Lib. Epigr. Ver

 1     I, Prooe  | simplicitate malignus interpres nec ta mea scribat: inprobe facit
 2     I,   5, 1 |             tibi naumachiam, tu das ta nobis: ~
 3     I,  63, 1 |           recitem tibi nostra rogas ta. Nolo: ~
 4     I, 110, 1 |        Scribere me quereris, Velox, ta longa. ~
 5     I, 118, 1 |           Cui legisse satis non est ta centum, ~
 6    II, dedic  |         tibi praestamus, si legimus ta? quid hic porro dicturus
 7    II, dedic  |             pro se loqui non licet: ta curione non egent et contenta
 8    II,   1, 1 |          Ter centena quidem poteras ta ferre,~
 9    II,   7, 3 |               componis belle mimos, ta belle; ~
10    II,  77, 1 |            Cosconi, qui longa putas ta nostra, ~
11   III,  69, 1 |           Omnia quod scribis castis ta verbis~
12   III,  83, 1 |            Ut faciam breviora mones ta, Corde.~
13    IV,  49, 1 |       Nescit, crede mihi, quid sint ta, Flacce,~
14    VI,  65, 5 |              Conveniat nobis ut fas ta longa ~
15   VII,  25, 1 |           Dulcia cum tantum scribas ta semper~
16   VII,  81, 1 |             Triginta toto mala sunt ta libro."~
17   VII,  85, 3 |             nec admiror. Facile est ta belle~
18  VIII, dedic  |         ingereret.~4. Quamvis autem ta a severissimis quoque et
19  VIII,  18, 1 |             Si tua, Cerrini, promas ta vulgo, ~
20  VIII,  62, 1 |            Scribit in aversa Picens ta charta, ~
21    XI,  42, 1 |                   Vivida cum poscas ta, mortua ponis~
22   XII,  94, 9 |             Quid minus esse potest? ta fingere coepi: ~