Epigr. LXXXI-XC

LXXXI.

"Triginta toto mala sunt ta libro."
Si totidem bona sunt, Lause, bonus liber est.

LXXXII.

Menophili penem tam grandis fibula vestit
ut sit comoedis omnibus una satis.
Hunc ego credideram ‹ nam saepe lavamur in unum ‹
sollicitum voci parcere, Flacce, suae:
dum ludit media populo spectante palaestra,
delapsa est misero fibula: verpus erat.

LXXXIII.

Eutrapelus tonsor dum circuit ora Luperci
expingitque genas, altera barba subit.

LXXXIV.

Dum mea Caecilio formatur imago Secundo
spirat et arguta picta tabella manu,
i, liber, ad Geticam Peucen Histrumque iacentem:
haec loca perdomitis gentibus ille tenet.
Parva dabis caro, sed dulcia, dona sodali:
certior in nostro carmine voltus erit;
casibus hic nullis, nullis delebilis annis
vivet, Apelleum cum morietur opus.

LXXXV.

Quod non insulse scribis tetrasticha quaedam,
disticha quod belle pauca, Sabelle, facis,
laudo nec admiror. Facile est ta belle
scribere. Sed librum scribere difficile est.

LXXXVI.

Ad natalicias dapes vocabar,
essem cum tibi, Sexte, non amicus.
Quid factum est, rogo, quid repente factum est,
post tot pignora nostra, post tot annos
quod sum praeteritus vetus sodalis?
Sed causam scio. Nulla venit a me
Hispani tibi libra pustulati
nec levis toga nec rudes lacernae.
Non est sportula quae negotiatur;
pascis munera, Sexte, non amicos.
Iam dices mihi "Vapulet vocator."

LXXXVII.

Si meus aurita gaudet lagalopece Flaccus,
si fruitur tristi Canius Aethiope;
Publius exiguae si flagrat amore catellae,
si Cronius similen cercopithecon amat;
delectat Marium si perniciosus ichneumon,
pica salutatrix si tibi, Lause, placet;
si gelidum collo nectit Cadilla draconem,
luscinio tumulum si Telesilla dedit:
blanda Cupidinei cur non amet ora Labyrtae
qui videt haec dominis monstra placere suis?

LXXXVIII.

Fertur habere meos, si vera est fama, libellos
inter delicias pulchra Vienna suas.
Me legit omnis ibi senior iuvenisque puerque,
et coram tetrico casta puella viro.
Hoc ego maluerim quam si mea carmina cantent
qui Nilum ex ipso protinus ore bibunt;
quam meus Hispano si me Tagus impleat auro
pascat et Hybla meas, pascat Hymettos apes.
Non nihil ergo sumus nec blandae munere linguae
decipimur: credam iam puto, Lause, tibi.

LXXXIX.

I, felix rosa, mollibusque sertis
nostri cinge comas Apollinaris.
Quas tu nectere candidas, sed olim,
sic te semper amet Venus, memento.

XC.

Iactat inaequalem Matho me fecisse libellum:
si verum est, laudat carmina nostra Matho.
Aequales scribit libros Calvinus et Umber:
aequalis liber est, Cretice, qui malus est.