LIBER VII

Epigr. I-X

I.

Accipe belligerae crudum thoraca Minervae,
ipsa Medusaeae quem timet ira comae.
Dum vacat, haec, Caesar, poterit lorica vocari:
pectore cum sacro sederit, aegis erit.

II.

Invia Sarmaticis domini lorica sagittis
et Martis Getico tergore fida magis,
quam vel ad Aetolae securam cuspidis ictus
texuit innumeri lubricus unguis apri,
felix sorte tua, sacrum cui tangere pectus
fas erit et nostri mente calere dei.
I comes et magnos inlaesa merere triumphos
palmataeque ducem, sed cito, redde togae.

III.

Cur non mitto meos tibi, Pontiliane, libellos?
ne mihi tu mittas, Pontiliane, tuos.

IV.

Esset, Castrice, cum mali coloris,
versus scribere coepit Oppianus.

V.

Si desiderium, Caesar, populique patrumque
respicis et Latiae gaudia vera togae,
redde deum votis poscentibus. Invidet hosti
Roma suo, veniat laurea multa licet:
terrarum dominum propius videt ille tuoque
terretur vultu barbarus et fruitur.

VI.

Ecquid Hyperboreis ad nos conversus ab oris
Ausonias Caesar iam parat ire vias?
Certus abest auctor, sed vox hoc nuntiat omnis:
credo tibi, verum dicere, Fama, soles.
Publica victrices testantur gaudia chartae,
Martia laurigera cuspide pila virent.
Rursus, io, magnos clamat tibi Roma triumphos,
invictusque tua, Caesar, in urbe sonas.
Sed iam laetitiae quo sit fiducia maior,
Sarmaticae laurus nuntius ipse veni.

VII.

Hiberna quamvis Arctos et rudis Peuce
et ungularum pulsibus calens Hister
fractus cornu iam ter inprobo Rhenus
teneat domantem regna perfidae gentis
te, summe mundi rector et parens orbis:
abesse nostris non tamen potes votis.
Illic et oculis et animis sumus, Caesar,
adeoque mentes omnium tenes unus
ut ipsa magni turba nesciat Circi
utrumque currat Passerinus an Tigris.

VIII.

Nunc hilares, si quando mihi, nunc ludite, Musae:
victor ab Odrysio redditur orbe deus.
Certa facis populi tu primus vota, December:
iam licet ingenti dicere voce "Venit!"
felix sorte tua! Poteras non cedere Iano,
gaudia si nobis quae dabit ille dares.
Festa coronatus ludet convicia miles,
inter laurigeros cum comes ibit equos.
Fas audire iocos levioraque carmina, Caesar,
et tibi, si lusus ipse triumphus amat.

IX.

Cum sexaginta numeret Cascellius annos,
ingeniosus homo est: quando disertus erit?

X.

Pedicatur Eros, fellat Linus: Ole, quid ad te
de cute quid faciant ille vel ille sua?
Centenis futuit Matho milibus: Ole, quid ad te?
Non tu propterea sed Matho pauper erit.
In lucem cenat Sertorius: Ole, quid ad te,
cum liceat tota stertere nocte tibi?
Septingenta Tito debet Lupus: Ole, quid ad te?
Assem ne dederis crediderisve Lupo.
Illud dissimulas ad te quod pertinet, Ole,
quodque magis curae convenit esse tuae.
Pro togula debes: hoc ad te pertinet, Ole.
Quadrantem nemo iam tibi credit: et hoc.
Uxor moecha tibi est: hoc ad te pertinet, Ole.
Poscit iam dotem filia grandis: et hoc.
Dicere quindecies poteram quod pertinet ad te:
sed quid agas ad me pertinet, Ole, nihil.