Epigr. LXI-LXX

LXI.

Crispulus iste quis est, uxori semper adhaeret
qui, Mariane, tuae? Crispulus iste quis est?
Nescio quid dominae teneram qui garrit in aurem
et sellam cubito dexteriore premit?
Per cuius digitos currit levis anulus omnis,
crura gerit nullo qui violata pilo?
Nil mihi respondes? "Uxoris res agit" inquis
"iste meae." Sane certus et asper homo est,
procuratorem voltu qui praeferat ipso:
acrior hoc Chius non erit Aufidius.
O quam dignus eras alapis, Mariane, Latini:
te successurum credo ego Panniculo.
Res uxoris agit? Res ullas crispulus iste?
Res non uxoris, res agit iste tuas.

LXII.

Iure tuo nostris maneas licet, hospes, in hortis,
si potes in nudo ponere membra solo,
aut si portatur tecum tibi magna supellex:
nam mea iam digitum sustulit hospitibus.
Nulla tegit fractos -- nec inanis -- culcita lectos,
putris et abrupta fascia reste iacet.
Sit tamen hospitium nobis commune duobus:
emi hortos; plus est: instrue tu; minus est.

LXIII.

"Quid sentis" inquis "de nostris, Marce, libellis?"
Sic me sollicitus, Pontice, saepe rogas.
Admiror, stupeo: nihil est perfectius illis,
ipse tuo cedet Regulus ingenio.
"Hoc sentis?" inquis "faciat tibi sic bene Caesar,
sic Capitolinus Iuppiter." Immo tibi.

LXIV.

Sextantes, Calliste, duos infunde Falerni,
tu super aestivas, Alcime, solve nives;
pinguescat nimio madidus mihi crinis amomo
lassenturque rosis tempora sutilibus.
Tam vicina iubent non vivere Mausolea,
cum doceant ipsos posse perire deos.

LXV.

Astra polumque dedit, quamvis obstante noverca,
Alcidae Nemees terror et Arcas aper
et castigatum Libycae ceroma palaestrae
et gravis in Siculo pulvere fusus Eryx,
siluarumque tremor, tacita qui fraude solebat
ducere non rectas Cacus in antra boves.
Ista tuae, Caesar, quota pars spectatur harenae?
Dat maiora novus proelia mane dies.
Quot graviora cadunt Nemeaeo pondera monstro!
quot tua Maenalios conlocat hasta sues!
Reddatur si pugna triplex pastoris Hiberi,
est tibi qui possit vincere Geryonen.
Saepe licet Graiae numeretur belua Lernae,
inproba Niliacis quid facit Hydra feris?
Pro meritis caelum tantis, Auguste, dederunt
Alcidae cito di, sed tibi sero dabunt.

LXVI.

Saepe salutatus numquam prior ipse salutas:
sic eris Aeternum, Pontiliane, Vale.

LXVII.

Hibernos peterent solito cum more recessus
Atthides, in nidis una remansit avis.
Deprendere nefas ad tempora verna reversae
et profugam volucres diripuere suae.
Sero dedit poenas: discerpi noxia mater
debuerat, sed tunc cum laceravit Ityn.

LXVIII.

Arctoa de gente comam tibi, Lesbia, misi,
ut scires quanto sit tua flava magis.

LXIX.

Antoni Phario nihil obiecture Pothino
et levius tabula quam Cicerone nocens,
quid gladium demens Romana stringis in ora?
hoc admisisset nec Catilina nefas.
Impius infando miles corrumpitur auro,
et tantis opibus vox tacet una tibi.
Quid prosunt sacrae pretiosa silentia linguae?
Incipient omnes pro Cicerone loqui.

LXX.

Infusum sibi nuper a patrono
plenum, Maxime, centiens Syriscus
in sellariolis vagus popinis
circa balnea quattuor pergit.
O quanta est gula, centiens comesse!
Quanto maior adhuc, nec accubare!