012  I,18 |               Romanus animi magnitudine excellit. Declaratur autem studium
2013 III,5 |              magis est secundum naturam excelsitas animi et magnitudo itemque