Epigr. XLI-L

XLI.

Urbanus tibi, Caecili, videris:
non es, crede mihi. Quid ergo? verna,
hoc quod Transtiberinus ambulator
qui pallentia sulphurata fractis
permutat vitreis, quod otiosae
vendit qui madidum cicer coronae,
quod custos dominusque viperarum,
quod viles pueri salariorum,
quod fumantia qui tomacla raucus
circumfert tepidis cocus popinis,
quod non optimus urbicus poeta,
quod de Gadibus improbus magister,
quod bucca est vetuli dicax cinaedi.
Quare desine iam tibi videri,
quod soli tibi, Caecili, videris,
qui Gabbam salibus tuis et ipsum
posses vincere Tettium Caballum.
Non cuicumque datum est habere nasum:
ludit qui stolida procacitate,
non est Tettius ille, sed caballus.

XLII.

Coniugis audisset fatum cum Porcia Bruti
et subtracta sibi quareret arma dolor,
'Nondum scitis' ait'mortem non posse negari?
credideram fatis hoc docuisse patrem.'
Dixit et ardentis avido bibit ore favillas.
I nunc et ferrum, turba molesta, nega.

XLIII.

Bis tibi triceni fuimus, Mancine, vocati
et positum est nobis nil here praeter aprum;
non quae de tardis servantur vitibus uvae
dulcibus aut certant quae melimela favis;
non pira quae longa pendent religata genesta
aut imitata brevis Punica grana rosas;
rustica lactantis nec misit Sassina metas
nec de Picenis venit oliva cadis:
nudus aper, sed et hic minimus qualisque necari
a non armato pumilione potest.
Et nihil inde datum est; tantum spectavimus omnes:
ponere aprum nobis sic et harena solet.
Ponatur tibi nullus aper post talia facta,
sed tu ponaris cui Charidemus apro.

XLIV.

Lascivos leporum cursus lususque leonum
quod maior nobis charta minorque gerit
et bis idem facimus, nimium si, Stella, videtur
hoc tibi, bis leporem tu quoque pone mihi.

XLV.

Edita ne brevibus pereat mihi cura libellis,
dicatur potius ton d' apameibomenos.

XLVI.

Cum dicis 'Propero, fac si facis,' Hedyle, languet
protinus et cessat debilitata Venus.
Expectare iube: velocius ibo retentus.
Hedyle, si properas, dic mihi ne properem.

XLVII.

Nuper erat medicus, nunc est vispillo Diaulus:
quod vispillo facit, fecerat et medicus.

XLVIII.

Rictibus his taurus non eripuere magistri,
per quos praeda fugax itque reditque lepus;
quodque magis mirum, velocior exit ab hoste
nec nihil a tanta nobilitate refert.
Tutior in sola non est cum currit harena,
nec cavea tanta conditur ille fide.
Si vitare canum morsus, lepus improbe, quaeris,
ad quae confugias ora leonis habes.

XLIX.

Vir celtiberis non tacende gentibus
nostraeque laus Hispaniae,
videbis altam, Liciniane, Bibilin,
equis et armis nobilem,
senemque Caium nivibus, et fractis sacrum
Vadaveronem montibus,
et dilicati dulce Boterdi nemus,
Pomona quod felix amat.
Tepidi natabis lene Congedi vadum
mollesque Nympharum lacus,
quibus remissum corpus adstringes brevi
Salone, qui ferrum gelat.
Praestabit illic ipsa figendas prope
Voberca prandenti feras;
aestus serenos aureo franges Tago
obscurus umbris arborum;
avidam rigens Dercenna placabit sitim
et Nutha, quae vincit nives.
At cum December canus et bruma impotens
Aquilone rauco mugiet,
aprica repetes Tarraconis litora
tuamque Laletaniam.
Ibi inligatatas mollibus dammas plagis
mactabis et vernas apros
leporemque forti callidum rumpes equo,
cervos relinques vilico.
Vicina in ipsum silua descendet focum
infante cinctum sordido;
vocabitur venator et veniet tibi
conviva clamatus prope;
lunata nusquam pellis et nusquam toga
olidaeque vestes murice;
procul horridus Liburnus et querulus cliens,
imperia viduarum procul;
non rumpet altum pallidus somnum reus,
sed mane totum dormies.
Mereatur alius grande et insanum sophos:
miserere tu felicium
veroque fruere non superbus gaudio,
dum Sura laudatur tuus.
Non inpudenter vita quod relicum est petit,
cum fama quod satis est habet.

L.

Si tibi Mistyllos cocus, Aemiliane, vocatur,
dicatur quare non Taratalla mihi?