Epigr. XLI-L

XLI.

Qui recitat lana fauces et colla revinctus,
hic se posse loqui, posse tacere negat.

XLII.

Etrusci nisi thermulis lavaris,
inlotus morieris, Oppiane.
Nullae sic tibi blandientur undae,
non fontes Aponi rudes puellis,
non mollis Sinuessa fervidique
fluctus Passeris aut superbus Anxur,
non Phoebi vada principesque Baiae.
Nusquam tam nitidum vacat serenum:
lux ipsa est ibi longior, diesque
nullo tardius a loco recedit.
Illic Taygeti virent metalla
et certant vario decore saxa,
quae Phryx et Libys altius cecidit.
Siccos pinguis onyx anhelat aestus
et flamma tenui calent ophitae:
ritus si placeant tibi Laconum,
contentus potes arido vapore
cruda Virgine Marciave mergi;
quae tam candida, tam serena lucet
ut nullas ibi suspiceris undas
et credas vacuam nitere lygdon.
Non adtendis et aure me supina
iam dudum quasi neglegenter audis:
inlotus morieris, Oppiane.

XLIII.

Dum tibi felices indulgent, Castrice, Baiae
canaque sulphureis nympha natatur aquis,
me Nomentani confirmant otia ruris
et casa iugeribus non onerosa suis.
Hoc mihi Baiani soles mollisque Lucrinus,
hoc vestrae mihi sunt, Castrice, divitiae.
Quondam laudatas quocumque libebat ad undas
currere nec longas pertimuisse vias,
nunc urbis vicina iuvant facilesque recessus,
et satis est pigro si licet esse mihi.

XLIV.

Festive credis te, Calliodore, iocari
et solum multo permaduisse sale.
Omnibus adrides, dicteria dicis in omnis;
sic te convivam posse placere putas.
At si ego non belle, sed vere dixero quiddam,
nemo propinabit, Calliodore, tibi.

XLV.

Lusistis, satis est: lascivi nubite cunni:
permissa est vobis non nisi casta Venus.
Haec est casta Venus? Nubit Laetoria Lygdo:
turpius uxor erit quam modo moecha fuit.

XLVI.

Vapulat adsiduo veneti quadriga flagello
nec currit: magnam rem, Catiane, facit.

XLVII.

Nympha, mei Stellae quae fonte domestica puro
laberis et domini gemmea tecta subis,
sive Numae coniunx Triviae te misit ab antris
sive Camenarum de grege nona venis:
exolvit votis hac se tibi virgine porca
Marcus, furtivam quod bibit, aeger, aquam.
Tu contenta meo iam crimine gaudia fontis
da secura tui: sit mihi sana sitis.

XLVIII.

Quod tam grande sophos clamat tibi turba togata,
non tu, Pomponi, cena diserta tua est.

XLIX.

Non sum de fragili dolatus ulmo,
nec quae stat rigida supina vena
de ligno mihi quolibet columna est,
sed viva generata de cupressu:
quae nec saecula centiens peracta
nec longae cariem timet senectae.
Hanc tu, quisquis es o malus,timeto:
nam si vel minimos manu rapaci
hoc de palmite laeseris racemos,
nascetur, licet hoc velis negare,
inserta tibi ficus a cupressu.

L.

Cum coleret puros pauper Telesinus amicus,
errabat gelida sordidus in togula:
obscenos ex quo coepit curare cinaedos,
argentum, mensas, praedia solus emit.
Vis fieri dives, Bitynice? Conscius esto.
Nil tibi vel minimum basia pura dabunt.