Elegia 26b

Nunc admirentur quod tam mihi pulchra puella
serviat et tota dicar in urbe potens!
non, si Cambysae redeant et flumina Croesi,
dicat ' De nostro surge, poeta, toro.'
nam mea cum recitat, dicit se odisse beatos:
carmina tam sancte nulla puella colit.
multum in amore fides, multum constantia prodest:
qui dare multa potest, multa et amare potest
*******
seu mare per longum mea cogitet ire puella,
hanc sequar et fidos una aget aura duos.
unum litus erit sopitis unaque tecto
arbor, et ex una saepe bibemus aqua;
et tabula una duos poterit componere amantis,
prora cubile mihi seu mihi puppis erit.
omnia perpetiar: saevus licet urgeat Eurus ;
velaque in incertum frigidus Auster agat;
quicumque et venti miserum vexastis Ulixem
et Danaum Euboico litore mille ratis;
et qui movistis duo litora, cum ratis Argo
dux erat ignoto missa columba mari.
illa meis tantum non umquam desit ocellis,
incendat navem Iuppiter ipse licet.
certe isdem nudi pariter iactabimur oris.
me licet unda ferat, te modo terra tegat.
sed non Neptunus tanto crudelis amori,
Neptunus fratri par in amore Iovi:
testis Amymone, latices dum ferret, in arvis
compressa, et Lernae pulsa tridente palus.
iam deus amplexu votum persolvit, at illi
aurea divinas urna profudit aquas.
crudelem et Borean rapta Orithyia negavit:
hic deus et terras et maria alta domat
crede mihi, nobis mitescet Scylla, nec umquam
alternante vacans vasta Charybdis aqua;
ipsaque sidera erunt nullis obscura tenebris,
purus et Orion, purus et Haedus erit.
quod mihi si ponenda tuo sit corpore vita,
exitus hic nobis non inhonestus erit.