Epigr. XXI-XXX

XXI.

Perpetuam Stella dum iungit Ianthida vati
laeta Venus, dixit "Plus dare non potui."
Haec coram domina; sed nequius illud in aurem:
"Tu ne quid pecces, exitiose, vide.
Saepe ego lascivom Martem furibunda cecidi,
legitimos esset cum vagus ante toros;
sed postquam meus est, nulla me paelice laesit:
tam frugi Iuno vellet habere virum."
Dixit et arcano percussit pectora loro.
Plaga iuvat: sed tu iam, dea, caede duos.

XXII.

Quod nubis, Proculina, concubino
et, moechum modo, nunc facis maritum,
ne lex Iulia te notare possit:
non nubis, Proculina, sed fateris.

XXIII.

Stare iubes semper nostrum tibi, Lesbia, penem:
crede mihi, non est mentula quod digitus.
Tu licet et manibus blandis et vocibus instes,
te contra facies imperiosa tua est.

XXIV.

Nil lascivius est Charisiano:
Saturnalibus ambulat togatus.

XXV.

Marcelline, boni suboles sincera parentis,
horrida Parrhasio quem tegit ursa iugo,
ille vetus pro te patriusque quid optet amicus
accipe et haec memori pectore vota tene:
causa sit ut virtus nec te temerarius ardor
in medios enses saevaque tela ferat.
Bella vellint Martemque ferum rationis egentes,
tu potes et patris miles et esse ducis.

XXVI.

Periclitatur capite Sotades noster.
Reum putatis esse Sotaden? Non est.
Arrigere desit posse Sotades: lingit.

XXVII.

Bis vicine Nepos -- nam tu quoque proxima Florae
incolis et veteres tu quoque Ficelias -
est tibi, quae patria signatur imagine voltus,
testis maternae nata pudicitiae.
Tu tamen annoso nimium ne parce Falerno,
et potius plenos aere relinque cados.
Sit pia, sit locuples, sed potet filia mustum:
amphora cum domina nunc nova fiet anus.
Caecuba non solos vindemia nutriat orbos:
possunt et patres vivere, crede mihi.

XXVIII.

Libertus Melioris ille notus,
tota qui cecidit dolente Roma,
cari deliciae breves patroni,
hoc sub marmore Glaucias humatus
iuncto Flaminiae iacet sepulcro:
castus moribus, integer pudore,
velox ingenio, decore felix.
Bis senis modo messibus peractis
vix unum puer adplicabat annum.
Qui fles talia, nil fleas, viator.

XXIX.

Non de plebe domus nec avarae verna catastae,
sed domini sancto dignus amore puer,
munera cum posset nondum sentire patroni,
Glaucia libertus iam Melioris erat.
Moribus hoc formaeque datum: quis blandior illo?
Aut quis Apollineo pulchrior ore fuit?
Inmodicis brevis est aetas et rara senectus.
Quidquid amas, cupias non placuisse nimis.

XXX.

Sex sestertia si statim dedisses,
cum dixti mihi "Sume, tolle, dono,"
deberem tibi, Paete, pro ducentis.
At nunc cum dederis diu moratus,
post septem, puto, vel novem Kalendas,
vis dicam tibi veriora veris?
Sex sestertia, Paete, perdidisti.