Lib. Epigr. Ver

 1    II,  19, 1  |       fieri credis me, Zoile, cena? ~
 2    II,  19, 2  |                       felicem cena, Zoile, deinde tua? ~
 3    II,  19, 4  |      quem tua felicem, Zoile, cena facit.~
 4    II,  27, 4  |     volui! Facta est iam tibi cena, tace.'~
 5    II,  72, 1  |     factum narratur, Postume, cena ~
 6   III,  60, 2  |      mihi non eadem quae tibi cena datur?~
 7     V,  79, 1  | Undecies una surrexti, Zoile, cena,~
 8    VI,  11, 4  |           sed par atque eadem cena duobus erat.~
 9    VI,  48, 2  |              non tu, Pomponi, cena diserta tua est.~
10   VII,  48, 5  |      nos offendimur ambulante cena.~
11  VIII,   6, 14 |      patera, Phrygio cum data cena viro est." ~
12    IX,  14, 1  |    Hunc quem mensa tibi, quem cena paravit amicum~
13     X,  37, 19 |       ab urbano venit ad mare cena macello.~
14     X,  59, 4  |                               Cena tibi, sed te mattea sola
15    XI,  31, 5  |     has prima feret alteraque cena.~
16    XI,  31, 6  |                           Has cena tibi tertia reponet,~
17    XI,  52, 15 | Stella solet rara nisi ponere cena.~
18   XII,  28, 22 |                             A cena semper rettulit Hermogenes.~
19   XII,  29, 15 |                      Quam sit cena mihi, tibi sit provincia
20   XII,  48, 5  |                   Lauta tamen cena est: fateor, lautissima,
21   XII,  48, 18 |    mihi, quam possum reddere, cena placet.~
22   XII,  60, 11 |    hos illos, et tota surgere cena ~
23   XIV, obson, 2|             Addideris verbum: cena parata tibi est.~