Lib. Epigr. Ver

 1     I,  35, 5  |              non possunt sine mentula placere. ~
 2     I,  58, 3  |   dolet et queritur de me mea mentula secum ~
 3     I,  58, 5  |      Sed sestertiolum donavit mentula Phoebo ~
 4    II,  45, 1  |       non stabat praecisa est mentula, Glypte. ~
 5    II,  62, 2  |      quod cincta est brevibus mentula tonsa pilis, ~
 6    II,  70, 5  |                      ante hic mentula quam caput lavetur.~
 7   III,  69, 2  |          inque tuis nulla est mentula carminibus,~
 8   III,  71, 1  |                               Mentula cum doleat puero, tibi,
 9   III,  75, 1  |      Luperce, tibi iam pridem mentula desit,~
10   III,  76, 3  |       furor est, non haec est mentula demens?~
11   III,  81, 3  |  Abscisa est quare Samia tibi mentula testa,~
12   III,  85, 4  |             cum sit salua tui mentula Deiphobi.~
13   III,  91, 12 |             at nunc pro cervo mentula subposita est.~
14    VI,  23, 2  |           crede mihi, non est mentula quod digitus.~
15    VI,  36, 1  |                               Mentula tam magna est quantus tibi,
16    VI,  73, 8  |               Phidiaca rigeat mentula digna manu. ~
17   VII,  14, 10 |                               mentula cui nondum sesquipedalis
18   VII,  18, 12 |        Cum sonat hic, cui non mentula mensque cadit?~
19   VII,  30, 8  |              quod Romana tibi mentula nulla placet?~
20   VII,  35, 6  |             An sola est servi mentula vera tui?~
21   VII,  91, 4  |                               mentula custodis luxuriosa dei.~
22    IX,   2, 2  |             et queritur de te mentula sola nihil.~
23    IX,   2, 14 |       haec erat, haec cultris mentula digna tuis.~
24    IX,  32, 6  |             possideat crassae mentula Burdigalae.~
25    IX,  37, 9  | promittis sescenta tamen; sed mentula surda est,~
26    IX,  63, 2  |                               mentula quem pascit, non, puto,
27     X,  63, 8  |                Una pudicitiae mentula nota meae.~
28     X,  90, 8  |                       Ad quem mentula pertinere desit.~
29    XI,  19, 2  |             saepe soloecismum mentula nostra facit.~
30    XI,  20, 8  |               carior est ipsa mentula? Signa canant!"~
31    XI,  22, 5  |      in pueris plus haec quam mentula peccat~
32    XI,  25, 2  |              stare Lino desît mentula. Lingua, cave.~
33    XI,  27, 1  |      es, si stare potest tibi mentula, Flacce,~
34    XI,  46, 3  |  truditur et digitis pannucea mentula lassis~
35    XI,  46, 6  |            Summa petas: illic mentula vivit anus.~
36    XI,  58, 11 |     tibi nil faciam, sed lota mentula lana~
37    XI,  70, 6  |             inspiciturque tua mentula facta manu.~
38    XI,  78, 2  |               ignotumque sibi mentula discat opus. ~
39    XI,  90, 8  |             Dispeream ni scis mentula quid sapiat.~
40   XII,  86, 2  |            Una est nec surgit mentula. Quid facies?~
41   XII,  97, 7  |                        Multis mentula milibus redempta; ~
42   XIV, corpu, 2|             In caput intravit mentula nulla tuum.~